Jackson Lisa - Samotnik_z_Sosnowego_Wzgółrza.pdf - Lisa Jackson - Arekszefunio

LISA JACKSON

Samotnik z Sosnowego

Wzgórza

scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous

1szklankacukru

1/4kostkimasła

3dobrzeubitejajka

3 łyżeczkistołowezakwaszonegomleka

11/2szklankizwykłejmąki

1 łyżeczkacynamonu

1 łyżeczkagałkimuszkatołowej

szczyptagoździków

1 łyżeczkaproszkudopieczenia

1szklankakonfiturzdzikichjeżynzOregonu

Rozdział pierwszy

Uczucie, żedziejesię coś niedobrego,wywołałogęsią skórkę

najegoplecachiwstrząsnął nimlodowatydreszcz.

- Totylkostarezwidy-powiedział dosiebieBrett,podno-

szącdooczulornetkę.Odtrzydziestusześciugodzinpadał gęsty

śnieg.Pokrył grabą warstwą podnóżeSosnowegoWzgórza,a

wokół wieżyobserwacyjnejpotworzyłysię już ponadpółmetro-

wezaspy.Odstronygórsłychać byłotajemniczepomruki,jękii

groźnewyciezimowegowiatru.

- Nicszczególnego-dodał,uważnieoglądającokolicę.Z

bocianiegogniazdanaszczyciewieżyrozciągał się rozległywi-

doknawzgórzaidolinytejczęściOregonu,którajuż oddobrych

parulatbyładlaniegodomemrodzinnym.

- Coś cisię przywidziało-skarcił się głośno.

Zamarł wbezruchu,wytężył słuchipoczuł,jakjeżą musię

włosynagłowie.Usłyszał daleki,odbitysłabymechemod ścian

kanionuwarkotsilnika.Skierował lornetkę napołudnie,tłuma-

czącsobiewduchu, żeprzecież niktozdrowychzmysłachnie

mógłbyterazjechać starą drogą,prowadzącą doobozowiska.

Wciąguminionychdwunastulatspędził nawieżywiele

godzininauczył się rozpoznawać dźwiękizdaleka.Potrafił

odróżnićłagodnepohukiwaniesowy,wyciesamotnegokojotai

pokrzykiwaniamyśliwych,płoszącychzwierzynę wgęstychsos-

nowychlasach.

Samochódzcałą pewnością jechał tamtą nieużywaną drogą.

Tenszaleniecsiedzącyzakierownicą powinienwiedzieć, że

Utrzeć masłozcukrem,dodać jajkaikwaśnemleko.

Wymieszać mąkę zprzyprawami.Proszekdopieczenia

rozpuścić wniewielkiejilościwrzącejwodyidodać jeżyny.

Rozbić jewidelcemipołączyć zmąką,apotemwymieszać

zmasą maślaną.Ciastoprzedwłożeniemdopiecamusibyć

niebieskie.Piecwtemperaturze200`Cprzez30-35minut.

Żebyotrzymać zakwaszonemleko,trzebado8łyżeczekmlekadodać

łyżeczką octuwinnego.Otrzymamywtensposób3łyżkistołowe

zakwaszonegomleka,(WPolscemamyzsiadłemleko,więccałata

procedurajestchybaniepotrzebna,ajeszczelepiejużyćkwaśnej śmietany.

Przyp.tłum.)

** Takiejeżynyrosną dzikowstanieOregon,alemogą być zastąpioneinnymi

małymijagodami.

Babcinyplacek

zdzikimijeżynamizOregonu

scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous

tutejszedrogileśneniesąaniwyrównywane,anizabezpieczane

balustradami.Pokryte żwiremigliną dukty,niebezpiecznenawet

wlecie,wzimie,wrazznadejściempierwszych śnieżyc,stawały

sięśmiertelniegroźne.

Zaciskajączęby,nastawił ostrość lornetki.Odgłossilnikado-

chodził bezwątpieniazpołudnia,odstronystaregokościelnego

obozowiska.Aletoprzecież niemożliwe!Obozowiskobyłonie-

czynnejuż odpięciulat,agdyumarł pastorBevans,bramę

zamkniętona łańcuchikłódkę.Niktnigdynieużywał zimą tej

krętejdrogi,przecinającejStrumień Białego Łosia.Latempoja-

wialisię tamkajakarzeirybacy,jesienią -myśliwi,aleabsolut-

nieniktniezapuszczał się tamwśrodkuzimy.

Aż dotegodnia.NaniecałedwatygodnieprzedBożym

Narodzeniem.Miał jednaknadzieję, żetemuidiociestarczyole-

juwgłowie,byniepróbować przejazdupostarymmostkunad

strumieniem.Tenmostek,zbudowanystolattemuzdrewnia-

nychbali,obecniesolidniepodgniłych,przeznaczonybył tylko

dlakoniiwozówkonnych.Niemiał teżżadnychporęczy.Pod

grubą warstwąśniegukierowcamógł niezauważyć połamanych

desekibelek.

Brettpocieszał się, żenapewnobramaikłódkazatrzymają

nieproszonego gościa.

Mimotozbiegł szybkonadół podrabinieipobrnął przez

głęboki śniegdoswojegobronco.Już otworzył drzwisamocho-

du,aleraptemzatrzymał się podwpływemnagłejmyśli.Jazda

drogą doobozowiskazajmiemuczterdzieścipięć minut,ale

konno,wiodącą wdółścieżką wydeptaną przez łosie,dotarłbydo

mostkutrzyrazyszybciej.Zatrzasnął zpowrotemdrzwibroncoi

skierował się domałejstajni,przylegającejdodomku.Panował

tampółmrokipachniałokońmi,starymsianem,skórą inawo-

zem.Kilkakonirozgrzebywałonogamisłomę wboksach.Flint-

lock,ogromnystarywałach,powitał Brettacichymrżeniemi

zastrzygłspiczastymiuszami.Byłotopotężnezwierzępółkrwi

belgijskiejrasypociągowej.Brettkupił koniaodjakiegoś drwa

la,któryużywał godo ściąganiaolbrzymichbali ścieżkamiwy-

deptanymiprzezdzikiezwierzęta,zbytstromymidlaciężarówki.

Wałachparsknął niecierpliwieinadjegopyskiemuniósł się

obłokpary,widocznynawetwmrokustajni.

- Wierzmi,stary,niebędzieszzachwycony-powiedział

mężczyzna,zakładająckoniowiuzdę izaciągającmocnopopręg.

-Wdrogę!

Wsunął strzelbę wfuterał przysiodle,włożyłdotorbywalkie-

-talkie,kopnięciemotworzył drzwistajni,wyprowadził konia

iwskoczył nasiodło.Ciąglejeszczemającnadzieję, żenieroz-

ważnykierowcadżipazatrzymał się przedzamkniętą bramą,

popędził koniaizjechał wdół zaśnieżoną wąskąścieżką.

Śniegostrozacinał.Niezdejmującrękawiczek,Brettnaciąg-

nął nagłowę kapturkurtkiiosłonił zmarzniętą twarz.

Przeklętygłupiec!

Przezdziesięć minutkoń brnął wgłębokim śniegu.Potknął

się dwarazy,aleszedł uparcieprzezzaspymiędzyjodłami.Brett

uważnierozglądał się dokoła.Odgłossilnikastawał się coraz

wyraźniejszy,ażnaglezamilkł.Widoczniesamochóddojechał

dobramyizatrzymał się.Doskonale.Brettodetchnął zulgą,ale

wtejżesamejchwilisilnikznówzawarczał,cooznaczało, że

samochódprzejechał przezbramę.

- Dodiabła,naprzód!-popędził spoconegokonia.

Wydostalisię spomiędzydrzewiwtedyspojrzał wdół,na

obozowisko.Byłotamkilkazabitychdeskami,zasypanych śnie-

giembudynków,stojącychnabrzeguStrumieniaBiałego Łosia.

Wgorąceletniednibył tomały,leniwystrumyczek,aleteraz

lodowatawodapłynęłarwącympotokiemprzez środekkanionu

obokSosnowegoWzgórza.

Dżip,podskakującniemiłosiernie,toczył się wolnopomo-

stku.

- Sukinsyn!

scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous

ŚciągającwodzeFlintlocka,Brettzjeżdżał wdółścieżką,

zprzerażeniemzastanawiającsię,czydżipzdołasię przedostać

nadrugą stronę.

- Szybciej,szybciej...-popędzał niewiadomokogo:konia

czykierowcę.

Starymostekzachwiał się iserceBrettazamarło.

- Nie!

Belkizaskrzypiały.Podjednymztylnychkół dżipapękła

deskaisamochódosiadł ciężkonaosi.Kierowcajednakwdal-

szymciągunaciskał gaz.

- Idiota!-mruknął Brettispiął piętamikonia,byszybciej

zjechać zestoku.

Kierowca, najwidoczniej uświadomiwszy sobie niebezpie-

czeństwo,wyskoczył zdżipaiBrettażzamarł zwrażenia.To

byłaona,taksamopiękna,jakjązapamiętał:zgołą głową,

zlśniącymiczarnymiwłosami;rysyjejtwarzyniezmieniłysię,

choć upłynęłojuż pięć lat.Oglądałasamochód,chcącsię przeko-

nać,cosię właściwiestało.Brettpatrzył nanią zzapartym

tchem.Czyonanierozumie, żemusiczymprędzejstamtąd

uciekać?Nadwerężonymostekznówsię zakołysał.Stuletnieli-

ny,przerdzewiałezestarości,jęknęływproteście.

- Libby!Uciekaj!

Zwróciłatwarzwjegostronę iwtymmomencielinypękły.

- OBoże!Nie!

Był już całkiembliskoodbrzegu,gdypośliznęłasię irunęła

dopłynącejwdolewodyzkrzykiem,któryzabrzmiał niezwykle

ostrowmroźnympowietrzu.

- Nie!-zawołał zrozpaczą Brett.

Jakoszalałypognał koniawdół stoku. Śniegwypryskiwał

spodkopytiuderzał gowtwarz.Wałachzogromnymtrudem

przedzierał się przezzaspy.

- Szybciej!Szybciej!-poganiał gomężczyzna,przerażony

widokiem Libby, jego Libby, walczącej ze wzburzonymi falami

potoku.Lodowatawodazalewałają,wciągaławgłąbzszaloną

wściekłością.

Jeszczetylkokilkametrów...

SpoconyFlintlock,stękającizapadającsię pokolanawpu-

szystym śniegu,ześliznął się postromymbrzegu.

- No,dalej!

Koń,zazwyczajtakodważny,tymrazemsię zaparł.Brett

zeskoczył zsiodłaipodbiegł dorozszalałejwody.Zewzrokiem

utkwionymwLibby, ściągał zębamirękawiczki.

Mosttrzeszczał głośnoponadichgłowami,ladachwilagotów

runąć podciężaremdżipa.

Brettpopłynął zprądem.Wodazalewałamuusta,mroźne

powietrzeparzyłopłuca,aleonnieczuł anizimnawody,ani

płomieniawpiersi.Gdzieonajest?OBoże!Zobaczył, żeprąd

znosijejbezwładneciało,ztwarzą zanurzoną wwodzie,wstro-

nę wielkiejbelki.

- Złapsię jej,najdroższa!-krzyknął izanurkował,wypły-

wającpochwilinapowierzchnię lodowatejwodytuż przyLibby.

Zesztywniałymiodzimnarękomadotknął czołanieprzytomnej

dziewczyny.

Mostjęczał ikołysał się straszliwie.

Brettobjął ramieniemLibbyipozwolił,byprądzniósł ichjak

najdalejodgrożącegokatastrofą mostku.

Zniesamowitym, świdrującymuszytrzaskiemstarebelkiza-

łamałysię irunęłydostrumienia.Grubelinypękałyjaknitki.

Wpowietrzufruwałydrzazgi.Naszczycierumowiskaznalazł się

zwalonydżip.

Brettwpośpiechuciągnął Libbydobrzegu,bojącsię,bynie

uderzyłaichjakaś belka,niesionawartkimprądem.Przemoczo-

ny,trzęsącsię zzimnaiztrudem łapiącoddech,wyciągnął

dziewczynę nawysokibrzeg.Gdyułożyłjąnaziemi,zprzeraże-

niemujrzał, żejejskóra,zazwyczaj śniada,stałasię niebezpiecz-

nie sina.

scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous scan-dalous

Pochylił się nadnią iprzemocą otworzył jejusta.

- Oddychaj,nalitość boską!-szepnął,wdmuchującpowie-

trzewjejpłuca.Jegozmarzniętewargizatrzymałysię najej

ustachosekundę zadługo.Uniósł głowę,nacisnął mocnonajej

pierś iznowuwdmuchnął powietrzewjejusta.

- Libby!Niepoddawajsię!Walcz!-bagał,ponawiając

mocnyuciskiusiłującpowstrzymać ogarniającą gopanikę.

Onaniemożeumrzeć!Onanieumrze!Niewtensposób!

Jeszczeraztchnął powietrzewjejzastygłeusta.

- Oddychaj,oddychaj...

Libbywdalszymciąguleżałanieruchomo.Nieuniosłapo-

wiek,niespojrzałananiegobłękitnymijakczerwcoweniebo

oczyma.

Zrozpaczony,razjeszczeprzywarł dojejwargiwdmuchnął

powietrzewzalanewodą płuca.Ileż torazycałował ją wtam-

tychminionychlatach...Poczuł bolesny,trudnydozniesienia

uciskwsercunamyśl, żemożejuż nigdyniezobaczyjej żywej,

żenieusłyszyjej śmiechuiniezanurzypalcówwpuszystych,

czarnychwosach.

Jęknął zrozpaczy.Przecież niemożejejutracić!Niewten

sposób!Nieteraz!Chociaż oddawnajuż się niemodlił,wyszep-

tał:

-Boże,niepozwóljejumrzeć!

Rozdział drugi

Miaławrażenie, że śni.

Zamrugała gwałtownie oczyma, czując potworne mdłości

iujrzałapełną niepokojutwarzBretta.Woda ściekałamuzwło-

sówitwarzy,ajegobrązoweoczy,zazwyczajtakciepłe,teraz

pociemniałyiwpatrywałysię wnią zniezwykłą intensywnością.

Byłojejzimno.Koszmarniezimno.Zamknęłaoczy,zapada-

jącwnicość,alektoś wstrząsnął nią silnie.

- Libby!Ocknijsię!Nieodchodź!

Znowunapłynęłafalanudności.Obróciłasię nabokiwyrzu-

ciławodę zpłuciżołądka.Gdyzaczęłaszczękać zębami,objęły

ją mocnosilneramiona.

- Czyjuż lepiej?Libby,słyszyszmnie?

Próbowałacoś powiedzieć,ale żadendźwiękniewydobył się

zjejgardłaizdołałatylkoskinąć głową.Bolałojącałeciało.Po

razpierwszyuświadomiłasobie,gdziejest,rozpoznałapokryte

śniegiemgóry,wktórychsię wychowała,wiedziałajuż, żewró-

ciładodomu...Pamiętała, żejechaławąskimi,krętymidróżka-

mi,słuchającnadawanychprzezradiokolędizastanawiającsię,

czyznowuzobaczyBretta.

- Chodźmy!Zamarzniesztutaj.

Podniósł ją ztakąłatwością,jakbybyładzieckiem,iskiero-

wał się poprzez śnieżnewertepywstronę obozowiska,obozowi-

skajejojca.Nasiąkniętewodą butyBrettaciamkałygłośno.

Wiedziała, żepowinnaspróbować iść owłasnychsiłach,zmusić

odrętwiałe nogi do ruchu, że błędem jest poleganie na tym

Jackson Lisa - Samotnik_z_Sosnowego_Wzgółrza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: