Kolejne 1255 słów przeciw prohibicji.pdf

Kolejne 1255 słów przeciw prohibicji

ZauwaŜyłem, iŜ przez szereg lat nie napisałem nic o narkotykach. Nie pojawiają się obecnie

Ŝadne wiadomości, które zachęcałyby mnie do pisania o nich. Chcę po prostu zobaczyć, jak

dobrze potrafię wyrazić w niewielu słowach to, co stało się gigantycznym sporem. Oto więc

moje przemyślenia - dlaczego sprzedaŜ i zaŜywanie narkotyków dla rozrywki nie powinno

być nielegalne.

Zacznijmy argumentem wolnościowym. Powinno uznać się prawo ludzi do czynienia ze sobą

samym tego, co się podoba. Obejmuje ono z konieczności prawo do czynienia rzeczy

uwaŜanych przez innych za szkodliwe i niemoralne. Jeśli chcę, mam prawo przyłączyć się do

dziwacznej grupy religijnej i oddać jej cały mój majątek; mam prawo wytatuować całe swoje

ciało, jak równieŜ nosić artystyczne kolczyki w róŜnych jego częściach; mam prawo

poświęcić się ubogim w Afryce; mam prawo być powieszonym na hakach i być chłostany do

ostatniej kropli krwi przez kogoś, kto nosi skórzaną maskę; oraz, oczywiście, spoŜywać,

jakiekolwiek zapragnę, środki odurzające.

Nikt inny automatycznie nie ma prawa wtrącać się w moje wybory. Jeśli uwaŜasz, Ŝe źle

czynię, to moŜesz mnie przekonywać. MoŜesz paść na kolana i błagać mnie, abym poprawił

swoje zachowanie. MoŜesz grozić wyrzuceniem mnie ze swojej firmy czy grupy przyjaciół.

Nie masz jednak prawa posunąć się ani krok dalej, o ile nie potrafisz udowodnić, Ŝe to, co

czynię wiąŜe się z uŜywaniem przemocy lub oszustwa wobec innej osoby, lub jest aktem,

który grozi rozbiciem całej wspólnoty - jak np. sprzedawanie planów obrony wrogowi na

wojnie.

ZaŜywanie swoich własnych narkotyków w towarzystwie ludzi, którzy się na to zgadzają nie

jest aktem pierwszego rodzaju - nikomu innemu nie czyni takiej krzywdy, przed którą mógłby

się on słusznie domagać ochrony. Nie jest równieŜ aktem drugiego rodzaju. Bez końca mówi

się, Ŝe narkotyki są zagroŜeniem dla stabilności społecznej - Ŝe prowadzą do przestępstw,

zwyrodnienia i tak dalej. Nie ma Ŝadnych dowodów na poparcie takiego twierdzenia.

Historia Wielkiej Brytanii dostarcza przekonującego przykładu. Do 1920 r. zaŜywanie

narkotyków nie było kontrolowane. Pomiędzy rokiem 1827 a 1859 konsumpcja opium w

Brytanii wzrosła z 17,000 do 61,000 funtów. Robotnicy mieszali je z piwem. Gladstone

wsypywał je do herbaty przed przemówieniem. Scott napisał pod jego wpływem „The Bride

of Lammermoor”. Dickens i Wilkie Collins byli jego wielkimi amatorami. Marihuana i

heroina były w otwartej sprzedaŜy. Nie było Ŝadnej zapaści społecznej. Niewiele osób

umierało od brania narkotyków. Większość zgonów związanych z zaŜywaniem opium było

indywidualnymi przypadkami, a nawet te moŜna zaniedbać - wyłączając samobójstwa: 104

przypadki w 1868 r., potem średnio 95 rocznie do 1901 r. Prawie nikt nie uwaŜał, Ŝe moŜe

istnieć tu jakiś problem.

Twierdzenie, Ŝe narkotyki są społecznym złem jest kłamstwem. Prawdą jest coś przeciwnego.

To kryminalizacja narkotyków jest złem. O wszystkie krzywdy, o które obwinia się teraz

dostępność narkotyków znacznie właściwiej byłoby obwiniać ich nielegalność. Gdy narkotyki

są nielegalne, tylko przestępcy będą ich dostarczać. A gdy pozwala się przestępcom

zdominować cały rynek, będą oni mogli (a nawet musieli) stworzyć rozszerzone, trwałe

struktury przestępcze, które inaczej by nie istniały. Uczynią wtedy narkotyki zarówno drogimi

jak i brudnymi.

Narkotyki będą drogie, poniewaŜ łapówki, niedogodności związane z transportem,

wynagrodzenie za nadzwyczajne ryzyko i inne podnoszą łącznie koszty wprowadzania

narkotyków na rynek. I stąd większość Ŝebractwa, prostytucji i przestępczości ulicznej, które

dokuczają miastom Zachodu. AŜ 2/3 spośród amerykańskich napadów rabunkowych moŜe

być dokonywana w celu sfinansowania zaŜywania narkotyków.

Narkotyki będą skaŜone, poniewaŜ na nielegalnych rynkach brak jest gwarancji jakości. Jeśli

na butelce piwa napisane jest „8 procent objętości stanowi alkohol”, to nie oznacza to jakiejś

tam wartości pomiędzy 0,5 a 30 procent. Nie będzie się równieŜ wywoływać musowania piwa

przy pomocy sody kaustycznej. Browarnicy mają zbyt wiele do stracenia, by pozwolić sobie

na zatruwanie lub oszukiwanie klientów. Dealerzy narkotykowi mogą sobie na to pozwolić. I

stąd częste przedawkowania. I stąd trujące dodatki. I stąd rozprzestrzenianie się AIDS - nawet

dziś - poprzez skaŜone igły.

Od kosztów przestępczości spowodowanych nielegalnością przejdźmy do kosztów

egzekwowania prawa. Są one równieŜ ogromne. Po pierwsze, policja, jeŜeli chce

egzekwować prawa, które nie wskazują ofiary składającej zaŜalenie lub pomagającej w

śledztwie, musi przekształcić się w niemalŜe gestapo. Potrzebuje uprawnień do

zatrzymywania i przeszukiwania ludzi oraz do przeszukiwania prywatnych domów - co nigdy

nie byłoby potrzebne dla powstrzymywania takich rzeczy, jak włamania czy morderstwa.

Potrzebuje zaangaŜować się w prowokacje. Jest wystawiona na oferty łapówek - często zbyt

duŜych by odmówić. W ten czy inny sposób, „wojna z narkotykami” prowadzi do

skorumpowania wszelkich słuŜb zaangaŜowanych w tę bitwę.

A ta wojna nie moŜe być wygrana. Brytyjskie Cła i Akcyza (urząd zajmujący się w Wielkiej

Brytanii poborem ceł i podatków pośrednich - przyp. tłum) nie muszą się martwić o Ŝadne

granice. Mogą śledzić kaŜdą łódź i kaŜdy samolot, który wkracza na terytorium brytyjskie.

Mają znacznie szersze uprawnienia śledcze niŜ zwyczajna policja. Mimo tego, sami szacują,

iŜ zatrzymują mniej niŜ trzy procent narkotyków przemycanych kaŜdego roku do

Zjednoczonego Królestwa.

Po drugie mamy wojnę z praniem pieniędzy. PoniewaŜ powstrzymanie importu i sprzedaŜy

narkotyków jest niemoŜliwe, w ostatnich latach przerzucono się na uniemoŜliwianie

korzystania z zysków z handlu nimi. Obecnie te zyski konfiskuje się i wykorzystuje je do

prowadzenia dalszych śledztw. Zanim jednak moŜna będzie odebrać pieniądze, muszą być

one znalezione. Wymaga to ścisłego śledzenia i kontroli wszystkich transakcji finansowych.

PoniewaŜ kaŜdy z nas moŜe być dealerem narkotykowym usiłującym prać brudne pieniądze,

wszyscy musimy dostarczać nie mających końca dokumentacji, gdy otwieramy konta

bankowe. Nie wolno nam płacić wielkich sum gotówki - obecnie większych niŜ 20000 funtów

- bez naraŜania się na wścibstwo urzędników bankowych. Szczegóły dotyczące naszej

bankowości są praktycznie na Ŝądanie dostępne oficjalnej inspekcji.

Tak jak w przypadku narkotyków, wojna przeciw praniu pieniędzy jest takŜe wojną przeciw

wolności. W tym przypadku, zwalnia ona władze z wymogów uczciwego procesu. Konfiskaty

pieniędzy z domniemanego handlu narkotykami, bez jakichkolwiek pozorów procesu, stają

się coraz częstsze. W Ameryce przepadek mienia osobistego stał się zalegalizowaną kradzieŜą

w najczystszej postaci. W Wielkiej Brytanii posuwamy się z wolna w kierunku podobnego

łamania zwyczajowych praw.

Co więcej, fakt, Ŝe nasze transakcje finansowe mogą być monitorowane daje władzom nad

nami całkiem nową władzę. Środki jej sprawowania jeszcze nie istnieją. Posuwamy się jednak

szybko w kierunku świata, w którym wszystkie nasze zakupy będą odnotowywane i

przechowywane w bazie danych. Wiedza o nich jest przechowywana w celach handlowych -

na przykład, karty stałego klienta (lojalności), które umoŜliwiają supermarketowi

dowiedzenie się, czy zaoferować nam bonifikatę na jakiś rodzaj karmy dla psów. To równieŜ

moŜe być zarekwirowane przez państwo i dodane do naszych rekordów policyjnych lub

medycznych. MoŜemy usiłować uniknąć tego śledzenia, korzystając z gotówki. Jednak

zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Ameryce są prowadzone eksperymenty nad

zastępowaniem anonimowej gotówki przez karty, zostawiające ślad po kaŜdej transakcji.

JuŜ obecnie w pewnych rejonach znani palacze nie mogą adoptować dzieci. W licznych

przypadkach odmówiono im takŜe leczenia przez państwową słuŜbę zdrowia. Pomyśl tylko o

świecie, w którym władze będą dokładnie wiedziały, jak wiele kupujemy ciastek z kremem i

prezerwatyw, i jakie czasopisma czytamy. A jest to ten rodzaj świata, do jakiego prowadzi nas

wojna z narkotykami i praniem pieniędzy.

Dlatego teŜ zarówno na gruncie wolności osobistej jak i uŜyteczności społecznej nie ma

Ŝadnego sensownego argumentu na rzecz kontynuowania obecnej „wojny z narkotykami”.

Jest to wojna, która przynosi korzyści wyłącznie przestępcom i paru agencjom do walki z

narkotykami, krzywdząc jednocześnie resztę z nas - niezaleŜnie od tego, czy bierzemy

narkotyki, czy nie.

Oczywiście, górę wzięły specjalne interesy; za kilka lat rozpowszechnianie artykułów takich

jak ten moŜe stać się przestępstwem kryminalnym polegającym na „wysyłaniu złego przekazu

młodzieŜy” lub na czymkolwiek innym. Ale nawet w naszych kontrolowanych mediach nie

da się dłuŜej utrzymywać kłamstw. Ten artykuł nie jest ani głęboki, ani oryginalny. Wysyłam

go jednak z nadzieją, iŜ będzie on kolejnym małym gwoździkiem do trumny prohibicji

narkotykowej.

http://www.libertarianizm.pl/wolnosciowe_czytanki:narkotyki:kolejne_1255_slow_przeciw_prohibicji?redirect=1

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: