Atomowa Wojna Bogow.pdf

Atomowa wojna Bogów

Wpisany przez ap

Środa, 03 Marzec 2010 20:51 -

anim nasza cywilizacja wkroczyła w wiek atomowy - wiele odkryć, przekazów

mitologicznych, opisów w świętych księgach, wykopalisk i zagadkowych zjawisk

obserwowanych na Ziemi pozostawało niezrozumiałymi.

Sędziwe teksty sanskryckie "Mahabharata" opisują szczegółowo wybuchy

wielkich kul ognistych oraz wywołane przez nie burze i sztormy. Następstwa tych

wybuchów przybierały u ludzi formę klasycznych objawów choroby popromiennej,

wywołując utratę włosów, wymioty, osłabienie i w końcu śmierć. Co ciekawe, teksty te

podają, że osoby znajdujące się w zasięgu działania wybuchów, mogą się ocalić,

usuwając wszystkie metale z powierzchni swoich ciał i zanurzając się w wodzie

rzecznej. Cel tego mógł być tylko jeden - dekontaminacja przez zmycie powierzchni

ciała i odzieży z cząstek radioaktywnych , czyli proces, który w takich przypadkach

zalecany jest i dzisiaj.

Erich von Däniken wspomina zawarte w rozmaitych starożytnych tekstach

opisy broni jądrowej, sugerując, że była ona użyta przez przybyszów z kosmosu,

wyposażonych w wytwory swej zaawansowanej wiedzy i technologii, przeciwko

prymitywnym mieszkańcom naszej planety. Wydaje się jednak mało prawdopodobne,

aby przybysze stosowali tak drastyczne środki przeciwko pierwotnym,

niecywilizowanym, wyposażonym jedynie w łuki i strzały mieszkańcom Ziemi.

Richard B. Mooney podaje, że brahmińska księga "Siddnanta-Ciromani"

posługuje się jednostkami czasu, z których ostatnia, najmniejsza, trutti stanowi 0,33750

sekundy. Uczeni studiujący teksty sanskryckie są zakłopotani, nie mogac wyjaśnić, do

czego służyć mogła w starożytności tak mała jednostka czasu i jak można było ją

mierzyć bez odpowiednich instrumentów. Współczesne prymitywne szczepy posiadają

dość niejasne pojęcie czasu i nawet godziny mają dla nich stosunkowo niewielkie

znaczenie. Trudno więc sobie wyobrazić, by starożytne ludy prymitywne zachowywały

się w tym względzie inaczej.

Andrew Thomas w swojej książce "Nie jesteśmy pierwsi" pisze: Według jogi

Pundit Kaniah z Ambatturu w Madras, którego spotkałem w roku 1966, początkowo

system pomiaru czasu u brahminów był sześćdziesiątkowy, na dowód czego joga

cytował wyjątki z "Brihath Sakatha" i innych tekstów sanskryckich. W dawnych czasach

doba dzieliła się na 60 "kala", z których każda wynosiła 24 minuty. "Kala" dzieliła się an

60 "vikala", z których każda wynosiła 24 sekundy. Następnymi 60 razy mniejszymi

jednostkami były: "para", "tatpara", "vitatpara", "ima" i w końcu "kashta" - jedna

trzystamilionowa część sekundy. Do czego starożytnym Hindusom służyć mogły ułamki

mikrosekund? Pundit Kaniah wyjaśnił, że uczeni brahmini od zarania dziejów

zobowiązani byli do zachowania tej tradycji w pamięci, choć sami jej nie rozumieli.

1 / 31

Atomowa wojna Bogów

Wpisany przez ap

Środa, 03 Marzec 2010 20:51 -

Jedna trzystamilionowa część sekundy - kashta - nie może naturalnie mieć

żadnego sensu praktycznego, jeśli nie dysponuje się urządzeniami, które mogłyby

mierzyć czas z taką dokładnością. Z drugiej strony wiadomo, że czas życia niektórych

cząstek atomowych: hiperonów i mezonów jest bliski jednej trzystamilionowej części

sekundy.

Tablica "Varahamira", datowana na rok 550 naszej ery, zawiera wielkości

matematyczne porównywalne z wymiarami atomu wodoru. Czyżby te liczby również

przekazano nam z odległej przeszłości? Joga Vashishta twierdzi: Istnieją rozległe światy

w pustych przestrzeniach każdego atomu, tak różnorodne, jak pyłki w promieniach

słońca. Wydaje się to

wskazywać na starożytną wiedzę o tym, że nie tylko materia zbudowane jest z

niezliczonej liczby atomów, lecz że w samych atomach, jak dziś wiemy, większa część

przestrzeni nie jest wypełniona materią.

Teksty te, pochodzące z dalekiej przeszłości, wskazują więc, iż już wówczas

istniała głęboka znajomość fizyki atomowej. Fakt, że brahmini zobowiązani byli pamiętać

szereg symboli matematycznych, nie rozumiejąc ich nawet, świadczy o celowo podjętym

wysiłku zmierzającym do przekazania wiedzy z zaginionej ery technologicznej. Można

sobie wyobrazić pradawnych uczonych, którzy obserwując upadek swojej cywilizacji,

zapisywali swoją wiedzę i powierzyli pewnej grupie ludzi odpowiedzialność za

przekazywanie jej poprzez wieki, aż do czasu, kiedy znowu stanie się ona zrozumiała.

Wydaje się, że coś z tej starożytnej nauki przenikało przez wieki w dość

ogólnej formie. Dwa i pół tysiąca lat temu Demokryt mówił: W rzeczywistości nie istnieje

nic, tylko atomy i pusta przestrzeń

. Grecy uważali, że atom jest najmniejszą cząstką materii i nie może być podzielony,

podczas, gdy Fenicjanin Moschus zapewniał, że atom można podzielić i usiłował o

tym przekonać Greków. Żyjący w pierwszym wieku przed naszą erą uczony rzymski,

Lukrecjusz, pisał że

atomy pędzą nieustannie w przestrzeni i podlegają niezliczonej liczbie zmian pod

zakłócającym wpływem zderzeń. Są one zbyt małe, aby można je było widzieć.

Dopiero w dziewiętnastym i dwudziestym stuleciu podjęto poważne prace w

dziedzinie fizyki atomowej, więc uczeni starożytni, których fragmentaryczna wiedza

pochodzić musiała z zamierzchłej epoki zapomnianej technologii, nie mogli potwierdzić

swych wiadomości w praktyce, nie istniała bowiem technologia, która by im to

umożliwiała.

Zamierzchła epoka, kiedy wiedza ta była stosowana w praktyce,

wykorzystywała prawdopodobnie energię atomową do wielu celów. Idea transmutacji

metali, która pochłaniała uwagę alchemików przez całe wieki, każąc im szukać sposobu

zamiany ołowiu w złoto, wynikała prawdopodobnie z jeszcze starszej wiedzy o tym, że

manipulacja strukturami atomowymi pierwiastków pozwala na przekształcenie jednego z

nich w drugi.

Jednakże najbardziej nas tutaj interesuje nie samo zastosowanie energii

jądrowej, lecz niewłaściwe zastosowanie. Wydaje się, że rozmaite starożytne teksty

stwierdzają ponad wszelką wątpliwość fakt wystąpienia na Ziemi straszliwej masakry

ludzkości. W sferze domysłów znajduje się jedynie to, czy konflikt ów był wyłącznie

ziemskiego pochodzenia, czy też brali w nim udział pochodzący z kosmosu przybysze,

wyposażeni w zaawansowaną wiedzę i technologię.

2 / 31

Atomowa wojna Bogów

Wpisany przez ap

Środa, 03 Marzec 2010 20:51 -

Charles Berlitz pisze, że zaskakujące wzmianki i aluzje do stosunkowo

niedawnych zdobyczy naszej cywilizacji, jak bomba atomowa, rakiety, gazy bojowe i

inne, występują szczególnie obficie w starożytnych tekstach indyjskich. Wyjątkowo dużo

tego rodzaju opisów napotkać można we wspomnianym staroindyjskim eposie -

"Mahabharata", stanowiącym kompendium wiedzy dotyczącej religii, świata, modłów,

obyczajów, historii oraz legend o bogach i bohaterach starożytnych Indii. Często nazywa

się ten epos "indyjską Iliadą", chociaż jest siedem razy obszerniejszy od Iliady i Odysei

razem wziętych (zawiera 200 000 wierszy). Przypuszcza się, że został napisany

około 1500 lat przed naszą erą, ale dotyczy zdarzeń znacznie wcześniejszych. Po raz

pierwszy wydrukowano go w sanskrycie w roku 1834, a następnie przełożono: najpierw

w roku 1843 na język włoski, a następnie w 1884 na angielski.

"Mahabharata" w dużej części zajmuje się działaniami wojennymi, w których

biorą udział bogowie, półbogowie i ludzie. Przypuszcza się, że opisy te stanowią

quasi-historyczny przekaz dotyczący inwazji Ariów z północy, którzy wyparli pierwotnych

mieszkańców tych ziem, Drawidów, na południe półwyspu indyjskiego. Jednakże wśród

normalnych w takich razach obrazów starożytnych działań bojowych rozrzucone są

szczegółowe i bardzo zagadkowe wzmianki dotyczące, łatwych obecnie do

zidentyfikowania, broni jak działa artyleryjskie - "agneyastra", rakiety, samoloty bojowe -

"vimana", radar, zasłony dymne, gazy trujące - "tashtra", gazy obezwładniająe -

"mohanastra", pojazdy rakietowe i głowice atomowe. W drugiej połowie XIX wieku

fragmenty te brzmiały tajemniczo lub zabawnie; dzisiaj natomiast ich wymowa jest dla

wszystkich chyba mieszkańców kuli ziemskiej oczywista, pomimo, że od czasu,

którego opisy dotyczą, minęły tysiące lat.

Przedstawiając bitwę pomiędzy starożytnymi armiami, "Drona Parva", jedna z

ksiąg "Mahabharata", opowiada o walce, w czasie której wybuchy pocisków dziesiątkują

całe armie, powodując, że tłumy żołnierzy wraz z rumakami, słoniami oraz bronią

zostały uniesione i porwane przez wielki wicher jak suche liście drzew...

Starożytny kronikarz dodatkowo zaopatrzył ten opis w komentarz:

Wyglądali tak wspaniale jak szybujące ptactwo - jak ptaki odlatujące z drzew.

Tekst zawiera nawet przedstawienie charakterystycznego grzybiastego wybuchu

nuklearnego, który porównywany jest do otwarcia gigantycznego parasola, zaś opis

skażenia środków żywnościowych, wypadania włosów u ludzi oraz konieczność

dokładnego zmycia ciała ludzi i zwierząt dla zapobieżenia chorobie lub śmierci stanowią

dziwnie nowoczesny akcent tej starożytnej legendy.

A oto pochodzące z "Mahabharata", "Ramayana" i "Mahavira Charita"

fragmenty opisujące walkę:

Pojedynczy pocisk wybuchł z całą mocą świata. Rozżarzony słup dymu i

ognia, tak oślepiający jak dziesięć tysięcy słońc, uniósł się w całej swej wspaniałości

(...). Była nieznana broń, żelazny piorun, gigantyczny posłaniec śmierci, który zamienił w

popioły całą rasę Vrishni i Andhaka. Ciała była tak popalone, że nie można ich było

rozpoznać. Ich włosy i paznokcie powypadały, wyroby garncarskie popękały bez

widocznego powodu, a wszystkie ptaki zbielały. Po kilku godzinach wszystkie produkty

spożywcze zostały zatrute (...) Aby uciec od tego ognia, żołnierze rzucali się do

strumieni, aby obmyć siebie i swój ekwipunek.

Następstwa działania tej superbroni opisane są następująco: Zaczął wiać

wicher (...), wydawało się, że słońce się obróciło, świat, spieczony ogniem, wydawał się

3 / 31

Atomowa wojna Bogów

Wpisany przez ap

Środa, 03 Marzec 2010 20:51 -

być w gorączce. Słonie i inne zwierzęta lądowe, palone energią tej broni mknęły w

ucieczce (...), nawet wody były tak gorące, że przebywające w nich stworzenia zaczęły

palić się (...). Nieprzyjacielscy żołnierze padali jak drzewa w szalejącym ogniu - wielkie

słonie palone tą bronią padały na ziemię, wydając dzikie ryki bólu. Inne, palone ogniem,

biegały we wszystkie strony, jak wśród płonącego lasu, także rumaki i pojazdy

spalone energią tej broni, wyglądały jak szczyty drzew, które spłonęły w pożarze lasu.

Księga "Karna Parva" podaje nawet wymiary broni: Strzała śmiertelna jak

laska śmierci. Mierzy ona trzy łokcie i sześć stóp

(320 cm.)

Obdarzona mocą pioruna tysiącokiego Indry, była ona niszczycielska dla wszystkich

żyjących stworzeń.

Starożytni Hindusi wykazali w swoich przekazach piśmienniczych zaskakującą

wiedzę naukową o świecie i materii. W powstałym prze około 5000 laty dziele

zatytułowanym "Jyotish" znajdujemy rozważania na takie tematy, jak heliocentryczny

ruch planet, prawa grawitacji, gwiazdy stałe na Mlecznej Drodze, dobowy obrót osiowy

ziemi, kinetyczna teoria energii i teoria budowy atomu. Wiadomo także, że niektóre

szkoły filozoficzne podejmowały jako przedmiot swoich rozważań skomplikowane

obliczenia z zakresu fizyki atomowej. Wyznaczenie czasu "potrzebnego do przejścia

atomu przez jednostkę objętości równą tej, jaką on sam zajmuje" jest przykładem

jednego z prostszych "tematów badawczych".

Istnieją także przykłady ścisłych i realnych opisów budowy rakiet i samolotów.

Sama tylko "Mahabharata" zawiera 230 strof poświęconych opisowi zasad konstrukcji

latających maszyn ("vimana"), oraz innych urządzeń i aparatów. W "Samarangana

Sutradhara" omawiane są zalety i wady rozmaitych typów samolotów, zarówno z punktu

widzenia ich względnych zdolności i szybkości wznoszenia, jak również sposobów

lądowania. Dyskutuje się tam także rodzaje materiałów napędowych (między innymi

rtęć?) oraz materiałów konstrukcyjnych, konstrukcyjnych mianowicie różnych odmian

drewna, metali lekkich i ich stopów.

Zwróćmy uwagę na fragment opisu lotu "vimana": W wyniku działania sił

utajonych w rtęci, które uruchamiają wir napędowy powietrza, człowiek znajdujący się

wewnątrz może podróżować w podniebną dal (...). Vimana za pomocą rtęci rozwijać

może moc pioruna (...). Jeśli ten żelazny silnik o odpowiednio połączonych częściach

zostanie napełniony rtęcią, a do jego górnej części doprowadzony zostanie żar, to

zaczyna on z rykiem lwa rozwijać moc (...) i natychmiast staje się niczym perłą na

niebie.

Inny staroindyjski epos klasyczny "Ramayana", opisuje widok, jaki roztaczał

się z góry podczas loty boga Rama i jego małżonki Sita ze Sri Lanka do Indii. Widok ten

opisany jest tak szczegółowo, że wydaje się niemożliwe, aby autor mógł tego nie

obserwować sam z góry. Ponadto starożytny samolot pokazano w sposób zadziwiająco

nowoczesny: Niepowstrzymany w swym ruchu (...), o godnej podziwu szybkości(...), w

pełni kontrolowany (...), o pomieszczeniach wyposażonych w okna i znakomite miejsca

siedzące.

Jednocześnie znajdujemy w tych dziełach stałą troskę i zaabsorbowania

niebezpieczeństwami wynikającymi z użycia broni nuklearnej. "Mahabharata" zawiera

wersety, które, jeśli pominiemy ich archaiczny styl, mogliby wypisać na swoich

sztandarach dzisiejsi bojownicy o pokój: Wy, okrutni i niegodziwi, upojeni i zaślepieni

4 / 31

Atomowa wojna Bogów

Wpisany przez ap

Środa, 03 Marzec 2010 20:51 -

pychą, przez wasz Żelazny Piorun staniecie się niszczycielami własnego narodu.

"Ramayana" przestrzega, iż Strzała Śmierci jest tak potężna, że może w jednej

chwili zniszczyć całą Ziemię, a jej straszliwy wznoszący się dźwięk, wśród płomieni,

dymu i pary (...) jest posłańcem śmierci.

Wreszcie "Badha Parva" opisuje efekty ekologiczne użycia takich bomb: Nagle

pojawiłą się jakaś substancja podobna do ognia

(stan plazmy?)

i nawet teraz pokrywające się bąblami wzgórza, rzeki i drzewa oraz wszelkiego rodzaju

zioła, trawy i rośliny, w ruchomym i nieruchomym świecie, obracają się w popiół.

W końcu w "Mausala Parva" znajdujemy notatkę wskazującą na to, że znano

sobie wreszcie sprawę z tego, iż broń ta jest zbyt niebezpieczna dla świata. Notatka

wydaje się napomykać o niszczeniu i pozbywaniu się głowic atomowych: W wielkim

strapieniu umysłu król nakazał zniszczyć Żelazny Piorun, na drobny proch. Wezwano

ludzi(...), aby wrzucili ten proch do morza.

ndie nie są jedynym krajem, gdzie istnieją legendy i zapisy dotyczące pradawnej

katastrofy atomowej na Ziemi. Występują one także w Chinach. Raymond W. Drake

twierdzi, że w "Fengshen-yen-i" znajdują się opisy zdarzeń bardzo podobne do tych,

jakie są w sanskryckiej "Mahabharacie". Przeciwstawne elementy walczyły o panowanie

nad Chinami. Wspomagane były one przez pozaziemskich przybyszów, używających

broni przypominających najstraszniejsze spośród obecnie nam znanych. Wojna była

prowadzona przy pomocy oślepiających promieni, ognistych smoków, płomiennych kul,

lśniących żądeł i błyskawic. Jak wynika z opisów, walczące strony wydawały się

posiadać urządzenie podobne dzisiejszemu radarowi, który pozwalał im na słyszenie i

obserwowanie wizualne obiektów oddalonych na odległość kilkuset kilometrów.

Amerykański etnogrf, Baker, odnalazł wśród kanadyjskich indian legendy

mówiące, że kiedyś tam na południu istniały wielkie lasy i łąki, a wśród nich wielkie

oświetlone miasta, zamieszkiwane przez ludzi, którzy latali do nieba na spotkanie

piorunom. Później jednak pojawiły się demony i wszystkie miasta zostały zniszczone.

Pozostały po nich tylko istniejące do dnia dzisiejszego ruiny. Legendy te

wywodzą się z objętych wieczną zmarzliną rejonów kanadyjskiej tundry, położonych na

dalekiej północy. Odnoszą się one do dawnych epok, kiedy kiedy klimat obecnych

obszarów biegunoych odbiegał znacznie od dzisiejszego. Tradycja indian kanadyjskich

przypomina istniejące wśród Majów i Azteków legendy, mówiące o miastach, w których

ani w dzień ani w nocy nie gasły światła. Majowie mówili:

Ta ziemia (obecnie południowo zachodnia część Stanów Zjednoczonych)

stanowi Królestwo Śmierci. Przebywają tam tylko dusze, które nigdy nie będą poddane

5 / 31

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: