Mistyfikacja- Camp Candace.pdf

CANDANCE CAMP

MISTYFIKACJA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

1812

Zgubili drogę.

Camilla podejrzewała to już od pewnego czasu, teraz więc,

gdy odsunęła zasłonkę i zerknęła w mrok, tylko nabrała co do

tego pewności. Dyliżans zewsząd otaczała mgła. Camilla po

czuła się tak, jakby tkwiła w chmurze. Nie miała pojęcia, gdzie

są. Dyliżans mógł stać dziesięć metrów od domu jej dziadka,

lecz również na krawędzi klifu.

- Co mam robić, proszę pani? - zawołał do niej woźnica

z kozła.

- Przez chwilę spokojnie posiedzieć. - Popełniliby wielką

lekkomyślność, decydując się jechać dalej przez tę mleczną

zupę. Było nie do przewidzenia, gdzie skończyłaby się ich jaz

da. - Niech pomyślę...

Camilla pozwoliła opaść zasłonce i z westchnieniem oparła

plecy o poduszkę miękkiego siedzenia. Wiedziała, że to wszy

stko jej wina. Gdyby bez przerwy nie dumała, nie roztrząsała

na wszystkie strony swoich kłopotów, może zauważyłaby nad

ciągającą mgłę albo zorientowała się, że wynajęty woźnica,

który nie znał okolicy, skręcił nie tam gdzie trzeba. W gruncie

rzeczy powinna była zatrzymać dyliżans we wsi i zgodzić chło-

MISTYFIKACJA Candance Camp

paka z poczty do pokazywania drogi. Ponieważ jednak zamiast

tego łamała sobie głowę, jak wyjść z opresji, w której znalazła

się przez swoje kłamstwo (dlaczego dziadek powiedział wszy

stko ciotce Beryl?), nie interesowała się ani trochę tym, dokąd

jedzie dyliżans. Teraz płaciła za nieuwagę.

Otworzyła drzwi pojazdu i wychyliła się na zewnątrz. Nie

widziała wyraźnie nawet łbów pierwszej pary koni. Zerknęła

pod koła. Dzięki temu przynajmniej stwierdziła, że jadą po

czymś, co nie zasługuje na bardziej szumną nazwę niż dróżka

przez wrzosowisko. Na pewno nie był to gościniec wiodący

do Chevington Park. Bóg jeden raczył wiedzieć, dokąd dowiózł

ich londyński woźnica.

Otuliwszy się peleryną i zawiązawszy ją pod szyją, lekko

zeskoczyła na ziemię. Woźnica obrócił się na koźle i zmierzył

ją zdziwionym spojrzeniem.

- Co pani robi? - Wykonał taki ruch, jakby zamierzał pójść

jej śladem. - Nawet nie dałem pani schodków.

Camilla lekceważąco machnęła ręką.

- Nie szkodzi, nie warto się tym przejmować. Jak widać,

wysiadłam bez pomocy. Zamierzam się trochę rozejrzeć.

Woźnica wydał się zafrasowany.

- Niech pani nigdzie nie odchodzi. We mgle człowiek nie

widzi własnej ręki. Piekielne miejsce ten Dorset - dodał z nie

chęcią.

Camilla uśmiechnęła się pod nosem, ale w porę ugryzła

się w język, więc nie spytała, czy w Londynie nie zdarza się

mgła.

- Czy macie latarnię, dobry człowieku? - zainteresowała

się zamiast tego. - Przydałaby się teraz.

- Tak, proszę pani. - Woźnica podał jej żądany przedmiot,

MISTYFIKACJA Candance Camp

choć wciąż miał bardzo powątpiewającą minę. Było widoczne,

że w jego pojęciu eleganckie panny nie błądzą we mgle, wszy

stko jedno z latarnią czy bez.

Camilla zlekceważyła jego zastrzeżenia i podeszła do koni.

Latarnię trzymała wysoko, żeby ta rzucała jak największy krąg

światła. Mgła pozostała mgłą, ale przynajmniej stał się wido

czny kawałek wąskiej drogi z przodu. Koń z pierwszej pary,

stojący po prawej stronie, na jej widok nerwowo przewrócił

oczami, ale Camilla czule do niego przemówiła i poklepała

go po szyi, więc szybko się uspokoił.

Znów zwróciła się do woźnicy.

- Najlepiej będzie, jeśli spróbuję poprowadzić konie - po

wiedziała. - W ten sposób dyliżans na pewno nie zjedzie

w krzaki ani nie wpadnie w żadną dziurę. Widzę przed sobą

całkiem dobrze kilka metrów drogi.

Woźnica wydawał się tak przerażony tą propozycją, jakby

Camilla wpadła na pomysł, że zdejmie z siebie odzienie i krzy

cząc, pobiegnie w mrok.

- Proszę pani! Nie może pani tego zrobić!

- Dlaczego nie? Wydaje mi się, że to jedyne rozsądne wyjście.

- Nie wypada. Sam poprowadzę konie. - Chciał odłożyć

wodze, ale Camilla go powstrzymała.

- Niedorzeczność! Kto wtedy opanowałby konie, gdyby się

spłoszyły? Ja nie mam wprawy w powożeniu. Za to na pewno

mogę iść i patrzeć w ziemię przed sobą. Poza tym prawie całe

życie mieszkałam w tej okolicy. To jest wbrew rozsądkowi,

żebyście to wy prowadzili konie.

- Ale tak naprawdę nie wypada, proszę pani...

- Mniejsza o to, co wypada. Trzymanie się zasad nic a nic

nam teraz nie pomoże.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: