św. Jan Chryzostom - o talentach.odt

sobota 01 września 2012
Sobota XXI tygodnia Okresu Zwykłego

Bł. Bronisławę



Komentarz do Ewangelii
Św. Jan Chryzostom : „Pomnożyć otrzymane dary”

Czytania z dnia 

1 Kor 1,26-31.


Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu. Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.
Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć;
i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić,
tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.
Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem,
aby, jak to jest napisane, "w Panu się chlubił ten, kto się chlubi".


Ps 33(32),12-13.18-19.20-21.


Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem,   
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, 
widzi wszystkich ludzi. 

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,   
na tych, którzy czekają na Jego łaskę, 
aby ocalił ich życie od śmierci 
i żywił ich w czasie głodu.

Dusza nasza oczekuje Pana, 
On jest naszą pomocą i tarczą. 
Raduje się w Nim nasze serce, 
ufamy Jego świętemu imieniu. 



Mt 25,14-30.


Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: "Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek.
Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz
ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć.
Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa.
Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.
Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi.
Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: "Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem".
Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!"
Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: "Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem".
Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!"
Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: "Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał.
Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!"
Odrzekł mu pan jego: "Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał.
Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność.
Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów.
Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma.
A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".


Fragment liturgicznego tłumaczenia Biblii



Komentarz do Ewangelii

Św. Jan Chryzostom (ok. 345-407), kapłan w Antiochii, potem biskup Konstantynopola, doktor Kościoła
Homilie do Ewangelii św. Mateusza, nr 78,

„Pomnożyć otrzymane dary”

     Przypowieść o talentach dotyczy wszystkich ludzi, którzy, zamiast
przyjść z pomocą braciom dzięki własnym dobrom, radom lub innymi sposobami,
żyją jedynie dla siebie... W tej przypowieści Jezus pragnie nam objawić
wielką cierpliwość naszego Pana, ale, moim zdaniem, czyni aluzję do
powszechnego zmartwychwstania... Przede wszystkim, słudzy, którzy
rozliczają się z otrzymanych talentów, przyznają bez wykrętów, co jest
darem ich pana, a co owocem ich zarządzania. Pierwszy mówi: „Panie,
przekazałeś mi pięć talentów”, drugi: „Panie, przekazałeś mi
dwa talenty” - tak uznają, że z dobroci pana otrzymali kapitał, który
pomnożyli z korzyścią dla siebie. Ich wdzięczność posuwa się tak daleko, że
całą zasługę i chwałę sukcesu przypisują zaufaniu pana. Co im odpowiada
pan? „Dobrze, sługo dobry i wierny”. Czy prawdziwie dobrym nie
jest ten, który czyni dobro swoim braciom?... „Wejdź do radości twego
pana” - chodzi o szczęście życia wiecznego. 

     Ale nie dzieje się podobnie dla złego sługi... Jaka jest odpowiedź
pana? „Sługo zły i gnuśny”,  to znaczy, trzeba było mówić,
wzywać, radzić braciom. „Ale” - może odpowiedzieć â
„ludzie mnie nie słuchali”. Na co pan odpowiada: „To nie
twoja sprawa... Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po
powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność”. „Zysk”
oznacza tu dobre uczynki, które wynikają ze słuchania Słowa, które mamy
głosić. „Miałeś najłatwiejszą część pracy, a dla mnie była ta
trudniejsza”... Cóż można dodać? Ten, który otrzymał dla dobra
bliźniego łaskę słowa i nauczania, ale z tego nie korzysta, zostanie jej
pozbawiony. Ale ten, który rozdaje otrzymaną łaskę żarliwie i mądrze, ten
otrzyma łaskę jeszcze obfitszą.