wiagra.doc

Działanie
Lek z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5. Jego działanie prowadzi do zwiększenia stężenia cGMP w ciałach jamistych prącia, prowadząc do relaksacji mięśni gładkich i napływu krwi do ciał jamistych podczas podniecenia seksualnego. Sildenafil szybko wchłania się z przewodu pokarmowego (biodostępność około 40%), osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 1 h. Z białkami osocza wiąże się w 96%. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany głównie z kałem (około 80%) w postaci metabolitów, w mniejszym stopniu (około 13%) - z moczem.

Wskazania
Leczenie zaburzeń wzwodu.

Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na sildenafil. Ciężkie choroby serca lub wątroby, przebyty niedawno udar mózgu lub zawał mięśnia sercowego, niskie ciśnienie tętnicze krwi, pacjenci z chorobą niedokrwienną serca leczeni nitratami lub lekami uwalniającymi tlenek azotu, wrodzone zmiany degeneracyjne siatkówki (np. zwyrodnienie barwnikowe siatkówki). Preparat nie jest przeznaczony dla kobiet i osób do 18 r.ż. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z chorobami prącia lub jego zniekształceniem (skrzywienie, zwłóknienie ciał jamistych, choroba Peyronie'go), po protezowaniu prącia oraz u pacjentów z predyspozycją do priapizmu (niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi, białaczka). Ostrożnie stosować w niewydolności wątroby lub nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min), chorobie wrzodowej, zaburzeniach krzepnięcia krwi oraz u osób powyżej 65 r.ż. Preparat nie jest przeznaczony do skojarzonego stosowania z innymi lekami używanymi w leczeniu zaburzeń erekcji.

Działanie niepożądane
Najczęściej obserwowano: ból głowy, zaczerwienienie twarzy, niestrawność, uczucie zatkania nosa, zaburzenia widzenia (widzenie nieostre lub z kolorową poświatą, nadwrażliwość na światło), zakażenie dróg moczowych, biegunkę, zawroty głowy, rumień. Rzadko obserwowano bolesne i przedłużające się wzwody.

Interakcje
Nasila hipotensyjne działanie nitratów i leków uwalniających tlenek azotu. Stężenie sildenafilu we krwi znacznie zwiększają silne inhibitory cytochromu P-450 3A4 (erytromycyna, ketokonazol, itrakonazol) oraz cimetydyna.

Dawkowanie
Preparat podaje się raz na dobę. Doustnie, zazwyczaj 50 mg na około 30-60 min przed aktywnością seksualną. Dawkę można zwiększyć maksymalnie do 100 mg raz dziennie. W niewydolności wątroby lub nerek, u osób powyżej 65 r.ż. oraz u pacjentów leczonych jednocześnie erytromycyną, ketokonazolem, itrakonazolem lub cimetydyną leczenie rozpoczyna się od dawki 25 mg.

Uwagi
Preparat może wywoływać zawroty głowy i zaburzenia widzenia, dlatego przed prowadzeniem pojazdów i obsługą urządzeń mechanicznych pacjent powinien zorientować się, jak reaguje na preparat.