Kr 023 Pomysłowe drapieżniki (2).pdf

KREACJONIZM

(23)

Mieczys³aw Pajewski

POMYS£OWE DRAPIE¯NIKI (2)

Sposoby zdobywania po¿ywie-

nia przez niektóre drapie¿niki s¹

tak skomplikowane, ¿e nie mog³y

siê wykszta³ciæ w trakcie postêpu-

j¹cej niewielkimi kroczkami ewo-

lucji. W poprzednim odcinku

przedstawiliœmy kilka przyk³adów

zwierz¹t, które u¿ywaj¹ jakiegoœ

fragmentu swojego cia³a jako przy-

nêty dla niczego siê nie spodzie-

waj¹cych ofiar. 1 Obecnie zwróci-

my uwagê na te zwierzêta, które

ca³e siê maskuj¹ (np. jako rzeko-

me po¿ywienie swoich ofiar). Za-

stanowimy siê te¿, czy zjawisko

drapie¿noœci zwierz¹t zgodne jest

z biblijnym kreacjonizmem.

nawet gdy je ogl¹da z bliska. Na

odnó¿ach posiadaj¹ wyrostki przy-

pominaj¹ce p³atki kwiatów. S¹ bia-

³ej lub bia³o-ró¿owej barwy. Na

odw³oku posiadaj¹ pomarañczowe

paseczki, dok³adnie takie, jakie

wystêpuj¹ w kielichu storczyka.

Oczy modliszki s¹ bardzo wyd³u-

¿one i ostro zakoñczone. Wzd³u¿

oczu ci¹gnie siê niewielki pasek

koloru fioletowego, a na szczycie

g³owy wystêpuje kolejny ma³y

wyrostek. Py³ek storczyka jest

poszukiwanym po¿ywieniem dla

niektórych owadów. Musz¹ byæ

niemile zaskoczone, gdy siê oka-

zuje, ¿e to, co wygl¹da na piêkny

kwiat, faktycznie jest ¿ar³oczn¹

modliszk¹.

Po³udniowoamerykañska ryba

zwana liœcieniem lub brodaczy-

kiem ( Monocirrhus polyacanthus )

jest wodnym odpowiednikiem

modliszki storczykowej. Ta nie-

wielka ryba le¿y w bezruchu na

dnie rzeki i wygl¹da jak nieszko-

dliwy liœæ. Ale jeœli jakaœ inna cie-

kawa ryba podp³ynie zbyt blisko,

jest b³yskawicznie atakowana i po-

¿erana.

Ten sposób zdobywania po¿y-

wienia rozwin¹³ jeszcze bardziej

paj¹k z Nowej Gwinei Phryna-

rachne decipiens , zwany przez

miejscowych paj¹kiem ptasie-

³ajno. W³asne odchody bowiem nie

budz¹ zainteresowania drapie¿ców

i wspomniany paj¹k sprytnie wy-

Jeœli jesteœ g³odny, to ciê zjem

Modliszka storczykowa ( Hyme-

nopus coronatus ) wystêpuje po-

wszechnie w Malezji, ale spotkaæ

j¹ mo¿na te¿ w Indiach i Azji Po³u-

dniowo-wschodniej. Modliszki te

kszta³tem i ubarwieniem tak ude-

rzaj¹co przypominaj¹ storczyki, ¿e

cz³owiek z trudnoœci¹ jest w sta-

nie odró¿niæ je od tego kwiatu,

Modliszka storczykowa

( Hymenopus coronatus )

14 DUCH CZASÓW NR 2/2010

KREACJONIZM

korzysta³ ten fakt. Ma on brudno-

bia³y kolor i grudkowaty kszta³t.

Naœladuje wygl¹dem w ten spo-

sób kupkê ptasiego ³ajna. Siedzi te¿

zwykle na zrobionej przez siebie

ma³ej macie z bia³ej pajêczyny,

która do z³udzenia przypomina

zarysem rozpryœniête wskutek

upadku z du¿ej wysokoœci ptasie

odchody. W ten sposób paj¹k ten

nie musi siê obawiaæ ataku ze stro-

ny tego ptaka. W dodatku wydzie-

la on zwi¹zki chemiczne, które

powoduj¹, ¿e nie tylko wygl¹da,

ale i pachnie jak ptasie odchody.

Ten zapach przyci¹ga pewne

muchy i motyle, ¿ywi¹ce siê od-

chodami, które w tym przypadku

same staj¹ siê po¿ywieniem

paj¹ka.

Powstaje pytanie, jak i kiedy

paj¹k zacz¹³ przypominaæ tak do-

k³adnie ptasie odchody i jak do-

sz³o do tego, ¿e tak¿e i pachnie

jak odchody. To ostatnie wymaga

zmian w kodzie genetycznym, któ-

ry umo¿liwia syntetyzowanie

i transportowanie hormonu odpo-

wiedzialnego za woñ. Tu, jak

i w przypadkach omawianych

w poprzednim tekœcie, nie mo¿na

paj¹k z Nowej Gwinei Phrynarachne decipiens, zwany paj¹kiem ptasie-³ajno.

twierdziæ, ¿e mia³a miejsce ewo-

lucja darwinowska, charakteryzu-

j¹ca siê drobnymi kroczkami. Bo-

wiem etapy poœrednie takiej ewo-

lucji nie dawa³yby zwierzêtom ¿ad-

nej przewagi. Wspomniane paj¹ki

musz¹ posiadaæ bardzo skompliko-

wany wzorzec barwny, aby zmy-

liæ ptaki, ¿e s¹ ich odchodami.

Gdyby na pocz¹tku paj¹ki tylko

w niewielkim stopniu

przypomina³y odchody,

ptaki zorientowa³yby siê,

¿e maj¹ do czynienia tyl-

ko z nieudan¹ prób¹ ma-

skowania siê i zniszczy³y-

by tê „ewolucyjn¹ zmia-

nê” w zarodku. Tak¿e aby

przyci¹gaæ muchy i moty-

le, wydzielana przez paj¹-

ka i pachn¹ca zwodniczo

substancja chemiczna musi

byæ niemal identyczna z t¹,

jaka w prawdziwych pta-

sich odchodach wywo³uje

charakterystyczny dla nich

odór. Dopóki nie osi¹gnie

siê tej niemal ca³kowitej

identycznoœci, ¿aden za-

pach wydzielany przez

paj¹ka nie da mu przewa-

gi nad paj¹kami, które

tego zapachu nie maj¹.

Nie ma wiêc mo¿liwoœci,

by mia³a miejsce ewolucja rozu-

miana gradualistycznie, czyli pro-

wadzona ma³ymi kroczkami, po-

przez niewielkie, niedostrzegalne

zmiany.

Ewolucjonista mo¿e jedynie

przypuszczaæ, ¿e korzystne cechy,

omawiane zarówno w tym, jak

w poprzednim odcinku serii „Kre-

acjonizm”, musia³y pojawiæ siê na-

gle w wyniku jakiejœ szerokiej mu-

tacji, dotycz¹cej jednoczeœnie wie-

lu genów. Ale prawdopodobieñ-

stwo wyst¹pienia takiej mutacji

(makromutacji) jest bliskie zeru.

A jeœli zlekcewa¿ymy to znikome

prawdopodobieñstwo, to natyka-

my siê na nastêpn¹ trudnoœæ: ró¿-

nica genetyczna miêdzy takim wy-

ewoluowanym nagle okazem

i dawnymi przedstawicielami ga-

tunku jest tak wielka, ¿e nie bê-

dzie on w stanie znaleŸæ sobie part-

nerkê, by siê dalej rozmna¿aæ

i przekazaæ potomstwu nowo zdo-

byte w³asnoœci. A niewielkie zmia-

ny, o których mówi³ Darwin, nie

przynosz¹ z kolei ¿adnego po¿yt-

ku. Organizmy zmieniaj¹ce siê

w nieznacznym stopniu nie s¹

w stanie przetrwaæ i szybko znikaj¹

z populacji.

Istnieje jednak bardzo proste

wyjaœnienie, jak malezyjska mo-

ryba brodaczyk ( Monocirrhus polyacanthus )

NR 2/2010 DUCH CZASÓW

KREACJONIZM

dliszka storczykowa, po³udniowo-

amerykañski liœcieñ i nowogwinej-

ski paj¹k, imituj¹cy wygl¹dem i za-

pachem ptasie odchody, osi¹gnê-

³y swoje nadzwyczajne cechy. We-

d³ug tej teorii zwierzêta te nie roz-

winê³y siê na drodze ewolucji. Ich

przodkowie pojawili siê od razu

w dok³adnie takiej samej lub nie-

mal takiej samej postaci dziêki

stworzeniu.

laj¹ jednej odpowiedzi. Biblia bo-

wiem nie daje podstaw, by w pew-

ny i jednoznaczny sposób na to

pytanie odpowiedzieæ. Informacje

zaczerpniête z Biblii musz¹ wiêc

byæ uzupe³nione przez pewn¹

dozê spekulacji. W rezultacie na-

le¿y pamiêtaæ, ¿e tego typu roz-

wa¿ania nie s¹ tak pewne jak te,

które opieraj¹ siê bezpoœrednich

i jasnych tekstach biblijnych.

Wœród kreacjonistów istniej¹

zasadniczo dwa obozy w omawia-

nej sprawie. Ka¿de z tych dwu

g³ównych stanowisk ma swoje za-

lety, ale i wady.

szczêk i zêbów wy³¹cznie do ro-

œlin. Panda wielka posiada ostre

zêby i mocne szczêki, ale od¿y-

wia siê prawie wy³¹cznie pêdami

bambusa (wyj¹tkowo jednak zja-

da te¿ niewielkie zwierzêta, np.

gryzonie). Dlatego niektórzy kre-

acjoniœci twierdz¹, ¿e nawet zêby

lwa mog³y byæ przed Upadkiem

stosowane wy³¹cznie do mia¿d¿e-

nia owoców. Wirusy, które dzisiaj

przenosz¹ do organizmu szkodli-

we geny, dawniej mog³y pe³niæ

po¿yteczn¹ funkcjê – dawniej prze-

nosz¹c geny w tzw. poziomym

transferze, przyczynia³y siê do

zwiêkszenia genetycznej ró¿norod-

noœci, a przez to umo¿liwia³y za-

siedlanie nowych nisz.

Wy¿ej scharakteryzowane sta-

nowisko 1 nie przypisuje Bogu in-

tencji stwarzania struktur zaczep-

no-obronnych w organizmach

¿ywych. Mia³y one powstaæ same,

w naturalny sposób. Ale niektórzy

uwa¿aj¹, ¿e stanowiska tego nie da

siê utrzymaæ, gdy¿ choæ nie bez-

poœrednio, to jednak Bóg nadal jest

odpowiedzialny za pojawienie siê

takich struktur. Powinien bowiem

przewidzieæ, co siê mo¿e staæ

z tym, co stworzy³. Poza tym sta-

nowisko to dopuszcza, ze miliony

wyrafinowanych struktur pojawi³o

siê wskutek mutacji i doboru natu-

ralnego – a przecie¿ jest to ewolu-

cjonistyczna teza, z któr¹ kreacjo-

niœci walcz¹. Na przyk³ad do jedze-

nia miêsa nie wystarcz¹ zêby

i szczêki. Lwy dysponuj¹ oprócz

nich instynktem ³owieckim, si³¹

swoich miêœni i uk³adem trawien-

nym. Wszystko to wygl¹da na

przemyœlnie zaprojektowany sys-

tem, s³u¿¹cy do polowania i zabi-

jania. Trudno uznaæ, by móg³ on

siê pojawiæ bez œwiadomego pro-

jektu.

Do czego to wszystko mog³o

s³u¿yæ przed Upadkiem? Po co

gepardowi by³a wtedy potrzebna

nadzwyczajna szybkoœæ, jeœli nie

musia³ goniæ ofiar? Do czego

chrz¹szczowi kanonierowi s³u¿y³o

wystrzeliwanie gor¹cych gazów,

Drapie¿noœæ a stworzenie Bo¿e

W œwiecie przed Upadkiem nie

by³o œmierci, chorób i cierpienia.

Dlatego Bóg og³osi³, ¿e stworze-

nie by³o „bardzo dobre” (1 Moj¿.

1:31). Zgodnie z tym Bóg prze-

znaczy³ roœliny zwierzêtom do je-

dzenia (1 Moj¿. 1:29.30).

Dzisiaj wiele zwierz¹t wyposa-

¿onych jest w narz¹dy s³u¿¹ce do

atakowania, zadawania ran, chwy-

tania, zabijania czy zjadania innych

– jak zêby jadowe wê¿y czy pajê-

czyny, w które wpadaj¹ muchy –

albo do obrony przed czymœ ta-

kim (mocne miêœnie umo¿liwiaj¹-

ce szybk¹ ucieczkê, pancerz, kol-

ce itp.). Kiedy i w jaki sposób po-

jawi³o siê to wszystko, co pasuje

do upad³ego œwiata, ale by³o nie-

potrzebne przed Upadkiem? Na

pytanie to kreacjoniœci nie udzie-

Stanowisko 1

Struktury, s³u¿¹ce do atakowa-

nia lub aktywnej obrony przed ata-

kiem, nie zosta³y zaprojektowane

do takich celów i w œwiecie przed

Upadkiem pe³ni³y odmienne funk-

cje. Obecn¹ funkcjê zdoby³y przez

degeneracjê pierwotnych struktur,

na przyk³ad przez mutacje.

Niektóre dzisiejsze organizmy

posiadaj¹ ostre zêby, które wygl¹-

daj¹ tak, jakby s³u¿y³y do ciêcia

i rozrywania miêsa. Wiemy jednak,

¿e do tego nie s³u¿¹. Dobrym przy-

k³adem s¹ zêby nietoperzy z ro-

dziny rudawkowatych ( Pteropodi-

dae ). Niektóre piranie u¿ywaj¹

nietoperz (Pteropodidae)

16 DUCH CZASÓW NR 2/2010

KREACJONIZM

jeœli nie musia³ siê broniæ przed

atakuj¹cym go zwierzêciem? Po co

wê¿om by³y potrzebne zêby jado-

we? S¹ to trudne pytania, ale kre-

acjoniœci zwolennicy stanowiska 1

maj¹ na nie mniej lub bardziej wia-

rygodne odpowiedzi. Gepardy

powsta³y dopiero po potopie,

wyodrêbniaj¹c siê z pierwotnego

baraminu kotów; zêby wê¿y s³u-

¿y³y do wstrzykiwania pewnych

zmiêkczaj¹cych substancji do owo-

ców. A jeœli chodzi o chrz¹szcza

kanoniera, to nie tylko kreacjoni-

stom, ale i ewolucjonistom jest rów-

nie trudno odpowiedzieæ na pyta-

nie, jak powsta³ system obronny

tego owada. 2 S³ynny propagator

ewolucjonizmu, Richard Dawkins,

tak ogólnikowo odpowiada na to

pytanie: „Przodkowie chrz¹szcza

kanoniera po prostu zmusili zwi¹z-

ki chemiczne, które i tak ju¿ w ich

ciele wystêpowa³y, do pe³nienia

nowej funkcji”. Po prostu zmusili.

Kropka.

³oby uznaæ, ¿e w ci¹gu pierwszych

szeœciu dni niemal nic nie zosta³o

stworzone z tego, co dzisiaj jest na

niebie, ziemi i w morzu, gdy¿

wszystkie dzisiejsze gatunki cha-

rakteryzuj¹ siê albo instynktem

agresji, albo instynktem unikania

ataku ze strony drapie¿ników. Nic

dziwnego, ¿e ta odmiana stanowi-

ska 2 jest najmniej wœród kreacjo-

nistów popularna.

Inna odmiana stanowiska 2 g³o-

si, ¿e jeszcze przed Upadkiem ist-

nia³a informacja potrzebna do po-

jawienia siê struktur zaczepno-

obronnych, tyle ¿e w ukrytej lub

widocznej, ale nieaktywnej posta-

ci. Ten pogl¹d zgodny jest z prze-

konaniem o wszechwiedzy Bo¿ej,

o której mog¹ œwiadczyæ takie

wypowiedzi jak z Ef. 1:4 „wybra³

nas przed za³o¿eniem œwiata” .

Bóg mia³by przewidzieæ Upadek

i odpowiednio przygotowaæ stwo-

rzone organizmy do ¿ycia po nim.

Informacja genetyczna, dziêki któ-

rej w œwiecie po Upadku pojawi³y

siê struktury zaczepno-obronne,

mia³aby siê ujawniæ wskutek prze-

bywania w innym, ska¿onym

przez grzech, œrodowisku przyrod-

niczym. To ujawnienie nast¹pi³o-

by albo w ca³ym œwiecie przyrody

bezpoœrednio w momencie Upad-

ku, albo nastêpowa³oby sukcesyw-

nie i w sposób naturalny przez re-

kombinacjê i dobór naturalny.

Wed³ug wreszcie trzeciej od-

miany stanowiska 2 po Upadku nie

zosta³y stworzone ¿adne nowe or-

ganizmy, ale ju¿ istniej¹ce organi-

zmy zosta³y przeprogramowane –

ich informacja genetyczna zosta³a

uzupe³niona lub czêœciowo zast¹-

piona przez now¹. Ten pogl¹d ma

poparcie biblijne. Przekleñstwo

rzucone na œwiat w czasie Upadku

obejmowa³o zmiany biologiczne

u ludzi – odt¹d bêd¹ umieraæ

(1 Moj¿. 3:19), a kobiety bêd¹ ro-

dzi³y w bólu (1 Moj¿. 3:16). Rów-

nie¿ ziemia zosta³a przeklêta i ro-

dziæ bêdzie ciernie i oset (1 Moj¿.

3:18), co sugeruje, ¿e zmiany na-

st¹pi³y tak¿e i w roœlinach. Wyda-

je siê, ¿e tak¿e w¹¿ zosta³ prze-

projektowany, gdy zosta³ przez

Boga przeklêty (1 Moj¿. 3:14). Sko-

ro Biblia wyraŸnie mówi, ¿e zmia-

ny nast¹pi³y u ludzi, niektórych

roœlin, pewnego gatunku zwierz¹t

i na ziemi, to mo¿na przypuszczaæ,

¿e mia³y one wszechogarniaj¹cy

charakter. Przypuszczenie to mo¿e

popieraæ tekst z Listu do Rzymian,

rozdzia³ 8, gdzie mowa o tym, ¿e

„CA£E stworzenie a¿ dot¹d jêczy

i wzdycha w bólach rodzenia”

(w. 22).

Wniosek

Pismo Œwiête nie daje œcis³ej

i wyczerpuj¹cej informacji, by

chrzeœcijanie mogli w omawianej

sprawie zaj¹æ jednoznaczne stano-

wisko. Kilka wyjaœnieñ wydaje siê

mniej lub bardziej pasowaæ do s³ów

Biblii. Nie mo¿na wykluczyæ, ¿e

wszystkie one albo wiêkszoœæ

z nich jest s³uszna. S³owo Bo¿e nie

pozostawia jednak w¹tpliwoœci, ¿e

œwiat, w którym obecnie rz¹dzi

przemoc, cierpienie i œmieræ, nie

zawsze by³ taki i ¿e nadejdzie czas,

kiedy stan œwiata sprzed Upadku

Adama zostanie przywrócony.

Stanowisko 2

Wszystkie z³o¿one struktury,

tak¿e zaczepno-odporne, wysz³y

spod rêki Projektanta.

W stanowisku tym znajdujemy

kilka odmian. Najmniej popularna

odmiana tego stanowiska g³osi, ¿e

gatunki, charakteryzuj¹ce siê po-

siadaniem struktur zaczepno-

obronnych, zosta³y stworzone ju¿

po Upadku. Czy jednak Biblia

wspomina o takim nowym stwo-

rzeniu, które mia³oby miejsce jakiœ

czas po Tygodniu Stworzenia? Nie-

które cudy z Nowego Testamen-

tu, np. poczêcie Jezusa z Ducha

Œwiêtego, mo¿na tak zakwalifiko-

waæ. Ale wydaje siê, ¿e by³oby

ryzykowne s¹dziæ, ¿e mia³o miej-

sce takie nowe stworzenie na

wielk¹ skalê, zw³aszcza w œwietle

2 Moj¿. 20:11 „Bo w szeœæ dni Bóg

uczyni³ niebo i ziemiê, morze

i WSZYSTKO, co w nim jest”.

Wprawdzie w Biblii „wszystko” nie

zawsze znaczy dos³ownie „wszyst-

ko”, ale w tym przypadku nale¿a-

Mieczys³aw Pajewski

miepaj@wp.pl

www.creationism.org.pl/

Members/miepaj

1 Mieczys³aw Pajewski, „ Pomy-

s³owe drapie¿niki” ( Kreacjonizm

22), Duch Czasów 2010, nr 1, s.

17-20.

2 Richard Dawkins, Œlepy zegar-

mistrz czyli, jak ewolucja dowo-

dzi, ¿e œwiat nie zosta³ zaplano-

wany , Biblioteka Myœli Wspó³cze-

snej, PIW, Warszawa 1994, s. 145.

NR 2/2010 DUCH CZASÓW

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: