Gordon Abigail - Spotkanie na lotnisku.pdf - Gordon Abigail - glinka7-1987

Abigail Gordon

Spotkanie na lotnisku

Tytuł oryginału.

In-Flight Emergency

ROZDZIAŁ PIERWSZY

O siódmej rano pewnego letniego poranka lotnisko

budziło się do pracowitego dnia. W nocy też nikt nie

próżnował, lecz od świtu jak zwykle spodziewano się

zalewu podróżnych, których przywoziły i odwoziły nie-

zliczone samochody, autobusy i taksówki.

Zjeżdżając ruchomymi schodami, Fabia czuła, jak

powoli zbliża się do tętniącego jądra lotniska. Do-

znanie to towarzyszyło jej każdego dnia, odkąd podjęła

pracę w ambulatorium usytuowanym w pobliżu hali

przylotów.

Uśmiechnęła się. Po pięciu latach pracy w luksuso-

wej prywatnej klinice szum i gwar lotniska był dla niej

przyjemną odmianą. Nareszcie czuła, że żyje.

Istotną zaletą zajęcia w ambulatorium, którego zada-

niem było niesienie pomocy medycznej podróżnym, był

absolutny brak rutyny. To właśnie ta intrygująca niepe-

wność pociągała Fabię najbardziej. Centrum było ot-

warte dla pracowników lotniska oraz podróżnych od

siódmej rano do dwudziestej drugiej. W nocy zawsze

dyżurowała jedna pielęgniarka. Personel tej placówki

składał się z kierownika, dziesięciu dyplomowanych

pielęgniarek, administratorki oraz recepcjonistki.

W ciągu zaledwie kilku tygodni Fabia miała oka-

zję zetknąć się z najprzeróżniejszymi dolegliwościami.

Zgłosiła się do niej stewardesa, która podejrzewała, że

zaatakował ją półpasiec, lecz nie miała czasu pójść do

swojego lekarza między lotami, oraz liczni rodzice

z chorymi dziećmi. Był też jeden przypadek zapalenia

wyrostka robaczkowego, który ostatecznie zbuntował

się, gdy kilkunastoletnia pasażerka wysiadła z samolotu.

Fabia natychmiast wezwała karetkę.

Miała też do czynienia z napadami lęku wywołanymi

strachem przed lataniem, zaginięciem bagażu, długim

oczekiwaniem na samolot czy choćby emocjami zwią-

zanymi z podróżowaniem. Pielęgniarki nie miały prawa

wypisywać recept. Gdy zachodziła konieczność pilnego

podania leku, przekazywały stosowny wniosek kierow-

nikowi, którego obowiązkiem było jak najszybciej do-

starczyć zamówiony specyfik.

Od czasu do czasu do ambulatorium wpadał jakiś

przystojny pilot w mundurze ze złotymi galonami, bu-

dząc ogromne zainteresowanie wśród pielęgniarek. Na

Fabii takie wizyty nie robiły żadnego wrażenia. Od

czasu śmierci Nicka przed sześcioma laty nie miała

ochoty na kontakty z płcią przeciwną. Dopiero teraz jej

ból i rozpacz zaczęły słabnąć. Nie mogła się tak łatwo od

nich uwolnić, nawet gdyby bardzo chciała, ponieważ

była przy niej Jess.

Słodka i mądra Jess była wszystkim, co jej po Nicku

pozostało. Dla niej warto było żyć. Maggie, sąsiadka

Fabii, zabierała dziewczynkę do siebie przed południem

i w trakcie ferii, a także odwoziła ją na lekcje razem ze

swoimi synami. Po południu Fabia sama odbierała ją ze

szkoły.

Młoda praktykantka, która pełniła rolę recepcjonis-

tki, uśmiechem powitała wysoką, smukłą i bardzo za-

mkniętą w sobie koleżankę. Fabia Ferguson była dla niej

ideałem kobiecej urody. Jej przybycie zwróciło uwagę

także Gilesa Graingera, szefa pielęgniarek. Sympatycz-

ny Giles był mężem lekarki i ojcem kilkunastoletnich

dzieci. Oraz człowiekiem zadowolonym z życia. Żało-

wał bardzo, że los tak okrutnie obszedł się z Fabią.

Wiedział, że jego nowa podwładna ma dziecko. Od-

niósł też- wrażenie, że w jej życiu nie ma żadnego

mężczyzny, lecz to jej sprawa, a jemu nic do tego. Mimo

to uważał, że powinna więcej korzystać z życia. Taka

atrakcyjna dziewczyna! Aż dziw, że jest sama.

Tego dnia zgłosili się do ambulatorium rodzice

z chłopcem ze spuchniętą twarzą. Kilka dni wcześniej,

grając w piłkę, zderzył się z kolegą tak nieszczęśliwie,

że ząb kolegi rozorał mu czoło. W izbie przyjęć prze-

pisano mu antybiotyk, który po kilkudziesięciu godzi-

nach trzeba było odstawić, ponieważ chłopiec źle go

znosił. Spuchł nagle w drodze na lotnisko i rodzice de-

nerwowali się, czy w takim stanie może lecieć samolo-

tem. Wybierali się na wakacje na Florydzie.

- No cóż - zaczęła, obejrzawszy chłopca. - Nie

wiem, dlaczego Jonathan spuchł. Może być wiele przy-

czyn. Na pytanie, czy podróż samolotem mu nie za-

szkodzi, odpowie państwu tylko lekarz.

Skonfundowani rodzice popatrzyli po sobie.

- Kiedy odlatuje samolot? - zapytała Fabia.

- Za cztery godziny.

- Proponuję, żeby pojechali państwo do szpitala

w śródmieściu. Jeśli poinformują państwo rejestratorkę

o godzinie odlotu, lekarz powinien przyjąć syna poza

kolejnością. Odradzam wsiadanie do samolotu bez za-

sięgania opinii specjalisty. - Uśmiechnęła się do chło-

pca, który nie sprawiał wrażenia chorego. - Syn nie

ma żadnych groźnych objawów, więc radziłabym po-

święcić te cztery godziny, żeby zapewnić sobie udane

wakacje.

Ojciec ponuro pokiwał głową, po czym cała rodzina

opuściła gabinet. Potem przyszła kobieta, która lekko

oparzyła sobie rękę gorącą kawą w jednym z barków na

lotnisku. Dobrze, że już zaniechano podawania w miejs-

cach publicznych napojów o temperaturze bliskiej wrze-

nia, pomyślała Fabia, opatrując zaczerwienioną dłoń.

Podróżna podziękowała jej i ruszyła po kolejny kubek

kawy.

Do końca zmiany Fabię odwiedziło jeszcze paru zbo-

lałych pasażerów. Na szczęście niegroźnie. Przed wyj-

ściem wpadła do sklepu dla pracowników lotniska, by

kupić coś na kolację. Gdy wróciła do ambulatorium po

resztę swoich rzeczy, przy stanowisku recepcjonistki za-

uważyła mężczyznę w mundurze pilota. Nie widziała

jego twarzy. W tej samej chwili dziewczyna zapytała:

- Czy możemy panu jakoś pomóc?

- Liczę na to. - Jego głos wydał się Fabii znajomy.

Spostrzegła również zakrwawioną chustkę na jego

dłoni.

Jakby wyczuwając za plecami czyjąś obecność, męż-

czyzna odwrócił się. W tej samej chwili Fabia zdała so-

bie sprawę, że ten dyżur nie skończy się zwyczajnie.

Gdy widziała Bryce'a Hollistera ostatni raz, nie miał

złotych naszywek na rękawach. Był w białym fartuchu,

a z kieszeni zwisał mu stetoskop.

Gordon Abigail - Spotkanie na lotnisku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: