Rodzaje komputerów MIMD
Drugą grupę komputerów MIMD stanowią maszyny z pamięcią lokalną (rozproszoną): DM-MIMD (ang. distributed memory). Należą one do najbardziej dynamicznie rozwijającej się i najbardziej popularnej grupy maszyn równoległych. Zbudowane są z działających niezależnie od siebie grupy procesorów, które posiadają własną pamięć lokalną
Wada – dostęp do danych jest ograniczony wyłącznie dla danego procesora, a to pociąga za sobą konieczność wymiany informacji przy zastosowaniu specjalnych metod komunikatów między procesorami.
Zaleta – brak konieczności synchronizacji dostępu do danych.
Miara efektywności
Oznaczmy:
n - wielkość zadania
p - liczba procesorów
T(n,p) - czas wykonania programu realizującego algorytm dla zadania o wielkości n na maszynie równoległej z p procesorami.
Współczynnik przyspieszenia zadania o wielkości n, dzięki zrównolegleniu na p procesorach
Względny współczynnik przyspieszenia, nazywamy niekiedy efektywnością lub wydajnością
procent = %
Podstawowym parametrem omawianych maszyn równoległych jest topologia procesorów, czyli metoda ich rozmieszczenia i połączenia.
Topologia często ma charakter wirtualny, tzn. umożliwia się zmiany konfiguracji. Przy wykorzystaniu odpowiedniego oprogramowania można uzyskać inne topologie.
Do klasy DM-MIMD (z pamięcią lokalną) zaliczane są także sieci komputerów wspólne obliczenia. Tego typu maszyny równoległe nazywane są wirtualną maszyną równoległa lub klastrem.
Obliczenia rozproszone i klastry
Ważną zaletą klastrów jest możliwość ich rozbudowy poprzez dodanie kolejnej maszyny lub wykorzystanie posiadanego przez firmę sprzętu, który zazwyczaj nie jest używany poza godzinami pracy. Klastry tworzone są zazwyczaj z komputerów pracujących pod kontrolą systemów operacyjnych Linux.
Podstawy programowania zorientowanego obiektowo w języku C#
Vasto_Lorde