9. Zdefiniować rzeczywisty współczynnik bezpieczeństwa δ i zilustrować go na uproszczonym
wykresie Haigha.
16. NapręŜenie dopuszczalne „k”, sposób wyznaczenia jego wartości przy obciążeniach statycznych i dynamicznych. Podać przykłady.
17. Czynniki wpływające na wytrzymałość zmęczeniową elementów maszyn oraz sposób ich
uwzględnienia w obliczeniach konstrukcyjnych.
18. Wymienić elementy, które powinien uwzględniać współczynnik bezpieczeństwa ( xRe, xRm, xZ), którego wartość jest przyjmowana a priori, przy wyznaczaniu wartości napręŜeń dopuszczalnych „k”.
19. Warunek samohamowności połączenia gwintowego i jego ilustracja na równi pochyłej (rozwinięciu jednego zwoju).
20. Wymienić warunki konieczne aby naciski pomiędzy zwojami śruby i nakrętki były równomierne.
21. Złącze śrubowe podatne, jego istota i wykres pracy.
22. Narysować przekrój poprzeczny połączenia wpustowego piasty koła zębatego z wałkiem
oraz omówić zasadę pasowania wpustu i sposób jego doboru.
23. Podać sposób obliczeń połączeń spawanych na przykładzie dwóch blach złączonych spoiną
doczołową poddaną obciąŜeniu rozciągającemu cyklami jednostronnymi.
24. NapręŜenia występujące w spręŜynie śrubowej walcowej oraz sposób ich uwzględnienia w
obliczeniach konstrukcyjnych spręŜyn.
25. Wymienić i omówić kryteria, które powinien spełniać wał maszynowy.
26. Drgania wałów, zjawisko rezonansu.
27. Zasady kształtowania wałów maszynowych i sposoby ustalania poosiowego osadzanych na nich elementów.
28. Poślizg spręŜysty w pasie przekładni pasowej – jego źródła oraz wpływ na pracę przekładni.
29. Wyjaśnić przyczynę niestabilności przełoŜenia w przekładni pasowej
30. Sprzęgło Cardana, jego budowa oraz sposób usunięcia pulsacji prędkości obrotowej.
31. Sprzęgła nierozłączne sztywne i podatne, charakterystyka i przykłady rozwiązań
konstrukcyjnych.
32. Charakterystyka zarysu ewolwentowego i cykloidalnego zębów kół zębatych.
33. Kryteria doboru łoŜysk tocznych.
34. Zasada łoŜyskowania i jej ilustracja na przykładzie wałka dwupodporowego.
35. Zasada pasowania łoŜysk tocznych, ilustracja tolerancji wymiarów d, D i B w łoŜysku.
36. Geometria kół zębatych (koło zasadnicze, koło podziałowe, koło toczne, koło wierzchołkowe i stóp, moduł, podziałka, kąt zarysu, kąt przyporu, linia i odcinek przyporu, liczba przyporu).
37. Korekcja kół zębatych – rodzaje i ich charakterystyka.
38. Opisać budowę przekładni obiegowych i ich własności
39. Opis modeli obliczeń wytrzymałościowych kół zębatych (Niemanna i Lewisa).
40. Nierównomierność biegu maszyny: przyczyny, koło zamachowe
17.
Czynniki wpływające na wytrzymałość zmęczeniową elementu:
1.Materiał elementu
2.Zmienność obciąŜenia
3.Kształtprzedmiotu
4.Stanpowierzchni
5.Wielkość przedmiotu
6.Agresywnedziałanieśrodowiska
7.Temperaturapracy
13. WYKRES HAIGHA:
Wykres Haigha, we współrzędnych sa, sm otrzymuje się na podstawie badań zmęczeniowych dla stałego współczynnika asymetrii cyklu R. Każdej parze wartościsa, sm dla danego R odpowiada punkt na wykresie, a połączenie tych punktów tworzy krzywą. Punkt A na osi sa określa granicę zmęczenia przy obciążeniu wahadłowym (w tym przypadku Zrc). Punkt B na osi sm określa wytrzymałość przy obciążeniu statycznym (w tym przypadku Rm).
9.
15.
a) zasada optymalnego stanu obciążenia – kryterium kosztów i trwałościb) zasada optymalnego tworzywa – przy doborze tworzyw na ogół są ciężar, koszt, naprężenia krytyczne, względy ekonomiczne, względy estetycznec) zasada optymalnej stateczności – siły zewnętrzne wywołują w wytworze naprężenia i odkształcenia. Jeżeli między tymi siłami a naprężeniami istnieje równowaga to mówimy o stateczności danego układu. Centralnym zagadnieniem tej zasady jest liczba pewności stateczności wytworu, namiastką tego w praktyce jest współczynnik bezpieczeństwa.d) zasada optymalnych stosunków wielkości związanych
16.
Naprężenia, które mogą występować w materiale bez obawy naruszenia warunku wytrzymałości i warunku sztywności, nazywamynaprężeniami dopuszczalnymi.Oznaczamy je literą k z odpowiednim indeksem dolnym, charakteryzującym rodzaj odkształcenia: kr - naprężenie dopuszczalne przy rozciąganiu, kc - naprężenie dopuszczalne przy ściskaniu, kg - naprężenie dopuszczalne przy zginaniu, kt - naprężenie dopuszczalne przy ścinaniu, ks - naprężenie dopuszczalne przy skręcaniu.Liczbę n oznaczającą, ile razy naprężenie dopuszczalne jest mniejsze od granicy wytrzymałości (dla materiałów kruchych) lub od granicy plastyczności (dla materiałów plastycznych), nazywa się współczynnikiem bezpieczeństwa.W przypadku rozciągania materiałów kruchych Dla materiałów plastycznych gdzie: Rm - granica wytrzymałości na rozciąganie, otrzymana w wyniku prób wytrzymałościowych, Re - granica plastyczności.
18.
Współczynnik bezpieczeństwa n - stosowana w inżynierii liczba niemianowana mówiąca, ile razy naprężenie σ występujące podczas normalnej pracy konstrukcji jest mniejsze od naprężenia niebezpiecznego σn.
Podczas projektowania wprowadza się współczynnik bezpieczeństwa, ponieważ z reguły nie jest możliwe dokładne określenie wszystkich możliwych obciążeń konstrukcji, metody obliczeniowe cechuje pewien błąd, materiały nie są idealnie jednorodne a ich parametry cechuje pewien rozrzut, mogą wystąpić niedokładności związane z technologią wykonania, a elementy ulegają zużyciu, korozji itp.
Aby określić współczynnik bezpieczeństwa należy ustalić następujące czynniki:
§ stopień znaczenia części dla pewności działania maszyny
§ poprawność przyjętego schematu obciążeń przy obliczenia...
rollo13