Ziemia okrzemkowa.doc

Ogólna charakterystyka krzemionek bezpostaciowych

Krzemionka bezpostaciowa naturalna: ziemia okrzemkowa, diatomit.
   
Ziemia okrzemkowa stanowi litą, miękką skałę złożoną ze szkieletów pierwotniaków zwanych okrzemkami. Docelowym miejscem gromadzenia krzemionki w okrzemce jest pancerzyk, w którym zachodzą procesy biomineralizacji krzemionki. Depozyt krzemionki bezpostaciowej w pancerzyku może osiągać 50% suchej masy okrzemki. Osadzanie się na dnie oceanów (lub w rzekach) szkieletów krzemionkowych okrzemek doprowadziło do powstania ziemi okrzemkowej. W niektórych złożach miały miejsce procesy konsolidacji osadów ziemi okrzemkowej, w wyniku czego powstała miękka, lita skała zwana diatomitem. Diatomit ma budowę bezpostaciową. Jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i w kwasach z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego, natomiast rozpuszcza się powoli w gorących alkaliach.

Zastosowanie krzemionek bezpostaciowych

Ze względu na dużą porowatość i dużą powierzchnię właściwą diatomitu jest on wykorzystywany głównie jako materiał filtracyjny. Stosuje się go do filtrowania lub oczyszczania farmaceutyków, piwa, whisky, wina, wody, soków owocowych i warzywnych, olejów spożywczych i opałowych. Diatomit służy również jako napełniacz w procesie produkcji farb, papieru i proszków do czyszczenia, do past polerskich i wzmacniania papieru. Jest także stosowany jako napełniacz  w wyrobach z gumy syntetycznej. Diatomit jest także stosowany jako absorbent w laboratoriach i nośnik dla środków ochrony roślin. Znajduje on zastosowanie w produkcji takich materiałów izolacyjnych, jak cegła izolacyjna, cementowe wyroby izolacyjne. Stosowany jest również do użyźniania gleby.



Przerób krzemionki bezpostaciowej

Znane są trzy metody przerobu diatomitu surowego:

·                 suszenie, mielenie i klasyfikacja powietrzna,

·                 kalcynowanie  w temperaturze 550÷1100oC, podczas którego zachodzi wydzielanie wody związanej i usunięcie substancji organicznych, a następnie mielenie i klasyfikacja powietrzna,

·                 kalcynowanie w temperaturze 900÷1100oC w obecności związków chemicznych wybielających i powodujących przemianę zanieczyszczeń mineralnych w kompleksowe krzemiany.