Geneza unii polsko-saskiej
Zaczęło się od przyjaźni nawiązanej podczas odsieczy wiedeńskiej między Janem III Sobieskiem a elektorem saskim Janem Jerzym III, ojcem Augusta II. Obdarowano się wówczas wzajemnie cennymi podarunkami. Obaj władcy nie przewidywali, że ich synowie staną się konkurentami w walce o koronę polską po śmierci Jana III; oprócz królewicza Jakuba Sobieskiego pojawił się jeszcze potężniejszy kandydat francuski, ksiąęż François Louis de Bourbon Conti. Jednak dzięki zręcznej dyplomacji zwyciężył w elekcji
27 czerwca 1697 roku elektor saski Fryderyk August I. Po koronacji - która odbyła się 15 września owego roku - jako król Polski przybrał on imię Augusta II.
Polityka zagraniczna
W 1699 roku August II zawarł sojusz z Danią, Rosją i Brandenburgią przeciwko Szwecji. Inicjując w ten sposób powstanie Ligi Północnej, włączył się do trwającego od połowy XVI wieku konfliktu o panowanie nad Bałtykiem. Król miał na widoku dwa związane ze sobą cele: korzyści terytorialne kosztem zmierzchającej już potęgi szwedzkiej oraz budowę absolutnej monarchii w Saksonii i w Polsce. Odzyskanie całych Inflant dla Rzeczypospolitej było warunkiem stawianym kolejnym królom polskim w pacta conventa. Przyjął go, wraz z warunkiem odzyskania i innych utraconych ziem, również August II.
Polityka wewnętrzna
Przystąpienie Augusta II do wojny ze Szwecją bez zgody sejmu pogłębiło jeszcze istniejący w Rzeczypospolitej konflikt wewnętrzny. Polska, nie biorąc oficjalnie udziału w wojnie, stała się nie tylko jej teatrem i zapleczem, ale i sama pogrążyła się w wojnie domowej.
Okupacja Saksonii przez Szwedów pociągnęła za sobą we wrześniu 1706 roku abdykację Augusta II w Rzeczypospolitej na rzecz Leszczyńskiego. Powiększyło to – zgodnie z intencją Karola XII – panujący w kraju chaos polityczny.
KONFEDERACJA BARSKA
Konfederacja barska - pierwsze polskie powstanie narodowe w obronie wiary i wolności. Konfederację barską utworzyli katoliccy magnaci – Adam (biskup kamieniecki ) i Michał Hieronim Krasińscy, Michał Jan Pac, Joachim Potocki, Józef Sapieha, Józef Pułaski z synami. Konfederacja barska trwała 4 lata. Stoczono wiele bitew.
SKUTKI
Po jej upadku na Sybir zesłano według szacunków samego posła rosyjskiego Mikołaja Repnina ponad 14 000 konfederatów, resztę przymusowo wcielono do armii rosyjskiej. Rosjanie utworzyli obozy przejściowe dla jeńców konfederackich na warszawskiej Pradze i w Połonnem na Litwie, skąd byli oni transportowani etapami na Kijów, Smoleńsk, Orzeł, Tułę, do Kazania i Tobolska. Nigdy się nie dowiemy, ilu zginęło. Propaganda państw ościennych starała się wykorzystać konfederację jako jeden z pretekstów do I rozbioru w 1772.
--------------------------------------------------------
Reformy Sejmu Wielkiego
1788-1792
a) reforma wojskowa - zwiększenie ilości wojsk (100 tys. armia) zrealizowano 57 tys.
b) reforma skarbowa - szlachta będzie płacić podatki od dochodów w wysokości 10%, duchowieństwo 20, a z dóbr królewskich 50,
c) prawo o miastach 18 kwiecień 1791
- udział 24 przedstawicieli miast w Sejmie,
- powstaje samorząd w miastach,
- mieszczanie nabywają dobra ziemskie,
- nietykalność osobista,
d) Konstytucja 3 maja 1791r. :
- Polska monarchią dziedziczną,
- zniesiono liberum veto i wolną elekcję,
- trójpodział władzy,
- władza ustawodawcza (sejmu), władza wykonawcza (król), władza sądownicza (sądy miejskie, Trybunał Koronny),
- chłopi pod opieką prawa,
- zlikwidowano podział Rzeczypospolitej i wprowadzono wspólny rząd, skarb i wojsko.
Przebieg powstania
W dniu 24 marca 1794 roku, w opuszczonym przez garnizon rosyjski Krakowie, Tadeusz Kościuszko ogłosił "Akt powstania". W dokumencie tym, Kościuszko nie tylko potępił Targowiczan i ich dzieło, ale także uznał postanowienia sejmu porozbiorowego (grodzieńskiego), za nielegalne. Na mocy wspomnianego "Aktu", Tadeusz Kościuszko został podniesiony do roli powstańczego Naczelnika, posiadającego uprawnienia dyktatorskie. Tego samego dnia, i także w Krakowie, Kościuszko wezwał Polaków do czynnego udziału w powstańczym zrywie. Po upływie niemal dwóch tygodni, w małopolskiej dywizji kościuszkowskiej było już około 4 tysięcy żołnierzy i około 2 tysięcy kosynierów. Wojsko to dysponowało 12 działami. Z nastaniem dnia 1 kwietnia 1794 roku, kościuszkowcy wyruszyli w kierunku stolicy. Na drodze do Warszawy stanęli im Rosjanie. W dniu 5 maja, powstańcy wraz z Naczelnikiem dotarli do Połańca.
nataly1989