Jeż Teodor Tomasz - Pamiętniki Starającego Się.pdf - J - StarszyPan

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

TEODOR TOMASZ JEŻ

PAMIĘTNIKI

STARAJĄCEGO SIĘ

Tekst wg pierwodruku w „Tygodniku Ilustrowanym”

część I i II rok 1865, część III rok 1866

Tower Press 2000

CZĘŚĆ PIERWSZA

TAJEMNICA

Ha! mości dobrodzieju, spełniło się. Wychyliłem czarę do dna. Odejmuję ją od ust, sta-

wiam przed sobą i przypatruję się jej; dziś się jej nie dotknę. Będę się jej przypatrywał, będę –

pisał moje pamiętniki.

Zacząłem od ,,ha!” – bo mi żal serce ścisnął i byłem w jakimś niby poetycznym usposo-

bieniu. Zdawało mi się, że po tym „ha!” uszykuje się wiersz jeden, po nim drugi, po drugim

trzeci, po trzecim czwarty, piąty, szósty, dziesiąty, dwudziesty itd. – i popłynie pieśń rzewna,

czuła, zachwycająca, elegia żalu, którą echa pochwycą i rozniosą daleko, szeroko po świecie.

Było mi smutno, bardzo smutno!

Gdybym był w tej chwili zdobył się na poezją, byłaby to poezja do łez poruszająca. Płaka-

libyście, czytelnicy wszelkiego rodzaju, płakałybyście, czytelniczki wszelkiego wieku i stanu.

Przejęlibyście się tym, co pierś moję napełnia, przepełnia.

Niestety! – ,,ha” pozostało samotne na białej ćwiartce papieru, pozostało całą moją pieśnią.

Dziwna rzecz! tyle wierszy napisałem do sztambuchów, na imieniny i urodziny, a pieśni

napisać nie mogłem.

Odsunąłem papier, sparłem się łokciem na stole, pochyliłem głowę i kilka łez gorzkich

kapnęło na kalendarz berdyczowski, jedyny z kolekcji kalendarzów po nieboszczyku ojcu

pozostałych. Jest to kalendarz z roku pańskiego 1802. Na nim, na karcie wklejonej pomiędzy

majem i czerwcem, ręką mego ojca napisane są następujące wyrazy:

12 czerwca. – O godzinie pierwszej, minucie dwudziestej piątej po północy, w dzień Onu-

frego pustelnika, urodził mi się syn. Panie, niech będzie imię Twoje pochwalone! Niech ten

nowonarodzony rośnie Tobie, Boże, na chwalę, ludziom na pożytek. Amen!

A nieco niżej:

19 czerwca. – Ochrzciliśmy dziecko. Łaskawi sąsiedzi licznie zjechali się do mojej chału-

py. Trzydzieści par trzymało do chrztu mego syna, któremu dałem imiona: Onufry, Gerwazy,

Protazy; pierwsze dlatego, że sam je sobie przyniósł, a dwa drugie na pamiątkę dnia chrzcin.

Pokumaliśmy się z imci panem sędzią Zarębskim i imci panią chorążyną Weryżyną, którzy

trzymali w pierwszej parze, z imci panem chorążym Weryhą i imci panią sędziną Zarębską,

którzy trzymali w drugiej parze, z imci panem podkomorzycem Zaleskim i imci panią szam-

belanicową Zakrasiną, którzy trzymali w trzeciej parze, z imci panem szambelanicem Zakrasą

i imci panną cześnikówną Strzemińską... itd.

Wszystkie pary wyliczone i wymienione były porządkiem. Na końcu stało nazwisko księ-

dza proboszcza, z dodatkiem czterech ,,K” oznaczających: ,,kanonik katedralny kapituły ka-

mienieckiej.” Po nazwisku księdza proboszcza następowała uwaga:

Bawiono się wesoło. Wypiliśmy antałek starego węgrzyna i beczkę miodu, który piętna-

ście lat temu sycił kwestarz 1 z Winnicy.

1 K w e s t a r z – zakonnik jeżdżący po kweście, tj. zbierający datki na swój klasztor.

Jeż Teodor Tomasz - Pamiętniki Starającego Się.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: