Masterton+Graham+-+Zakleci.pdf

GRAHAM MASTERTON

ZAKLĘCI

(P RZEŁOŻYŁ : J ULIUSZ G ARZTECKI )

SCAN- DAL

Na stopniach świetlistego domu wariatów

Słyszę, jak brodaty dzwon wstrząsa trawnikiem lasu

W podzwonnym dla mego świata.

Gregory Corso „In the Fleeting Hand of Time”

Jeśli umrzeć muszę... Oto będzie

W tej żyznej ziemi żyźniejszy pył ukryty

Rupert Brooke „The Soldier”

„Memmack” brzmi tak, jak gaelickie słowo mor-

riomach,

oznaczające „z wielkiej głębiny”.

Berry Fell „America BC”

ROZDZIAŁ I

Ledwie na moment oderwał wzrok od jezdni, sięgając

do schowka na rękawiczki po kasetę Santany, gdy coś

niewyraźnego i szarawego, jak dziecko zakutane w płaszcz

przeciwdeszczowy, przeleciało przez szosę tuż przed nim.

Wrzasnął: „ach!” i kopnął stopą hamulec. Ześlizgnęła

się, więc kopnął ponownie. Na mokrym asfalcie kombi

obróciło się w poprzek szosy, piszcząc oponami. A potem

podskoczyło, opadło na zaścielone liśćmi pobocze i z

głośnym trzaskiem walnęło w pień dębu.

Jack zgasił silnik i trzęsąc się siedział na miejscu. Jezu

Chryste! Jezu Chryste Wszechmogący! Kapuśniaczek zaczął

osiadać kropelkami na przedniej szybie. Oczywiście jechał

szybko, pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt mil na godzinę, w

kierunku niewyraźnie majaczącego, wznoszącego się po

zboczu pagórka zakrętu. Ale przecież widzialność nie była

aż tak zła, on zaś skierował wzrok na bok na nie dłużej niż

ułamek sekundy. Nie rozumiał, jak, u diabła, mógł

przeoczyć dziecko, wybiegające z pobocza szosy.

- Jezu Chryste - powtórzył głośno. Głos miał słaby i

nie przekonywający. Ciągle jeszcze trząsł się

nieopanowanie.

Nabrał pełne płuca powietrza, odpiął pas

bezpieczeństwa i wysiadł z samochodu. Wóz stał teraz

obrócony maską w kierunku, z którego przybył, karoseria

u jego końca była wgnieciona z lewej strony od zderzenia z

drzewem. Teraz, gdy umilkł odgłos silnika, droga i

otaczający ją las wydawały się dziwnie ciche. Żadnych

odgłosów prócz skapywania kropli ze zwisających nad

głową gałęzi i od czasu do czasu dalekiego popiskiwania

czajki.

Lasy, lasy i jeszcze lasy. To z ich powodu ojciec jego

matki zawsze nienawidził Wisconsinu. Ojciec matki był

farmerem i dla niego drzewa oznaczały pniaki.

- Te wszystkie pieprzone drzewa - skarżył się, nawet

po odejściu na emeryturę.

Jack pociągnął nosem, zadrżał i rozejrzał się wokół.

Na drodze nie leżało dziecko, dzięki Bogu, a także nie było

śladu niczyjej obecności na jej skraju. Żadnego

szarobiałego płaszcza przeciwdeszczowego, usmarowanego

krwią. Żadnego zgniecionego pantofla treningowego.

Podniósłszy kołnierz sportowego płaszcza pobrnął z

powrotem przez zmącone błoto, usiłując nie pobrudzić

swych nowych płytkich brązowych pantofli. Ponieważ

krople drobnego deszczyku nie osiadały na śladach opon,

widział dokładnie, w którym miejscu nacisnął hamulec i

gdzie wpadł w poślizg. Cztery krzyżujące się ósemki,

poprzecznie przecinające smołowaną nawierzchnię.

Przykucnął, by przyjrzeć im się z bliska. Nic nie

wskazywało, by uderzył kogokolwiek.

Zresztą nie myślał, że kogokolwiek uderzył. Nie

przypominał sobie żadnego zderzenia prócz końcowej

kolizji z drzewem. Odwrócił się, osłaniając oczy przed

deszczem i przyjrzał się z przodu swemu kombi. Nie było

wgniecenia na przednim zderzaku, reflektory pozostały

nienaruszone. Miał nadzieję, że nie otarł się bokiem o

kogoś i nie odrzucił go w ten sposób w paprocie i krzaki

leśnego poszycia. Słyszał już o ofiarach piratów jezdni,

leżących w krzakach o kilka jardów od ruchliwej

autostrady i umierających choćby z zimna.

Przeszedł szosą kilka kroków do tyłu. Stulił dłonie

przy ustach i zawołał:

- Halo? Jest tu kto? Halo?!

Stał całkiem nieruchomo, nasłuchując. Czajka

krzyczała pii-uu, pii-uuu, a potem pii-uiddi. Deszcz padał

na ziemię tak miękko, jak woal umierającej oblubienicy.

Trudno było uwierzyć, że znajdował się ledwie o

dwadzieścia minut jazdy od stolicy stanu, Madison, i o

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: