Palmer Diana - Biały ślub.pdf - Kyle Susan (Palmer Diana) - glinka7-1987

DIANA PALMER

BIAŁY ŚLUB

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- W życiu nie wyjdę za mąż! - zawodziła Vivian. - On nigdy mi nie pozwoli zaprosić

tu Whita. Chciałam tylko, żeby przyszedł na kolację, a teraz muszę do niego zadzwonić i

wszystko odwołać! Mack jest wstrętny!

- No, uspokój się, wszystko będzie dobrze... - Natalie Brock objęła młodszą

przyjaciółkę. - On nie jest wstrętny. Po prostu nie rozumie, co czujesz do Whita. Poza tym

musisz pamiętać, że od siedmiu lat Mack jest za ciebie całkowicie odpowiedzialny.

- Ale on jest moim bratem, a nie ojcem. - Vivian otarła z policzków łzy. - Mam

dwadzieścia dwa lata - dodała. - Nie może mi mówić, co mam robić!

- Może, na ranczu Medicine Ridge Mack wszystko może - odpowiedziała lekko

drwiącym tonem Natalie. - On jest tu wielkim wodzem.

- Tylko dlatego, że tata mu je zostawił!

- No niezupełnie. Twój ojciec zostawił mu ranczo zadłużone do tego stopnia, że bank

starał się przejąć całą ziemię. - Powiodła wzrokiem po okazałym salonie, urządzonym w stylu

wiktoriańskim. - To wszystko Mack zdobył swoją ciężką pracą.

- Więc McKinzey Donald Killain może robić, co mu się podoba, i wszystkimi rządzić,

tak?

Dziwnie zabrzmiało jego pełne imię i nazwisko. Od lat wszyscy z okolic Medicine

Ridge w Montanie nazywali go Mack. To było zdrobnienie pierwszego imienia, którego

większość z jego szkolnych kolegów nie potrafiła wymówić.

- On tylko chce, żebyś była szczęśliwa - powiedziała łagodnie Natalie, całując Vivian

w rozpalony policzek. - Pójdę z nim porozmawiać.

- Zrobisz to? Naprawdę? - W jasnoniebieskich oczach Vivian zapłonęła nadzieja.

- Naprawdę.

- Nat, jesteś moją jedyną prawdziwą przyjaciółką - powiedziała z żarem w głosie. -

Nikt inny w tym domu nie ma odwagi powiedzieć mu cokolwiek.

- Bob i Charles czuliby się niezręcznie, mówiąc mu, co ma robić. - Natalie stanęła w

obronie chłopców. - Mack miał niewiele ponad dwadzieścia lat, kiedy przyjął

odpowiedzialność za całą waszą trójkę.

Teraz był dwudziestoośmioletnim mężczyzną, szorstkim i niecierpliwym, którego

większość ludzi po prostu się bała. A Natalie, już jako kilkunastoletnia dziewczyna, potrafiła

żartować z Macka i droczyć się z nim. Uwielbiała go, pomimo jego porywczości i częstych

napadów złego humoru, które w dużej mierze brały się stąd, że widział tylko na jedno oko.

Ona o tym wiedziała.

Wkrótce po wypadku, w którym łatwo mógł zginąć albo zupełnie stracić wzrok,

powiedziała mu, że w opasce założonej na lewe oko wygląda jak zabójczo przystojny pirat.

Kazał jej iść do domu i pilnować własnego nosa.

Nie przejęła się tym i nadal, również po powrocie Macka ze szpitala do domu,

pomagała Vivian opiekować się nim. Nie było to łatwe. Natalie kończyła wtedy szkołę

średnią. Rok wcześniej przeprowadziła się z sierocińca, w którym spędziła większość życia,

do swojej niezamężnej ciotki. Pani Barnes nie przepadała za Mackiem Killainem, chociaż nie

odmawiała mu szacunku. Natalie, chcąc opiekować się Mackiem, musiała codziennie błagać

swoją ciotkę, żeby zawiozła ją do szpitala, a potem na ranczo Killainów. Starsza pani

uważała, że to zadanie Vivian, a nie Natalie - ale Vivian nie miała na swojego brata żadnego

wpływu. Pozostawiony samemu sobie, Mack zamiast leżeć w łóżku, zabrałby się ze swoimi

ludźmi pod północną granicę, żeby pomóc im znakować cielęta.

Na początku lekarze obawiali się, że stracił całkowicie wzrok. Potem okazało się, że

jego prawe oko wciąż funkcjonuje. W dniach niepewności Natalie, lekceważąc protesty

Macka, nie odstępowała go na krok. Paplała jak najęta, kiedy wpadał w przygnębienie,

rozweselała, go, kiedy chciał uciekać. Robiła wszystko, żeby nie pozwolić mu się poddać, i

wkrótce stan jego zdrowia zaczął się wyraźnie poprawiać.

Pozbył się jej towarzystwa, gdy tylko stanął na nogi, a ona nie protestowała. Znała go

jak swoje pięć palców, z czego on zdawał sobie sprawę i czuł się z tym nieswojo. Nie chciał

mieć w niej przyjaciółki i wyraził to dostatecznie jasno. Nie nalegała. Jako sierota miała wiele

okazji, żeby się zahartować. Jej ciotka wzięła ją do siebie dopiero wtedy, gdy przeszła zawał

serca i potrzebowała kogoś, kto by się nią zaopiekował. Natalie chętnie skorzystała z pro-

pozycji, nie tylko dlatego, że miała dosyć życia w sierocińcu, ale również i z tego powodu, że

ciotka mieszkała w sąsiedztwie rancza Killainów. Odtąd Natalie odwiedzała niemal

codziennie swoją nową przyjaciółkę, Vivian. Dopiero kiedy umarła niespodziewanie stara

pani Barnes, zostawiając jej w spadku pokaźne oszczędności, mogła sobie pozwolić na studia

w college'u i utrzymanie małego domu, który odziedziczyła po ciotce.

Żyła skromnie i radziła sobie zupełnie nieźle. Pieniądze już prawie wydała, ale

kończyła studia z dobrymi ocenami i miała obiecaną posadę nauczycielki w miejscowej szko-

le podstawowej. Musiała tylko zdać końcowe egzaminy, żeby uzyskać dyplom. W wieku

dwudziestu dwóch lat żyło jej się znacznie lepiej niż kiedy była sześcioletnim dzieckiem,

zabranym do sierocińca, po tym, jak oboje rodzice zginęli w pożarze. Podobnie jak Mackowi,

los nie oszczędził jej cierpień i zgryzot.

Ale uczenie dzieci było cudowne. Uwielbiała pierwszaków, takich otwartych,

kochanych i ciekawych życia. To miała być jej przyszłość. Od kilku tygodni spotykała się z

Dave'em Markhamem, wychowawcą szóstej klasy. Nikt nie wiedział, że byli bardziej

przyjaciółmi niż romantyczną parą. Dave stracił głowę dla urzędniczki agencji ubez-

pieczeniowej, która, niestety, robiła słodkie oczy do jednego z kolegów z pracy. Natalie nie

była zainteresowana małżeństwem, przynajmniej w najbliższym czasie. Raz tylko, w ostatniej

klasie szkoły średniej, zadurzyła się w starszym od siebie nastolatku. Kiedy właśnie zaczął ją

zauważać, zginął w kraksie samochodowej, w drodze powrotnej z wyprawy na ryby. Utrata

rodziców, a potem jedynego bliskiego jej chłopaka nauczyła ją, że miłość jest niebezpieczna.

A ona pragnęła czuć się bezpiecznie. Chciała być sama.

Poza tym, w przeciwieństwie do wielu nowoczesnych młodych kobiet, nie wyobrażała

sobie związku, którego jedynym celem byłby seks. Nie miała zamiaru zakochiwać się i nie

szukała partnera do łóżka, więc przed poznaniem Dave'a w ogóle nie chodziła na randki.

Raz tylko namówiła Macka, żeby zabrał ją na potańcówkę, ale on był o wiele starszy

od chłopców z jej college'u. Mimo to czuła się w jego towarzystwie jak królowa balu. Mack

był bardzo atrakcyjnym mężczyzną, chociaż nie grzeszył salonowymi manierami. W kilka

godzin udało mu się wyprowadzić z równowagi mnóstwo ludzi. Sprawiał wtedy wrażenie,

jakby złościł go cały świat, a szczególnie Natalie. Nigdy więcej nie zaproponowała mu

wspólnego wyjścia.

Tak naprawdę, jego irytujący sposób bycia zupełnie Natalie nie przeszkadzał.

Podziwiała go za nazywanie rzeczy po imieniu, za to, że mówił bez ogródek, co myśli, nawet

gdy było to źle widziane. Ona też potrafiła otwarcie bronić swoich racji, a zawdzięczała to

Mackowi. Uczył ją odwagi, odkąd zaprzyjaźniła się z jego siostrą. Zmuszał, żeby chodziła z

podniesioną głową, żeby walczyła o swoje, zamiast użalać się nad sobą i płakać. Dzięki

niemu stała się wystarczająco silna, żeby nie ugiąć się pod byle ciosem.

Pamiętała, że tamtego wieczoru, kiedy wracali z zabawy, okropnie się pokłócili. Mack

zostawił ją przed domem, sztyletując wściekłym wzrokiem i raniąc jakąś zgryźliwą uwagą. O

jedną za dużo. Miała ochotę go wtedy zabić, ale zbyt dużo ich łączyło, żeby z powodu jednej

awantury obrazić się na dobre.

Mack miał dwadzieścia osiem lat, ale wyglądał na o wiele starszego. Brzemię

odpowiedzialności, które dźwigał na swoich barkach, pozbawiło go prawdziwego

dzieciństwa. Jego matka umarła młodo, a ojciec pogrążył się w pijaństwie i zaczął dręczyć

dzieci. Mack stawiał mu się hardo, często biorąc na siebie razy przeznaczone dla pozostałej

trójki. W końcu ojciec dostał wylewu i został umieszczony w zakładzie opiekuńczym, a Mack

zajął się młodszym rodzeństwem. Aby utrzymać dom, pracował jako mechanik w mieście.

Miał dwadzieścia jeden lat, kiedy zmarł jego ojciec, zostawiając mu trójkę nastolatków do

wychowania.

I zupełnie nieźle sobie radził. Inwestował rozsądnie w farmę, kupił stado dobrego

bydła i zaczął hodować własną odmianę rasy czerwony angus. Udawało mu się wszystko, do

czego się zabrał. Przyszłość jawiła się w coraz jaśniejszych kolorach, aż do pechowego dnia,

kiedy koń zrzucił go na pastwisku z grzbietu - prosto pod kopyta potężnego byka, który go

natychmiast zaatakował. Gdy Mack, próbując się ratować, chwycił zwierzę za rogi, został

ugodzony rogiem w twarz. Stracił, niestety, jedno oko. Jego męska uroda nie poniosła innego

uszczerbku. Nadal robił oszałamiające wrażenie na kobietach... dopóki nie otworzył ust. To

przez swój brak towarzyskiej ogłady utrzymał się tak długo w kawalerskim stanie.

Natalie zostawiła płaczącą Vivian w salonie i poszła do stajni, gdzie spodziewała się

znaleźć jej brata. Weszła cicho do środka, oparła się o drzwi i przez chwilę patrzyła z

uśmiechem, jak Mack bawi się na klęczkach ze szczeniakiem collie. Uwielbiał swoje psy, i

była to miłość odwzajemniona.

- Pani pedagog podgląda farmerskie życie? - Podniósł głowę, jak gdyby wyczuł jej

obecność.

Uśmiechnęła się pobłażliwie, przyzwyczajona do jego uwag.

- Patrzę, jak żyją bogacze, panie wielki hodowco bydła - odparowała. - Vivian mówi,

że nie pozwolisz jej ukochanemu przestąpić progu waszego domu.

- A ty co, robisz za dziewicę ofiarną, żeby mnie zmiękczyć? - spytał, zbliżając się do

niej niebezpiecznie szybkim krokiem.

- Nie możesz mieć bladego pojęcia, czy jestem dziewicą - odpowiedziała z duszą na

ramieniu, kiedy podszedł do niej na wyciągnięcie ręki.

Odburknął coś grubiańsko i z drwiącym uśmieszkiem czekał na jej reakcję.

Natalie, nie dając się sprowokować, odpowiedziała mu takim samym uśmiechem.

Wyraźnie zbity z tropu, przeczesał palcami kruczoczarne włosy i wcisnął na głowę

kapelusz. Potem zmierzył ją wyzywającym wzrokiem. Była w luźnych dżinsach i

bladożółtym swetrze z trójkątnym dekoltem. Miała krótkie ciemne włosy, lekko kręcone, i

szmaragdowozielone oczy. Nie była bardzo ładna, ale jeśli mogła być za coś naprawdę

wdzięczna naturze, to za te oczy, i delikatne, pięknie wykrojone usta. Czuła się skrępowana,

bo uwagę Macka najbardziej przyciągała teraz jej figura.

- W zeszłym roku z tym jej ukochanym córka Henry'ego zaszła w ciążę - powiedział,

patrząc jej w oczy.

Palmer Diana - Biały ślub.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: