Gerhart Hauptmann-Wiersze.pdf

1912

GERHART HAUPTMANN

Gerhart Hauptmann urodził się w 1862 roku w Szczaw-

nie Zdroju. Szybko zdobył sobie sławę wybitnego pisarza;

był autorytetem publicznym, doktorem honoris causa wie-

lu uczelni europejskich i członkiem Pruskiej Akademii

Sztuk. W czasie pierwszej wojny światowej opowiedział

się po stronie militaryzmu wilhelmińskiego, a po przewro-

cie hitlerowskim udzielił poparcia nowemu reżimowi. Po-

tem odsunął się od polityki i żył na uboczu w karkonoskim

Jagniątkowie, gdzie zmarł w 1946 roku.

Twórczość Hauptmanna przeszła bogatą ewolucję.

Z początku przyczyniła się do triumfu naturalizmu w lite-

raturze niemieckiej. Potem pisarz podejmował w swych

powieściach i dramatach głównie wątki obyczajowe i spo-

łeczne, opowiadające się za losem ludzi biednych i za rac-

jami rewolucyjnego egalitaryzmu; wreszcie oddał się fas-

cynacjom historycznym i historiozoficznym, często prze-

sycając tę tematykę baśniową symboliką.

Najważniejsze utwory dramatyczne: Vor Sonnenauf-

gang ( 1889), Bobrowe futro ( 1893), Róża Bernd ( 1903),

Szczury (1911). Szczególny rozgłos przyniosły Hauptman-

nowi dwie sztuki: Tkacze (1892) i Florian Geyer (1896).

Najważniejsze utwory prozatorskie: Atlantis (1912), Wys-

pa Wielkiej Matki ( 1924) i Szaleniec boży Emanuel Qu-

int (1911). Jako poeta Hauptmann był najmniej znany,

lecz wiersze pisywał przez całe swe twórcze życie.

W pamiętniku Julii Schubert

Przyszedłem od pługa i cierni,

by wzłecieć ku niebu do słonka —

od ryku bydła na ziemi

do śpiewu pięknego skowronka.

Na świecie ulic jest wiele,

z nich każda dla mnie być może —

czy się po ziemi ściele,

czy w gwiezdne umyka zorze.

Niedola ludzka ciężarna,

człek żyje w trudzie i znoju.

Dajcie mi złote ziarna,

a ja wam w zamian pieśń moją.

Jan Koprowski

Noc w lesie

Las i zielona dąbrowa

pod ciepłą nocy pierzyną.

Lecą puszczyk i sowa

nad śpiącą dziką zwierzyną.

Ciemne wznoszą się jodły

ku niebu wielkiej ciszy.

Zamilkły życia modły,

niczego nikt nie słyszy.

Płynie księżyca latarnia

wysoko nad ścianą lasu.

Milczenie wszystko ogarnia

w odmętach wiecznego czasu.

Światło i mrok się szerzą

jednako i bezgłośnie,

a ty wydajesz się zmierzać

ku nowej szczęśliwej wiośnie.

Jan Koprowski

Na północy

Na północy dom rybaka,

przed nim kwiaty trzy czerwone,

lecz ni drzewa, ani krzaka,

w którąkolwiek spojrzeć stronę.

Kwiaty kłonią się ku morzu,

co przed nimi się rozlewa.

W łodzi rybak w światłach zorzy

chwieje się jak biała mewa.

Kwiaty pachną w słońca blasku

wśród niebieskich wysokości.

Piłem jasność dnia o brzasku,

piłem także i ciemności.

Napój dał mi siłę nową,

gdzieś zniknęły wszelkie bóle.

Tyś została mą królową,

ja się stałem twoim królem.

Czy mych trunków bóstwa strzegą,

nie wiem i niewiedzę sławię.

Gdym się zbudził ze snu mego,

kielich pusty stał na trawie.

Jan Koprowski

Skowronek w blasku księżyca

Podnoszę się z łoża

z wielkim niepokojem.

Ciepła noc lipcowa

wzmacnia siły moje.

Księżyc ponad morzem

i ziemią w dal płynie.

Fala w brzeg uderza

i ginie w głębinie.

Cichy poszept wody

nadlatuje z dala.

Gdzieś szumią ogrody,

gwiazda się zapala.

Dolina i wzgórze,

pole, kwietna łąka —

księżyc je zanurza

w zachwycie skowronka.

Skowronku, co śpiewasz

0 tak późnj porze?

1 ziemia i drzewa,

nic zasnąć nie może.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: