X-Wingi II - Ryzyko Wedge'a.pdf - ▌X-Wingi - tarzanok

Michael A. Stackpole

X-Wingi II – Ryzyko Wedge'a

Tom II cyklu X-WINGI

RYZYKO WEDGE'A

MICHAEL A. STACKPOLE

Przekład

KATARZYNA LASZKIEWICZ

Janko5

Michael A. Stackpole

X-Wingi II – Ryzyko Wedge'a

Tytuł oryginału

X-WING II WEDGE’S GAMBLE

Redaktor serii

ZBIGNIEW FONIAK

Redakcja stylistyczna

MAGDALENA STACHOWICZ

Redakcja techniczna

ANDRZEJ WITKOWSKI

Korekta

JOANNA CIERKOŃSKA

DOROTA PIEKARSKA

Ilustracja na okładce

PAUL YOULL

Pamięci Rogera Zelazny’ego

Skład

WYDAWNICTWO AMBER

For the Polish translation

ISBN 83-241-0032-6

Janko5

Michael A. Stackpole

Wrażenie było irytująco ulotne, jak drażniący nozdrza zapach kwiatu, którego nazwy

nie potrafimy sobie przypomnieć.

Wystarczy, że wiem, że coś jest nie tak. Na razie nieważne co, pomyślał, urucha-

miając moduł łączności.

- Łotr Dziewięć do Zwycięzcy Pięć, dobrze sobie radzisz z wyzwaniami. Zaczekaj

tu z Szóstką. Przelecę się nad tym statkiem.

- Przyjąłem, Dziewiątka, ale mamy przepuszczać wszystkie transporty w tym rejo-

nie. Nie są jeszcze w strefie zagrożenia.

- Powiedzmy, że mam taki kaprys, Piątka.

- Według rozkazu, Dziewiątka.

Jednostki patrolujące system zostały przydzielone do czterech stref wokół planety

Borleias. Płaszczyzna ekliptyki przecinała system na górną i dolną połowę, a słoneczna

i nocna strona planety dzieliły przestrzeń na strefę jądra i pierścień zewnętrzny. Corran

i dwa Y-wingi ze Skrzydła Obrony generała Salma patrolowali sektor zewnętrzny gór-

ny, zdecydowanie najbardziej ruchliwy, ponieważ księżyc planety opuścił go dwa dni

temu, podążając w kierunku słońca.

- Gwizdek, zobacz, czy uda ci się wyostrzyć sensory tak, żeby odczytał)' ewentu-

alne anomalie dotyczące tego frachtowca.

Zielonobiały robot astromechaniczny zapiszczał z oburzeniem.

- Tak, wiem, że mnóstwo rzeczy w tym frachtowcu może wyglądać nie tak, jak

powinno. - Corran zmarszczył brwi. Popchnął do przodu drążek przepustnicy, a X-wing

ruszył w stronę frachtowca. - Chodziło mi o nietypową broń albo coś podobnego.

W miarę jak myśliwiec Corrana zbliżał się do frachtowca, pojawiło się coraz wię-

cej danych wizualnych na temat statku. Długi na około sto pięćdziesiąt metrów, miał

łagodne linie typowe dla mniejszych statków albo wielkich okrętów z Mon Calamari.

Mostek znajdował się w wybrzuszeniu w górnej części dziobu, który zwężał się ku

dołowi przechodząc w wąskie śródokręcie. W dwóch trzecich odległości od dziobu do

rufy znów się wybrzuszał, kryjąc pod kadłubem gwiezdny napęd. Tuż za mostkiem

sterczały anteny modułu łączności, a wieżyczki poczwórnych dział laserowych jeżyły

się za dziobem i wokół środkowej części statku.

Gwizdek wyświetlił raport na temat statku na głównym ekranie Corrana. Był to

frachtowiec zaprojektowany przez stocznie Rendili Star Drive, klasy Biały Karzeł. Mógł

przewieźć około tysiąca pięciuset ton sprzętu, załoga liczyła czterysta osób, a wyposaże-

nie obejmowało dziewięć poczwórnych działek laserowych i jeden generator promienia

ściągającego, którym mógł ściągać rozbitków do komory towarowej w dolnej części ka-

dłuba. Rodzaj zbrojenia i ładowność sprawiały, że był ulubionym statkiem przewoźników

działających na stosunkowo krótkich dystansach w sektorach galaktyki, gdzie miejscowe

władze upadły lub gdzie można się było spodziewać kłopotów z Imperialnymi.

- Zwycięzca Pięć do Łotra Dziewięć!

- Tu Łotr Dziewięć.

- Wywołałem „Mściciela". Podali właściwy kod.

Corran zdziwił się, bo nadal nie mógł się pozbyć uczucia, że coś jest nie w po-

rządku z frachtowcem.

ROZDZIAŁ

Zanim jeszcze sensory X-winga zdążyły przeskanować i zidentyfikować nowo

przybyły statek, Corran wiedział, że wpadli w tarapaty. I to nie tylko dlatego, że statek

wypadł zupełnie niespodziewanie z hiperprzestrzeni w systemie Pyria. Corran nie po-

trafiłby spamiętać, ile statków wpadało nagle do systemu na szybki zwiad w ciągu tych

kilku miesięcy, jakie upłynęły od zajęcia planety Borleias przez Sojusz Rebeliantów.

Niektóre z nich przybywały w misji dyplomatycznej z planet, które przyłączyły się

wcześniej do Nowej Republiki, po prostu żeby obejrzeć jej nowy nabytek. Inne statki

wysyłali władcy planet, którzy chcieli odsiać fakty od propagandy, zanim zdecydują się

przyłączyć do drugiej strony galaktycznej wojny domowej.

Jeszcze inne były statkami zwiadowczymi Imperium; dużą część pozostałych sta-

nowiły statki Sojuszu przybywające do systemu w różnych ważnych sprawach.

Wszystkie należało poddać kontroli, a nieprzyjaciół zniechęcić, do tej pory jednak

udawało się uniknąć poważniejszych utarczek i ofiar w ludziach. Dyscyplina wśród

pilotów uległa przez ten czas rozluźnieniu, co mogło zmniejszyć ich szanse na dożycie

późnej starości, ale nawet Corranowi trudno było zachować czujność w sytuacji, gdy

nie pojawiały się żadne poważne zagrożenia.

Przybycie nowego statku zburzyło jego spokój ducha równie skutecznie jak cios

wibroostrza. Sensory zidentyfikowały jednostkę jako zmodyfikowany krążownik towa-

rowy, wybudowany w zakładach Rendili Star Drive - wprawdzie nie tych rozmiarów,

co krążowniki klasy Neutron Star, tylko mniej więcej czterokrotnie mniejszy. Samo w

sobie nie było to niczym niezwykłym ani niespotykanym - dziesiątki statków podobne-

go typu pojawiły się i odleciały z systemu od czasu jego podboju. Nazwa - „Mściciel

Derry IV" - mieściła się całkowicie w przyjętej przez Nową Republikę konwencji upa-

miętniania w nazwach statków ważnych wydarzeń z historii wojny domowej. Co wię-

cej, statek wszedł do systemu na kursie i z prędkością wyznaczoną przez Rebeliantów

dla statków towarowych.

A jednak coś tu nie gra, uznał Corran. Podczas swojej krótkiej kariery w Siłach

Ochrony Korelii, kiedy to tropił przemytników i drobnych przestępców, nauczył się

polegać na przeczuciach. Jego ojciec Hal, a nawet dziadek - obaj byli oficerami CorSe-

ku - zachęcali go zawsze, by w niebezpiecznych sytuacjach kierował się instynktem.

Janko5

X-Wingi II – Ryzyko Wedge'a

Michael A. Stackpole

Spod brzucha „Mściciela" wystrzeliły cztery myśliwce typu TIE, kierując się w

stronę myśliwca Corrana. Nie czekając, aż zaczną strzelać, pchnął drążek na prawo i

postawił statek na lotkach stabilizatorów. Myśliwce TIE skręciły na lewo i zanurkowa-

ły, spodziewając się, że będzie próbował uciekać. Corran wcisnął stopą lewy pedał

steru manewrowego, przechylając rufę na prawo, a następnie wystrzelił prosto w nadla-

tujący pościg.

- Dziewiątka, mamy tu dwa bombowce TIE.

- Piątka, strzelaj do „Mściciela", a potem bierz się za duble. Ja biorę gały. Zawia-

dom bazę na Borleias, że mamy kłopoty.

Wiedział, że Y-wingi bez trudu prześcigną duble -jak w żargonie pilotów

ochrzczono bombowce ze względu na podwójny kadłub. Jeśli uda mu się związać wal-

ką myśliwce, nie zdołają zaatakować Y-wingów. Jeśli zaś pociski wystrzelone przez Y-

wingi w „Mściciela" wystarczą, by pozbawić frachtowiec przednich tarcz, jego kapitan

będzie musiał pomyśleć o ucieczce, co powinno odwrócić uwagę pilotów myśliwców,

bo bez frachtowca utkną w systemie Pyria.

Za dużo tych Jeśli". Czas zamienić je w rzeczywistość, pomyślał. Przechylił statek

gwałtownie na prawo, ponownie stając dęba na stabilizatorze, a następnie zanurkował

długą pętlą pod brzuch „Mściciela", którego kadłub zasłonił go przez myśliwcami TIE.

Przechyliwszy statek, skorygował kurs silnikami manewrowymi i wyprowadził myśli-

wiec prosto jak strzała w kierunku frachtowca. Dzięki temu mógł zobaczyć, jak torpedy

protonowe wystrzelone przez Y-wingi trafiają go w dziób. Każdy z pocisków eksplo-

dował jak gwiazda zamieniona w nową.

Astromech zaświergotał requiem dla dziobowych osłon „Mściciela".

Corran zacisnął palce na spuście i posłał cztery serie ognia w kierunku mostka.

Nie sprawdził nawet, czy trafił ani jakie wyrządził szkody, wykręcił beczkę na lewo, w

stronę śródokręcia frachtowca, i pociągnął drążek mocno do siebie, by unieść dziób

myśliwca ku górze. Linie celownika krzyżowały się tuż ponad linią horyzontu wyzna-

czoną przez kadłub frachtowca.

Myśliwiec TIE, odstraszony serią eksplozji przednich osłon, przemknął nad frach-

towcem i pojawił się na wprost Corrana, który w tej samej chwili wcisnął spust po-

czwórnego lasera". Ogień trafił gałę w lewy panel baterii słonecznych wzmocnionych

quedańską stalą, rozdzierając sześciokątny panel na kilkanaście kawałków. Wtórna

eksplozja sugerowała, że jeden z silników padł, co potwierdził bezładny, wirowy lot

uszkodzonego myśliwca.

Corran przechylił statek na lotki lewego stabilizatora i przez krótką jak uderzenie

serca chwilę dryfował na lewo, zanim odbił na sterburtę i szarpnął drążek do siebie.

Manewr pozwolił mu uniknąć ostrzału z dział laserowych „Mściciela". Znalazł się na

tym samym kursie, którym myśliwiec TIE przeleciał ponad kadłubem frachtowca.

Przechyliwszy statek nieco bardziej na prawo i przyciągając drążek jeszcze mocniej do

piersi, Corran przeleciał ponad uszkodzonym dziobem frachtowca i znalazł się na ogo-

nie drugiego z myśliwców TIE.

Gała odpadła na lewo, ale Corran wprowadził swój statek w korkociąg, dzięki któ-

remu nadal miał myśliwiec na celowniku. Pierwszy strzał chybił, ale drugi trafił prosto

- Za pierwszym razem?

Filtry modułu łączności Piątki nie zatarły zaskoczenia w glosie jej pilota.

- Nie, za drugim. Dlaczego pytasz?

- Później ci powiem. Zostań na miejscu, ale wezwij z Borleias wahadłowiec abor-

dażowy. Ty i Szóstka miejcie oczy otwarte.

- Według rozkazu, Dziewiątka. Gwizdek zaświergotał pytanie do Corrana.

- Tak, myślę, że to wygląda zupełnie jak sprawa „Za drugim razem".

Jeszcze na Korelii wraz ze swoją partnerka Iellą Wessiri rozpracowywali serię

włamań do domów, z których skradziono rozmaite przedmioty nie pozostawiając żad-

nych śladów. Systemy alarmowe w każdym z okradzionych domów pochodziły od

innego producenta, a instalowały je i nadzorowały różne agencje ochrony. Kluczem do

wyjaśnienia sprawy okazał się fakt, że pamięć operacyjna wszystkich systemów alar-

mowych pochodziła z jednej wytwórni. Jeden z jej pracowników wprowadził ukrad-

kiem kod, który uaktywniał się w kości pamięci, kiedy więc ktoś próbował otworzyć

zamki za pomocą określonego hasła, system odpowiadał, podając właściwą sekwencję.

Przy drugiej próbie złodziej znał już prawidłowy kod, wchodził do domu i dokonywał

kradzieży.

Y-wingi używane przez Sojusz były dość stare, ale nadal sprawne, a ich systemy

wielokrotnie wymieniano i łatano. Niełatwo było trafić na oryginalne części zamienne,

stosowano więc takie, jakie udało się znaleźć, by utrzymać myśliwce na chodzie. Mo-

gło się więc zdarzyć, że sensory albo integrator modułu łączności zostały wyposażone

w procesory, które ujawniały hasła podczas sprawdzania. Zaaranżowanie czegoś takie-

go było całkiem prawdopodobne w przypadku dyrektorki Imperialnego wywiadu

Ysanny Isard, zwłaszcza jeśli miało jej to pomóc w powstrzymaniu Sojuszu Rebelian-

tów od odebrania jej Coruscant.

Corran przełączył swój moduł łączności na częstotliwość stosowaną przez frach-

towiec.

- „Mściciel Derry IV", tu porucznik Corran Horn z Eskadry Łotrów. Zatrzymajcie

się i przygotujcie na inspekcję.

Frachtowiec nawet nie zwolnił, nie mówiąc już o zatrzymaniu.

- Jakiś problem, poruczniku?

Corran skierował celownik przed dziób frachtowca i wysłał w przestrzeń serię

czerwonego ognia laserowego z poczwórnego działka.

- „Mściciel", zatrzymaj się i przygotuj do inspekcji. Jeśli nie zastosujecie się do

rozkazu, będą kłopoty.

- Zatrzymujemy się.

Frachtowiec zaczął się przechylać na lewą stronę, kierując górną część kadłuba w

stronę Corrana. Niedobrze, pomyślał.

- Piątka i Szóstka, przygotujcie torpedy protonowe. Włączcie wyrzutnie i zablo-

kujcie cel na frachtowcu.

- Dziewiątka, przecież oni nic nie zrobili!

- Na razie, Piątka, na razie.

Janko5

X-Wingi II – Ryzyko Wedge'a

w kabinę. Lasery przebiły silniki, a eksplozja rozerwała myśliwiec. Corran zanurkował

w dół i przeleciał przez rozszerzającą się kulę płonących gazów, przechylił statek na

prawo i ponownie zanurkował.

- Piątka, melduj!

- Jeden dubel martwy, jeden śpi. Corran roześmiał się głośno.

- Dobry strzał, Piątka. Musiałeś nieźle ruszyć głową.

Piloci Y-winga też wykazali się rozsądkiem, strzelając do jednego z bombowców

z działa jonowego. Choć broń miała mniejszą moc niż lasery, dawała tę przewagę, że

niszczyła systemy elektroniczne statku, przeciążając jego obwody. Działo jonowe eli-

minowało statek z walki, umożliwiając jego odholowanie po skończonej bitwie.

Istnieje oczywiście możliwość, że imperialny pilot zabije się, by uniknąć niewoli,

pomyślał Corran. Ale i tak możemy się czegoś dowiedzieć o statku.

- Dziewiątka, frachtowiec zawraca i ucieka. Potrzebujecie pomocy z gałami?

- Nie, Piątka.

Gwizdek złajał go, popiskując ostro.

- Nie, Gwizdek, nie myślę, że jestem aż tak dobry, ale wiem, że oni też nie są.

Odmawianie pomocy w rozprawieniu się z przeważającą liczbą wrogich jednostek

zwykle uchodziło za wyraz bezbrzeżnego egoizmu lub śmiertelnej głupoty, ale Corran

miał na myśli trzeci powód. Piloci Y-wingów, choć pełni zapału i solidnie wyszkoleni,

nie mieli dostatecznego doświadczenia w walce bezpośredniej, by mogli mu w czym-

kolwiek pomóc. Gdyby włączyli się do walki, musiałby uważać, by ich nie postrzelić.

Bez ich interwencji miał na celowniku wyłącznie Imperialnych, a to dawało mu pewną

swobodę.

- Dziewiątka, weźmiemy „Mściciela".

- Nie, Piątka, zdecydowanie nie! - Jeśli ruszana frachtowiec, wystrzela ich jak

kaczki, pomyślał. - Trzymajcie się z daleka i spróbujcie namierzyć te myśliwce torpe-

dami.

Popatrzył na monitor sensorów, odnotował pozycję Y-wingów, a potem przechylił

statek na bok i zanurkował. Wściekłe zielone strzały laserowe przecięły pustkę przed

dziobem jego myśliwca, ale żaden nie trafił. Sensory pokazały, że dwie ostatnie gały

minęły się właśnie i szeroką pętlą nadlatywały z góry i z boku, przypuszczając kolejny

atak. Zrozumiał, że ostatni dwaj piloci są dość dobrzy, by przeżyć więcej niż jedną

walkę.

Nadlatywali torem, który kreślił w przestrzeni podwójną helisę. Corran strzeli! w

sam środek spirali, odpadł w prawo i przeleciał na wprost jednego z myśliwców, aż się

prosząc o pospieszny strzał. Pilot myśliwca dał się skusić i ostrzelał laserami tylne tar-

cze Corrana. Ignorując przenikliwy pisk Gwizdka, Corran wzmocnił tylne tarcze, prze-

chylił statek na bok i zanurkował.

Gała powtórzyła jego manewr i ruszyła za nim. Corran zdusił lekko przepustnicę,

przechylił myśliwiec i ostro zanurkował. Przez kilka sekund pikował, po czym jeszcze

raz przechylił statek i wyprowadził go w górę. Kiedy wrócił na pierwotny kurs, znalazł

się za gałą, która przed chwilą siedziała mu na ogonie, i otworzył ogień.

Michael A. Stackpole

Myśliwiec TIE w ostatniej chwili zrobił unik, więc seria z poczwórnych laserów

musnęła jedynie górną część jego baterii słonecznych. Myśliwiec zaczął się oddalać,

wirując, ale nie eksplodował. Uszkodzoną gałę nietrudno byłoby dogonić i wykończyć,

ale ostatni z myśliwców TIE zaczął właśnie ostrzeliwać laserem tarcze X-winga, więc

Corran musiał się zająć pilniejszym zagrożeniem.

Myśliwiec zbliżał się od bakburty, więc Corran przechylił statek na prawo i zanur-

kował w dół po łuku, który miał go wprowadzić z powrotem na kurs wznoszący. TIE

wykręcił pętlę do tyłu, by wyjść na ogonie Corrana. Corran odbił w prawo, ale ścigają-

ca go gała zdążyła oddać strzał. Gwizdek zapiszczał przeraźliwie, a na tablicy sterow-

niczej X-winga rząd lampek zamigotał i zgasł.

A niech to Sith pochłonie! Tarcze padły! Corran pchnął prawy pedał steru manew-

rowego, okręcając X-winga nosem w tę stronę, a następnie postawił statek na lotkach

stabilizatora i przyciągnął do siebie drążek. Statek zaczął się wznosić, ale kolejna becz-

ka w lewo wyrwała go z trasy pościgu.

Na głównym monitorze pojawił się licznik, odliczający do tyłu od półtorej minuty.

Kiepsko, bardzo kiepsko.

Główną przewagą, jaką X-wingi miały nad myśliwcami typu TIE, były tarcze. Oba

myśliwce rozwijały podobną prędkość, a pod względem możliwości manewru TIE

nawet przewyższał X-winga. Tarcze pozwalały X-wingowi przeżyć więcej trafień pod-

czas walki, w starciach bezpośrednich zaś celem było przeżycie do końca potyczki, a

nawet dłużej. Corran czuł, że jest lepszym pilotem niż pilot gały, ale angażowanie się w

walkę bez tarcz nie dodawało mu pewności siebie.

Otworzył przepustnicę do końca i zaczął kreślić skomplikowaną trasę skrętów i

pętli, która pozwoliła mu oddalić się od myśliwca TIE, ale nie przybliżała go do Y-

wingów. Czas wydawał się płynąć bardzo powoli; Corran miał wrażenie, że każda se-

kunda odliczana na ekranie trwa co najmniej minutę. Pilot gały zadowolił się krążeniem

wokół Corrana, starając się podejść bliżej, ale po chwili odpadł do tyłu i wystrzelił w

stronę Y-wingów, nadlatując w ich stronę od dołu.

- Głowa do góry, Piątka. Na plecy, nadlatuje z dołu.

Y-wingi przewróciły się na wznak, jak należy, podczas gdy Corran przełączył za-

silanie, które normalnie podtrzymywało tarcze, na napęd, co zapewniło mu dodatkową

prędkość, dzięki której zaczął skracać dystans dzielący go od gały.

- Dziewiątka, namierzyłem cel.

- Strzelaj, Szóstka, strzelaj!

Y-wing wystrzelił torpedę protonową na wprost, ale pocisk minął gałę. Trafiłby w

X-winga Corrana, gdyby ten szybko nie przechylił maszyny na prawo.

- Zwycięzcy, odpadać na zewnątrz!

Pilot Y-winga wykonał rozkaz Corrana, ale za wolno. Myśliwiec TIE obrócił się

dziobem w stronę Zwycięzcy Pięć, ostrzeliwując jego tarcze zielonymi promieniami

lasera. Pilot Y-winga przeszedł z przechyłu w lot nurkowy, ale gała skorygowała kurs i

puściła się w pogoń za myśliwcem, zataczającym płaski łuk.

Teraz jesteś mój, pomyślał Corran. Zwolnił drążek i milimetr po milimetrze na-

prowadzał imperialny myśliwiec w sam środek siatki celowniczej.

Janko5

X-Wingi II – Ryzyko Wedge'a

X-Wingi II - Ryzyko Wedge'a.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: