Hohl Joan - Dżentelmen nalega.pdf - Nowe ebooki 2012 - wassermi

JOAN HOHL

Dżentelmen nalega

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Była oszałamiająca pod każdym względem. Hank Branson obserwował ją

z charakterystyczną dla mężczyzn dokładnością. Nie zauważony jeszcze przez

gospodynię, stał w holu eleganckiego domu i z przyjemnością taksował

wzrokiem nieznajomą.

A kobieta była tego warta. Według oceny Hanka miała około stu

sześćdziesięciu pięciu centymetrów wzrostu. Była szczupła, ale ładnie

zaokrąglona. Nie było w niej ani śladu owej kanciastości, typowej dla kobiet

stale przestrzegających diety. Jej jasna, jakby rozświetlona, skóra kontrastowała

z bujnymi, ciemnymi włosami. Ubrana była w modne w tym sezonie kolory -

jasnożółte, wąskie spodnie z surowego jedwabiu i zieloną, też jedwabną,

dopasowaną bluzkę. Szeroki pas z miękkiej skóry podkreślał jej szczupłą talię, a

lekkie sandały ledwo okrywały wąskie stopy. A kiedy się poruszała... Hank

stłumił jęk. Jej ciało płynęło, przywołując erotyczne obrazy ciepłych, ciemnych

nocy i jeszcze cieplejszej atłasowej pościeli.

Hank poczuł się dziwnie, postawił na podłodze butelkę drogiego wina,

które przyniósł w prezencie dla gospodyni i zdjął zamszową kurtkę. Zauważyła

to kobieta, stojąca wśród rozbawionych gości w salonie. Przeprosiła

towarzystwo i podeszła do tej, którą obserwował Hank. Dopiero wtedy zwrócił

uwagę na uderzające podobieństwo między nimi.

Siostry... zastanawiał się. Wzrost, figura, tonacja skóry, włosy były

identyczne. Były także różnice. Młodsza, choć więcej niż tylko ładna, miała w

sobie pewną kanciastość, zdradzającą jej dziewiętnaście lat, starsza zaś, oprócz

zapierającej dech w piersiach urody, była wyraźnie dojrzalsza i pewna siebie.

Hank znał młodszą z nich, Megan Seaton, bowiem od pięciu miesięcy kilka razy

w tygodniu pracowała u niego jako sekretarka. Wspomniała mu kiedyś, że ma

- 1 -

starszą o dwa lata zamężną siostrę, matkę siedmiomiesięcznej córeczki. Czyżby

nieznajoma, którą podziwiał, była siostrą Megan?

Poczuł skurcz w żołądku. Oczy mu pociemniały, kiedy kobieta spojrzała

w jego stronę. Na jej wspaniałych ustach pojawił się obojętny uśmiech. Choć

wydawała się starsza i była bardziej opanowana niż większość dwudziestojed-

nolatek, Hank uznał, że musi to być siostra Megan. Skoro jednak ta piękność

jest siostrą, to gdzie jest matka, gospodyni tego domu?

Hank kątem oka obejrzał twarze gości.

Zwrócił uwagę na starszą kobietę, siedzącą na prostym, drewnianym

krześle. I tu podobieństwo było niewątpliwe. Musiała mieć ponad

pięćdziesiątkę, ale trudno było powiedzieć dokładnie, bowiem jej szlachetne

rysy i gładka, młodo wyglądająca skóra zdawały się nie mieć wieku.

Hank z początku nie bardzo miał ochotę na to przyjęcie. Nie miał jednak

żadnych planów na święta i nie potrafił odmówić serdecznemu zaproszeniu

Megan. Zgodził się więc spędzić ten dzień wraz z nią i jej rodziną w ich

podmiejskim domu koło Filadelfii.

Wyobrażał sobie, że będzie to tradycyjne rodzinne posiedzenie przy stole

udekorowanym wiosennymi kwiatami i tradycyjnym koszykiem z pisankami, z

pieczoną szynką lub udźcem baranim. Zupełnie nie spodziewał się gustownej

elegancji domu, do którego wprowadziła go pokojówka, tłumu gości i bufetu

obsługiwanego przez kelnerów w białych marynarkach. A już na pewno nie

przypuszczał, że spotka kobietę, na której widok poczuje się jak muł kopnięty w

splot słoneczny.

Nie był zachwycony tym uczuciem, które, w miarę jak kobieta zbliżała się

ku niemu, stawało się coraz bardziej niepokojące. Jakaś dziwna mieszanina bólu

i przyjemności ścisnęła mu serce, kiedy jego bursztynowe oczy napotkały jej

wzrok.

Z bliska ocenił, że jest raczej jego rówieśnicą. Nie mogła więc być siostrą

Megan.

- 2 -

- Wesołych świąt, Hank - powitała go z uśmiechem współpracownica. -

Cieszę się, że jednak przyszedłeś. Obie cieszymy się, że przyszedłeś - poprawiła

się, wskazując swoją towarzyszkę.

- Przedstawiam ci moją matkę, Laurę Seaton. Mamo, to mój szef, Hank

Branson.

- Witam pana. Wesołych świąt.

Hank zauważył wyciągniętą w jego stronę szczupłą dłoń i uścisnął ją.

Usłyszał wypowiedziane głosem słodkim jak miód powitanie i odpowiedział na

nie uprzejmie. Później nie pamiętał ani słowa. Dzikie podniecenie ogarnęło całe

jego ciało, w uszach brzmiała mu radosna symfonia. Matka Megan! A więc jego

przewidywania były słuszne. Ta piękna kobieta nie była zamężną siostrą Megan,

matką siedmiomiesięcznej córki. To była Laura Seaton, matka Megan! Wdowa,

o czym wiedział już wcześniej.

Popołudnie i wieczór minęły mu w lekkim oszołomieniu alkoholem,

później jednak, w ponurej pustce swego kawalerskiego mieszkania, wszystkie

szczegóły wróciły do niego jak żywe.

Przypomniał sobie, jak poprosił, by mówiła do niego Hank, a ona

zrewanżowała mu się nalegając, by nazywał ją Laurą. Podał jej wino, a ona z

wdziękiem je przyjęła. Czuł oszałamiającą bliskość jej ciała, kiedy wchodzili

razem do salonu. Wciąż brzmiał mu w uszach jej słodki głos, gdy przedstawiała

go pozostałym gościom.

Poznał siostrę Megan, która, choć piękna, bladła w porównaniu z matką.

Z rozbawieniem przypomniał sobie, jak przedstawiono go starszej pani, którą

wcześniej wziął za matkę Megan, a która okazała się być matką Laury.

Rozbierając się, Hank rozsmakowywał się w tych wspomnieniach

bardziej niż w znakomitym jedzeniu, którego ogromne ilości pochłonął na

przyjęciu. Na świątecznym stole, udekorowanym kwiatami i małymi

koszyczkami z pisankami, znalazła się bowiem nie tylko pieczona szynka, ale

także jagnię z miętową galaretką.

- 3 -

Hohl Joan - Dżentelmen nalega.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: