Świat Kłamstw Rozdział 5.pdf

ŚWIAT KŁAMSTW

5. MOC

Wstałam dziś wcześnie rano, więc postanowiłam zrobić dla

wszystkich śniadanie. Najpierw powlokłam się do łazienki i

wzięłam długi, odprężający prysznic. Dopiero zaczynało

świtać, więc miałam dużo czasu na przygotowanie. Włosy

szybko wysuszyłam i wróciłam do pokoju. W szafie

znalazłam czarne rurki i biały top. Mozolnym krokiem

poszłam do kuchni. Gdy już do niej dotarłam, przy stole

siedział Nick. Miał na sobie czarną koszulkę z czerwonym

napisem EVIL. Do tego dżinsy i trampki. Wyglądał słodko z

tymi blond loczkami i błękitnymi oczami. Taki zbuntowany

anioł.

Cześć, co ty tu robisz? Tak wcześnie na nogach? spytał

lekko zaspanym tonem.

Hej, nie mogłam spać, więc postanowiłam zrobić

wszystkim śniadanie. Na co masz ochotę? zapytałam

wesoło.

Hm...Może na jajka na bekonie, tosty i szklaneczkę

ciepłej krwi. Choć za mną, to pokaże Ci gdzie co jest

powiedziawszy to wstał i skierował się do małych,

drewnianych drzwi obok lodówki. Kiedy je otworzył i zapalił

światło moim oczom ukazał się malutki pokoik 3m/3m.Był

on pełen półek napełnionych jedzeniem.

Tu znajdziesz potrzebne składniki. Krew jest tu.

Podszedł do regału po prawej stronie, odsunął bochenek

chleba. Nick otworzył ukryte za nim drzwiczki i moim

oczom ukazał się zapas krwi. Wyjąwszy pięć butelek

szkarłatnej cieczy, podał mi je.

Jak będziesz miała ochotę na krew, co na pewno będzie

często u Ciebie występować jak na młodego wampira

przystało, to się nie krępuj i bierz ile wlezie. Ja wróciłam

do kuchni pierwsza i zaczęłam przygotowywać śniadanie.

Nick usadowił się wygodnie na taborecie i zaczął

przyglądać się z zaciekawieniem co ja takiego pichcę.

Prawdę mówiąc, nie lubię być w centrum uwagi, ale jak mus

to mus.

Jak to się stało, że jesteś wampirem zagaiłam.

Nie chcesz jej słuchać. To długa historia powiedział

obojętnie, lecz w jego głosie było słychać nutkę

niepewności.

Mam czas i chętnie poznam twoją historie odparłam tak

słodko jak tylko mogłam.

No okej, urodziłem się 1803r.w rodzinie czarodziei.

Nasza rodzina była dosyć biedna, więc musieli mnie posłać

do pałacu królewskiego na służbę. Służyłem tam przez pięć

lat. Gdy skończyłem siedemnaście lat przydzielono mnie do

prywatnej służby księżniczce Angelice. Tej samej, o

której opowiadał Ci Nathan. A więc pewnego wieczoru

przechadzałem się po królewskich ogrodach, gdy nagle coś

mnie zaatakowało. To był wampir. Wyssał ze mnie prawie

całą krew, pozostawiając mnie konającego. Znalazła mnie

księżniczka Angelika. Wezwała jakiegoś innego wampira,

by mnie przemienił, bo nie było innego wyjścia. Inaczej

bym umarł. Kiedy już przemieniłem się w wampira dalej

służyłem księżniczce. Zawsze skrycie ją kochałem, lecz gdy

pewnego wieczoru wszedłem do jej sypialni, a ona

szlochała, nie wytrzymałem. Podszedłem do niej, usiadłem

przy niej, a ona wtuliła się w moje ramię. Gdy już przestała

płakać spytałem co się stało, opowiedziała mi o wszystkim.

Powiedziała, że jej siostra zabiła wampira i teraz będzie

wojna. Wyznałem jej miłość, a ona wyznała, że kocha mnie

od jakiegoś czasu. Wojna się rozpoczęła, lecz ja nie

walczyłem, tylko uciekłem jak tchórz. Po jakimś czasie

spotkałem Nathana i Aly. Jonathan dołączył do nas po

jakimś czasie i tak wędrujemy razem po świecie. Kiedy

skończył opowiadać, uśmiechnął sie do mnie promiennie.

Daj, ja dokończę śniadanie, a ty idź obudź wszystkich.

Jak powiedział tak zrobiłam. Najpierw poszłam obudzić

Aly. Weszłam po cichutku do pokoju i szturchnęłam ją

leciutko w ramie. Obudziła się momentalnie i powiedziała,

że już wstaje. Następnie powędrowałam do pokoju

Nathana, który był naprzeciwko mojego. Zapukałam

delikatnie, lecz nie usłyszałam odpowiedzi. Powoli

nacisnęłam klamkę i weszłam do pomieszczenia. Ściany były

jaskrawo zielone, a meble z jasnego drewna. W powietrzu

unosił się przepiękny zapach wody kolońskiej. Nagle

zorientowałam się, że ktoś stoi za mną. Odwróciłam się. To

był Nath. Miał na sobie tylko dżinsy, na jego idealnie

wyrzeźbionym torsie spływały pojedyncze krople wody, a

jego ciemnobrązowe włosy były lekko wilgotne i

rozczochrane. Na twarzy chłopaka widniał przepiękny

uśmiech.

Co ty tu robisz Abi? spytał słodkim głosem.

Jaaa....jaaa... wyjąkałam, nie mogąc się skupić, ponieważ

nie mogłam odwrócić wzroku od jego przepięknych

granatowych oczu. Jaa przyszłamm powiedzieć, że

przygotowałam śniadanie wydukałam szybko i odwróciłam

głowę, bo na moich policzkach pojawił się nieśmiały

rumieniec.

Dobrze, zaraz przyjdę.. nie czekając aż skończy

wyskoczyłam z pokoju, kierując się do sypialni Jona. Nie

ochłonąwszy jeszcze, otworzyłam cicho drzwi od jego

pokoju i wślizgnęłam się do środka. Na szczęście spał, bo

miałam co do niego plany. Na małej szafeczce koło łóżka

była postawiona szklanka wody, więc wzięłam ją i

pochyliłam nad głową chłopaka. Energicznie wykręciłam

szklankę i woda poleciała prosto na jego przystojną twarz.

Gdy ciecz dotarła do celu, Jon otworzył oczy i podniósł się

do pozycji siedzącej.

Cooo...co się dzieje!! – wykrzyknął Abi?!..Co ty do jasnej

cholery wyprawiasz? krzyczał mi prosto w twarz, ale

widać było po jego oczach, że już się uspokaja.

Jaaaa.. słodziutko wyśpiewałam chciałam powiedzieć,

że przygotowałam śniadanie. Nadal udawałam przesłodką

pięciolatkę. Na jego twarzy nie było cienia złości tylko

czyste zdziwienie.

To dlaczego oblałaś mnie wodą? Teatralnie wywrócił

oczami.

Oblałam Cię wodą dlatego, że nie mogłam wymyślić nic

mniej okrutnego, a po drugie musiałam wyładować na kimś

moją wściekłość, nie uważasz? uśmiechnęłam się

szyderczo i wyszłam na korytarz. Na odchodne

wykrzyknęłam do wszystkich, że za dwie minuty śniadanie

na stole. Kiedy weszłam do jadalni stół był już

przyszykowany. Wyglądał prześlicznie, wszystko idealnie

ułożone i jedzenie przepięknie pachniało. Tylko gdzieś

kucharza wywiało. Gdy wchodziłam do kuchni zderzyłam się

z Nickiem. Runęłam na ziemię, a on razem ze mną. Leżał na

mnie całym ciałem i śmiał się w niebogłosy.

Widzę, że świetnie się beze mnie bawicie powiedział

ktoś, kto stał nieopodal. Podniosłam głowę i spostrzegłam,

że to Jon. Na jego twarzy widoczna była niechęć. Nagle

zorientowałam się, że przygląda się nam więcej par oczu.

Przy stole siedzieli już pozostali, patrząc na nas z lekkim

rozbawieniem. Tylko jak oni tak szybko tu dotarli. Nie

zastanawiając się nad tym długo, zepchnęłam z siebie

Nicka, wstałam i usiadłam do stołu. Śniadanie udało się, a

gdy odchodziłam od stołu Nick mnie zawołał.

Abi, bądź gotowa za dziesięć minut w ogrodzie. Załóż

jakiś dres, czy coś powiedział to z błyskiem w oku, więc

wiedziałam, że będzie ciekawie.

Dobrze, a co będziemy robić? – spytałam, lustrując go

wzrokiem.

Tego dowiesz się za chwilę. Teraz idź, będę na Ciebie

czekać. Gdy to powiedział, obróciłam się na pięcie i

pobiegłam do swojego pokoju. W szafie znalazłam

granatowy dres, biały top i czarne adidasy. Kiedy się już

ubrałam, zeszłam na dół i weszłam do ogrodu. Stał tam

Nick.

Witaj Abi. Dzisiaj spróbujemy magii. Jak już pewnie

wiesz, ty i ja umiemy się nią posługiwać. U ciebie jeszcze

magia się nie otworzyła. – rzekł i widząc pytanie w moich

oczach, dodał. Czyli jeszcze nie możesz czarować.

Dzisiaj spróbuje ją uwolnić, ale musisz mi w tym pomóc.

Zamknij oczy i odpręż się. Zaraz wejdę do twojego umysłu

i poinstruuję co dalej. – Wykonałam jego polecenie.

Zamknęłam oczy i odprężyłam się. W pewnym momencie

poczułam dziwne uczucie pełności w mojej głowie. Nagle

usłyszałam ,,Dobrze Abi, teraz spróbuję uwolnić twoją

moc. Jest ona jakby zakuta w mentalny łańcuch trudny do

złamania. Teraz musisz sie skupić na mocy. Spróbuj się

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: