Onager.doc

Onager - osioł

Prawdopodobnie onager został wynaleziony w Grecji w roku 385 p. n. przez mechanika Ammianusa Marcellinusa i nazwany został monankonem, znaczyło jednoramienny. Mocne szarpnięcie i uniesienie się machiny przy każdy strzale rzymianie nazywali kopnięciem dzikiego osła, stąd też wzięła się późniejsza nazwa onager, czyli osioł.
Był to rodzaj wyrzutni neurobalistycznej, o sztywnym ramieniu, którego jeden koniec tkwił w rozpiętej poziomo, mocno skręconej wiązce elastycznych lin wykonanych z włosi lub żył pochodzenia zwierzęcego. Onager był machiną o stromotorwym locie pocisku, który miał imponujące - jak na ówczesne warunki osiągi. Kule kamienne o wadze 50 kg miotano na odległość 450 m. Broń ta była powszechnie stosowana w armii rzymskiej. Każda centuria miała jeden onager, kohorta 5, legion zaś a 50. Za czasów Juliusza Cezara podwojono ich liczbę i ustawiano w polu, przeważ nie przed linią piechoty, pomiędzy kohortami pierwszego rzutu. Obsługę machin stanowiło od 2 do 8 ludzi, a transportowano ją w formie rozłożonej na 4 wozach ciągniętych przez woły. Machnę tą znano i stosowano także w średniowieczu.