Philipiuk Andrzej - Głowica.pdf - Andrzej Philipiuk - piterpm

Andrzej Pilipiuk

Glowica

Przypadki chodza po ludziach. A zwlaszcza jesli jest sie wyslannikiem mafii mozna spedzic zycie

ciekawe i pelne przygód. Tyle tylko, ze zazwyczaj niezbyt dlugie. Co gorsza cialo rzadko jest

wydawane rodzinie. Najczesciej znika w odmetach rzeki z kula betonu zamiast skarpetek i ciezko

je pózniej wylowic. Dwaj ukrainscy mafioso zatrzymali sie w paskudnym i owianym zla slawa

wawozie Szubienica niedaleko od Wojslawic. Od czasu gdy w wawozie przestalo straszyc w

czym zasluzyl sie miejscowy egzorcysta amator Jakub Wedrowycz, miejsce to sluzylo

zapobiegliwym wladzom gminy jako lokalne wysypisko smieci. Ukraincy przyjechali

zdezelowana pólciezarówka. Nie musieli czekac dlugo. Do wawozu wjechal mercedes, takze

pólciezarówka. Wysiadlo z niego trzech mafioso rodem z jednej z podwarszawskich

miejscowosci. Mieli ciemne okulary i ciemne kapelusze na glowach. Pod spodem mieli tez

ciemne mysli, które nawet mierny fizjonomista bez trudu wyczytalby z ich twarzy. Ponadto mieli

automaty Kalasznikowa pistolety granaty i inne takie. Obie grupy stanely naprzeciw siebie.

Mierzyli sie przez chwile wzrokiem.

- Macie towar? - zapytal wreszcie polski mafioso.

Jeden z Ukrainców wyplul niedopalek papierosa.

- To zalezy tylko od tego czy macie pieniadze.

Polak kiwnal glowa. Skinal na jednego ze swoich pomagierów. Ten powoli otworzyl walizeczke

trzymana w rece. W ciemnym wawozie zablysla zielona poswiata.

- Trzy miliony zgodnie z wczesniejszymi ustaleniami. Teraz pokazcie towar.

Gosc zza Buga wahal sie przez chwile.

- Trzy miliony dolarów to nie jest zbyt wiele za glowice atomowa - powiedzial. - Ale ja nie moge

miec wlasnego zdania w tej kwestii. Jesli tylko pieniadze sa prawdziwe...

- Jesli towar jest prawdziwy...

Jeden z ukrainców na znak szefa otworzyl tylne drzwiczki samochodu. Na kawale brezentu stalo

cos w rodzaju beczki wyposazonej w kilka anten i jakas azurowa konstrukcje. Beczka byla

oznaczona symbolem powszechnie uzywanym do oznaczania róznych rzeczy wydzielajacych

promieniowanie.

Jeden z polaków wyciagnal z kieszeni licznik Geigera i zblizyl do urzadzenia. Wskazówka stala

nieruchomo.

- Lipa - wrzasnal.

- Co sie nie zgadza? - ukrainski mafioso usilowal zalagodzic sytuacje.

- Nie wydziela promieniowania a przeciez w srodku powinien byc zarówno deuterek litu jak

takze cez uzywany do odpalenia.

- Sprawdzcie naszym - podal mu swój wyrazie cykajacy cicho licznik.

Bandyta któremu takie cykanie dosc jednoznacznie sie kojarzylo uderzyl go po rece.

A potem wybuchla strzelanina. Gdy echo wystrzalów ucichlo okazalo sie ze wyslannicy mafii zza

buga zdaja relacje ze spotkania przed ksiegowymi piekla. Zapewne w towarzystwie jednego z

polaków który takze nie dawal oznak zycia. Bylo to zreszta zupelnie zrozumiale, bowiem nie

mial glowy. Szef obrzucil pobojowisko szybkim spojrzeniem.

- Wymiekamy stad - zakomenderowal. - Ciala do furgonetki bierzemy tez ich wóz. Ty Mielony

poprowadzisz nasza gablote.

- A co z ta atrapa?

- Wywal. Po kiego grzyba nam ten zlom?

Mielony podszedl i z trudem wyciagnawszy brezent z glowica zwalil ja na ziemie. Wazyla co

najmniej szescdziesiat kilo. w pare chwil pózniej w wawozie nie bylo ani sladu po zwlokach czy

samochodach. Kaluze krwi zasypano piaskiem. Gdy powial wiatr zniknely ostatecznie. Jakis czas

pózniej, gdzies kolo pierwszej przejezdzajacy droga nad wawozem Jakub Wedrowycz dostrzegl

kontem oka blysk metalu.

- Nu postoj - powiedzial do swojej klaczki a potem zlazlszy w fury podreptal do dziwnego

obiektu.

- Ki diabel? - mruknal do siebie. - Musi stara pralka?

Wydobyl z kieszeni slusarski pilnik i opilowal kawalek tasmy z jasno zlocistego metalu która

obiegala korpus dziwnego urzadzenia wokolo. Roztarl opilki miedzy palcami.

- Cie choroba - powiedzial sam do siebie. - Musi co mosiadz - przez chwile obliczal w pamieci.

- Bedzie ze dwadziescia piec kilo, jesli pod ta skorupa nie ma wiecej. A dwadziescia piec kilo to

ze czterdziesci piw "Perla". Udany dzien.

Zarzucil sobie glowice na ramiona. Byla ciezka jak diabli ale on mimo osiemdziesiatki na karku

dal sobie z nia rade. Nie takie rzeczy zdarzalo mu sie nosic. Rzucil ciezar na wóz i zawrócil.

Klacz zarzala.

- Nu brezent zostal - powiedzial do niej uspokajajaco. - Brezenty nie rosna na drzewach a moze

sie przydac

Zarzala ponownie. Wyraznie byla z czegos niezadowolona. Ale co on na to mógl poradzic?

Zwinal brezent i wdrapal sie na fure.

- Wio do domu maluska - powiedzial.

Spod lawki wydobyl menazke z bimbrem i odkreciwszy wieczko przylozyl ja do ust. Pilo mu sie

niewygodnie z z kazdym szarpnieciem wozu zalewal sobie obficie koszule, ale nie przejmowal

sie tym. W malej bimbrowni pod chalupa mial jeszcze czterysta litrów zacieru. Klacz szla jak po

sznurku.

- Nu w domu rozkrecimy to ustrojstwo i zobaczymy powiedzial bardziej do siebie niz do niej. -

Zelazne kawalki da sie na zlom. A mosiezne... - zastanowil sie i dla wzmocnienia pracy mózgu

pociagnal lyk. - A mosiezne tez na zlom - rzucil odkrywczo. - A potem "Perelke" w gardlo.

Skomplikowane zadanie zostalo rozwiazane. Jak zwykle kiedy mógl wprowadzic mózg na

wyzsze obroty. Bimber wkrótce zaczal go rozbierac wiec w pewnej chwili po prostu chlapnal i w

tyl i zasnal na dnie wozu.

* * *

Pukanie do drzwi komendy wyrwalo posterunkowego Birskiego ze snu.

- Prosze - zachecil nieznanych interesantów.

Interesantów bylo dwu. Mieli na sobie skórzane kurtki wypchane w okolicy lewego biodra i

trzymali w rekach legitymacje.

- Urzad Ochrony Panstwa - powiedzial jeden z nich.

- Posterunkowy Birski - przedstawil sie.

- Wiemy - najwyrazniej ich nazwiska byly tajne a moze nawet scisle tajne.

- Czym moge sluzyc?

- To czego sie pan teraz dowie ma na zawsze pozostac tajemnica.

- Tak jest.

- W dniu wczorajszym ukrainska mafia ukradla glowice jadrowa o mocy trzydziestu megaton.

Birski zrobil sie zielony na twarzy ale zaraz mu przeszlo.

- Udalo nam sie namierzyc przewozacy ja samochód. Byl pilotowany dyskretnie poczynajac od

przejscia granicznego w Horodle. Niestety nie upilnowali. Samochód z glowica przejechal przez

Uhanie i najprawdopodobniej pózniej skierowal sie w strone Krasnegostawu.

Birski opadl na krzeslo. Wyobrazil sobie mape okolicy i wyszlo mu ze bomba atomowa

przejechala przez jego wies.

- Hym? - zagadnal niezbyt inteligentnie.

- W zasadzke kolo Bonczy wpadly dwa samochody. Furgonetka która przewieziono to swinstwo i

druga która miala ja odebrac. Kierowcy usilowali sie przedrzec i niestety nie udalo sie wziac ich

zywcem.

- A glowica?

- Jest gdzies w gminie. Nie mogla zostac wywieziona z jej terenu bo blokady stoja od dawna i

kazdy pojazd opuszczajacy jest dyskretnie przeswietlany.

- To znaczy ze mam tu gdzies na swoim terenie bombe atomowa...

- Scislej mówiac wodorowa.

- O mocy trzydziestu tysiecy tom nitrotoluenu...

- Dokladnie.

- I kiedy ona tentego?

- W kazdej chwili. Wystarczy odkrecic pokrywe i zewrzec na krótko druty. To moze zrobic nawet

zwykly zlodziejaszek majacy wprawe w samochodach.

Birski bez slowa wyszarpnal z kieszeni odznake i rzucil ja na stól. Czapke cisnal w kat i zaczal

zdzierac z siebie policyjny mundur.

- Wybiera sie pan dokads? - zaciekawil sie drugi z agentów.

- Tak. Wlasnie postanowilem przestac byc gliniarzem. Mam socjalistyczna przeszlosc. Chce

zostac negatywnie zweryfikowany. W tym celu natychmiast przechodze do cywila aby nie kalac

munduru swoja w nim obecnoscia...

Agent walnal go spokojnie sierpowym w twarz.

- Uspokój sie czlowieku. Musimy to znalezc zanim wyparuje ta zakichana gmina. Rozumiesz?

Birski przelknal wybity zab.

- Tak.

- Potem mozesz isc do cywila, chodz sadze, ze znalezienie tego swinstwa oznaczalo bedzie dla

ciebie awans.

- Tak jest. Ku chwale ojczyzny. Jak mam znalezc?

- Tak to wyglada agent podal mu fotografie. A tu masz licznik. Jesli zapiszczy to znaczy, ze

znajduje sie w odleglosci trzech metrów lub blizej bo taki ma zasieg. Trzeba przejrzec wszystkie

rowy, dziury w ziemi i gospodarstwa. To kruszyna zaledwie szescdziesiat kilo. Mogli schowac ja

wszedzie, ale najprawdopodobniej gdzies blisko drogi. My tez sie rozejrzymy.

- Dobrze. Pojade na zachód od miasta. Jaki mieli bieznik?

Jeden z agentów wyjal z teczki odlew.

- Tu jest wzór. Skala jeden do jednego.

Birski wzial odlew i ruszyl razno do wyjscia. Tylko po drzeniu kolan mozna bylo poznac jego

zdenerwowanie. Agenci westchneli ciezko i jak na komende ruszyli za nim.

* * *

Jakub zaklal i odlozyl przecinak. Dziwny metal który bral za zelazo byl wyjatkowo twardy.

Nawet pilnik nie dal mu rady.

- Nie kijem go to siekiera - powiedzial w zadumie.

- Hej hej - zawolal go ktos zza plotu.

Tomasz.

- Nu kope lat. Co cie sprowadza?

- A tak bylem na Trósciance i pomyslalem, ze zajrze. Nad czym tak pracujesz?

- A znalazlem jakies takie bebechy od samolotu, czy ki diabel...

- Troche to wyglada jak bojler - powiedzial Tomasz w zadumie siadajac na pniaczku obok. - A tu

jest klapa. I chyba mozna calosc rozkrecic tam gdzie ten mosiadz.

- tyle to i ja umiem wymyslic. Twarde paskudztwo. Moze ty masz pomysl?

- Chym, a gdyby tak otworzyc?

- Kiedy w tej klapie jest tylko jakis zamek na klucz kodowy. A ja nie mam.

- Delikatna robota. A jak bys to dlutkiem troche popukal?

Jakub wbil ciesielskie dluto w szczeline zamka i przyladowal poteznie mlotem. Szczelina troche

sie rozgiela. Uderzyl ponownie. Niespodziewanie dluto ogarnely blade wezyki wyladowan.

- Ty to jest pod pradem.

- Cholera. A moze to gliniarski radar?

- Nie, widzialem gliniarskie radary. Sa inne. To musi jakas czesc od lodzi podwodnej. Puknij

jeszcze raz. Mlotka ci przecie nie ubedzie.

Jakub splunal i przyladowal tym razem z calej pety. Klapka odskoczyla z cmoknieciem. Pod nia

ukazaly sie trzy izolowane kable naklejone na cos w rodzaju banki z ciemnego szkla.

- Mozesz jeden urwac? - poprosil go Tomasz. - Naprawilbym swiatelko w rowerze za pamieci.

Jakub wsadzil pod czerwony kabel dluto i pociagnal. Kabel zerwal sie.

- U na nic. Ale moze dobierzemy sie jakos do wnetrza - Przyladowal mlotem w to szklane. Nawet

sie nie zarysowalo.

- A co ty chcesz z tego zrobic?

- Mosiadz bym spylil i troche forsy by bylo.

Ze zlosci uderzyl w mosiezny pierscien dlutem. Odlupal cieniutki paseczek.

- Trzeba by zakrecic spód w imadlo a góre ciagnac za te sterczace - poradzil Tomasz.

- A masz takie imadlo?

- Nie. I nawet nie wiem kto moze takie miec.

Jakub pociagnal z menazki i podal ja kumplowi, bo jakze to tak samemu. Olsniewajacy pomysl

przyszedl mu do glowy niemal natychmiast.

- Uch ja durny. Wsadze na ognisko i mosiadz wytopie!

* * *

Birski znalazl slady obu samochodów. Wjechaly w wawóz zwany Szubienica, na kawalku blota u

jego wylotu wyraznie odcisnal sie bieznik identyczny z tym który dostal w postaci odlewu. Birski

nie lubil tego miejsca. Wiazaly sie z nim koszmarne opowiesci o poprzednich rezydentach

posterunku. Podobno jeden sie powiesil a inny zwariowal czy cos takiego. I byl w to zamieszany

Jakub Wedrowycz. On byl we wszystko zamieszany. Nic w tej dziurze nie dzialo sie bez jego

radosnego wspóludzialu. Wjechal w wawóz i zatrzymal sie zaskoczony. Dno kolo smietnika zryte

bylo kolami samochodów. Wysiadl. Pod jego stopa zachrzescily luski. Nieco dalej lezal przetarty

tlumik. Kopiac noga natrafil na plame krwi. Nawet jeszcze nie zgestniala do konca. Wzdrygnal

sie i wyciagnal z kieszeni krótkofalówke. Zaraz jednak wlozyl ja spowrotem. Przeciez jesli

wezwie tych z UOPu to gotowi cala zasluge przypisac sobie. Sam znajdzie glowice a slady nie

zajace nie uciekna. Rozejrzal sie wokolo. Pomijajac kepy krzaków i stosy smieci glowica mogla

zostac ukryta tylko w jednym miejscu. Bylo to tak oczywiste, ze az sie palnal w glowe. Opodal

wysypiska wznosila sie dumnie budka do gromadzenia padliny, wzniesiona tu swojego czasu

miast postulowanej przez niektórych kapliczki. Podszedl do niej i otworzyl drzwi W nos buchnal

mu potworny smród. W budce lezala rozkladajaca sie krowa. Wiedziony dlugoletnim

zawodowym doswiadczeniem przelamal sie i wszedl do srodka. Gdyby on ukrywal glowice

jadrowa wsadzilby ja w takie miejsce w jakim nikomu nie przyszloby do glowy jej szukac.

Niestety w szopie jej nie bylo. Umysl Birskiego dzialal na przyspieszonych obrotach. Gdyby

chcial miec calkowita pewnosc, ze nikt nie znajdzie glowicy zaszylby ja w truchlo krowy. Z

samochodu przyniósl sobie bagnet i zaczal ja patroszyc. Z wnetrza wyciekaly rózne róznosci a on

nie zrazajac sie prul ja dalej. Niespodziewanie przerwal ta mila czynnosc. Nie miala sensu.

przeciez nie wsadzili by glowicy do krowy bez zrobienia w niej dziury. Wyszedl z wnetrza i

wciagnal haust powietrza. Odurzylo go. popatrzyl w zadumie na swój bagnet a potem wyrzucil go

z obrzydzeniem. Zaczal badac slady na ziemi. Czesc zasypano lessowym pylem, ale niektóre byly

wyrazniejsze. Tu wyrzucili glowice z samochodu. Wbila sie dosc gleboko. A potem przyszedl

ktos w rozsypujacych sie gumiakach i zabral ja do drogi na góre gdzie mial furmanke. Ustaliwszy

te szczególy wyciagnal radiotelefon i po chwili wywolal dzielnych agentów.

- Mówi Birski...

Agenci zgodnie z jego przewidywaniami odsuneli go od sprawy. tropem fury puscili psa a sami

ruszyli za nim wozem. Birski westchnal ciezko i podreptal go swojego UAZa. Niespodziewanie

poczul sie wykorzystany.

- Co by tu zrobic, zeby sie troche rozerwac? - zastanowil sie.

Zaraz potem zaswital mu genialny pomysl.

- Pojade sobie na Stary Majdan i zapudluje do wyjasnienia starego Wedrowycza - postanowil.

Pojechal naokolo droga.

* * *

Pryzma wegla i drzewek buzowala az milo bylo popatrzec. Na szczycie pryzmy lezala trzydziesto

megatonowa glowica i rozpalala sie pomalutku do czerwonosci.

- Tak mosiadzu nie wytopisz - gderal Tomasz. - Potrzebna jest wyzsza temperatura.

- Nu podniose miechem.

- A masz miech?

- Zrobi sie.

Jakub przydzwigal z chalupy odkurzacz. Byl to prezent od syna, ale staruszek rzadko odczuwal

potrzebe eliminowania ze swojego otoczenia odpadków, wiec prawie go nie uzywal. Teraz

ustawiwszy go odwrotnie podlaczyl do przedluzacza. Pstryknal przelacznikiem i manipulujac rura

skierowal strumien powietrza prosto w ogien.

- No i co ty na to.

- E! To to rozumiem.

Plomienie buchaly coraz wieksze. Z wnetrza glowicy rozlegl sie cichy syk.

- Ty a jak to niewypal? - zaniepokoil sie nagle Jakub.

- Co ty. Bylem w wojsku w saperach. Znam sie na tym. Daj troche bardziej w wegle.

To stalo sie nagle. Na podwórko Jakuba wjechaly dwa radiowozy. Jeden normalnie przez otwarta

brame, a drugi od tylu przez plot. Z tego nieoznakowanego wyskoczylo dwu i zrecznymi

chwytami judo rozlozyli Jakuba i jego kumpla na ziemi. Z drugiego radiowozu wysiadl Birski.

Podszedl zdziwiony do stosu i przez chwile wpatrywal sie w rozpalona do czerwonosci rzecz na

jego szczycie. Potem wyjal z kieszeni jakies zdjecie i przez sekunde wpatrywal sie w nie jak

urzeczony. A potem przezegnal sie i rzucil do ucieczki.

Philipiuk Andrzej - Głowica.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: