Lukjanienko Siergiej - Labirynt odbic 02 - Falszywe lustra.pdf - Lukjanienko Siergiej - ssaaggaa

(Фальшивые зеркала)

Przekład Ewa Skórska

AMBER

Redakcja stylistyczna

MAGDALENA STACHOWICZ

Redakcja techniczna

ANDRZEJ WITKOWSKI

Korekta

DOROTA PIEKARSKA

MARIA RAWSKA

Ilustracja na okładce

THOMAS THIEMEYER/via THOMAS SCHLOCK GmbH

Opracowanie graficzne okładki

STUDIO GRAFICZNE

Skład

WYDAWNICTWA AMBER

WYDAWNICTWO AMBER

Wydawnictwo Amber zaprasza na stronę Internetu

http://www.amber.sm.pl

For the Polish edition

ISBN 83-241-0153-5

Część pierwsza

Deeptown

Ten sen śni mi się coraz częściej.

Początkowo nie dzieje się w nim nic strasznego, w ogóle nic się nie dzieje. Szara kłębiąca się

mgła. Dopiero później - odległy, niemal niewidoczny płomyk, biała iskierka w tej mgle. Idę w

stronę światła i mgła nagle zaczyna rzednąć.

To dziwne - gdy znika ciemność, przestajesz widzieć światło.

Nieruchomieję, próbując zapamiętać kierunek, utrzymać go w pamięci. Ale nie ma już takiej

potrzeby. Przede mną jest most. Cienki jak struna naciągnięta nad przepaścią. Chodziłem już

nieraz po takich mostach. Ale teraz wszystko jest znacznie trudniejsze. Muszę przejść pomiędzy

dwiema ścianami wyrastającymi z mgły. Z lewej strony - błękitny lód, z prawej - czerwony

ogień. Nić rozpięta jest pomiędzy nimi.

Idę.

Lód po lewej pokrywają odciski dłoni. W odciskach strzępy skóry i mięsa pokryte szronem.

Czasem sterczą kawałki przymarzniętych kości z fragmentami ubrania. Kiedy indziej widać

rozkrzyżowane na lodzie postacie obsypane pryszczami śniegu.

Z prawą stroną sprawa jest prostsza. Spala szybko, do końca. Może dlatego rzadziej się ją

wybiera.

Idę.

Nić pod nogami wibruje. Może to oddech ognia. Może powiew chłodu. A może ktoś idzie

przede mną lub za mną.

Muszę dojść. Muszę.

Ale za każdym razem sen kończy się tak samo.

Nić drga. Może to ja zakołysałem nią zbyt mocno, nie wiem...

Niczym spadający linoskoczek rozrzucam ręce; próbuję utrzymać równowagę, czepiając się

lewej ściany - niebieskiego lodu, albo prawej - czerwonego ognia.

Już dawno nie spóźniłem się do pracy.

Stoję w korku, który ciągnie się jak okiem sięgnąć. Obok mnie długi niezgrabny samochód,

chyba ostatni model lincolna. Szyby opuszczone, posępny kierowca patrzy na mnie tak, jakby to

mój motocykl był winien panującego na ulicy chaosu.

- Ma pan zapalniczkę? - pyta w końcu. Chyba zwyczajnie się nudzi. Za nic nie uwierzę, że w

tym luksusowym potworze nie ma zapalniczki. Pewnie znalazłoby się tam miejsce dla kuchenki

gazowej i grilla...

W milczeniu podaję mu zapalniczkę. Upierścieniona dłoń bierze ją i przypala drogiego

cienkiego papierosa z filtrem niewiarygodnej długości. Co tam mówił dziadek Freud o pociągu

do wielkich samochodów i długich papierosów? Zresztą Bóg z nim. Pewnie by tu u nas dostał

świra, i to szybko.

- Co się dzieje? - pyta kierowca.

Limuzyna jest niska, facet nic nie może zobaczyć.

- Kolumna ciężarówek - odpowiadam.

Ktoś inny na moje słowa zareagowałby normalnie, czyli oburzeniem. Żeby ciężarówki

jechały przez centrum miasta! I to przez rosyjską dzielnicę, w porannej godzinie moskiewskiego

szczytu!

- Cóż, zdarza się - zgodził się szybko kierowca. - Widocznie muszą.

Więc lincoln to nie zwykłe pozerstwo. Kierowca nigdzie się nie spieszy, a kilkuminutowy

korek nie jest dla niego powodem do niepokoju.

Ale dla mnie jest! I to jeszcze jak!

Pięciominutowego spóźnienia może nie zauważą. Dziesięć minut to już wpis do akt

personalnych. Kwadrans - i połowę dziennej stawki mam z głowy.

Jestem już spóźniony cztery minuty!

Pas jest zapchany, ale standardowy motocykl to nie samochód wykonany na specjalne

zamówienie. A moja ciemnostalowa kurtka, szare dżinsy, twarz pod lustrzanym hełmem...

przeciętny wygląd, standardowy strój, ale...

Niepozorność ma swoje zalety.

Daję gazu, silnik ryczy. Właściciel lincolna przygląda mi się z żywym zainteresowaniem.

Lukjanienko Siergiej - Labirynt odbic 02 - Falszywe lustra.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: