1207-kp.pdf

KRÓTKOFALOWIEC

POLSKI nr 12 (515)/2007 ISSN 1230-9990

„Krótkofalowiec Polski”– organ prasowy

ZG PZK ukazuje się od 1928 roku

Wydawca ZG PZK

Druk: Wydawnictwo AVT Warszawa

Od Redakcji

To ostatni numer KP w tym roku. Nadrabiamy, publikując większość artykułów ze spotkań krótko-

falarskich, które odbyły się na jesieni, a różne wydarzenia nie pozwoliły na wcześniejsze zamieszczenie

tych materiałów. Mijający rok obﬁtowałwwielespotkańiimprez,wtymkilkazasługującychnaszcze-

gólną uwagę: polskie wyprawy na Brandon (specjalny numer KP) i Chatham (artykuł w tym numerze),

porozumienie PZK – PZRS, czyli wspólne reprezentowanie radiolokacji sportowej na zawodach mię-

dzynarodowych, oraz bardzo znaczny wzrost aktywności krótkofalowców, działających w OT i klubach.

Wiele klubów obchodziło „okrągłe” rocznice i to przeważnie 50-lecie swojej działalności, co zaktywi-

zowało środowisko sporą liczbą okolicznościowych dyplomów i kart QSL. Koniec roku to także wybór

delegatów na XVI Zjazd Krajowy Polskiego Związku Krótkofalowców, na którym wytyczone zostaną

kierunki działań na następne 4 lata oraz wybrane nowe prezydium zarządu naszego związku.

W związku ze zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia oraz nowym, 2008 rokiem, chciałbym

złożyć wszystkim Koleżankom, Kolegom oraz naszym Sympatykom najserdeczniejsze życzenia spokoj-

nych, zdrowych świąt oraz pomyślności w nadchodzącym roku.

Redaktor Naczelny

Wiesław Paszta SQ5ABG

sq5abg@tlen.pl

Polski Związek Krótkofalowców

Sekretariat ZG PZK

ul. Modrzewiowa 25, 85-635 Bydgoszcz

adres do korespondencji:

skr. poczt. 54, 85-613 Bydgoszcz 13

tel./fax 052 372 16 15,

e-mail: hqpzk@pzk.org.pl,

strona internetowa www.pzk.org.pl

Konto bankowe:

33 1440 1215 0000 0000 0195 0797

Centralne Biuro QSL – adres jw.

Vy! 73 Wiesław SQ5ABG

Prezydium ZG PZK

Prezes:

Piotr Skrzypczak SP2JMR

sp2jmr@pzk.org.pl

Wiceprezesi:

Ewa Kołodziejska SP1LOS

sp1los@pzk.org.pl

Tadeusz Pamięta SP9HQJ

Sekretarz generalny:

Bogdan Machowiak SP3IQ

sp3iq@pzk.org.pl

Skarbnik:

Aleksander Markiewicz SP2UKA

Koleżanki i Koledzy Krótkofalowcy!

Z okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia, a także

nadchodzącego nowego roku 2008 życzę Wam w imieniu

prezydium ZG PZK, całego Zarządu Głównego PZK oraz

czuwającej nad wszystkim Głównej Komisji Rewizyjnej

zdrowia, spokoju i rodzinnej atmosfery w czasie Świąt. A na

ten Nowy Rok życzę przede wszystkim zdrowia i sukcesów we

wszystkich dziedzinach życia, ze szczególnym uwzględnieniem

naszego wyjątkowego hobby, jakim jest krótkofalarstwo.

Piotr Skrzypczak SP2JMR, prezes PZK

Główna Komisja Rewizyjna

Przewodniczący:

Maciej Kędzierski SP9DQY

sp9dqy@pzk.org.pl

Członkowie GKR: Zdzisław Chyba SP3GIL,

Bogdan Trych SP9VJ,

Jarosław Dyś SP5CTD,

Marek Ruszczak SP5UAR

Polska wyprawa DX-owa na wyspę Chatham ZL7

Inne funkcje przy ZG PZK

Award Manager:

Augustyn Wawrzynek SP6BOW

sp6bow@pzk.org.pl

ARDF Manager:

Krzysztof Słomczyński

SP5HS ardf@pzk.org.pl

IARU-MS Manager:

Jerzy Gierszewski SP3DBD

sp3dbd@poczta.onet.pl

IARU Liaison Ofﬁcer:

Wiesław Wysocki SP2DX

sp2dx@chello.pl

Contest Manager

Kaziemierz Drzewiecki

sp2fax@wp.pl

VHF Manager:

Zdzisław Bieńkowski SP6LB

pkukf@pzk.org.pl

KF Manager:

Adam Perz SP5JTF sp5jtf@pzk.org.pl

QTH Manager:

Grzegorz Krakowiak SP1THJ

qth@pzk.org.pl

Packet Radio Manager:

Marek Kuliński SP3AMO

sp3amo@pzk.org.pl

Manager OH PZK:

Andrzej Wawrzynkiewicz SP3TYC

sp3tyc@pzk.org.pl

Przygotowania

Podczas czerwcowej ak-

tywności na pasmach amator-

skich polskiej wyprawy na 3B7

(z udziału w której wycofałem

się ze względów osobistych) za-

dzwonił do mnie Jacek Mar-

czewski SP5EAQ z propozycją

wybrania się z nim na jesienną

wyprawę na jedną z wysp Pacy-

ﬁku: Lord Howe (VK9L) lub

Chatham (ZL7).

Po kilkunastu dniach namy-

słu zdecydowałem się na wspól-

ną organizację wyprawy. Jacek

optował za VK9L i przez po-

nad miesiąc próbował znaleźć

lokalizację dla naszych stacji

na Lord Howe, gdzie mogli-

byśmy zamieszkać i postawić

anteny. Niestety, traﬁałnamiej-

sca, w których – przed wielu

laty – byli krótkofalowcy i przy

stawianiu anten narobili wiele

zamieszania, toteż wszędzie od-

powiedz była odmowna.

Pozostało nam Chatham, ZL7

– ku mojemu zadowoleniu, jako

że przed sześciu laty byłem ak-

tywny na pasmach amatorskich

– wspólnie z Jurkiem SP9EVP

– z sąsiedniej (względem VK9L)

wyspy Norfolk, VK9N. Ponadto

w Nowej Zelandii (wyspa Cha-

tham do niej przynależy) ważne

są przecież nasze CEPT-owskie

licencje!

Jacek proponuje znalezione

na stronach WWW Chatham

Awarakau Farmstays jako miej-

sce naszego pobytu na wyspie.

Oglądam szczegółowo (przy po-

mocy Google Earth) tę loka-

lizację pod kątem możliwości

postawienia anten i konﬁguracji

terenu w kierunku na Europę.

Wszystko jest OK – to tylko

180m od brzegu oceanu, przy

niewielkim nachyleniu terenu

i otwartych kierunkach na EU,

JA i W/K.

Zaskoczeniem dla mnie jest,

że Europa na mapie azymutalnej

z centrum na ZL7 rozciąga się

na niemal 180 stopni – ale to

przecież antypody.

Jacek uzgadnia z właściciela-

mi farmy warunki pobytu i po-

stawienia anten. Ja rozeznaję się

w możliwościach dostania się

na wyspę. Najkorzystniejszą jest

opcja dotarcia do Wellington,

a stamtąd już „tylko” 770km na

Program TV o krótkofalowcach

„Krótkofalowcy Bis” www.videoexpres.pl

KRÓTKOFALOWIEC POLSKI

IC-7000 Marka i mój K2/

100W,

 dwa tranzystorowe wzmac-

niacze 600W (każdy po 6kg

z zasilaczem włącznie),

 komputery z odpowiednim

oprogramowaniem,

 no i – przede wszystkim – an-

teny.

Zakupiłem w tym celu w ﬁr-

mie Spiderbeam dwie tyczki

18 m i jedną 12 m, ﬁrma zapro-

ponowała specjalny upust w za-

mian za reklamę na karcie QSL.

Ale co najlepiej na tych tycz-

kach umieścić? W tym przed-

miocie zwróciliśmy się o po-

radę do Tadeusza SP7HT. Ku

naszemu miłemu zaskoczeniu,

Tadeusz SP7HT zaproponował

pomoc także w samym przy-

gotowaniu anten. Przygotował

nam pionowe anteny na 40/80m

i na 30m oraz dał szczegółowe

wytyczne do anteny na 160m.

Anteny – z wyjątkiem 160m

– wstępnie sprawdziliśmy na

działce córki Tadeusza.

Czwarta antena nadawcza to

własność Jacka: GP5, wykonany

przez Waldka SP7GXP. Do od-

bioru na 160/80m miała służyć

przełączana w czterech kierun-

kach K9AY zrobiona i spraw-

dzona przez Marka.

Po rozmowach Jacka w Bri-

tish Airways, 3 tyczki zostały

zakwaliﬁkowane jako „wędki”

a więc sprzęt sportowy i przy-

pisane odpowiednio Jurkowi,

Markowi i mnie. Mogliśmy je

zabrać bez opłat. Niestety GP5,

300 m kabla koncentrycznego,

500 m sznurka (Kevlar) i kil-

ka innych „drobiazgów” dało

prawie 23kg i stanowiły bagaż

dodatkowy.

Na miesiąc przed wyjazdem

Romek SP9FTJ wskazał mi

znak aktywnego na pasmach,

a mówiącego po polsku Tonie-

go ZL2UO,przez którego do-

tarliśmy do Romana ZL2DZ

(ex SP3MIH). Obaj mieszkają

w Lower Hutt w pobliżu Wel-

lington.

Roman bardzo zainteresował

się naszymi planami wyprawy

i zaoferował szeroką pomoc po

przylocie do Wellington i po

powrocie z Chatham.

W niedzielę 30 września od-

latujemy z Warszawy przez Lon-

dyn, Bangkok, Sydney do Wel-

lington i „już” na trzeci dzień

jesteśmy w stolicy NZ. Wpraw-

dzie w Sydney ochrona rekwiru-

je nam znajdujące się w bagażu

podręcznym sznurek i taśmę do

mocowania anten, ale po negocja-

cjach Jacka (biegle posługującego

się angielskim) oraz pokazaniu

pisma ZG PZK zaświadczającego,

że jesteśmy zorganizowaną polską

wyprawą, dostajemy obietnicę, iż

zostanie nam to zwrócone w Wel-

lington po wylądowaniu. Słowa

dotrzymano.

W południe 5 października

na lotnisko odwozi nas Roman

i wylatujemy.

Wyspa Chatham

Wiatr zelżał i bez większych

sensacji (u mnie), po niespełna 3

godzinach, lądujemy na wyspie.

Z lotu ptaka ta wulkanicz-

na wyspa przypomina trapez

o bokach około 40 km, z rozcią-

gniętymi górnymi narożnikami,

zaś w jej środku jest potężna

laguna. Klifowe brzegi są tylko

od strony północnej. Cała wy-

spa, oglądana z okien lądującego

samolotu, jest zielono-szara (na

Chatham jest wiosna).

Na maleńkim lotnisku czeka

na nas Greg, właściciel farmy,

na której będziemy mieszkać.

Do jego samochodu z trudnością

mieszczą się wszystkie nasze ba-

gaże. Nie mogąc się już docze-

kać zobaczenia naszej siedziby,

jedziemy szutrową drogą (ruch

lewostronny) prawie 20 km

w kierunku południowym.

Po drodze Greg potwierdza

nasze encyklopedyczne wiado-

mości o wyspie: że zamieszkuje

ją nieco ponad 600 mieszkań-

ców, zajmujących się głównie

hodowlą owiec oraz połowem

ryb i langust. Różnica czasu po-

między ZL7 a Polską wynosi 11

godzin i 45 minut.

Naszą siedzibą okazuje się

nowy, ładny piętrowy budynek

z parterem dla gości (4 pokoje

– akurat dla nas) i wspaniale za-

gospodarowaną oraz starannie

utrzymaną przestrzenią przed

budynkiem w stronę oceanu.

Miejsca do stawiana anten nie

ma zbyt dużo, ale jest zgoda wła-

ścicieli na wykorzystanie wszyst-

kich istniejących elementów do

stawiania i mocowania anten.

Po rozpakowaniu się (jest

godzina 16 czasu lokalnego),

postanawiamy postawić co naj-

mniej GP5 oraz pionową antenę

na 30 m. O zmroku rozkładamy

Wyspy Chatham z kosmosu (fot. NASA)

Nowa Zelandia

Wellington usytuowane jest

na południowym cyplu Wyspy

Północnej, rejon przesmyku po-

między Wyspą Północną a Połu-

dniową jest jednym z najbardziej

wietrznych miejsc na świecie.

Lądowanie przy prędkości wia-

tru, który wówczas wiał prawie

100km/godzinę, napędziło mi

nieco strachu.

Z lotniska odbiera nas i prze-

wozi do hotelu w centrum mia-

sta Roman ZL2DZ wraz z swo-

im synem. Zostawiamy bagaż

i jedziemy do domu Romana,

oddalonego od Wellington o kil-

kanaście kilometrów. Na moje

uwagi o potężnie wiejącym wie-

trze podczas lądowania z prze-

kąsem mówi: „macie szczęście,

że nie przylecieliście wczoraj

– bo wiało 130km/godzinę”! Je-

steśmy bardzo gościnnie przyję-

ci przez XYL Romana – Wandę.

Słuchamy od razu, co w tej czę-

ści świata słychać na pasmach

i uświadamiamy sobie, że to nie

pasmo 20m będzie dla nas naj-

bardziej wydajnie, lecz 40-tka.

Na drugi dzień Roman po-

kazuje nam najciekawsze miej-

sca w stolicy kraju i jej okolicy,

a wieczorem zaprasza ponownie

do swojego domu na spotkanie

z Tonim ZL2UO i jego XYL.

Cały czas potężnie wieje, a ja

obawiam się, co to będzie, gdy

następnego dnia będziemy le-

cieć prawie 3 godziny niewiel-

kim samolotem do celu naszej

wyprawy.

Chatham. Istnieje prywatna li-

nia lotnicza (1 mały samolocik),

zapewniająca przelot z Welling-

ton 4 razy w tygodniu na wyspę.

Rozważając z Jackiem spra-

wę aktywności z wyspy trzema

rodzajami emisji i pracę możli-

wie na największej ilości pasm,

zaproponowałem zwiększenie

składu osobowego wyprawy

o sprawdzonych podczas moich

poprzednich wypraw przyjaciół,

Jurka Gromysza SP9-31029 oraz

Marka Niedobę SP9BQJ. Jacek

akceptuje moją propozycję i od

tego momentu zaczynamy kon-

kretne przygotowania. Chociaż

wiele linii lotniczych zapew-

nia połączenia lotnicze z Wel-

lington, to znalezienie takiego

przewoźnika, który pozwolił-

by zabrać możliwie największą

ilość bagażu, a podróż nie prze-

biegałaby przez terytorium USA

– gdzie konieczne są wizy, wcale

nie było łatwe.

Decydujemy się na linie

brytyjskie, a zaważyła na tym

w istotnym stopniu informacja

na stronie WWW tych linii, że

za darmo przewożą sprzęt spor-

towy! Zamawiam bilety lotnicze

z Warszawy do stolicy Nowej

Zelandii, a Jacek stamtąd na

Chatham.

Ustalamy wstępnie, że spra-

wami sprzętowymi zajmuje się

głównie Marek, organizacyjny-

mi – Jacek. Jurkowi przydzie-

lamy sprawy turystyczno-po-

znawcze i ﬁnansowe, aja sam

przyznaję sobie sprawy sporto-

we (m. in. propagacja, wybory

pasm, emisji itp. a także pomoc

w sprawach antenowych). Za

radą kilku OMs z SP planuje-

my aktywność z wyspy także na

160m.

Kompletujemy sprzęt pod

kątem minimalnej wagi, bo wol-

no nam zabrać tylko po 23kg na

osobę.

Decydujemy się na:

 sprzęt nadawczo-odbiorczy:

podrasowany IC-718 Jacka,

Wybrzeże wyspy

2 KRÓTKOFALOWIEC

12/2007

POLSKI

Czwórka uczestników wyprawy

dowoływali się do mnie ci, któ-

rzy wcześnie o to pasmo pytali.

Pierwszą stacją z SP w moim

logu na 160m był Jurek SP3BQ.

Każdy z operatorów miał

swój styl pracy. Osobiście, z nie-

mal ciągłym pile-up radziłem

sobie, wybierając z tumultu

stacji sygnały nieco powyżej

pile-up (do czasu, gdy znowu

większość wołających tam się

nie przeniosła). Konsekwent-

nie realizowałem łączność po

odebraniu za pierwszym razem

niepełnego znaku – co zapew-

ne zauważyło wielu kolegów,

gdy na skompletowanie pełnego

Tak jak z Jackiem staraliśmy

się sprawiedliwie dzielić „cza-

sem antenowym”, tak Marek

na RTTY niestety był mocno

poszkodowany, co wyraźnie od-

zwierciedla poniższa statystyka

łączności.

Na trzy dni przed końcem po-

bytu na wyspie Jurek – nasz pełno-

mocnik ﬁnansowy–„zafundował

nam” wycieczkę objazdową wokół

całej wyspy. Na początku długiej

drogi mieliśmy okazję kupić pa-

miątki z wyspy. Jedyny na wyspie

sklep z pamiątkami prowadzi sio-

stra naszej gospodyni – uprzedzo-

na, otworzyła jego podwoje.

sprzęt nadawczo-odbiorczy i Ja-

cek rozpoczyna pracę na 20 m,

a po kilku minutach już walczy

z pile up. Ja próbuję uruchomić

się na 30m, ale zaraz pierwsza

i właściwie jedyna niemiła nie-

spodzianka: mimo zastosowania

w torach odbiorczych specjal-

nych ﬁltrów pasmowych, nie

jest możliwa jednoczesna praca

dwóch stacji. Filtry osłabiały

sygnały stacji zza ściany, ale to

nie wystarczyło, aby móc nie-

zależnie, komfortowo pracować

równocześnie mocą 600W.

Od tej chwili pozostaje nam

dzielić czas pracy pomiędzy

trzech operatorów, a jak się nie-

długo okaże, nie była to cała

doba, a jedynie 17 godzin, jako

że w godzinach od 10 do 17 (cza-

su lokalnego) wszystkie pasma

były martwe. Zatem praca w ete-

rze skupiała się na godzinach

wieczornych, nocnych i poran-

nych. W ciągu dnia albo odra-

bialiśmy zaległości w spaniu,

albo też zwiedzaliśmy okolice

naszego QTH. Jacek pracował

wyłącznie emisją SSB, Marek

– RTTY a ja – CW.

Następnego dnia stawiamy

(już przy bardzo silnym wietrze)

anteny na pasma 40/80 m oraz

160 m, bazując na 18 m tyczkach

Spiderbeama. Bardzo silne wia-

try były zmorą dnia codzien-

nego.

W krótkich okresach, gdy

wiatr z zimnego południowego

zmieniał się na północny, wy-

stępowały rozpogodzenia, które

w ciągu dnia wykorzystywali-

śmy do robienia zdjęć.

Antenę na 160 m stawialiśmy

trzykrotnie, raz wiatr zrywał je-

den poziomy element „T”, dru-

gi raz – prowizorycznie napra-

wiony jako inv. L też po kilku

dniach się urwał. Raz złamała

się w połowie przy stawianiu

tyczka. Po trzeciej naprawie

i powrocie do wersji „T” wytrzy-

mała do końca.

Miłym zaskoczeniem są dość

długie otwarcia w kierunku Eu-

ropy – szczególnie w paśmie 40

m. To na tym paśmie zrobiliśmy

najwięcej łączności. Sygnały,

także te z Europy, były bardzo

silne. Pracując w okresie mini-

mum cyklu słonecznego urucho-

miliśmy się na paśmie 160 m.

Tam, dla mnie, praktycznie

każda stacja (poza ZL) była DX-

-em. Bardzo trudno było przy-

zwyczaić się do dyskomfortu od-

bioru sygnałów przy potężnych

trzaskach, związanych z ciągle

przemieszczającymi się nad wy-

spą frontami atmosferycznymi.

Chcąc jednak dać szanse zrobie-

nia na tym paśmie wielu stacjom

EU, NA czy JA, które ciągle

pytały o 160 m, postanawiamy

poświęcić więcej czasu na pracę

w tym paśmie.

Chociaż Marek z Jurkiem

postawili dodatkowo antenę

odbiorczą K9AY, niewiele na

tym paśmie na niej słuchałem,

po prostu sygnały odbierane na

niej były bardzo słabe, pomi-

mo korzystania ze zbudowanego

przez Marka (tam na miejscu)

przedwzmacniacza. Lepsza była

w paśmie 80m.

Podczas 5 porannych (czasu

lokalnego) i dwóch wieczornych

aktywności w paśmie 160 m

przeprowadziłem 519 łączności

z 36 krajami, w tym 77 stacji

z Europy (21 krajów) i 6 z SP.

W tym czasie, gdy mozolnie

wyławiałem znaki koresponden-

tów na 160 m, była równocześnie

doskonała propagacja na 80 czy

40m w kierunku EU, a Jacek

jak i Marek cierpliwie czekali

na swój czas antenowy. Chociaż

wszystkie przeprowadzane łącz-

ności sprawiały przyjemność, to

największą satysfakcję miałem

podczas QSO’s na 160m, gdy

Emisja 160m 80m 40m 30m 20m 17m 12m Razem

SSB - 682 3028 - 1510 369 134 5723

CW 519 1083 2154 1909 1044 746 69 7524

RTTY - - 728 629 273 - - 1630

Ogłem 519 1765 5910 2538 2827 1115 203 14877

Przy radiostacji ZL2DZ

znaku „wyciszałem” nawet kilka

razy innych korespondentów.

Na znaki SP i SQ byłem spe-

cjalnie wyczulony, toteż w moim

logu stacji z Polski znalazło się

bardzo dużo.

Każdego ranka Jurek uak-

tualniał statystykę łączności,

beształ tych, co według niego

nie wykonali planu i zachęcał

do pracy nawet wówczas, gdy

nic nie było słychać na pasmach

(hi).

W trakcie naszego pobytu

na wyspie odbywały się zawo-

dy Oceania DX Contest, każdy

z nas wziął w nich symboliczny

udział.

Tak się złożyło, że wszyscy

uczestnicy wyprawy są żeglarza-

mi (w tym aż trzech kapitanów),

toteż w chwilach relaksu zmie-

nialiśmy temat na żeglarski.

Urzekła nas surowa przyroda,

niezliczone foki, mające kolonię

na wschodnim wybrzeżu, a tak-

że niekończące się pastwiska, na

których dziesiątki tysięcy owiec

i krów spędzają całe swoje życie.

Równiny i góry, w „naszej” oko-

licy bezdrzewne, w północnej

i wschodniej części są porośnię-

te lasami.

Ludzie na tej wyspie są bar-

dzo życzliwi, znają się wszy-

scy, gdy mijają się na drodze,

pozdrawiają się gestem ręki

i uśmiechem.

Temperatura powietrza w cza-

sie naszego pobytu oscylowała

między 5 a 12 °C, ale bardzo sil-

ne wiatry sprawiały, że właściwie

(prawie zawsze) było zimno.

Nasi gospodarze Rosemari

i Greg byli bardzo mili. Rosema-

ri przygotowywała bardzo smacz-

12/2007

KRÓTKOFALOWIEC

POLSKI

KRÓTKOFALOWIEC POLSKI

ne posiłki, racząc nas najczęściej

owocami morza, jagnięciną i wo-

łowiną, a także znakomitymi

własnymi wypiekami i deserami.

Na Chatham jest dostęp do

Internetu. Na wyspę dostarczany

jest drogą satelitarną, a dalej do

abonentów przez sieć telefonicz-

ną i modemy. Jest wolny i drogi,

nasi gospodarze mają tylko 16k/s.

Greg tylko odbierał swoje e-ma-

ile. Spoty z DX-clustera dotyczą-

ce naszej pracy w eterze za pierw-

sze trzy dni pracy przesłał nam

pocztą lotniczą z Wellington nie

kto inny, jak Roman ZL2DZ!

Na koniec naszej aktywności

w logach znalazło się prawie 15

tysięcy łączności, w tym także 3

QSO’s z Tadeuszem SP7HT, na

którego antenach pracowaliśmy.

Był wieczór 18 październi-

ka, gdy demontowaliśmy pierw-

sze trzy anteny (160 m, 30m

i K9AY), następnego dnia wcze-

snym rankiem dwie pozostałe

– miałem pewien niedosyt pracy

(podobnie jak Jacek i Marek).

Odlatujący o 10:15 CIDT sa-

molot do Wellington nie pozo-

stawiał wyboru, kolejna radiowa

wyprawa była już za mną.

Lower Hutt, gdzie czekała na

nas jego XYL Wanda z obiadem.

Trochę czasu poświęcamy na

przepakowanie bagaży i spraw-

dzenie poczty w Internecie.

Późnym popołudniem Roman

zabiera nas samochodem na trzy-

dniową wycieczkę do Rotorua,

które znajduje się w północno-

-środkowej części North Island.

Jedziemy najpierw zachodnim

wybrzeżem, potem środkową czę-

ścią wyspy, podziwiając wszech-

obecne, przepiękne widoki. Gdy

dojeżdżamy do Taupo, w powie-

trzu czuć mocny zapach siarko-

wodoru: to zwiastun ciepłych

źródeł, wulkanów i gejzerów.

Okolice Rotorua to jeden z naj-

ciekawszych zakątków na ziemi.

Zażywaliśmy gorących kąpie-

li na wolnym powietrzu, a nie-

codzienną atrakcją była kąpiel

w rzece, w której temperatura

wody wynosiła prawie 40°C.

Roman pokazał nam najbar-

dziej urokliwe zakątki tej części

Nowej Zelandii z wierzchołkami

jeszcze nie tak dawno czynnych

wulkanów, dymiące zbocza gór,

regularnie wytryskające na kil-

kanaście metrów gejzery itp. Zo-

baczyliśmy też tablice pamiąt-

kowe i pomnik koło Pahiatua.

To tu w 1944 roku Rząd Nowej

Zelandii z premierem Peterem

Fraserem utworzył obóz dla 734

polskich dzieci, zagubionych

Uczestnicy wyprawy na zielonym jeziorkiem

sierot, obronionych przed de-

portacją na Syberię przez wojska

generała Andersa i wyprowadzo-

nych do Iranu. Dzieci te miały

tam wszelaką opiekę i pobierały

naukę w szkole. Nowozeland-

czycy są bardzo dumni z tego,

iż wówczas mogli w taki sposób

pomóc Polakom.

Podczas tej wycieczki uświa-

domiliśmy sobie, jak mało wiemy

o Nowej Zelandii, kraju, gdzie

w zgodzie żyją biali i ludność

pochodzenia polinezyjskiego

– Maorysi. Nie ma tu pośpie-

chu w załatwianiu spraw, a jest

za to wielka wzajemna życzliwość

mieszkańców. Bardzo przychylne

i opiekuńcze dla obywateli, de-

mokratycznie rządzone państwo.

Romanowi ZL2DZ, który na

czas naszego pobytu w ZL wziął

sobie specjalnie urlop z pracy,

oraz jego małżonce jesteśmy

bardzo wdzięczni. Opowiadania

o naszych „wyczynach” podczas

wyprawy, a także liczne z nim

i z Tonim ZL2UO QSO’s, być

może zaowocują wyprawami tej

dwójki na ciekawe wyspy Pacy-

ﬁku.Romanpilotowałnasażdo

naszego wylotu z Wellington.

Wyprawę organizowaliśmy

z własnych środków ﬁnanso-

wych.

Dziękujemy SPDX Klubowi

za przyznaną dotację, zaś Ryb-

nickiemu Oddziałowi Stowarzy-

szenia Inżynierów i Techników

Górnictwa (trzech członków

wyprawy to członkowie klubu

SP9PRO przy tym oddziale) za

wydrukowanie kart QSL, który-

mi potwierdzamy przeprowadzo-

ne z wyspy Chatham łączności.

Wojciech Kłosok SP9PT

Ponownie Nowa Zelandia

W Wellington znowu cze-

kał na nas Roman ZL2DZ. Po

sprawdzeniu rezerwacji w hote-

lu, udaliśmy się z bagażami do

Krótkofalarska Jesień na Pogórzu, czyli Jodłówka Tuchowska 2007

Jak co roku w drugi weekend

września, tak i w 2007, w dniach

7-8 września w Jodłówce Tu-

chowskiej odbyło się spotkanie

pod nazwą „Krótkofalarska Je-

sień na Pogórzu”.

Niepisanym przywilejem tej

imprezy jest piękna pogoda, któ-

ra i w tym roku dopisała. Prawie

cały dzień słoneczny i ani kropli

deszczu! Sprzyjało to dużej fre-

kwencji koleżanek i kolegów,

nawet z centralnej Polski, któ-

rzy trochę później niż zwykle

docierali na miejsce, ze względu

na paskudne deszczowe ostatnie

dni i godziny przed sobotnim

spotkaniem.

Piękna okolica, czyste w tym

rejonie powietrze i dopisująca

pogoda zachęcały do spacerów.

Grzyby z pobliskiego lasu też

stały się zdobycznymi trofeami

przybyłych na spotkanie. Oczy-

wiście pogaduchy, wymiana do-

świadczeń, informacji i dyskusje

toczyły się przez cały czas pobytu

– w grupach większych i mniej-

szych. Dobra i tania miejscowa

stołówka dodatkowo poprawiała

humory uczestników.

Do naszej dyspozycji był

cały ośrodek – Dom Wczasów

Dziecięcych. Miejsca noclego-

we w przystępnej cenie 17 zł od

łóżka, w 4-osobowych pokojach.

Giełda, stołówka, miejsce grilo-

we i sypialnie – wszystko w jed-

nym miejscu. Pozwala to na po-

byt całymi rodzinami, nawet

z małymi dziećmi.

Radiostacja pod znakiem od-

działowym SP9PTA/9 pracowała

już w piątek przed południem,

zarówno na falach krótkich jak

i UKF, szczególnie na lokal-

nym kanale 145,350MHz oraz

na przemienniku 145,775MHz.

Głównym celem tegorocznego

spotkania było podsumowanie

Zawodów Tarnowskich. Po swo-

je trofea przybyli prawie wszyscy

koledzy. Kolega Zbyszek SP2IU,

który reprezentował ZG PZK,

po odebraniu swojego pucharu

podzielił się uwagami i informa-

cjami o pracy CB QSL. Wyraził

też podziękowanie wszystkim

społecznym QSL Managerom.

Uczestnicy zawodów oraz zdo-

bywcy trofeów przekazali nam

swoje uwagi co do obowiązujące-

go regulaminu zawodów. Podzie-

lili się również swoimi doświad-

czeniami w tym zakresie. Choć

mamy już wiele lat organizacji

zawodów za sobą (od 1984 r.),

okazuje się, że zawsze coś można

zmienić i usprawnić. Temu też

sprzyjają takie spotkania.

Jak zwykle, wielkie powodze-

nie miała giełda sprzętu krót-

kofalarskiego, która odbywała

się w sobotę. Wiele drobiazgów

do majsterkowania z demobilu,

kompletnych urządzeń oraz sporo

nowości technicznych przyciągało

wzrok przybyłych na spotkanie.

Spotkanie w Jodłówce (fot. SQ9AOR)

4 KRÓTKOFALOWIEC

12/2007

POLSKI

Mimo niesprzyjających za-

powiedzi pogodowych, które

na szczęście nie sprawdziły się

przez ośrodek przewinęło się

co najmniej 200 osób. Na dość

pokaźnym korytarzu szkolnym

zrobiło się nawet trochę ciasno...

Po zakończeniu części oﬁcjal-

nej w sobotę, pozostali uczestnicy

popołudniu spotkali się przy gri-

lu, by podyskutować i – porzuca-

jąc mikrofon radiostacji – pośpie-

wać przy dźwiękach gitary.

Zapraszamy na naszą stronę

internetową www.sp9pta.w.in-

Jodłówka, giełda (fot. SQ9AOR)

teria.pl, gdzie można zobaczyć

fotograﬁe ze spotkania oraz do-

wiedzieć się więcej o tym pięk-

nym zakątku Pogórza Ciężko-

wickiego.

Serdecznie dziękujemy Dy-

rekcji Domu Wczasów Dzie-

cięcych oraz Dyrekcji Szkoły

Podstawowej w Jodłówce Tu-

chowskiej, którzy już po raz 24

udzielają nam gościny. Dzię-

kujemy wszystkim uczestni-

kom spotkania i do zobaczenia

w 2008 roku.

Vy 73 Stanisław SQ9AOR

Jubileuszowa praca stacji HF60KAB

Pięć lat temu na podstawie nie

do końca sprawdzonych infor-

macji przyjęliśmy datę 1947 jako

datę wydania licencji dla znaku

SP5KAB. Zorganizowaliśmy kon-

kurs o dyplom HF55KAB.

Obecnie porównując niektóre

zachowane dokumenty i relację

należałoby skorygować datę po-

jawienia się znaku SP5KAB na

rok 1950. Czyli PRAWDZIWA

60. rocznica przypada za trzy lata.

Dyplomów z przed pięciu lat sko-

rygować się nie da.

Postanowiliśmy więc kontynu-

ować konkurs rocznicowy mając

nadzieję, że nasza pomyłka nie

zepsuje wspólnej zabawy. Dlatego

od 1 października do końca roku

2007 pracuje stacja HF60KAB.

Jest to najprawdopodobniej

najstarszy czynny znak krótko-

falarski wydany po roku 1945.

Więcej informacji oraz historia

SP5KAB w numerze 1/2008 Krót-

kofalowca Polskiego.

Konkurs o numerowany DY-

PLOM HF60 KAB, jak przed

pięciu laty, odbędzie się w dniach

24.12 do 31.12.2007. Serdecznie

zapraszamy do udziału.

Zarząd SP5KAB

XVI Mistrzostwa I Regionu IARU w ARS

W sobotę 15 września w póź-

nych godzinach wieczornych za-

kończyła się ogromna międzyna-

rodowa impreza, w której uczest-

niczyło 256 zawodników z 22

krajów. Najdalszym krajem była

Korea, która w przyszłym roku

będzie organizatorem mistrzostw

świata w tej dyscyplinie. Zawod-

nicy Korei startowali gościnnie

poza konkursem jako, że Korea

jest w III Regionie IARU. Celem

ich udziału było zapoznanie się

z organizacją tej rangi zawodów.

Wyniki tegorocznych mi-

strzostw są umieszczone na stro-

nie www.ardf.pl. Widać z nich,

że większość medali zdobyli

zawodnicy trzech potęg w tej

dyscyplinie, a mianowicie Rosji,

Czech i Ukrainy. Jest tak głów-

nie dlatego, że w tych krajach

ARS jest sportem zawodowym.

Nasi zawodnicy zdobyli łącz-

nie trzy medale: dwa srebrne

i jeden brązowy.

O dobrej organizacji zawo-

dów niech świadczą podziękowa-

nia od przewodniczącego Grupy

Roboczej ARDF Reinera Flese-

ra DL5NBZ przesłane na ręce

Jacka SP2LQC, prezesa Klubu

Radiolokacji Sportowej i głów-

nego organizatora mistrzostw: „z

upoważnienia Grupy Roboczej

ARDF 1 Regionu IARU, przesy-

łam na Twoje ręce podziękowa-

nia za bardzo dobre przeprowa-

dzenie przez Klub Radiolokacji

Sportowej PZK 16. Mistrzostw

ARDF 1 Regionu IARU”.

Mistrzostwa swym rozmiarem

i problemami organizacyjnymi

przewyższyły poprzednie tego ro-

dzaju zawody. Mimo drobnych

niedociągnięć, impreza została

jednak przez uczestniczące stowa-

rzyszenia uznana za bardzo uda-

ną. Wysoko oceniono doskonałe

warunki zakwaterowania i wyży-

wienia, uroczystość otwarcia i uro-

czystość dekoracji zwycięzców,

szczególnie w drugim dniu zawo-

dów. Wyrazy najwyższego uznania

otrzymał sędzia rozprowadzający

Staszek Wilczyński SP2FLE za

znakomite rozlokowanie nadajni-

ków w podbydgoskich lasach.

Myślę, że Polska będzie mo-

gła w swoim czasie śmiało poku-

sić się o organizację Mistrzostw

Świata ARDF. Na razie dwie naj-

bliższe imprezy są już ulokowane

(2008 w Republice Korei i 2010

w Chorwacji). Ale przyszłość

jest przed nami. Nie sposób mi

wymienić wszystkich członków

zespołu organizacyjnego mi-

strzostw w Bydgoszczy, oﬁarnie

pracujących nieraz całymi ro-

dzinami. Przekazuję wszystkim

podziękowania i pozdrowienia

w imieniu przewodniczącego

Grupy Roboczej ARDF Rainera

Floessera DL5NBZ i moim.

73, Krzysztof Słomczyński SP5HS

Tuż przed startem... oraz meta. Odpoczywają ci, co dobiegli

12/2007

KRÓTKOFALOWIEC

POLSKI

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: