Eddings David - Malloreon 4 - Czarodziejka z Darshivy.pdf - Eddings David - amok10

DAVID EDDINGS

C ZARODZIEJKA Z D ARSHIVY

K SI Ę GA C ZWARTA M ALLOREONU

SCAN- DAL

PROLOG

B ę d ą cy krótk ą histori ą Wschodniego Imperium z Cesarzy Melceny i Mallorei.

Drukarnia Uniwersytetu w Melcene

Pocz ą tki Imperium Melce ń skiego pozostan ą dla nas na zawsze tajemnic ą . Według

niektórych legend prekursorzy Melcenów przybyli w prymitywnych dłubankach z wielkiego

morza le Ŝą cego na wschód od Wysp Melce ń skich; według innych - przodek Melcenów

wywodził si ę z tajemniczej kultury, istniej ą cej w Dalazji od zarania dziejów. Jakiekolwiek

były jej pocz ą tki, Melcena pozostaje najstarsz ą cywilizacj ą zamieszkuj ą c ą Ziemi ę .

Melcena zawsze była ś ci ś le zwi ą zana z morzem, a jej pierwotne tereny le Ŝ ały na

wyspach za wschodnim wybrze Ŝ em kontynentu mallorea ń skiego. Stolica, Melcene, uchodziła

za miasto o ś wiecenia i wysokiej kultury, przy którym Tol Honeth stanowiło prymitywn ą

wiosk ę , a Mal Zeth było co najwy Ŝ ej skupiskiem podniszczonych namiotów. Jedynie Kell,

wpatrzone w niebo, mogło rywalizowa ć z rodow ą siedzib ą Melcenów.

Katastrofa spowodowała jednak, Ŝ e Melcena przestała si ę izolowa ć . Jakie ś pi ęć

tysi ę cy lat temu na Zachodzie nast ą pił wielki kataklizm. Angarakowie i Alornowie widz ą w

nim skutek teologicznego sporu bogów. Nie powinno si ę jednak traktowa ć powa Ŝ nie takiego

tłumaczenia, które wszak Ŝ e rzuca pewne ś wiatło na t ę spraw ę i wspomaga wysiłki

prymitywnych umysłów, zmierzaj ą ce do wyja ś nienia działania sił natury.

Bez wzgl ę du na to, jaka była jego przyczyna, kataklizm spowodował p ę kni ę cie

protokontynentu, wywołuj ą c gigantyczne fale przypływu. Pocz ą tkowo poziom morza obni Ŝ ył

si ę , a nast ę pnie podniósł, by w ko ń cu znieruchomie ć w miejscu, w którym obecnie przebiega

linia brzegowa. Skutki okazały si ę katastrofalne dla Melceny. Połowa l ą dów staro Ŝ ytnej

krainy znalazła si ę pod wod ą . Chocia Ŝ straty materialne przewy Ŝ szyły wszelkie wyobra Ŝ enie,

to ogromna wi ę kszo ść ludzi ocalała, zamieszkuj ą c teraz niewielkie wysepki powstałe z zala-

nych ogromnych niegdy ś wysp. Stolica, Melcene, przed katastrof ą była miastem targowym

poło Ŝ onym w górach, gdzie ludzie nie byli nara Ŝ eni na wpływ zabójczego klimatu, jaki

panował na ni Ŝ ej poło Ŝ onych obszarach tropikalnych. Kiedy Melcena legła w gruzach

zniszczona trz ę sieniem ziemi i powodzi ą , linia brzegowa przybli Ŝ yła si ę na jak ąś mil ę do

murów miasta.

Po okresie odbudowy stało si ę jasne, Ŝ e wysepki nie mog ą dłu Ŝ ej utrzyma ć tak licznej

populacji, tote Ŝ Melcenowie zwrócili si ę ku stałemu l ą dowi. Najbli Ŝ ej znajdowała si ę

południowo-wschodnia Mallorea - obszar zamieszkany przez narody tej samej rasy,

posługuj ą ce si ę podobnym j ę zykiem. Melcenowie zwrócili uwag ę na te obszary, które były

podzielone pomi ę dzy pi ęć prymitywnych królestw: Gandahar, Darshiv ę , Celant ę , Peldane i

Rengel. Wkrótce, wykorzystuj ą c technologiczn ą przewag ę , Melcenowie opanowali te kraje i

wcielili je do błyskawicznie rosn ą cego imperium.

Pot ę ga imperium melce ń skiego opierała si ę na biurokracji. Mimo Ŝ e biurokratyczne

formy rz ą dów cechowało wiele wad, dostarczały jednak korzy ś ci, gdy Ŝ trze ź wy pragmatyzm

pozwalał znale źć praktyczne sposoby poprawienia efektywno ś ci pracy. Nie było tu miejsca na

kaprysy, uprzedzenia i egocentryzm, które to cechy tak cz ę sto charakteryzowały - i osłabiały

inne formy rz ą dów. Biurokracja melce ń ska była na wskro ś praktyczna. Melce ń ski sposób

my ś lenia został całkowicie zdominowany koncepcj ą “arystokracji talentu”; gdy jedno biuro

zignorowało pewn ą utalentowan ą jednostk ę , drugie czym pr ę dzej korzystało ze sposobno ś ci i

j ą przechwytywało.

Ró Ŝ ne departamenty rz ą du melce ń skiego w poszukiwaniu geniuszy rzuciły si ę na

zdobyte prowincje stałego l ą du. Podbite ludy zostały w ten sposób wci ą gni ę te w wartki nurt

Ŝ ycia imperium. Jak zawsze, pragmatyczni Melcenowie pozostawili na tronach królewskie

rody pi ę ciu prowincji wol ą c działa ć poprzez trwaj ą ce ju Ŝ linie władzy ni Ŝ ustanawia ć nowe.

Przez nast ę pne tysi ą c czterysta lat Imperium Melce ń skie kwitło, oddalone od

teologicznych i politycznych wa ś ni zachodniego kontynentu. Ś wiecka i wysoce wykształcona

cywilizacja melce ń ska nie znała niewolnictwa, a handel z Angarakami i podbitymi przez nich

ludami w Karandzie i Dalazji przynosił ogromne profity. Stara stolica Melcene stała si ę

głównym centrum nauki. Na nieszcz ęś cie niektórzy naukowcy melce ń scy zainteresowali si ę

wiedz ą tajemn ą . Kontakty ze złymi mocami przewy Ŝ szyły daleko zwykłe praktyki

Morindimów czy Karandów i zacz ę ły wkracza ć na coraz ciemniejsze obszary, uczeni czynili

post ę py w magii i nekromancji, lecz w sferze ich głównego zainteresowania znalazła si ę

alchemia.

Pierwsza konfrontacja z Angarakami miała miejsce w tym wła ś nie okresie. Mimo Ŝ e

podczas pierwszego starcia Melcenowie odnie ś li zwyci ę stwo, to jednak zdawali sobie spraw ę ,

Ŝ e w ko ń cu Angarakowie zwyci ęŜą ich, maj ą c przewag ę liczebn ą .

Podczas gdy Angarakowie wi ę kszo ść wysiłków koncentrowali na ustanowieniu

Protektoratów Dalazja ń skich, zapanował rozwa Ŝ ny tymczasowy pokój. Kontakty handlowe

mi ę dzy dwoma narodami ujawniały nieco lepsze wzajemne zrozumienie, cho ć Melcenowie

nie ukrywali swego rozbawienia, widz ą c jak gł ę boko jest zakorzeniona religia w umysłach

Angaraków uwa Ŝ anych dot ą d za najbardziej cywilizowanych. W ci ą gu nast ę pnych tysi ą ca

o ś miuset lat stosunki mi ę dzy obu nacjami pogorszyły si ę i zdarzały si ę nawet małe wojny,

rzadko trwaj ą ce dłu Ŝ ej ni Ŝ rok czy dwa. Obydwie strony skrupulatnie unikały anga Ŝ owania

pełnych sił, wyra ź nie nie chc ą c totalnej konfrontacji.

W celu uzyskania wi ę kszej wiedzy o sobie nawzajem, w obu narodach rozwin ę ła si ę

tradycja wymiany dzieci przywódców na pewne okresy. Synowie wysokich rang ą

melce ń skich urz ę dników byli wysyłani do Mal Zeth, by tam Ŝ y ć w rodzinach angarackich

generałów, a synów generałów wysyłano na wychowanie do stolicy imperium. W rezultacie

wykształcono grup ę młodych ludzi o kosmopolitycznych pogl ą dach, które wkrótce

przenikn ę ły w struktury klasy rz ą dz ą cej Imperium Mallorea ń skim.

Jedna z takich wymian, maj ą ca miejsce pod koniec czwartego tysi ą clecia,

doprowadziła ostatecznie do zjednoczenia dwóch narodów. W wieku około dwunastu lat

młodzian imieniem Kallath, syn angarackiego generała, został wysłany do Melcene, by

sp ę dzi ć tam lata dojrzewania w rodzinie cesarskiego ministra spraw zagranicznych. Minister

cz ę sto spotykał si ę z rodzin ą cesarsk ą na gruncie urz ę dowym i towarzyskim i Kallath wkrótce

stał si ę mile widzianym go ś ciem w pałacu. Cesarz Molvan był ju Ŝ starszym człowiekiem a

tylko jednemu z jego dzieci udało si ę prze Ŝ y ć , córce o imieniu Danera, prawdopodobnie rok

młodszej od Kalatha. Sprawy pomi ę dzy dwojgiem młodych ludzi toczyły si ę naturalnym

torem, a Ŝ Kallath w wieku osiemnastu lat został wezwany do Mal Zeth, by rozpocz ąć karier ę

wojskow ą . Błyskawicznie przeszedł poprzez wszystkie stopnie a Ŝ do stanowiska generała

gubernatora okr ę gu Rakuth, jakie osi ą gn ą ł w wieku dwudziestu o ś miu lat, staj ą c si ę w ten

sposób najmłodszym generałem w historii. Rok pó ź niej udał si ę do Melcene, gdzie poj ą ł za

Ŝ on ę ksi ęŜ niczk ę Daner ę .

W nast ę pnych latach dzielił swój czas mi ę dzy Melcene a Mal Zeth, buduj ą c wsz ę dzie

twierdze i warownie, i kiedy w roku 3829 zmarł cesarz Molvan, Kallath był w pełni

przygotowany do obj ę cia władzy. Cho ć kilku innych pretendentów do tronu zmarło nagle w

tajemniczych okoliczno ś ciach, koronacji Kallatha w 3830 roku towarzyszyło wiele

sprzeciwów ze strony wysoko postawionych rodzin. Sprzeciwy zostały uciszone brutalnie i

skutecznie przez kohorty młodego władcy. Danera dała mu siedmioro zdrowych dzieci, by

zapewni ć kontynuacj ę linii Kallatha.

W nast ę pnym roku podró Ŝ uj ą c do Mal Zeth, Kallath przywiódł armi ę melce ń sk ą do

granicy Delchinu, gdzie stan ę ła w gotowo ś ci. W Mal Zeth wystosował ultimatum do Walnego

Zgromadzenia. Dysponował własn ą armi ą z okr ę gu Rakuth oraz ze wschodnich prowincji w

Karandzie, gdzie angarccy wojskowi gubernatorzy przyrzekli mu lojalno ść . Wraz z wojskiem

stoj ą cym na granicy Delchinu dawało mu to absolutn ą przewag ę militarn ą . Za Ŝą dał, by

obwołano go naczelnym dowódc ą armii angarckiej. W przeszło ś ci cz ę sto generałowie pełnili

ten urz ą d, lecz to Walne Zgromadzenie sprawowało wspólne rz ą dy. Teraz Ŝą danie Kallatha

przyniosło co ś nowego: jego cesarska władza była dziedziczna i naczelne dowództwo

Angaraku równie Ŝ miało przechodzi ć z pokolenia na pokolenie. Generałowie zgodzili si ę

bezradnie na owo Ŝą danie i Kallath rozpocz ą ł swe panowanie na kontynencie jako cesarz

Melceny i naczelny dowódca Angaraku.

Integracja Melceny i Angaraku odbywała si ę burzliwie, lecz w ko ń cu cierpliwo ść

melce ń ska zwyci ęŜ yła angarack ą brutalno ść . Z biegiem lat stało si ę oczywiste, Ŝ e biurokracja

melce ń ska była dalece bardziej skuteczna ni Ŝ wojskowa administracja angarcka. Biurokraci

zajmowali si ę doczesnymi sprawami, jak parytety czy waluty. St ą d był ju Ŝ tylko krok do

powstania Kontynentalnego Biura Dróg. Przez kilkaset lat biurokraci zarz ą dzali ka Ŝ dym

aspektem Ŝ ycia na kontynencie. Wyszukiwali utalentowanych m ęŜ czyzn i kobiety nawet w

najodleglejszych zak ą tkach Mallorei bez wzgl ę du na ras ę . Wkrótce działy administracyjne

zło Ŝ one z Melcenów, Karandów, Dalazjan i Angaraków przestały by ć rzadko ś ci ą . Do roku

4400 przewaga biurokracji stała si ę oczywista. Tymczasem stanowisko naczelnego dowódcy

zacz ę ło traci ć znaczenie. Wydaje si ę , Ŝ e nie istnieje konkretna data zespolenia w jedno tytułu

cesarza Melceny i cesarza Mallorei. Formalnie tytułu takiego nie u Ŝ ywano a Ŝ do

nieszcz ę snego wydarzenia na Zachodzie, które zako ń czyło si ę bitw ą o Vo Mimbre.

Nawrócenie Melcenów na kult Toraka było pozorne. Pragmatycznie zaakceptowali

formy angarackiego kultu jedynie ze wzgl ę dów politycznych, i Grolimowie z pogard ą patrzyli

na to, wci ąŜ poddani woli Boga-Smoka, z religijn ą obsesj ą tak charakterystyczn ą dla

Angaraków.

I w 4850 Torak wyłonił si ę nagle z wieków odosobnienia w Ashabie. Ogromny szok

wstrz ą sn ą ł Mallore ą , kiedy Ŝ ywy bóg z oszpecon ą twarz ą , skryt ą za wypolerowan ą stalow ą

mask ą , pojawił si ę u wrót Mal Zeth. Cesarz został usuni ę ty, Torak przej ą ł władz ę jako Kal

Torak - Król i Bóg. Rozesłano posła ń ców do Cthol Murgos, Mishrak ac Thull i Gar og

Nadrak i w 4852 w Mal Zeth odbyła si ę narada wojenna. Dalazjan, Karandów i Melcenów

ogarn ę ło zdumienie na widok postaci, o której zawsze s ą dzili, i Ŝ była jedynie mitem.

Wstrz ą sn ę ła te Ŝ nimi obecno ść uczniów Toraka.

Torak był bogiem i nie miał zwyczaju przemawia ć , on wydawał rozkazy, lecz

uczniowie - Ctuchik, Zedar i Urvon - byli lud ź mi i analizowali ka Ŝ d ą spraw ę z zimn ą

pogard ą . Natychmiast dostrzegli, Ŝ e społecze ń stwo stało si ę prawie całkowicie ś wieckie, i

powzi ę li kroki, by zmieni ć t ę sytuacj ę . Dla Mallorei nadeszły czasy terroru. Grolimowie

pojawiali si ę wsz ę dzie, a sekularyzacja była dla nich form ą herezji. Od Ŝ yło dawno

Eddings David - Malloreon 4 - Czarodziejka z Darshivy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: