Dz.U.UE.L.93.253.1
Dz.U.UE-sp.02-6-3
Istnieją późniejsze wersje tekstu
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (EWG) NR 2454/93
z dnia 2 lipca 1993 r.
ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny
(Dz.U.UE L z dnia 11 października 1993 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny(1), zwany dalej "Kodeksem", w szczególności jego art. 249,
a także mając na uwadze, co następuje:
Kodeks zebrał w jednym instrumencie prawnym istniejące prawodawstwo celne; jednocześnie Kodeks wprowadził pewne zmiany do tego prawodawstwa w celu uczynienia go bardziej spójnym, uproszczenia go i wypełnienia niektórych luk; dlatego stanowi on kompletne prawodawstwo wspólnotowe w tej dziedzinie;
te same powody, które doprowadziły do przyjęcia Kodeksu, odnoszą się również do celnego prawodawstwa wykonawczego; dlatego pożądane jest zebranie w jednym rozporządzeniu celnego prawodawstwa wykonawczego, które obecnie rozproszone jest w wielu wspólnotowych rozporządzeniach i dyrektywach;
w ten sposób ustanowiony kodeks wykonawczy do Wspólnotowego Kodeksu Celnego powinien zawierać aktualnie obowiązujące celne przepisy wykonawcze; jednakże, w świetle zdobytego doświadczenia należy:
- wprowadzić pewne zmiany w celu dostosowania wspomnianych przepisów do przepisów Kodeksu,
- rozszerzyć zakres niektórych przepisów stosowanych obecnie jedynie do określonego postępowania celnego w celu uwzględnienia wszechstronnego zakresu stosowania Kodeksu,
- uściślić niektóre przepisy w celu zwiększenia bezpieczeństwa prawnego przy ich stosowaniu;
wprowadzone zmiany dotyczą przede wszystkim przepisów dotyczących długu celnego;
właściwe jest ograniczenie stosowania art. 791 ust. 2 do dnia 1 stycznia 1995 r. i ponowne zbadanie przed tą datą przedmiotowego zagadnienia w świetle zdobytych doświadczeń;
środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
CZĘŚĆ I
OGÓLNE PRZEPISY WYKONAWCZE
TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
ROZDZIAŁ 1
Definicje
Artykuł 1
Do celów niniejszego rozporządzenia:
1) "Kodeks" oznacza:
rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny;
2) "karnet ATA" oznacza:
międzynarodowy dokument celny odprawy czasowej ustanowiony na mocy Konwencji ATA;
3) "Komitet" oznacza:
Komitet Kodeksu Celnego ustanowiony w art. 247 Kodeksu;
4) "Rada Współpracy Celnej" oznacza:
organizację powołaną przez Konwencję o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzoną w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r.;
5) "dane niezbędne do ustalenia tożsamości towarów" oznaczają:
z jednej strony, dane stosowane w celu ustalenia tożsamości towarów pod względem handlowym, pozwalające organom celnym na określenie klasyfikacji taryfowej oraz, z drugiej strony, ilość towarów;
6) "towary pozbawione charakteru handlowego" oznaczają:
towary, których objęcie daną procedurą celną ma charakter sporadyczny i których rodzaj i ilość wskazują, że są przeznaczone do użytku prywatnego, osobistego lub rodzinnego ich odbiorców lub osób je przewożących, bądź też które są wyraźnie przeznaczone na upominki;
7) "środki polityki handlowej" oznaczają:
środki pozataryfowe ustanowione jako część wspólnej polityki handlowej w formie przepisów wspólnotowych dotyczących przywozu i wywozu towarów, takie jak środki dozoru lub ochrony, ograniczenia bądź limity ilościowe i zakazy przywozu lub wywozu;
8) "nomenklatura celna" oznacza:
jedną z nomenklatur określonych w art. 20 ust. 6 Kodeksu;
9) "Zharmonizowany System" oznacza:
Zharmonizowany System Oznaczania i Kodowania Towarów;
10) "Traktat" oznacza:
Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą.
ROZDZIAŁ 2
Decyzje
Artykuł 2
Jeżeli osoba składająca wniosek o wydanie decyzji nie jest w stanie dostarczyć wszystkich dokumentów i danych niezbędnych do wydania decyzji, organy celne dostarczają dokumenty i dane będące w ich dyspozycji.
Artykuł 3
Decyzja dotycząca zabezpieczeń, korzystna dla osoby, która podpisała zobowiązanie do zapłaty sumy na pierwsze pisemne żądanie organów celnych, zostaje cofnięta, gdy zobowiązanie to nie zostało spełnione.
Artykuł 4
Cofnięcie decyzji nie dotyczy towarów, które w chwili jego wejścia w życie były już objęte procedurą na podstawie cofniętego pozwolenia.
Jednakże organy celne mogą zażądać, aby towarom tym nadano, w wyznaczonym przez nie terminie, jedno z dopuszczonych przeznaczeń celnych.
TYTUŁ II
WIĄŻĄCA INFORMACJA TARYFOWA
Artykuł 5
Do celów niniejszego tytułu:
1) "wiążąca informacja taryfowa":
oznacza informację taryfową wiążącą władze wszystkich Państw Członkowskich Wspólnoty, jeżeli warunki ustanowione w art. 6 i 7 są spełnione;
2) "wnioskodawca":
oznacza osobę, która zwróciła się do organów celnych z wnioskiem o udzielenie wiążącej informacji taryfowej;
3) "posiadacz":
oznacza osobę, na której nazwisko wydawana jest wiążąca informacja taryfowa.
Procedura uzyskiwania wiążącej informacji taryfowej - Powiadamianie wnioskodawcy o informacji i przekazanie jej Komisji
Artykuł 6
1. Wniosek o udzielenie wiążącej informacji taryfowej składany jest na piśmie i adresowany bądź do właściwych organów celnych w Państwie Członkowskim lub Państwach Członkowskich, w którym(-ch) informacja ta ma zostać wykorzystana, bądź do właściwych organów celnych w Państwie Członkowskim, w którym wnioskodawca ma swoją siedzibę.
2. Wniosek o udzielenie wiążącej informacji taryfowej może dotyczyć tylko jednego rodzaju towarów.
3. Wnioski zawierają następujące dane:
a) nazwisko i adres posiadacza;
b) nazwisko i adres wnioskodawcy w przypadku, gdy nie jest on posiadaczem;
c) nomenklatura celna, w której ma zostać dokonana klasyfikacja. Jeżeli wnioskodawca pragnie uzyskać klasyfikację towarów w jednej z nomenklatur określonych w art. 20 ust. 3 lit. b) i ust. 6 lit. b) Kodeksu, nomenklatura ta jest wyraźnie wskazana we wniosku o udzielenie wiążącej informacji taryfowej;
d) szczegółowy opis towarów pozwalający na ustalenie ich tożsamości i dokonanie klasyfikacji w nomenklaturze celnej;
e) skład towarów oraz wszelkie metody badania stosowane do jego określenia, w przypadku gdy zależy od tego dokonanie klasyfikacji;
f) wszelkie próbki, fotografie, plany, katalogi lub inne dostępne dokumenty mogące pomóc organom celnym w dokonaniu właściwej klasyfikacji towaru w nomenklaturze celnej, dołączone w formie załączników;
g) przewidywana klasyfikacja;
h) zgoda na przedłożenie, na żądanie organów celnych, tłumaczenia wszelkich załączonych dokumentów na język urzędowy (lub jeden z języków urzędowych) zainteresowanego Państwa Członkowskiego;
i) wszelkie dane, które mają być uważane za poufne;
j) podanie przez wnioskodawcę, o ile posiada takie informacje, wiążącej informacji taryfowej dotyczącej towarów identycznych lub podobnych, o udzielenie której już zwrócono się z wnioskiem lub która została wydana we Wspólnocie;
k) potwierdzenie, że dostarczone informacje zostały zarejestrowane w bazie danych Komisji Wspólnot Europejskich; jednakże, oprócz przepisów art. 15 Kodeksu stosuje się przepisy dotyczące ochrony informacji obowiązujące w Państwach Członkowskich.
4. Jeżeli organy celne uznają, że wniosek nie zawiera wszystkich danych niezbędnych do zajęcia stanowiska w danej sprawie, zwracają się do wnioskodawcy o dostarczenie brakujących danych.
5. Wykaz organów celnych, wyznaczonych przez Państwa Członkowskie do przyjmowania wniosków o udzielenie wiążącej informacji taryfowej lub jej wydawania, publikowany jest w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.
Artykuł 7
1. Wiążąca informacja taryfowa przekazywana jest wnioskodawcy na piśmie w możliwie krótkim terminie. Jeżeli po upływie terminu trzech miesięcy od dnia przyjęcia wniosku o udzielenie informacji, przekazanie wiążącej informacji taryfowej wnioskodawcy nie było możliwe, organy celne informują o tym fakcie wnioskodawcę, podając powody zwłoki i przypuszczalny termin, w którym będą w stanie przekazać wiążącą informację taryfową.
2. Wiążąca informacja taryfowa jest przekazywana na formularzu, którego wzór przedstawiony jest w załączniku 1. Powiadomienie wskazuje, które dane mają być uważane za przekazane jako poufne. Zawarte jest w nim pouczenie o możliwości odwołania, określonej w art. 243 Kodeksu.
Artykuł 8
1. Kopia przekazanej wiążącej informacji taryfowej (załącznik 1, egzemplarz nr 2) oraz dane (ten sam załącznik, egzemplarz nr 4) są niezwłocznie przekazywane Komisji przez organy celne danego Państwa Członkowskiego. Gdy tylko jest to możliwe, takie przekazanie odbywa się za pomocą środków elektronicznych.
2. Komisja niezwłocznie przekazuje Państwom Członkowskim, na wniosek, dane zawarte w egzemplarzu formularza i pozostałe stosowne informacje. Gdy tylko jest to możliwe, takie przekazanie odbywa się za pomocą środków elektronicznych.
ROZDZIAŁ 3
Przepisy stosowane w przypadkach rozbieżności w wiążących informacjach taryfowych
Artykuł 9
W przypadku gdy Komisja stwierdzi istnienie rozbieżnych wiążących informacji taryfowych dotyczących tego samego towaru, w razie konieczności przyjmuje środki w celu zapewnienia jednolitego stosowania nomenklatury celnej.
ROZDZIAŁ 4
Skutki prawne wiążącej informacji taryfowej
Artykuł 10
1. Bez uszczerbku dla art. 5 i 64 Kodeksu na wiążącą informację taryfową może powoływać się tylko jej posiadacz.
2. Organy celne mogą, w chwili dokonywania formalności celnych, zażądać, aby posiadacz powiadomił organy celne, że jest w posiadaniu wiążącej informacji taryfowej dotyczącej towarów będących przedmiotem odprawy celnej.
3. Posiadacz wiążącej informacji taryfowej może korzystać z niej tylko w odniesieniu do określonego towaru, jeżeli wykaże organom celnym, że istnieje całkowita zgodność między tym towarem a towarem opisanym w przedstawionej informacji.
4. Organy celne mogą zażądać tłumaczenia tej informacji na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych zainteresowanego Państwa Członkowskiego.
Artykuł 11
Wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne jednego z Państw Członkowskich od dnia 1 stycznia 1991 r. staje się wiążąca w tym samym stopniu dla właściwych organów wszystkich Państw Członkowskich.
Artykuł 12
1. Od chwili przyjęcia jednego z aktów lub środków określonych w art. 12 ust. 5 Kodeksu organy celne podejmują niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby wiążące informacje taryfowe były odtąd wydawane tylko zgodnie z danym aktem lub środkiem.
2. Do celów powyższego ust. 1 uwzględnianą datą jest:
– dla rozporządzeń przewidzianych w art. 12 ust. 5 lit. a) Kodeksu dotyczących zmian nomenklatury celnej - data ich stosowania,
– dla rozporządzeń przewidzianych w lit. a) tego samego artykułu i ustępu Kodeksu określających lub wpływających na klasyfikację towarów w nomenklaturze celnej - data ich opublikowania w serii L Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich,
– dla środków przewidzianych w lit. b) tego samego artykułu i ustępu Kodeksu dotyczących zmian w uwagach wyjaśniających do Nomenklatury Scalonej - data ich opublikowania w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich,
– dla orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich przewidzianych w lit. b) tego samego artykułu i ustępu Kodeksu - data wydania orzeczenia,
– dla środków przewidzianych w lit. b) tego samego artykułu i ustępu Kodeksu dotyczących przyjęcia przez Radę Współpracy Celnej opinii na temat klasyfikacji lub zmian uwag wyjaśniających do nomenklatury Zharmonizowanego Systemu - data komunikatu Komisji w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.
3. Komisja możliwie szybko powiadamia organy celne o datach przyjęcia środków i aktów, określonych w niniejszym artykule.
ROZDZIAŁ 5
Przepisy stosowane w przypadku utraty ważności wiążącej informacji taryfowej
Artykuł 13
Jeżeli poprzez zastosowanie art. 12 ust. 4 zdanie drugie i art. 12 ust. 5 Kodeksu wiążąca informacja taryfowa zostaje unieważniona lub przestaje być ważna, organ celny, który ją wydał, możliwie szybko powiadamia o tym Komisję.
Artykuł 14
1. Jeżeli posiadacz wiążącej informacji taryfowej, która przestała być ważna z powodów określonych w art. 12 ust. 5 Kodeksu, chciałby skorzystać z możliwości powołania się na taką informację w określonym czasie zgodnie z ust. 6 wymienionego artykułu, powiadamia o tym organy celne, dostarczając wszelkich niezbędnych dokumentów uzupełniających pozwalających na sprawdzenie, czy stosowne warunki zostały spełnione.
2. W wyjątkowych wypadkach, gdy Komisja, zgodnie z art. 12 ust. 7 akapit ostatni Kodeksu, przyjmuje środek stanowiący odstępstwo od przepisów ust. 6 wymienionego artykułu lub gdy warunki określone w ust. 1 dotyczące możliwości dalszego powoływania się na wiążącą informację nie zostały spełnione, organy celne powiadamiają o tym posiadacza informacji na piśmie.
ROZDZIAŁ 6
Przepisy przejściowe
Artykuł 15
Wiążące informacje taryfowe wydane na poziomie krajowym przed dniem 1 stycznia 1991 r. pozostają ważne.
Jednakże wiążące informacje taryfowe wydane na poziomie krajowym i których ważność przekracza dzień 1 stycznia 1997 r., tracą ważność z tym dniem.
TYTUŁ III
UPRZYWILEJOWANE TRAKTOWANIE TARYFOWE ZE WZGLĘDU
NA RODZAJ TOWARU
Towary podlegające warunkowi skażenia
Artykuł 16
Towary wymienione w podpozycjach w kolumnie 3 poniższej tabeli klasyfikowane są do odpowiadających im podpozycji taryfowych wymienionych w kolumnie 2, pod warunkiem że są one skażone jednym ze środków skażających określonych w kolumnie 4 w ilościach wskazanych w kolumnie 5, tak aby uczynić je niezdatnymi do spożycia przez ludzi.
Lp.
Kod CN
Wyszczególnienie
Środek skażający
PanToto