Solar Queen 2-Statek plag.pdf

A NDRE N ORTON

S TATEK P LAG

P RZEŁOŻYŁ : P AWEŁ K RUK

T YTUŁ ORYGINAŁU : P LAGUE S HIP

R OZDZIAŁ 1 - P ERFUMOWANA P LANETA

Dan Thorson, zastępca Szefa Ładowni na Królowej Słońca, statku kosmicznym

należącym do Wolnych Pośredników z portem macierzystym na Ziemi, stał na środku

ciasnawej łazienki statku, podczas gdy Rip Shannon, zastępca Astronawigatora i jego

przełożony w Służbie Handlowej od około czterech lat, wcierał między okazałe łopatki Dana

olbrzymie ilości jakiejś mocno pachnącej maści. Małe pomieszczenie wypełniał ostry zapach,

który Rip wciągał nosem, kiwając przy tym z uznaniem głową.

- Będziesz prawdopodobnie najpiękniej pachnącym Ziemianinem, jaki kiedykolwiek

stanął na powierzchni Sargolu. - Jego miękka, trochę niewyraźna mowa przeszła w rubaszny

chichot.

Dan kichnął i spróbował ocenić wyniki nacierania na swym barku.

- Czego to nie musimy robić dla Branży. - W jego uwadze dało się odczuć zażenowanie.

- Dobrze to wetrzyj, muszę mieć pewność, że starczy na długo. Van twierdzi, że Salarikowie

potrafią zagadać cię na amen nie mówiąc przy tym nic konkretnego. A my mamy siedzieć i

wysłuchiwać, dopóki nie wyciągniemy od nich jasnej odpowiedzi.

Kichnął i potrząsnął głową. W tak ciasnym pomieszczeniu nawet przyjemny zapach

trochę odurzał.

- Musieliśmy wybrać taki świat… Ciemne palce Ripa zastygły w bezruchu.

- Dan - odezwał się ostrzegawczo. - Nie mów nic przeciwko tej wyprawie. Ustaliliśmy

już to, a więc powinniśmy optymistycznie patrzeć w przyszłość.

Dan jakby na przekór obstawał w myśli przy bardziej ponurej wizji najbliższej

przyszłości.

- Jeśli - rzekł - ta propozycja z Sargolu zawiera istną galaktykę takich „jeśli”. Tobie

łatwo tak mówić, wylądujesz i nie musisz uganiać się, pachnący niczym fabryka przypraw

korzennych, zanim dogadasz się z jakimś tubylcem.

Rip postawił słój z kremem.

- Co świat to obyczaj - powtórzył utarte powiedzonko Branżowców. - Ciesz się, że na

tym akurat łatwo jest się przystosować. Przypomina mi się parę innych. No - zakończył masaż

solidnym klepnięciem. - Równiutko cię wymazałem. Dobrze, że nie masz cielska Vana. By jego

wysmarować, potrzeba co najmniej godziny, nawet z pomocą Franka. Twoje ubranie powinno

być już wyparzone i gotowe.

Otworzył małą szafkę ścienną przeznaczoną do sterylizacji ubrań mogących ulec

skażeniu w kontakcie z organizmami szkodliwymi dla Ziemian. Z jej wnętrza wydobył się

obłok pary o tym samym korzennym zapachu.

Dan wyciągnął ostrożnie swój strój Branżowca. Gdy się ubierał, poczuł na skórze

wilgoć brązowej jedwabistej tkaniny, z której był uszyty. Na szczęście na Sargolu było ciepło.

Kiedy stanie na jego czerwonawej powierzchni tego ranka, żaden najmniejszy nawet ślad

zdradzający jego pochodzenie spoza tego świata nie będzie mógł podrażnić wrażliwych nozdrzy

Salarików. Miał nadzieję, że przywyknie do tego. W końcu przechodził przez coś takiego po raz

pierwszy. Nie potrafił jednak pozbyć się odczucia, że to wszystko jest bardzo głupie. Tyle

tylko, że Rip miał rację - trzeba się przystosować do zwyczajów cudzoziemców albo przestać

handlować. A wtedy musiałby robić rzeczy, które z pewnością o wiele bardziej doskwierałyby

jego wybrednym gustom, których istnienia niewielu domyśla się w tym wysokim chudym ciele.

- Fe, wynoś się - odezwał się Ali Kamil, zastępca głównego mechanika. Na jego twarzy

o zbyt regularnych rysach malował się wyraz olbrzymiego obrzydzenia, gdy machając ręką

mijał Dana w korytarzu.

Chcąc ulżyć powonieniu swego towarzysza, Dan przyśpieszył kroku w stronę lewej

burty Królowej połączonej teraz rampą z powierzchnią Sargolu. Tu jednak zatrzymał się

czekając na Van Rycka, który był Szefem Ładowni na statku i jego bezpośrednim przełożonym.

Był wczesny ranek i Dan pozostawiając statek za sobą pozwolił, by świeży poranny wiatr

szemrzący w błękitnozielonym trawiastym lesie uniósł ze sobą sporą dawkę jego chwilowej

irytacji.

Ta część Sargolu pozbawiona była gór, najwyższymi zaś wzniesieniami były okrągłe

pagórki gęsto pokryte wysoką na dziesięć stóp trawą, która rosła też na równinach. Przez

iluminatory Królowej widać było nieustanne falowanie traw, co sprawiało wrażenie, że planeta

wyściełana jest szemrzącym i płynącym dywanem. Na zachodzie można było dostrzec morza -

obszary płytkiej wody tak pocięte pasmami wysp, że

bardziej przypominały szereg słonych jezior. I właśnie to, co można było znaleźć w tych

morzach, zwabiło Królową Słońca na Sargol.

W rzeczywistości odkrycie to przypadło innemu Kupcowi. Był nim Traxt Cam i on

właśnie rościł sobie prawo do Sargolu, mając nadzieję na sporą fortunę lub przynajmniej na

niewielki zysk z wkładów włożonych w handel wonnościami, który polegał głównie na

eksporcie z pachnącej planety jej najbardziej wonnych produktów. Znalazłszy się na Sargolu,

Cam odkrył kamienie Koros - nowy gatunek klejnotów. Garść ich oferowana na targu jednej z

planet układu wywołała nieomal bijatykę wśród licytujących się handlarzy klejnotami. Tym

sposobem Cam znalazł się na dobrej drodze do tego, by stać się jednym z handlowych

potentatów. Na przeszkodzie stanęło to, że zwabiono jego statek w zdradliwą sieć piratów z

Otchłani i tak wypadł z gry.

A ponieważ załoga Królowej Słońca także nie uniknęła pułapki, jaką była Otchłań, i

miała swój dość znaczny udział w rozbiciu tej diabelskiej instalacji, więc zażądała w nagrodę

handlowych przywilejów Traxta Cama, który nie posiadał prawnych spadkobierców. Tak

znaleźli się na Sargolu, mając za przewodnik notatki Cama i wtłoczoną do mózgów całą

dostępną wiedzę o mieszkańcach zwanych Salarikami.

Dan usiadł na skraju rampy, opierając stopę na bogatej czerwonej glebie Sargolu, w

której przebłyskiwały okruszki złota. Nie miał wątpliwości, że jest obserwowany, lecz starał się

nie okazywać, iż jest tego świadom. Dorośli Salarikowie zachowywali w stosunku do kupców

postawę wyniosłości i obojętności, młodzież zaś swoją wścibskością dorównywała pogardzie

starszych. Dan pomyślał, że jest może w takiej postawie jakaś metoda.

Van Ryck i kapitan Jellico prowadzili już wstępne rozmowy, co zajęło nieomal cały

dzień, a z czego nie wynikło zupełnie nic. Salarikowie, mający kocich przodków - w swych

kontaktach z przybyszami spoza ich własnego świata byli ceremonialnie ostrożni i zupełnie

obojętni. A jednak Cam musiał jakoś do nich dotrzeć, inaczej nie przywiózłby ze swej

pierwszej wyprawy sakiewki pełnej kamieni Koros. Chociaż z drugiej strony wśród jego

zapisków odnalezionych na Otchłani nie było najmniejszej nawet wzmianki o tym, jak udało

mu się pokonać niechęć tubylców do sprzedaży. Dawało to do myślenia, lecz pośrednikiem

każdego Kupca jest cierpliwość, a Dan całkowicie ufał Yanowi. Prędzej czy później Szef

Ładowni znajdzie sposób na Salarików.

W tym momencie, jakby wywołany myślą Dana, ukazał się sam Van Ryck ustrojony w

nasączoną wonnościami tunikę, która opinała jego nie przyzwyczajony do takiego skrępowania

byczy kark. W czapce wsuniętej na swe blond włosy zszedł po rampie, rozsiewając wokół

aromatyczną woń. Kiedy zbliżał się do swego asystenta, pociągnął mocno nosem i z uznaniem

pokiwał głową.

- Widzę, że nasmarowany i gotowy.

- Sir, czy kapitan też idzie?

Van Ryck zaprzeczył ruchem głowy.

- Nie, to nasze zmartwienie.

- Cierpliwości, chłopcze, cierpliwości.

Ruszył przez przerzedzoną trawę po drugiej stronie wypalonego lądowiska w kierunku

dobrze ubitej drogi.

Dan ponownie poczuł na sobie czyjś wzrok, co przypomniało mu, że są obserwowani.

Przynajmniej nie musieli obawiać się ataku. Kupcy byli tu nietykalni, stanowili tabu, a ich

stanowiska znajdowały się pod białą diamentową tarczą pokoju, który gwarantowała przysięga

krwi składana przez wszystkich klanowych wodzów z całego okręgu. Nawet w czasie

międzyklanowych utarczek śmiertelni wrogowie spotykali się zgodnie pod tą tarczą i nie śmieli

zwrócić ku sobie swych szponiastych noży w dwumilowym promieniu zasięgu tarczy.

Trawiasty las szeleścił zdradliwie, lecz Ziemianie nie wykazywali jakiegokolwiek

zainteresowania tymi, którzy ich śledzili. Z łodygi trawiastego drzewa poderwał się owad o

cieniutkich, lśniących zielono skrzydłach i leciał przed nimi, jakby był ich oficjalnym heroldem.

Z czerwonej, rozgniatanej butami gleby unosił się ostry zapach, zupełnie różny od ich

własnego. Dan przełknął parokrotnie ślinę, mając nadzieję, że jego przełożony nie dostrzegł

tych oznak złego samopoczucia. Lecz Van Ryck mimo nastroju ogólnego zadowolenia i

beztroskiej życzliwości miał oko na wszystko, włączając najdrobniejsze nawet szczegóły, które

mogły mieć wpływ na delikatne negocjacje w ramach galaktycznego handlu. To właśnie, że

nigdy nie pominął najdrobniejszego, ale często ważnego szczegółu, przyniosło mu w efekcie

status wytrawnego zdobywcy Kargo. Teraz odezwał się, wydając polecenie:

- Zażyj znieczulacz!

Dan sięgnął do torebki zawieszonej u pasa, zbierając się w sobie i obiecując, że bez

względu na to, jak bardzo tego dnia będą mu dokuczały zapachy, nie podda się. Przełknął

malutką pigułkę, jaką medyk Tau przygotował na taką ewentualność, i spróbował skupić się na

czekającym ich zadaniu. Jeśli w ogóle będzie coś do zrobienia i nie będzie to kolejny długi

dzień zmarnowany na bezowocne przemówienia pełne wzajemnego szacunku, które nie

przyniosą im większych korzyści poza kolekcją pięknych słówek.

- Hou…! - usłyszeli za sobą przy drodze okrzyk, który brzmiał jak zawodzenie lub może

butne ostrzeżenie.

Van Ryck nie zmienił kroku. Nie odwrócił głowy, ani nie dał poznać po sobie, że słyszał

to ostrzeżenie wysłane wodzowi klanu. Szedł dalej, trzymając się dokładnie środka drogi. Dan

zaś kroczył regulaminowym krokiem z tyłu po lewej stronie, jak przystało oficerowi jego rangi.

Hou! - temu okrzykowi, jaki wydobył się z gardła jednego z Salarików, którego

wybrano ze względu na siłę jego płuc, zawtórowało teraz głuche dudnienie wielu stóp.

Ziemianie dalej szli środkiem, nie rozglądając się i nie przyśpieszając.

Dan wiedział, że było to uzasadnione. Przeczuleni na punkcie starszeństwa członkowie

klanu Salarików uważali, że nie powinieneś ustępować, jeśli nie chcesz okazać swej niższości,

jeśli zaś z jakichś tam powodów już to uczyniłeś, to nie masz co stawać twarzą w twarz z ich

wodzami.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: