Ross Murdock 3-Bunt Agentów.pdf

ANDRE NORTON

BUNT AGENTÓW

TOM III CYKLU ROSS MURDOCK

(Tłumacz: Hanna Szczerkowska)

Ani jedno okno nie zaburzało płaszczyzny czterech ścian pomieszczenia. - Na biurku

nie było ani jednej plamki słonecznego światła. A jednak obecnym wydawało się, że zestaw

pięciu dysków na jego powierzchni lśni. Być może piekielny żar katastrofy jaką mogli

spowodować.. . czy też spowodowali... emanował z nich samych.

Tajemnicze lśnienie dawało się złożyć na karb wyobraźni, nic jednak nie zdołało ukryć

wymowy nagich, niezaprzeczalnych faktów. Doktor Gordon Ashe, jeden z czterech mężczyzn

spoglądających ze smętnym wyrazem twarzy na zademonstrowane przedmioty, potrząsnął

lekko głową, jakby chciał uporządkować chaos, jaki ogarnął jego myśli.

Stojący po prawej stronie Gordona pułkownik Kelgarries pochylił się do przodu i

zapytał szorstko:

- Czy można stwierdzić z całą pewnością, że nie zaszła tutaj jakaś pomyłka?

- Widziałeś detektor - odpowiedział chłodno siwy, wyprężony jak struna mężczyzna za

biurkiem. - Nie, błąd należy wykluczyć. Zawartość tych pięciu kaset została z pewnością

przekopiowana.

- A wśród nich te dwie najważniejsze - wymamrotał Ashe.

- Myślałem, że były pilnie strzeżone - zwrócił się ostro Kelgarries do siwego

mężczyzny.

Wyraz twarzy Floriana Waldoura świadczył o głębokim zamyśleniu. - Podjęto wszelkie

możliwe środki ostrożności. Był tam ukryty śpioch - podstawiony przez nich agent.

- Kto nim był? - zapytał Kelgarries.

Ashe popatrzył na swoich trzech towarzyszy: Kelgarries, pułkownik, dowódca jednego

z sektorów Project Star, Florian Waldour, szef ochrony stacji, doktor James Ruthven...

- Camdon! - powiedział, choć sam nie mógł w to uwierzyć. Taką odpowiedź jednak

podsuwała mu logika. Waldour kiwnął głową,

Po raz pierwszy odkąd poznał Kelgarriesa i współpracowali ze sobą, Ashe zobaczył, że

pułkownik nie kryje zdumienia.

- Camdon? Przecież przysłał go nam... - Oczy pułkownika zwęziły się. - Podobno

przysłał go nam... Sprawdzono go zbyt dokładnie, by mógł podać się za kogo innego!

- O, został przysłany, tak jest. - W głosie Waldoura pojawiła się nuta emocji. - Przyczaił

się, czatował od bardzo dawna. Musieli podstawić go dobre dwadzieścia pięć, trzydzieści lat

temu.

- Cóż, z pewnością był wart ich czasu i zachodu, no nie? - głos Jamesa Ruthvena

przypominał zdławione warknięcie. Zacisnął cienkie wargi i wpatrywał się w dyski. - Kiedy je

skopiowano?

Ashe przestał zastanawiać się nad możliwymi skutkami zdrady i skupił uwagę na tym

istotnym szczególe. Kwestia czasu - oto podstawowe zagadnienie teraz, kiedy jest już po

szkodzie. Wiedzieli o tym wszyscy.

- Tego jednego właśnie nie wiemy - odpowiedział Waldour z ociąganiem, jakby nie

mógł się z tym faktem pogodzić.

- Dla większej pewności należy przyjąć, że stało się to na samym początku.

Ze stwierdzenia Ruthvena wynikały wnioski równie koszmarne jak szok, którego

doznali, kiedy Waldour oznajmił im o katastrofie.

- Osiemnaście miesięcy temu? - żachnął się Ashe.

Ruthven pokiwał głową,

- Camdon miał dostęp do dysków od samego początku. Taśmy zabierano do

studiowania, po czym chowano je z powrotem, a nowy detektor jest w użyciu dopiero od dwóch

tygodni. Sprawa wyszła na jaw podczas pierwszej kontroli, prawda? - zapytał Waldoura.

- Zgadza się - odparł szef ochrony.- Camdon opuścił bazę przed sześcioma dniami.

Pełnił obowiązki łącznika, od początku więc wyjeżdżał stąd i wracał.

- Za każdym razem przecież musiał przechodzić przez punkty kontrolne - zaprotestował

Kelgarries. - Sądziłem, że przez nie nawet mysz się nie prześliźnie. - Twarz puBtownika

rozjaśniła nadzieja.- Może zrobił filmy, a potem nie mógł przerzucić ich na zewnątrz. Czy

przeszukano jego kwaterę?

Waldour skrzywił usta w grymasie złości.

- Pułkowniku... - powiedział ze znużeniem. - To nie jest zabawa przedszkolaków. A na

potwierdzenie, że wyczyn zakończył się sukcesem... posłuchajcie... - Nacisnął guzik na biurku i

z eteru dobiegł ich beznamiętny głos prezentera wiadomości.

- Obawy o bezpieczeństwo Lassitera Camdona wysłannika do Rady Zachodniej

Konferencji Kosmicznej, potwierdziły się. W górach odkryto spalony wrak. Pan Camdon

wracał z misji do Gwiezdnego Laboratorium, kiedy jego statek stracił łączność z Polem

Monitorującym. Raporty mówiące o burzy w tym rejonie natychmiast wzbudziły czujność...

Waldour wyłączył radio.

- Czy stało się tak naprawdę, czy to zasłona dymna dla jego ucieczki? - zastanawiał się

głośno Kelgarries.

-Nie można wykluczyć żadnej ewentualności. Mogli go celowo zlikwidować, kiedy już

dostali to, czego chcieli - przyznał Waldour. - Wróćmy jednak do naszych problemów. - Doktor

Ruthven słusznie obawia się najgorszego. Uważam, że możemy realizować nasze przed-

sięwzięcie, przyjmując, że taśmy zostały skopiowane w przedziale czasowym od osiemnastu

miesięcy wstecz do zeszłego tygodnia. I stosownie do tego musimy działać!

Wszyscy zaczęli intensywnie rozmyślać nad sytuacją i w pomieszczeniu zapadła cisza.

Ashe opadł na krzesło, a jego myśli zaczęty błądzić w przeszłości. Najpierw była Operacja

Retrograde, kiedy specjalnie wyszkoleni “agenci czasu" penetrowali dzieje od najdawniejszych

do najnowszych, starając się zlokalizować tajemnicze źródło wiedzy stworzonej przez obcych z

kosmosu. Okazało się bowiem, że nagle zaczęły ją wykorzystywać wschodnie państwa

komunistyczne. Sam Ashe razem ze swoim młodszym partnerem, Rossem Murdockiem, brał

udział w końcowej akcji, która przyniosła rozwiązanie tajemnicy. Stwierdzono, ze wiedza ta nie

wywodzi się z wczesnej, zapomnianej cywilizacji ziemskiej, lecz zdobyto ją, badając wraki

statków kosmicznych z galaktycznego imperium istniejącego w epoce eonu. Rozkwit tego

imperium przypadł w okresie, gdy większą część Europy i północnej Ameryki pokrywał

lodowiec, a Ziemianie byli prymitywnymi istotami zamieszkującymi jaskinie. Murdock,

schwytany na jednym z owych rozbitych statków przez Czerwonych, przypadkowo wezwał

pierwotnych właścicieli pojazdu, którzy wylądowali, by śledzić - poprzez rosyjskie stacje cza-

su-rabusiów grasujących w swoich wrakach. Przy okazji zniszczyli cały, należący do

Czerwonych, system podróży w czasie.

Obcy nie zaryzykowali zrobienia tego samego z równoległym systemem zachodnim. A

rok później został on włączony do Projektu Folsom. Ashe, Murdock oraz nowy członek ekipy-

Apacz Travis Fox cofnęli się do epoki paleolitu. Gdy przybyli do Arizony w poszukiwaniu

śladów kultury Folsom, odkryli to, na co liczyli - dwa stada, z których jeden był rozbity, drugi

natomiast nietknięty. A kiedy cały wysiłek ekspedycji koncentrował się na przeniesieniu statku

w teraźniejszość, przez przypadek uruchomiono urządzenie kontrolne znalezione obok

martwego dowódcy statku. Cała czwórka. Ashe. Murdock. Fox oraz technik, wyruszyła w

nieplanowaną podróż w kosmos, zahaczając po drodze o trzy światy, na których zostały tylko

ruiny galaktycznej cywilizacji z dalekiej przeszłości.

Taśma ekspedycyjna, wprowadzona do urządzeń sterowniczych statku, zabrała

mężczyzn w podroż, a po przewinięciu jej w drugą stronę, jakimś cudem pozwoliła im wrócić

na Ziemię z ładunkiem podobnych taśm odkrytych w budynku znajdującym się w świecie,

który mógł stanowić centrum, skąd zarządzano nie krajami czy też światami, lecz systemami

słonecznymi. Każda z tych taśm była kluczem do innej planety.

Ta właśnie starożytna galaktyczna wiedza okazała się skarbem, o jakiego posiadaniu

Ziemianie nigdy mc marzyli, chociaż towarzyszyły temu obawy, że odkrycie to może stać się

bronią w ręku wroga. Urządzono wielkie losowanie, niczym na loterii, i dokonano podziału

taśm pomiędzy wszystkie kraje. Mimo że podziałem tym rządził przypadek i każdemu z państw

mogły przypaść w udziale niewyobrażalne bogactwa, każde z nich było przekonane, że

rywalowi powiodło się lepiej. Właśnie wtedy, Ashe nie miał co do tego najmniejszych

wątpliwości, znaleźli się w jego właśnie grupie zdrajcy zdecydowani wykonać według planu

Czerwonych dokładnie to, co zrobił Camdon. Nie pomagało to jednak rozwalić ich obecnego

dylematu dotyczącego Operacji Cochise, która stanowiła tylko część ich projektu, chyba

obecnie najbardziej istotną.

Niektóre taśmy nie nadawały się do użytku. Były albo za bardzo zniszczone, żeby

mogły się na coś przydać, albo nakierowane na światy wrogie Ziemianom, którzy nie mieli

takiego wyposażenia, jakim dysponowały wcześniejsze pokolenia gwiezdnych podróżników. Z

pięciu taśm, które, jak już wiedzieli, zostały skopiowane, trzy okażą się dla wroga całkowicie

bezużyteczne.

Ale jedna z dwóch pozostałych... Ashe skrzywił się. Ta właśnie taśma wskazywała

drogę do celu, jaki chcieli osiągnąć. Pracowali nad tym gorączkowo przez pełne dwanaście

miesięcy. Zamierzano bowiem założyć za zatoką kosmiczną dobrze prosperującą kolonię, która

miała stanowić odskocznię do innych światów...

-Musimy być szybsi - przez strumień myśli dotarło do umysłu Ashe'a podsumowanie

Ruthvena.

- Sądziłem, że potrzebujesz jeszcze trzech miesięcy, żeby dokończyć szkolenie załóg -

powiedział Waldour.

Ruthven podniósł tłustą rękę i paznokciem potężnego kciuka odruchowo podrapał dolną

wargę. Ashe wiedział z doświadczenia, że ten gest nie wróży nic dobrego. Zmobilizował się

wewnętrznie, zbierając, siły na wojnę nerwów. Dostrzegł, że również Kelgarries przeczuwa, co

się święci. Pułkownik był gotów, przynajmniej od czasu do czasu, przeciwstawić się żądaniom

Ruthvena. .

-Testujemy i testujemy - powiedział grubas. - Wiecznie testujemy. Ruszamy się jak

żółwie, kiedy należałoby gnać do przodu niczym charty. Jak już stwierdziłem na początku,

istnieje coś takiego jak zbytnia ostrożność. Można by pomyśleć - tu objął oskarżycielskim

spojrzeniem Ashe'a i Kelgarriesa - że w tego typu przedsięwzięciach nie ma miejsca na

improwizację, że wszystko zawsze odbywało się zgodnie z podręcznikiem. Twierdzę, że

nadszedł czas, by podjąć ryzyko, w przeciwnym wypadku może okazać się, że nie ma już dla

nas miejsca w kosmosie. Niech tamci odkryją chociaż jeden obiekt należący do obcych, a

następnie zdołają go opanować, wówczas - odjął kciuk od ust i wykonał gest, jakby zgniatał na

powierzchni biurka zuchwałego, lecz całkowicie pozbawionego znaczenia owada - wówczas

jesteśmy skończeni, zanim jeszcze na dobre zaczęliśmy.

Ashe wiedział, że wielu ludzi uczestniczących w realizacji projektu przyklasnęłoby

temu. Wszyscy przyzwyczaili się do lekkomyślnego podejmowania ryzyka, co w ostatecznym

rezultacie zazwyczaj się opłacało. W przeszłości znalazło się bowiem wielu śmiałków, którzy

dostarczyli efektownych; argumentów na poparcie takiego punktu widzenia. Nie mógł jednak

wyrazić zgody na pośpiech. Latał już w kosmos i tylko cudem udało mu się uniknąć katastrofy,

spowodowanej niedostatecznym wyszkoleniem załogi.

-Wyślę raport, w którym będę wnioskował o start w ciągu tygodnia - ciągnął Ruthyen. -

Co do Rady, to...

-Nie zgadzam się kategorycznie!- przerwał mu Ashe. Spoglądał na Kelgarriesa licząc na

natychmiastowe poparcie, ale zamiast niego zapadła przedłużająca się cisza. Po chwili

pułkownik rozłożył ręce i powiedział ponuro:

- Ja również się nie zgadzam, ale nie do mnie należy ostatnie słowo. Ashe, co jest

potrzebne do przyspieszenia startu?

W odpowiedzi wyręczył Ashe'a Ruthven.

- Jak już mówiłem od początku, możemy wykorzystać redax.

Ashe wyprostował się, zacisną? wargi. Oczy zalśniły mu gniewem.

- A ja się temu sprzeciwię wobec Rady! Człowieku, tu chodzi o istoty ludzkie -

wybranych ochotników, tych, którzy nam ufają, a nie o króliki doświadczalne! .

Ruthven wydął grube wargi w szyderczym uśmiechu.

- Jesteście sentymentalni jak zawsze, wy, eksperci od przeszłości! Niech no pan mi

powie, doktorze Ashe, czy zawsze tak bardzo się pan troszczył o swoich ludzi, wysyłając ich

jako agentów w przeszłość? A lot w przestrzeń kosmiczną jest z pewnością mniej

niebezpieczny niż podróże w czasie. Ci ochotnicy wiedzą, do czego się zgłosili. Są gotowi...

- Proponuje pan zatem, by poinformować ich o zastosowaniu redaxu, o tym, jak

oddziałuje na ludzki umysł? - odparował Ashe.

- Oczywiście. Otrzymają wszelkie niezbędne instrukcje. Niezadowolony z takiego

przebiegu dyskusji Ashe chciał jeszcze coś powiedzieć, lecz przeszkodził mu Kelgarries.

- W tej kwestii nikt z nas nie ma prawa podejmować ostatecznych decyzji. Waldour

przesłał już raport dotyczący szpiegostwa. Musimy poczekać na rozkazy Rady.

Ruthven podniósł się z krzesła; jego tłuste cielsko z trudem mieściło się w uniformie.

- Ma pan rację, pułkowniku. Sugerowałbym jednak, by tymczasem wszyscy sprawdzili,

co można zrobić dla przyspieszenia prac na każdym stanowisku. - Uznając dyskusję za

zakończoną, skierował się do wyjścia.

Waldour spoglądał na pozostałych dwóch mężczyzn z narastającą niecierpliwością.

Było oczywiste, że miał mnóstwo pracy i chciał, żeby już sobie poszli. Ashe ociągał się jednak.

Miał poczucie, że sprawy wymykają mu się spod kontroli, że wkrótce będzie musiał stawić

czoło dramatycznym sytuacjom gorszym niż najpoważniejszy przeciek. Czy wróg zawsze musi

znajdować się po drugiej stronie świata? A może nosi ten sam mundur, a nawet dąży do tych

samych celów?

Kiedy znalazł się już w zewnętrznym korytarzu, nadal się wahał, a Kelgarries, który

wyprzedzał go mniej więcej o krok, oglądał się niecierpliwie za swoje ramię.

- Walka z nim nic nie da, mamy związane ręce. - Jego słowa brzmiały niewyraźnie,

jakby nie chciał ich uznać za własne.

- A więc zgodzisz się na użycie redaxu? - Po raz drugi w ciągu ostatniej godziny Ashe

poczuł się tak, jakby twardy grunt pod jego stopami zmieniał się w grząski, ruchomy piasek.

- Tu nie chodzi o moją zgodę. Zdaje się, że stoimy przed dylematem: teraz albo nigdy.

Jeśli tamci mieli osiemnaście miesięcy, a nawet dwanaście...! - Pułkownik zacisnął pięść. - A

oni nie będą zwlekać z powodu jakichś tam humanitarnych skrupułów.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: