MASKI PODSTAWOWE NA BAZIEGLINEK
1. Dla cery suchej i normalnej 2. Dla cery tłustej i mieszanej
− kaolin, węglan wapnia - kaolin, ziemia Fullera
− woda różana lub destylowana - woda hamamelisowa
3. Dla cery wrażliwej
− kaolin, węglan wapnia
− węglan cynku, woda różana
MASKI PODSTAWOWE ZIOŁOWE
− siemię lniane, rozmaryn, nagietek. - kaolin, siemię lniane, skrzyp polny, szałwia
GLINKI KOSMETYCZNE :
Glinka Zielona: Pochodzi ze skał krzemionkowo-aluminiowych. Posiada około 20 różnych soli mineralnych istotnych dla organizmu, takich jak: krzem, magnez, wapń, potas, fosfor, sód i inne oraz cały szereg mikroelementów i pierwiastków śladowych: selen, molibden, cynk. Glinka zielona ma wspaniałe właściwości dezynfekujące, absorpcyjne i gojące. Doskonale leczy trądzik, wypryski,nwrzody, pielęgnuje i regeneruje zmęczoną cerę również podczas leczenia, odkażając ją i wzmacniając. Odżywia zmęczoną cerę, zmniejsza i zapobiega zmarszczkom. Ma także szerokie zastosowanie w medycynie niekonwencjonalnej zarówno do stosowania wewnętrznego jak i zewnętrznego - okłady lecznicze i wyszczuplające. W kosmetyce profesjonalnej używana jest również do zabiegów formowania sylwetki Body Wrap. Do tego celu we Francji tradycyjnie stosuje się postać glinki zielonej GRANULAT.
Glinka Czerwona: szczególnie dobrze działa na skórę tłustą i mieszaną, a jednocześnie wrażliwą. Leczy i łagodzi trądzik różowaty, zapobiega także rozszerzaniu się naczynek krwionośnych. Zwiera dużą ilość krzemu, żelaza, aluminium oraz wapń ,magnez, sód, potas, tytan i mangan. Podobnie jak inne glinki łagodnie ściąga pory i wygładza skórę. W rezultacie skóra staje się świeża, gładka i aksamitna o brzoskwiniowym zabarwieniu. Systematyczne stosowanie glinki czerwonej zapewni obkurczenie i uszczelnienie naczynek krwionośnych.
Glinka Różowa: 100% naturalna, bardzo delikatna glinka różowa jest połączeniem dwóch różnych naturalnych glinek: białej i czerwonej. Została opracowana w laboratorium jako najlepsza mieszanka, która daje delikatną kompozycję glinki różowej, z zachowaniem wszelkich atrybutów glinek czerwonej i białej. Glinka różowa zawiera m.in.: krzem, aluminium, żelazo, magnez, sód, potas, wapń. Występujące mikroelementy powodują, że glinka różowa ma właściwości zabliźniające, dezynfekujące i wygładzające. Będąc glinką bardzo delikatną posiada jednocześnie, tak jak inne glinki, właściwości absorpcyjne. Glinka różowa ma zastosowanie głównie w kosmetyce do pielęgnacji skóry wrażliwej i delikatnej, również ze skłonnościami do alergii i podrażnień. Daje efekt ściągający, wzmacniający, a jednocześnie kojący i odprężający.
Glinka żółta: Nowością na polskim rynku jest glinka żółta. Jej struktura, skład i działanie przypomina glinkę czerwoną. Charakteryzuje się jednak większą niż inne glinki zawartością żelaza. Z dużym powodzeniem stosowana jest do cery tłustej, a jednocześnie wrażliwej oraz do cery normalnej. Łagodnie oczyszcza twarz, remineralizując.
Glinka biała: jest produktem w 100% naturalnym (nawet proces suszenia odbywa się na słońcu), a jej zaskakujące i bardzo kompleksowe właściwości wynikają ze szczególnej struktury oraz obecności licznych mikroelementów i soli mineralnych. To glinka z dużą zawartością aluminium, które decyduje o właściwościach ściągających i zabliźniających. Zawiera również krzem, wapń, magnez, żelazo, potas i sód. Jest łagodną glinką do pielęgnacji cery suchej, delikatnej, wrażliwej lub zmęczonej ze zmarszczkami. Łagodnie ściąga pory, odżywia i wygładza cerę. Przy zastosowaniu tej glinki zaleca się dodanie do sypkiej maseczki kilku kropel oliwy na zimno tłoczonej dla poprawienia komfortu kuracji.
Rodzaje glinek
Rozróżnia się glinkę białą, czerwoną, żółtą i zieloną, która uważana jest za najlepszą.
Barwy glinek są zdeterminowane przez skład mineralny, głównie zawartość żelaza. Glinka czerwona zawiera go najwięcej, natomiast najmniej jonów żelaza występuje w białej glince.
Glinki są skarbnicą makro i mikroelementów, m.in. krzemu, potasu, żelaza, wapnia, magnezu, cynku, selenu czy fosforu.
Właściwości kosmetyczne, czyli jak to działa?
Najpopularniejsze są maseczki, ale glinka występuje też w pudrach, mydłach, kremach (ma właściwości matujące), w dezodorantach (absorbuje pot) a także szamponach (odżywia).
Po pierwsze, glinki wchłaniają nadmiar łoju, zwężają i zarazem oczyszczają pory skóry, delikatnie złuszczają zrogowaciały naskórek. Glinki mają właściwości antybakteryjne (nieocenione znaczenie w walce z trądzikiem) oraz zdolność pod pochłaniania toksyn (co wynika z ich specyficznej budowy - ładunek ujemny przyciąga toksyny, z których większość ma ładunek dodatni).
Mikro i makroelementy zawarte w glinkach odżywiają skórę i stymulują jej odnowę - wspomagając metabolizm komórkowy.
Typ cery a rodzaj glinki
Za najcenniejsze uważa się glinki zielone, wydobywane z najgłębszych pokładów. Działają silniej (mają bardzo bogaty skład) aniżeli inne, dlatego też nie są zalecane dla cery wrażliwej.
Ze względu na ich zdolności antybakteryjne, ściągające pory a także przyspieszające regenerację i gojenie stanów zapalnych polecane są dla cery tłustej czy ze skłonnością do przetłuszczania, trądzikowej i potrądzikowej z rozszerzonymi porami. Ponadto ma właściwości odżywcze, poprawiające mikrokrążenie a także ujędrniające (stosowana także w walce z cellulitem).
Glinka czerwona zalecana jest skórze mieszanej - wrażliwej, z poszerzonymi naczynkami krwionośnymi. Ma działanie wygładzające, odżywcze, delikatnie ściągające pory a także absorbuje łój i zanieczyszczenia. Wzmacnia naczynia krwionośne, pomaga w leczeniu trądziku różowatego. W jej składzie znajdziemy sporo żelaza, miedzi oraz krzemu.
Glinka żółta składem bardzo przypomina czerwoną, różni je barwa. Obydwie polecane są do cery dojrzałej.
Glinkę białą ocenia się jako najdelikatniejszą. Świetnie sprawdza się w przypadku cer delikatnych, wrażliwych, suchych ze skłonnością do rozszerzonych naczynek. Ma działanie wygładzające, łagodzące podrażnienia oraz wspomaga gojenie stanów zapalnych. Ponadto poprawia koloryt skóry.
Glinka różowa stanowi połączenie białej i czerwonej. Działa kojąco, a ponieważ jest delikatniejsza od czerwonej, może być stosowana także na cerę suchą i wrażliwą.
Maseczki z glinek możecie sporządzić w domu (sprzedawane są w postaci proszku) lub też kupić gotowe. Oferuje je wielu producentów, m.in. Dermaglin, Bielenia, Argiletz, St. Ives, Dermika czy Kolastyna.
Trądzik różowaty
Trądzik różowaty jest schorzeniem rozwijającym się na skórze łojotokowej ale dotyczy najczęściej kobiet w okresie menopauzalnym.
I faza naczyniowa
Najwcześniejsza faza i najdłuższa. Każda cera naczyniowa i wrażliwa może wygenerować trądzik różowaty. Czynniki sprzyjające rozwinięciu się trądzika:
§ Stymulacja środowiskowa – przebywanie w zbyt zimnych lub ciepłych miejscach
§ Używki tj. alkohol
§ Ostre przyprawy w posiłkach
§ Hormony fazy okołomenopauzalnej
Demodeks – występuje przy trądziku różowatym. Roztocze lubiący mieszki włosowe, żywi się resztkami naskórka, wydziela drażniące substancje.
II faza grudkowo – zapalna
Występowanie grudek lub krost w miejscach występowania trądzika różowatego. Często lokalizuje się w okolicach nosa, skrzydełek nosa i ich pobliżu okolice ust.
Kortykosteidy stosowane zewnętrznie źle wpływają na trądzik różowaty.
III faza przerostowa
Leczenie
1. Profilaktyka – odwrócić czynniki ryzyka
2. Preparaty
- Metronidazon, Tetracykliny, Traumel, Clindacin T
-Damercin
KWASY AHA
Kwasy alfa-hydroksylowe, zwane także AHA lub owocowymi
, to grupa kwasów organicznych występujących naturalnie w przyrodzie – w owocach, warzywach, trzcinie cukrowej i kwaśnym mleku
. Można uzyskiwać je również, stosując metody chemiczne lub biotechnologiczne.
Działanie kwasów owocowych polega na złuszczaniu martwych, zrogowaciałych komórek naskórka. Efektem tego jest naturalny peeling, który daje efekt oczyszczonej, rozjaśnionej i świeżej skóry. Udowodniono również, że kwasy AHA powodują zwiększenie produkcji kolagenu i elastyny w skórze, a co za tym idzie - wygładzenie zmarszczek i poprawę elastyczności skóry. Preparaty z kwasami owocowymi mogą okazać się również bardzo skuteczne w usuwaniu przebarwień skóry, powstających często np. przy przedawkowaniu słońca lub jako skutek uboczny antykoncepcji hormonalnej. Kwasy AHA, w wyższych stężeniach niż stosowane dla cery suchej lub dojrzałej, polecane są do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej ze względu na swoje działanie złuszczające i normalizujące pracę gruczołów łojowych.
Warto pamiętać o tym, że kwasy AHA działają najskuteczniej, jeżeli mają odpowiednio wysokie stężenie, a pH preparatu jest niskie (kwaśne pH 3-4,5)
Kwasów owocowych nie wolno stosować latem, bo w wyniku ich działania skóra, pozbawiona zrogowaciałej warstwy naskórka, staje się szczególnie wrażliwa na wpływ promieni słonecznych. Dodatkowo nawet w miesiącach zimowych należy pamiętać o chronieniu skóry kremami z filtrem UV.
KWASY BHA
Działanie kwasów BHANajczęściej stosuje się jeden rodzaj kwasu BHA - kwas salicylowy, otrzymywany z kory wierzby. Ma on podobne właściwości do AHA, czyli złuszcza i usuwa zrogowaciały naskórek. Działa jednak łagodniej, ma dużo niższe stężenie (1-2 procent) i rzadziej wywołuje efekty uboczne. Kwas ten ma działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. BHA jest rozpuszczalny w tłuszczach - przenikając przez warstwę łojową oczyszcza pory skóry, co ułatwia leczenie trądziku. Kosmetyki z kwasem BHA można stosować nie tylko przy cerze tłustej, ale także przy suchej czy mieszanej ze skłonnościami do zanieczyszczonych porów. Kwasy BHA, w odróżnieniu od AHA, działają niezmiennie w trakcie stosowania, czyli przez cały czas złuszczają naskórek w trakcie kuracji. Zaleca się, aby przy cerze suchej preparaty z kwasem BHA stosować podobnie jak kremy z AHA, zaś przy trądziku używać kosmetyki z BHA w sposób ciągły (jednak po konsultacji z lekarzem).
Kuperoza - charakteryzuje się przekrwieniem niektórych części twarzy (policzki - skrzydełka nosa, czoło - broda), któremu towarzyszy występowanie rozszerzonych naczyń włosowatych
Teleangiektazje – objaw polegający na obecności poszerzeniu drobnych naczyń krwionośnych. W języku potocznym oznacza "pajączki naczyniowe".
Termin "teleangiektazje" odnosi się do każdego naczynia (tętniczki, żyłki czy naczynia włosowatego) leżącego bezpośrednio pod skórą i przez nią prześwitującego, przyjmującego barwę czerwonawą (w przypadku unaczynienia tętniczego) lub sinoniebieskawą (w przypadku unaczynienia żylnego).
Występowanie:
· długotrwałe miejscowe stosowanie maści zawierających kortykosterydy (zwłaszcza ich fluorowane pochodne)
· zespół ataksja-teleangiektazja
· zespół Sturge'a-Webera
· choroba Rendu-Oslera-Webera
· ciąża
· przewlekła niewydolność żylna
· marskość wątroby
· zespół CREST.
SOL1983