Leki przeciwparkinsonowe
Celem leczenia parkinsonizmu jest przywrócenie równowagi neurohormonalnej w układzie pozapiramidowym.
Można to osiągnąć poprzez:
1. zwiększenie stężenia Dopaminy lub pobudzenie układu dopaminergicznego.
2. blokowanie receptorów cholinergicznych
Ad. 1.
Nie można zwiększyć stężenia Dopaminy w OUN podawaniem jej ogólnie, gdyż nie przenika ona przez barierę krew – mózg.
Przez barierę tę przenika prekursor Dopaminy – Levodopa (L-Dopa).
Jest ona jednak rozkładana na obwodzie przez enzym „Dekarboksylazę Dopa”.
Zapobiega się temu podając równocześnie inhibitory tego enzymu:
- Benserazyd
- Karbidopa
Można również zwiększyć stężenie Dopaminy w OUN podawaniem leków wzmagających jej uwalnianie z neuronów dopaminergicznych:
- np. Amantadyna.
Można też podawać leki imitujące działanie Dopaminy:
- np. Bromokryptyne.
Preparaty:
Leki zwiększające stężenie Dopaminy w OUN
L-Dopa : „Levodopa”, „Carodopa”, „Dopaflex”
L-Dopa + Karbidopa: „Sinemet”
L-Dopa + Karbidopa: „Nakom”
L-Dopa + Benserazyd: „Madopar”
Amantydyna: „Viregyt K”
Bromokryptyna: „Parlodel”
Ad. 2.
Leki Parasympatykolityczne (Cholinolityki)
Ich działanie polega na blokowaniu receptora muskarynowego w OUN i na obwodzie. Powoduje to złagodzenie objawów choroby Parkinsona.
W czasie leczenia występują działania niepożądane związane z działaniem cholinolitycznym.
„Parkopan”, „Artane”
„Ponalid”
„Cogentin”
„Akineton”
„Aturban”
„Parks 12”, „Lyseen”
Leczenie choroby Parkinsona ma charakter objawowy. Chory musi zażywać leki do końca życia. Mimo to skuteczność leków stopniowo zmniejsza się, a działania niepożądane występują u większości chorych.
Koval8