Do bezrobotnych zarejestrowanych zalicza się osoby, które spełniają równocześnie następujące warunki:
Ø pozostają bez pracy,
Ø nie uczą się w szkole w systemie dziennym,
Ø są zdolne i gotowe do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy,
Ø są zarejestrowane w lokalnych urzędach pracy,
Ø ukończyły 18 lat ( z wyjątkiem młodocianych absolwentów),
Ø nie ukończyły 60 lat (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni),
Ø nie nabyły prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy,
Ø nie są właścicielami lub posiadaczami nieruchomości rolnej o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych,
Ø nie podjęły pozarolniczej działalności gospodarczej ani nie podlegają – na podstawie odrębnych przepisów – obowiązkowi ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego,
Ø będąc osobami niepełnosprawnymi, mogą podjąć pracę co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy,
Ø nie są tymczasowo aresztowane ani nie odbywają kary pozbawienia wolności,
Ø nie otrzymują świadczenia lub zasiłku przedemerytalnego,
Ø nie odbywają szkolenia ani stażu u pracodawcy.
Liczba zarejestrowanych bezrobotnych zależy od stopnia motywacji osób do rejestracji. Naturalną motywacją do rejestracji jest możliwość znalezienia pracy za pośrednictwem urzędu pracy.
Zgodnie z definicją przyjętą w BAEL (Badanie Aktywności Ekonomicznej Ludności), do kategorii bezrobotnych zaliczone są osoby w wieku 15 lat i więcej, które spełniają jednocześnie następujące warunki:
Ø nie pracowały w okresie badanego tygodnia, tzn. nie wykonywały przez co najmniej jedną godzinę pracy przynoszącej zarobek lub dochód bądź też nie miały formalnie pracy jako pracownicy najemni względnie pracujący na własny rachunek,
Ø aktywnie poszukiwały pracy w ciągu ostatnich czterech tygodni,
Ø były zdolne i gotowe podjąć pracę w tygodniu badanym i następnym.
Do bezrobotnych zaliczane są też osoby, które w badanym tygodniu nie poszukiwały pracy, ale miały pracę załatwioną i oczekiwały na jej rozpoczęcie w ciągu 30 dni.
Dokładniej, dana osoba jest bezrobotna w przypadku, kiedy obecnie nie pracuje, ale:
v w czasie ostatnich czterech tygodni podjęła określone wysiłki, aby znaleźć pracę,
v została czasowo zwolniona z pracy i oczekuje, że będzie wezwana do podjęcia zatrudniania,
v ma się zgłosić do pracy w ciągu nadchodzącego miesiąca.
Wszyscy pozostali nie należą do zawodowo czynnych. Obejmuje to 37 % ludności – uczęszczających do szkoły, prowadzących gospodarstwa domowe, będących na emeryturze, będących w tak złym stanie zdrowia, iż uniemożliwia im to podjęcie pracy lub wreszcie tych, którzy zrezygnowali z poszukiwania pracy.
Rynek pracy jest szczególnym rodzajem rynku, ponieważ przedmiotem wymiany jest wyjątkowy rodzaj towaru – praca. Sprzedaż pracy – to zdolność do świadczenia pracy. Uczestnikami rynku pracy są z jednej strony pracodawcy, którzy oferują miejsca pracy (zgłaszają popyt na pracę), z drugiej zaś strony poszukujący pracy (pracobiorcy), którzy oferują swoje zdolności psychofizyczne oraz umiejętności.
Na rynku pracy gospodarstwa domowe dostarczają pracę, czyli tworzą podaż pracy, a popyt na pracę zgłaszają przedsiębiorstwa, określające liczbę osób, jaką są skłonne zatrudnić, lub liczbę godzin pracy.
RYNEK PRACY
GOSPODARSTWA DOMOWE
Wnioski z przedstawionego modelu gospodarki:
1. Obydwie analizowane grupy podmiotów są od siebie ściśle uzależnione. Położenie ekonomiczne gospodarstw domowych zależy od sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstw i vice versa.
2. Rozmiary działalności można mierzyć w różne sposób: albo mierząc strumienie pieniężne występujące w gospodarce (tj. strumienie wydatków na dobra i usługi oraz strumienie dochodów czynników produkcji), albo mierząc strumienie rzeczowe (w tym przypadku strumienie wytwarzanych dóbr i usług). Można więc mówić o trzech sposobach pomiaru działalności gospodarczej (tj. mierzenie strumieni wydatków, dochodów i produktów).
3. Wszystkie metody pomiaru muszą dać jednakowy rezultat. Wynika to ze ścisłego powiązania przepływających strumieni: strumienie pieniężne są odpowiednikami transferu strumieni rzeczowych.
Przedstawiony wyżej model ruchu okrężnego jest dużym uproszczeniem rzeczywistości gospodarczej, ponieważ (1) nie uwzględnia państwa, (2) nie bierze pod uwagę wymiany handlowej z zagranicą oraz (3) pomija to, że gospodarstwa domowe nie muszą całości swoich dochodów przeznaczać na zakup dóbr i usług, a przedsiębiorstwa – na zakupy usług czynników produkcji. Uwzględnienie tych trzech czynników w analizie przybliża znacznie model do rzeczywistości. Należy jednak odpowiedzieć na pytanie, jakie są konsekwencje uwzględniania tych czynników dla przebiegu ruchu okrężnego w gospodarce i dla obliczania PKB?
W związku z tym, trzeba do wcześniejszego modelu wprowadzić dwie zmiany dotyczące ruchu okrężnego strumieni pieniężnych. Po pierwsze, ponieważ gospodarstwa domowe tylko część dochodów przeznaczają na zakup krajowych dóbr i usług, a przedsiębiorstwa tylko część dochodów przeznaczają na zakup czynników produkcji, mamy pewne odpływy z dotychczasowego ruchu okrężnego strumieni pieniężnych. Po drugie, ponieważ tylko część dochodów gospodarstw domowych pochodzi z krajowych przedsiębiorstw oraz tylko część dochodów przedsiębiorstw pochodzie ze sprzedaży gospodarstwom domowym, mamy dodatkowe źródła dochodów, czyli dopływy do ruchu okrężnego dotychczasowych strumieni pieniężnych.
djmathew18