Graham Lynne - Magnat z Kastylii.pdf - Graham Lynne - glinka7-1987

Lynne Graham

Magnat z Kastylii

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Leandro Carrera Marquez, diuk de Sandoval, obudził się, gdy

kamerdyner odsłonił okna w sypialni.

Ten dzień nie różnił się znacząco od wszystkich poprzednich. W łazience

czekały na księcia de Sandoval czyściutkie ręczniki, w garderobie wisiały szyte

na miarę garnitury i jedwabne koszule z monogramem.

Elegancki i świeży jak poranek Leandro zszedł na dół po ogromnych

marmurowych schodach rodzinnego zamku. Jak co dzień. Jak wszyscy jego

przodkowie. I tak jak oni był śmiertelnie znudzony. Wstydził się tego uczucia.

Przecież los obdarzył go tym wszystkim, o czym ludzie zawsze marzyli:

zdrowiem, bogactwem i powodzeniem.

Na ścianach zamku wisiały portrety antenatów; sam kwiat kastylijskiej

arystokracji. Byli tam wszyscy w komplecie, począwszy od pierwszego diuka,

sławnego żołnierza z czasów Krzysztofa Kolumba, aż po ojca Leandra,

znanego bankiera, który zmarł, gdy jego syn miał zaledwie pięć lat.

- Życzę dobrego dnia, ekscelencjo - pozdrowił go ceremonialnie Basilio,

majordomus.

Jak co dnia, jak od pięciu wieków wita się tu każdego kolejnego księcia.

Basilio odprowadził chlebodawcę do pokoju śniadaniowego. Na stole

czekały poranne gazety. Diuk de Sandoval nie musiał o nic prosić. Każde jego

życzenie, każda zachcianka były uprzedzane przez troskliwych służących.

Także kompletna cisza podczas posiłku była przewidywalna, ponieważ

Leandro właśnie tak lubił spożywać śniadanie: w ciszy, z poranną gazetą w

ręku.

Przyniesiono telefon. Dzwoniła księżna wdowa, matka Leandra.

Zapraszała syna na wspólny lunch do swego domu w Sewilli. Leandro nie był

zadowolony. Spotkanie z matką wymagało przełożenia kilku ważnych spotkań,

ale rzadko widywał się z rodziną, więc przyjął zaproszenie, chociaż bez

entuzjazmu.

Powoli popijał kawę. Jego spojrzenie spoczęło na portrecie Aloise,

niedawno zmarłej żony. Pewnie nikt oprócz niego nie pamiętał, że za dwa dni

minie pełny rok od jej śmierci.

Znali się z Aloise od dziecka, a jej śmierć spowodowała pustkę w

uporządkowanym życiu Leandra. Pustkę tym większą, że czuł się - przy-

najmniej częściowo - odpowiedzialny za wypadek, w którym zginęła jego

żona.

Leandro nie był sentymentalny. Zamierzał spędzić ten dzień z dala od

rodzinnego domu. Najlepiej w pracy.

Cały ranek spędził w swym gabinecie w Carrera Bank. Ten bank od

pokoleń zajmował się finansami ciągle tych samych rodzin, a Leandro, jako

odnoszący wielkie sukcesy finansista, był tam niezastąpiony. Obdarzony

analitycznym umysłem i umiejętnością przewidywania od dziecka uważany był

za geniusza, zwłaszcza w dziedzinie finansów. Żonglowanie wielocyfrowymi

liczbami sprawiało mu niewysłowioną przyjemność. Liczby łatwo zrozumieć.

Ludzi nie.

Na lunch przybyła także siostra matki, Isabella, oraz dwie siostry

Leandra: starsza od niego Estefania i o kilka lat młodsza Julieta.

- Uznałam, że nadszedł czas, by z tobą porozmawiać - zaczęła matka, gdy

tylko podano przekąski.

- Na jaki temat? - spytał nieco zdziwiony Leandro.

- Jutro minie rok od śmierci twojej żony - wtrąciła się Estefania.

- Sądzisz, że trzeba mi o tym przypominać? - Leandro skrzywił się z

niesmakiem.

- Wystarczająco długo jesteś wdowcem - podsumowała matka. -

Zadośćuczyniłeś konwenansom, nosząc żałobę przez cały okrągły rok. Czas

pomyśleć o ponownym małżeństwie.

- Nie ma mowy. - Leandro bez mrugnięcia okiem wpatrywał się w matkę.

- Zdajemy sobie sprawę, że nikt ci nie zastąpi Aloise - wtrąciła się Julieta.

- Jednak musisz pomyśleć o zapewnieniu rodzinie dziedzica - dokończyła

matka. - Ty jesteś ostatnim dziedzicem tytułu oraz majątku. Masz już

trzydzieści trzy lata, a śmierć Aloise dobitnie uświadomiła nam wszystkim, jak

kruche może być ludzkie życie. Jaki los czeka naszą rodzinę, jeśli ciebie także

spotka coś złego? Musisz się znów ożenić i tym razem spłodzić syna, mój

drogi.

Leandro zacisnął zęby. Nikt nie musiał mu przypominać o jego

obowiązkach. Od najmłodszych lat uginał się pod ciężarem obowiązków,

nieodłącznie związanych z przywilejami płynącymi z pozycji społecznej oraz

ogromnej fortuny. Wychowano go - tak samo jak jego przodków - w

przekonaniu, że obowiązek, honor i rodzina są ważniejsze niż osobiste

szczęście. Jednak tym razem się zbuntował.

- Nic z tego - oznajmił stanowczo. - Jeszcze nie dojrzałem do kolejnego

małżeństwa.

- Dlatego właśnie przygotowałyśmy ci listę potencjalnych kandydatek na

żonę. - Doña Maria uśmiechnęła się szeroko.

Wygląda jak roześmiany krokodyl, pomyślał z odrazą Leandro.

- Cóż to za niedorzeczny pomysł - powiedział. - Jeśli kiedyś zechcę się

ożenić, sam sobie wybiorę żonę.

Mimo to ciotka Isabella przedstawiła swoją kandydatkę, osobę

pochodzącą z rodziny tak samo wpływowej i bogatej jak ród de Sandoval.

Doña Maria pospieszyła z następną propozycją: młoda wdowa, która miała już

Graham Lynne - Magnat z Kastylii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: