PODSTAWY HOTELARSTWA I SYSTEMY HOTELOWE
I. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA HOTELARSTWA.
HOTELARSTWO-to społecznie zorganizowana działalność usługowa polegająca na udzieleniu gościnności przyjezdnym. Zaspokaja potrzeby wypoczynku, pożywienia, higieny, opieki nad zdrowiem i mieniem, rozrywek kulturalnych, łączności z otoczeniem.
Hotelarstwo jest podstawową branżą turystyki jako gałęzi gospodarki narodowej, jest to także zawód polegający na świadczeniu usług udzielania gościny.
ISTOTA HOTELARSTWA –to:
-zorganizowana działalność gospodarcza
-udzielanie gościnności /specyficznej, bo odpłatnej/
-składa się z różnego rodzaju usług, przede wszystkim z usług bytowych: noclegu i wyżywienia
-zakres usług oferowanych przez hotele stale się rozszerza
-pobyt gości w hotelach jest krótkotrwały
-badanie, jakich nowych usług i udogodnień oczekuje gość, a jakie z oferowanych przestają go interesować
-hotel jako placówka i pracownicy, powinien być technicznie i funkcjonalnie stale przygotowany do przyjęcia gości.
W literaturze i encyklopediach, hotel definiowany jest jako budynek mieszkalny przeznaczony i przystosowany do czasowego pobytu gości. Jednak spośród wielu definicji najczęściej powtarzaną jest definicja utworzona przez Grażynę Konsewicz / jak wyżej- to samo, co hotelarstwo/.
Wg ustawy /art.36/ hotel to obiekt posiadający co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno i dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów.
Aby prawidłowo wykonywać zawód, hotelarz musi posiadać cały zespół ściśle określonych predyspozycji
Ø Fizycznych-prezencja staranny ubiór, uczesanie, dyskretny makijaż
Ø Psychicznych np. umiejętność postępowania w trudnych i nietypowych sytuacjach, nieraz w stanie dużego zagrożenia
1. Moralnych,
Ø Odpowiednie przygotowanie zawodowe –odpowiednia org. pracy
Ø Praktykę
Ø Poziom i kulturę obsługi-jest to pojęcie szerokie i obejmuje m.in.
-Uprzejmość, grzeczność
-Poszanowanie dobrych obyczajów
-Chęć niesienia pomocy, stała gotowość do świadczenia usług
-Umiejętność zrozumienia drugiego człowieka, szacunek dla gościa i
współpracowników
-Dyskrecja, nieingerownie w sprawy osobiste gościa szybkość i logiczność
decyzji, umiejętność likwidowania konfliktów
Ø zauważalna dyscyplina pracy załogi
Ø poczucie bezpieczeństwa
Ø sumienność, systematyczność
II. STAN ILOŚCIOWY I STRUKTURA BAZY NOCLEGOWEJ TURYSTYKI.
Przede wszystkim baza noclegowa w Polsce jest b. Zróżnicowana z przewagą obiektów o niskim standardzie, źle prowadzonych i często wykorzystywanych tylko sezonowo (około 50% ) lub okazjonalnie. Ogółem w kraju funkcjonuje około 7,5 tyś. obiektów noclegowych (bez kwater prywatnych )
Potencjał obiektów hotelarskich w 2000r. wynosił 2678 obiektów i 234 570 miejsc noclegowych (czyli ok. 1/3 obiektów noclegowych ) Wg ustawy o usługach turystycznych z sierpnia 1997r. do obiektów hotelarskich zaliczamy: hotele, motele, pensjonaty, kempingi, domy wycieczkowe, schroniska młodzieżowe, schroniska i pola biwakowe. Baza jest nierównomiernie rozłożona na terenie kraju, wskaźnik obłożenia jest niski
Największy potencjał w zakresie zakwaterowania zbiorowego posiadają województwa: zachodniopomorskie, pomorskie i dolnośląskie, a w zakresie kwater agroturystycznych: małopolskie, lubuskie i pomorskie.
DYNAMIKA ZMIAN
Równomiernie wzrasta zapotrzebowanie na bazę szkoleniową i konferencyjną (cały rok z wyjątkiem ważniejszych świąt oraz w środku lata ). Szansą rozwoju bazy, są również wyjazdy integracyjne organizowane dla pracowników przez firmy .
Funkcje hotelu ulegają stałym modyfikacjom. Postęp w ostatnich latach jest szczególnie dynamiczny. Hotelarstwo próbuje sprostać wymaganiom , a często je wyprzedza inspiruje. Podnoszą się wymagania, zmieniają upodobania i zakres zapotrzebowania na usługi ze strony gości. Muszą się zmieniać warunki pracy i warunki socjalne załogi. Proces zmian przebiega w wielu płaszczyznach, a przede wszystkim organizacyjnej i technicznej.
Hotele podejmują coraz to nowe usługi, zaczynają się prześcigać w uatrakcyjnianiu pobytu.
Gestorzy
Zasadniczymi gestorami bazy noclegowej są:
Ø osoby fizyczne
Ø prywatne biura podróży
Ø Orbis s.a.
Ø Związki zawodowe
Ø Wojewódzkie, lokalne, i regionalne przedsiębiorstwa turyst.
Ø FWP
Ø PTTK
Ø PTSM
Ø Ośrodki sportu i rekreacji
III. CECHY SZCZEGÓLNE BRANŻY HOTELARSKIEJ
Cechy szczególne branży-najbardziej charakterystyczne.
Ø Konieczność utrzymania obiektu w stałej gotowości do świadczenia usług-przyjęcia i obsłużenia gościa przez 24 godziny na dobę
Ø Zależność od decyzji gościa wyboru miejsca, terminu, czasokresu pobytu zakres zamawianych świadczeń i usług
Ø Brak możliwości „produkcji na zapas”
Ø Kapitałochłonność
Ø Względnie stały potencjał
Ø Sezonowość
Ø Pracochłonność, wysokie koszty eksploatacji
Ø Lokalizacja
Ø Specyficzna struktura kosztów, wysoki udział kosztów stałych wymuszający poświęcenie uwagi przede wszystkim stronie dochodowej działalności
WPŁYW CECH SZCZEGÓLNYCH NA BUDOWĘ I EKSPLOATACJĘ HOTELI
IV. PODSTAWOWE WIADOMOŚCI O HOTELARSTWIE.
Historia hotelarstwa na świecie i w Polsce
Historia hotelarstwa wiąże się z wszelkiego rodzaju wędrówkami, pielgrzymkami i podróżami. Już w IV w. p.n.e. istniały w Grecji domy gościnne, w których zatrzymywali się między innymi uczestnicy igrzysk olimpijskich. W imperium rzymskim istniały schroniska, gospody i zajazdy. Od 63 do 14 r. p.n.e. funkcjonowały wygodne gospody, oddalone od siebie o jeden dzień podróży końmi.
W średniowieczu podróżnym gościny nieodpłatnie udzielały klasztory, organizacje cechowe, dwory książęce. Podstawowym aktem prawnym był edykt Karola Wielkiego (768-814) nakładający na klasztory i kościoły obowiązek utrzymywania „hospicjów” udzielających podróżnym noclegów, pożywienia, kąpieli i opieki lekarskiej. Hospicja te rozwinęły się głównie w Szwajcarii. Właśnie ten kraj posiada najstarsze tradycje hotelarskie i do dnia dzisiejszego uważany jest za autorytet w tej dziedzinie.
Pierwowzory dzisiejszych hoteli powstają dopiero w II-iej połowie XVIII w. Z tego też okresu pochodzi I-sza urzędowa próba klasyfikacji: np. gospoda klasy I, II, lub III. W mirę wymagań klienteli podnosi się komfort hoteli. Powstają kombinaty hotelowe, nowoczesne pensjonaty. Hotelarstwo z rzemiosła z czasem staje się gałęzią działalności gospodarczej. Pod koniec XIX w. nastała epoka luksusowych hoteli, które szczyciły się stałą klientelą, przepychem architektury i wyszukaną kuchnią.
I wojna świtowa przerwała korzystną koniunkturę w rozwoju hotelarstwa, jednak istniejące już obiekty funkcjonowały nadal. W okresie międzywojennym nastąpił dalszy rozwój przemysłu hotelarskiego na całym świecie, co było spowodowane pojawieniem się nowego ważnego gościa hotelowego – turysty, wczasowicza. Po II wojnie światowej w wyniku rozwoju komunikacji, ożywienia stosunków międzynarodowych, hotelarstwo musiało przystosować się do nowych zwiększonych wymagań jakościowych i ilościowych.
Hotelarstwo spełnia również pozytywną rolę w prawidłowym rozwoju dobrych stosunków międzynarodowych.
W każdym hotelu, obowiązuje zasada uprzejmości i gościnności. Hasło „HOSPEO HOSPICI SACER”- „Gość jest święty dla gospodarza „ obowiązuje do dzisiaj i jest mottem Międzynarodowego Zrzeszenia Hotelarzy.
Na terenie Polski najdawniejszą formą hotelarstwa były karczmy a przełom w ich powstaniu nastąpił w XVIw. Kiedy to szlachta, zapożyczając się u Żydów na stawianie gorzelni, zaczęła im oddawać karczmy w arendę oraz udzielać pozwolenia na budowę nowych szynków i gospod. Powstanie tych obiektów związane było z rozwojem miast. W gospodzie można było przenocować ale w bardzo prymitywnych warunkach. W XVIw. Wprowadzono specjalne oznakowania dla szynków. Szynki i gospody reprezentowały niski poziom obsługi.
W XVIII i XIX w. Ukształtował się nowy wzorzec zakładów noclegowych. Zamożna grupa ludzi była skłonna płacić za możliwość godziwego i nieskrępowanego odpoczynku podczas podróży. W ten sposób powstały domy zajezdne. W latach 1691-95 z inicjatywy Marysieńki, żony króla Jana III Sobieskiego, wybudowano w Warszawie pierwszy gigantyczny zajazd, który historycy uważają za pierwszy budynek hotelowy w Warszawie. W XVIII w. Zaczęły powstawać w stolicy pierwsze hotele. Hotelarstwo w Rzeczypospolitej przedwojennej zdominowane buło przez małe, prywatne zakłady.
W okresie PRL-u funkcjonowały hotele Orbisu i hotele komunalne. Powstała też nowa kategoria miejsc noclegowych – kempingi turystyczne i pola biwakowe. Rozwijały się ośrodki wczasowe zakładów pracy. Była to przede wszystkim baza sezonowa o dość niskim standardzie wyposażenia. Po 1989 r. w związku z nastaniem wolnego rynku, struktura rodzajowa hoteli uległa generalnej modernizacji.
Przesłanki rozwoju hotelarstwa
Do najważniejszych czynników warunkujących rozwój hotelarstwa zaliczamy:
Ø Sytuację polityczno-społeczną i gospodarczą kraju, rozwój gospodarczy, rozwój międzynarodowej wymiany handlowej
Ø Położenie geograficzne, klimat, atrakcyjność turystyczną kraju
Ø Stan bezpieczeństwa zew. i wew.
Ø Rozwój komunikacji, połączenia międzynarodowe, przejścia graniczne ich liczba i stan, stan mostów i dróg
Ø Stan zamożności społeczeństwa, jego przyzwyczajenia i nawyki w zakresie wypoczynku i turystyki
Ø Dynamikę ruchu turystycznego krajowego i międzynarodowego
Ø Dynamikę ruchu biznesowego, zapotrzebowanie na usługi hotelarskie w szerokim zakresie obsługi ruchu podróżniczego
Ø Politykę ekonomiczno-finansową państwa, przede wszystkim kredytową i podatkową
Ø Przepisy celne, dewizowe, graniczne, wizowe, udogodnienia dla turystów
Ø Istnienie kapitałów gotowych inwestować w budowę obiektów hotelarskich
Niewypełnienie bądź niewystąpienie tych warunków może stać się przeszkodą, hamulcem lub zagrożeniem dla rozwoju branży.
Warunki i kierunki rozwoju hotelarstwa w Polsce
Ø Przyrost potencjału hoteli, rozumiany jako przyrost liczby obiektów i miejsc noclegowych w wyniku nowych inwestycji i adaptacji na cele hotelowe innych obiektów bazy noclegowej, budynków zabytkowych itp.
Ø Lepsze rozmieszczenie obiektów na terenie kraju-oczekuje się, że nowe hotele będą powstawały w miejscowościach nie posiadających tych usług, bądź tam, gdzie występuje ich deficyt
Ø Dostosowanie standardu hoteli do wymagań gości
Ø Podniesienie standardu obiektów i usług w zakresie rozwiązań konstrukcyjnych, funkcjonalnych, wyposażenia, obsługi-podkreśla się tu problem właściwego przygotowania kadr.
Są to oczekiwania daleko idące, wynikające z niskiego standardu wielu hoteli w Polsce i dekapitalizacji znacznego odsetka obiektów oraz konieczności uwzględniania norm i standardów międzynarodowych przy projektowaniu, budowie, wyposażeniu, organizacji pracy i obsługi.
Kierunki rozwoju hotelarstwa światowego
Hotelarstwo światowe rozwija się dynamicznie i wszechstronnie:
Ø powstają nowe hotele – proste i tanie, nastawione na obsługę masowego ruchu turystycznego
Ø powstają hotele i motele, nastawione na obsługę turystów zmotoryzowanych
Ø rozwija się hotelarstwo, powiązane z bazą rekreacyjno-wypoczynkową i sportową
Ø powstają hotele, nastawione na obsługę kongresów, zjazdów, konferencji
Ø dużą dynamikę rozwojową wykazują usługi hotelarskie w środkach transportu morskiego
Ø adaptuje się obiekty zabytkowe, przystosowując je do obsługi bogatych snobistycznych turystów. Wszechstronnemu rozwojowi hotelarstwa towarzyszy rozwój globalnych organizacji gospodarczych hoteli oraz globalnych systemów rezerwacji.
V. ŚWIATOWE I POLSKIE ORGANIZACJE HOTELARSKIE
cele
Org. Hotelarskie istnieją w większości państw i mają na celu
Ø obronę interesów ich członków
Ø ujednolicenie przepisów branży
Ø kalkulację cen i warunków współpracy, np. z biurami podróży
na ziemiach polskich, już pod koniec XIX w. Istniały 2 organizacje restauratorów a na początku XX w. liczba ta wzrosła. Miały one charakter lokalny i ograniczony zakres działania. Do wybuchu II wojny światowej w Polsce istniała założona w 1928r. NOPPH-NACZELNA ORGANIZACJA POLSKIEGO PRZEMYSŁU HOTELARSKIEGO z siedzibą w Warszawie. Była członkiem międzynarodowej organizacji hotelarskiej Aliance Internationale de Hotellerie.
W 1958r. powołano ZH ZPiEZT-ZESPÓŁ HOTELARSKI ZAKŁADU PRYWATNYCH i EKONOMICZNYCH ZAGADNIEŃ TURYSTYKI przy Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.
W 1962r. powołanoZRZESZENIE POLSKICH HOTELI TURYSTYCZNYCH-ZPHT, od 1996r. POLSKIE ZRZESZENIE HOTELI-PZH, które jest głównym reprezentantem krajowego hotelarstwa, w swojej pracy nawiązuje do tradycji NOPPH. Działa przez podziały terenowe mający charakter międzywojewódzki, wojewódzki lub zakładowy. Członkami zrzeszenia są hotelarze jak również osoby zainteresowane rozwojem hotelarstwa w Polsce. Członkami wspierającymi zrzeszenia mogą być hotele zakłady świadczące usługi turystyczne, przedsiębiorstwa i organizacje wspierające przemysł hotelarski. PZH jest członkiem Międzynarodowego Zrzeszenia Hoteli, współuczestniczy w pracach Komitetu Wykonawczego i Rady Administracyjnej powyższej organizacji. Zrzeszenie posiada opracowany statut z wyraźnie określonymi celami, które realizuj
Podstawowe cele PZH:
1) Podnoszenie kultury obsługi
2) Podnoszenie poziomu usług
3) Reprezentowanie polskiego hotelarstwa w kraju i za granicą
4) Organizowanie konkursów
5) Uczestniczenie w międzynarodowych oraz krajowych targach
6) Promowanie hotelarstwa organizowanie szkoleń
7) Rekomendowanie hoteli i restauracji
Wydawnictwem zrzeszenia jest miesięcznik „Hotelarz”. Znakiem organizacyjnym są litery „HT” w zielonym kole.
ORGANIZACJE HOTELARSKIE NA ŚWIECIE
W 1869r. w kolonii została założona międzynarodowa organizacja hotelarska „Union internationale l’Hotelier” a w 1921r. w Londynie powstała druga pod nazwą Aliance Internationale de Hotellerie. W 1946r. organizacje te połączyły się tworząc Association International de Hotellerie – AIH z siedzibą w Paryżu. W 1955r. do AIH należało 40 branżowych zrzeszeń, organizacja liczyła około 2.800 członków i było reprezentowanych w niej około 60 państw.
W Paryżu ma siedzibę również druga międzynarodowa organizacja hotelarska International HO-RE-CA, która została założona w 1948r. grupuje ona wyłącznie krajowe zrzeszenia branżowe reprezentujące hotele, restauracje i kawiarnie.
MIĘDZYNARODOWE SYSTEMY HOTELOWE DZIAŁAJĄCE W POLSCE
Międzynarodowy system hotelarski-jest umowną nazwą organizacji gospodarczej, operującej w zakresie hotelarstwa w skali ponadnarodowej. Funkcjonują w zakresie usług hotelarskich na różnych obszarach świata, przyjmują różne formy prawne, własnościowe i organizacyjne oraz zróżnicowane nazewnictwo.
MSH funkcjonuje jako jednolita organizacja bądź jako grupa (konsorcjum) organizacji. Podstawą sukcesu międzynarodowych systemów hotelarskich na rynkach świata jest prowadzenie takich działań aby przynosiły korzyści gościom, hotelowi samym systemom.
CECHY WSPÓLNE I RÓŻNICE MIĘDZY POSZCZEGÓLNYMI ORGANIZACJAMI (SYSTEMAMI).
Ø MSH jest z zasady grupą zrzeszającą lub kontrolującą określoną, często zmienną, liczba organizacji gospodarczych hoteli (firm, łańcuchów, marek, przedsiębiorstw) lub bezpośrednio hoteli
Ø Operuje w skali ponadnarodowej
Ø Funkcjonuje w różnych formach prawnych, własnościowych i organizacyjnych oraz stosuje różne formy powiązania z hotelami
Ø Pozostają w ostrej konfrontacji konkurencyjnej, ale też przenikają się i współdziałają w ramach realizacji zbieżnych interesów
Ø Wykazują stałą dbałość o utrzymanie deklarowanego poziomu usług i utrzymanie jednolitego standardu w ramach wyodrębnionych marek
Ø Działanie systemu jest nastawione na łączenie interesów systemu, zrzeszonych hoteli i gości
Ø Koordynacja funkcjonowania hotelu odbywa się na różnych szczeblach, często przesuwa się na szczebel kontynentu, regionu lub kraju.
Ø W ramach wchodzących w skład systemu rodzajów obiektów (marek)są określane i ściśle egzekwowane:
a. Standardy wyposażenia i procedury obsługi
b. Zasady eksploatacji
c. Sposoby nadzoru-kontroli i jakości usług.
KLUCZOWE PRZESŁANKI POWSTANIA ŚWIATOWYCH ORGANIZACJI GOSPODARCZYCH HOTELI UWAŻA SIĘ:...
archaii