2007_2.pdf

Droga Prawda Życie

DPŻ

droga prawda Życie

Dwumiesięcznik chrześcijański

W numerze

Smutna Wielkanoc – Bolesław Winnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Nadzieja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Co jest osnową twojej wiary? – Mervin E. Rosell . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Ktoś ingerował – Bill Turner . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5

Krzyż. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

Zmartwychwstanie – W. Bryćko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

On może odmienić – Halina Bugajska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

Jak funkcjonuje Zbór? – Tadeusz J. Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

Drzewo Judasza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

Imię Jehowa – czy może być uznane za imię Boga? – Gabriela Misiak . . . . . 10

Prymat Rzymu z perspektywy historycznej – Włodek Tasak . . . . . . . . . . . . . .11

Nieomylni papieże? – Bolesław Parma . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .15

Komentarz do rzekomej nauki o „podwójnej czci” – Stefan Matuszewski . . 16

Postanowiłem opuścić Kościół – Piotr Mackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18

Chanuka - Święto Poświęcenia Świątyni – Victor Bukzbazen . . . . . . . . . . . . 19

Czego oczekujesz? – Wiesław Janik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21

Zbawienie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Nasze radosne nawrócenie i uzdrowienie – Jadwiga Szaulińska . . . . . . . . . . 23

Sprawiedliwość – Paweł Kuciński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Po długim zimowym śnie – Felice Moscone . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Świadectwo o moim nawróceniu i uzdrowieniu – Józef Szauliński . . . . . . . 27

Ufność. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28

Mosty przyjaźni – Stefan Matuszewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

O Iraku – Jerzy Madej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

Dzieła Pańskie – Paweł Kuciński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

Ożywiająca radość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

Zbór ChWZ w Łodzi pożegnał swego pastora – Leszek Bijak . . . . . . . . . . . . . 34

Pokój . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34

Wiedzieć warto – Zbigniew L. Gadkowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35

Rada Redakcyjna:

Zbigniew L. Gadkowski (zlg@ol.onet.pl) ,

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

Redaguje:

Zbigniew L. Gadkowski

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adRes Redakcji:

ul. Czechowa 1, 41–807 Zabrze;

Redakcja techniczna:

Andrzej Gocyła (aango@alpha.net.pl)

komputeRopisanie

Mirosława Poręba, Aneta Zerbe,

Nazariusz Zerbe, Daniel Flis

koRekta

Maria Olech (maria-zoia@wp.pl) ,

Jeremiasz Zerbe (nimrod@epf.pl) ,

Andrzej Poręba,

okładka

Arkadiusz Jelewski

zdjĘcie na okładkĘ

Jan Stypuła (redaktor@lupa.chwz.pl)

cena pRenumeRaty:

Prenumerata roczna wynosi 30,00 zł,

cena jednego egzemplarza 5,00 zł.

poczta e–mail:

dpz@chwz.pl

inteRnetoWe aRchiWum:

http://dpz.chwz.pl

Materiałów nie zamówionych redakcja nie

zwraca. Zastrzegamy sobie prawo do skra-

cania i adiustacji tekstów, oraz do zmiany

tytułów. Kopiowanie i powielanie dozwo-

lone pod warunkiem druku tekstu w całości

z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

Nauka nasza oparta jest na wiernym wykładzie

Pisma Świętego. Dla nas Pismo Święte jest je-

dynym źródłem i normą wiary chrześcijańskiej

oraz życia chrześcijańskiego. Zgodnie z nauką

Pisma Świętego nie ma w nikim innym zbawie-

nia jak tylko w Jezusie Chrystusie, jedynym

Zbawicielu, Odkupicielu i Pośredniku, ukrzy-

żowanym i zmartwychwstałym Panu. Jego

śmierć jest drogą do odkupienia i zbawienia.

Wierzący zostaje usprawiedliwiony jedynie

z łaski Bożej. Zbawienie nie można zyskać przez

własne zasługi, lecz jedynie przez zasługę Je-

zusa Chrystusa.

Wiara w Jezusa Chrystusa jest zupełnym

zaufaniem Bogu, a dobre uczynki wypływa-

ją z tej żywej wiary. Człowiek czyni dobrze

z wdzięczności za darowane mu zbawienia.

Sposób życia i uczynki nie są więc czymś

oderwanym od wiary, one należą do wiary

i z niej wypływają. Nie ma chrześcijańskiej wia-

ry bez chrześcijańskiego życia. Tam gdzie nie

ma miłości i troski o drugiego człowieka, gdzie

nie są przestrzegane przykazania Boże, tam nie

ma wiary – prawdziwego chrześcijaństwa.

Pokoju i radości naszym Czytelnikom

w dniach pamiątki zmartwychwstania

naszego Pana Jezusa Chrystusa

życzy

Redakcja

Droga Prawda Życie

Smutna Wielkanoc

B olesław w innik

I oto tego samego dnia dwaj z nich

szli do miasteczka zwanego Emaus, które

było oddalone o sześćdziesiąt stadiów od

Jerozolimyirozmawializsobąotychwszyst-

kich wydarzeniach. A gdy tak rozmawiali

i nawzajem się pytali, Pan Jezus przybli-

żywszy się szedł z nimi, lecz oczy ich były

zasłonięte, że Go poznać nie mogli. I rzekł

do nich: Cóż to za rozmowy idąc prowa-

dzicie z sobą i czemu jesteście smutni?

(Łk 24, 17).

Czemu jesteście smutni? – pyta Pan

Jezus. Kleopas i jego towarzysz, o których

wspomina powyższy tekst, byli naoczny-

mi świadkami cierpień i agonii Chrystusa,

przeto z ciężkim sercem opuszczali stolicę,

udając się do Emaus. Myśli ich były zajęte

niedawną tragedią na Golgocie. Przecież

zaledwie tydzień temu wielkie mnóstwo

ludu wiwatowało na cześć Chrystusa:

„Hosanna! Hosanna Synowi Dawida”

a parę dni później odrzucono Go i ukrzy-

żowano. Gdy Pan Jezus wstępował do

Jerozolimy, serca wielu Jego zwolenników

tętniły radosną nadzieją rychłego uwolnie-

nia spod panowania Rzymu. Niestety. Jezus

został porwany, oskarżony i zabity. Jak to

się mogło stać, że mając tak wielką moc,

dał się związać i w tak okrutny sposób

zabić?...

Z takim przejęciem dyskutowali, że nie

spostrzegli, jak Ktoś trzeci przyłączył się do

nich. Gdy Go wreszcie zauwa-

żyli, ów Nieznajomy łagodnie

i ze współczuciem ich zapy-

tał:

lecz po tym wszystkim już dziś trzeci

dzień, jak się to stało... (Łk 24, 19-21)

To mówiąc Kleopas odsłonił swą duszę,

która była spowita mrokiem beznadziejne-

go rozczarowania, a wiara w odnowienie

tronu Dawida całkowicie zrujnowana.

Już dziś trzeci dzień... Czas więc wrócić

do Emaus, do dawnego życia. Ze słów

tych widzimy, że w promienny poranek

zmartwychwstania Jezusa Kleopas i jego

towarzysz nie przeżywali znanego nam

uczucia wielkanocnej radości, bowiem

nie doczekawszy się trzech dni, brakło im

wiary w możliwość zmartwychwstania

Chrystusa i pogrążyli się w otchłani smut-

ku i zwątpienia.

Niestety, przykład Kleopasa nie jest

odosobniony i często się powtarza w na-

szych czasach, zwłaszcza wśród tych, któ-

rych wiara nie jest oparta na gruncie Słowa

Bożego, lecz na piasku odziedziczonych

pojęć i formalnych obrzędów – tym praw-

dziwa wielkanocna radość nie jest znana.

Przykład z Kleopasem raz jeszcze po-

twierdza, że dla zwycięstwa nad niewiarą

nie wystarczy tradycyjne świętowanie lub

formalne wierzenie. Konieczne jest bar-

dziej gruntowne poznanie Bożej drogi

zbawienia.

A myśmy się spodziewali... Czego się

spodziewali? – Spodziewali się zrealizowa-

niaswychnacjonalistycznychmarzeń.Była

to fałszywa nadzieja, bowiem Chrystus

nie po to przyszedł na ziemię. Kleopas był

w błędzie, nie znał Pisma i niestety nie

jest wyjątkiem. I podobnie jak wówczas

w drodze do Emaus miał towarzysza

podróży, tak ma ich mnóstwo i obecnie, tak

jak poprzez wszystkie wieki chrześcijań-

stwa.

A myśmy się spodziewali... – Jest to

ulubiony frazes wszystkich „naśladowców

Kleopasa” i rozczarowanych sceptyków,

którzy jednak w swoim mniemaniu są

chrześcijanami. Czego im potrzeba?

Przede wszystkim potrzebne jest im

osobiste spotkanie ze zmartwychwsta-

łym Chrystusem, bo tylko On jest w stanie

wyprowadzić grzesznika z mroku niedo-

wiarstwa i smutku i prowadzić do Króle-

stwa Światłości i prawdziwej wielkanocnej

radości.

Na szczęście zmartwychwstały Chry-

stus dopomógł Kleopasowi wstąpić na

drogę osobistej żywej wiary w Boga i zapalił

ogień niewymownej radości w jego duszy.

Przybliż się i Ty, drogi Czytelniku, do Boga

i uwierz w zmartwychwstałego Chrystu-

sa, a wtedy Wielkanoc już nie będzie dla

ciebie smutna, lecz będzie promieniować

niebiańską radością i to nie tylko w dniu

tego święta, lecz każdego dnia twojego

ziemskiego życia, aż w nieskończoność

– w wieczności.

Cóż to za rozmowy idąc

prowadzicie ze sobą i czemu

jesteście smutni? Pytanie to wy-

dało się im dziwne. Któż, oprócz

wrogów Chrystusa, w takiej

sytuacji może się cieszyć?

Czyś Ty jedyny pątnik

wJerozolimie,któryniewie,cosię

w niej w tych dniach stało?

(Łk 24, 18) – odpowiedzieli

pytaniem.

Z Jezusem Nazareńskim,

który był mężem, prorokiem

mocarnym w czynie i w słowie

przed Bogiem i wszystkim lu-

dem. Jak arcykapłani i zwierzch-

nicy nasi wydali na Niego wyrok

śmierci i ukrzyżowali Go...

A myśmy się spodziewa-

li, że On odkupi Izraela,

Droga Prawda Życie

Nadzieja

Czy możemy sobie wyobrazić nasze

uczucia, gdybyśmy kładąc się wieczorem

do łóżka wiedzieli, że rankiem słońce nie

wzejdzie.

Wyobraźmy sobie to zimno,

tę ciemność, te nieuniknione palce

śmierci, które stopniowo przesuną się

po całym globie ziemskim. Kwiaty

i wszelkie rośliny zwiędną, drzewa

uschną i wszystko życie na ziemi zginie

z powodu braku słonecznego światła.

Lecz Bogu niech będą dzięki – słońce

wschodzi każdego poranka! Jego ciepłe,

życiodajne światło zalewa ziemię. Po

„śmierci” zachodu słońca każdego dnia,

następuje „zmartwychwstanie” wschodu

słońca następnego dnia i nasza nadzieja

zostaje odnowiona.

Każdego ranka słoneczne promienie

przypominają nam, że długa noc grzechu

i ciemności ustąpi przed wiecznym

dniem w niebie.

Pewność naszego zmartwychwstania

w Jezusie Chrystusie jest bardziej pewna

niż wschód słońca każdego dnia.

Ciemna noc śmierci ogarnęła Jezu-

sa. Jego martwe ciało zostało złożone

w grobie. Lecz On zmartwychwstał!

I w Jego zmartwychwstaniu mamy obiet-

nicę naszego zmartwychwstania do ży-

cia. Apostoł Paweł oświadczył: ... tak też

w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni

(Kor15,22).Gdyjutrozobaczysz,jakwscho-

dzi słońce, jak jego promienie rozświetlają

poranne niebo, niech nadzieja napełni twe

serce, gdyż to jest przypomnienie twojego

zmartwychwstania.

Co jest osnową twojej wiary?

M ervin e. r osell

Tłumy ludzi zebrały się wokół wzgó-

rza zwanego Golgotą, co znaczy Miejsce

Trupiej Czaszki. Grecy, Rzymianie, Ara-

bowie, Syryjczycy, Afrykańczycy, Egip-

cjanie i Żydzi ze Wschodu przybyli do

Jerozolimy na święto Paschy, i teraz biorą

udział w dodatkowym widowisku. Oto

nadchodzą. Otoczony rzymskimi żołnie-

rzami, przy akompaniamencie wrzesz-

czącego, zachrypniętego motłochu, idzie

Człowiek zwany Nazarejczykiem. Takie

skromne imię a jakie towarzyszące mu

tłumy?! Czy to nie ten Człowiek, który

twierdził, że jest Synem Bożym, oczeki-

wanym Mesjaszem? Jeśli nie, to dlaczego

ta wielka procesja uczonych w Piśmie,

rabinów, faryzeuszy i saduceuszy, przed-

stawicieli wszystkich znanych grup?

To nie był zwykły człowiek, gdyż szedł

On milcząco i pokornie, bez sprzeciwu

przyjmując uderzenia i wyzwiska. Szedł

zgięty pod ciężarem krzyża, którego

poprzeczna belka wgniatała cierniową

koronę w opływającą krwią głowę. Krew

w gorących promieniach słońca zapiekała

się czarno na Jego obliczu. Każdy krok

wydawał się Jego ostatnim, gdyż rzymski

bicz poszarpał niemiłosiernie Jego skórę

i ciało.

Wreszcie doszli na miejsce. Rzymscy

oprawcy przybili Go do krzyża, a o Jego

szatyrzucalilosy.Ukrzyżowanypomiędzy

dwoma zbójcami, nadal pełen godności

i majestatu, wołał: Ojcze, przebacz im, bo

nie wiedzą, co czynią! Od dziewiątej go-

dziny rano, aż do południa według naszej

miary czasu, ludzie obrzucali Nazarejczy-

ka obelgami i urągali Mu, podczas gdy On

obiecał raj jednemu z pokutujących zbój-

ców i zatroszczył się o swoją matkę, powie-

rzając ją Janowi. A potem, gdy Bóg odwrócił

swoją twarz od Syna obarczonego winami

całego świata, zaćmiło się słońce. Ziemia

zadrżała pod nogami krzyżujących Go

i w tym strasznym momencie Jezus za-

wołał: Boże mój, Boże mój! Czemuś mnie

opuścił?! Ten krzyk rozpaczy wżarł się

w serca widzów. Zadrżeli. Czyżby On na-

prawdę był Synem Bożym, jak mówił?!...

Zmartwychwstanie na to pytanie odpo-

wiedziało najlepiej. Śmierć nie zwyciężyła,

bo ukazał się więcej niż pięciuset braciom

naraz (1Kor 15, 6) zanim został uniesiony

w górę i obłok wziął Go sprzed ich oczu.

I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się

oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie

w białych szatach stanęli przy nich i rzekli:

Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc

w niebo? Ten Jezus, który od was został

wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie,

jak Go widzieliście idącego do nieba

(Dz 1, 9-11).

Śmierć Chrystusa i Jego zmartwych-

wstanie wymagają zajęcia stanowiska

przez każdego człowieka. Reakcje są

bardzo różne i ludzie hołdują różnym

interpretacjom Biblii, teoriom i poję-

ciom. Wiemy, że są fałszywe religie,

które prowadzą do rozpaczy i wiecznego

potępienia. Biblia mówi o tym wyraźnie:

W późniejszych czasach odstąpią niektó-

rzy od wiary i przystaną do duchów zwod-

niczych i będą słuchać nauk szatańskich,

uwiedzieni obłudą kłamców, nazna-

czonych w sumieniu piętnem występku,

którzy zabraniają zawierania związków

małżeńskich, przyjmowania pokarmów...

itd. (1Tm 4, 1-3). Tak, są fałszywe religie.

Niektóre nawet wielbią szatana!

Apostoł Piotr powiada:... będą wśród

was fałszywi nauczyciele, którzy wpro-

Droga Prawda Życie

wadzać będą zgubne nauki i zapierać się

Pana, który ich odkupił, sprowadzając na

się rychłą zgubę. I wielu pójdzie za ich roz-

wiązłością, a droga prawdy będzie przez

nich pohańbiona. Z chciwości wykorzysty-

wać was będą przez zmyślne opowieści...

(2, 1-3). Będą zapierać się Pana, który ich

odkupił – to stwierdzenie wyklucza oia-

rę krwi bezgrzesznego Syna Bożego. Jeśli

hołdujesz religii bez Chrystusa – droga

twoja wiedzie do wiecznego potępienia.

Niedocenianie oiary Jezusa na Golgocie

nie musi być koniecznie umysłowym za-

przeczeniem, wystarczy, że jest lekcewa-

żeniem. Ktoś może znać historię Jezusa,

a jednak lekceważyć Jego oiarę. Szatan

potrai być bardzo subtelny: „Możesz

wierzyć wszystkiemu o Bogu, Jezusie

i Golgocie, ale nie musisz być fanaty-

kiem i próbować jakiegoś tam „przyjęcia

Chrystusa do serca”. Oto sedno współ-

czesnego kłamstwa – umysłowe przyję-

cie teorii, wyłączające zbawiającą wiarę.

A Biblia nakazuje: Wierz w Pana Jezusa,

a będziesz zbawiony (Dz 16, 31). Może po-

wiesz: „Oczywiście wierzę, nawet robię

dużo więcej...” Jeśli cokolwiek dodajesz

do tego wymagania Biblii, czynisz Sło-

wo Boże niewystarczającym. Niektórzy

w najlepszych zamiarach dodają jeszcze

uczynki, ale Biblia wyklucza wszelkie

dodatki, apostoł Paweł stwierdza: Albo-

wiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę,

i to nie z was: Boży to dar. Nie z uczynków,

aby się kto nie chlubił (Ef 2, 8-9).

Dzieło Chrystusa na Golgocie musia-

ło być całkowicie wystarczające, inaczej

Słowo Boże by nie głosiło: Zbawił nas

(Bóg) nie dla uczynków sprawiedliwości,

które spełnialiśmy, lecz dla miłosierdzia

swego... (Tt 3, 5). Aktywna wiara serca

musi być podstawą naszego zbawienia,

jak czytamy w Ewangelii – Kto wierzy

w Syna, ma żywot wieczny... (J 3, 36) Nie

wolno przekręcać słów dotyczących

zbawienia. Co jest osnową twojego

wierzenia? – oraz narodzenia na nowo:

Bo Jeśli ustami swymi wyznajesz, że

Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu

swoim, że Bóg wzbudził Go z martwych,

zbawiony będziesz. Albowiem sercem

wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami

wyznaje się ku zbawieniu (Rz 10, 9-10).

A wreszcie: Kto ma Syna, ma żywot;

kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota

(1J 5, 12).

Pozostaje nam więc jedno podstawo-

we pytanie: „Żyjesz, czy też jesteś martwy

w swych grzechach? Masz Syna Bożego,

czy nie? Cóż więc mam uczynić z Jezusem,

którego zowią Chrystusem? (Mt 27, 22) – to

pytanie Piłata jest skierowane do każdego

z nas. Czy odrzucisz Syna Bożego, by nadal

hołdować fałszywej religii przedstawionej

tobie przez rodziców czy przyjaciół, któ-

rzy nie zadali sobie trudu, by sprawdzić jej

prawdziwość? Weź Biblię i przekonaj się

sam. Upewnij się, czy twoje wierzenie ma

za podstawę zmartwychwstałego Jezusa

Chrystusa – Osobę Syna żywego Boga

a nie księdza, jakieś paragrafy etyki czy

program socjalny, czy też jakąś ludzką

ideę.

tł. A. B.

Ktoś ingerował ...

B ill T urner

I bardzo rano, skoro wzeszło słońce,

pierwszego dnia tygodnia, przyszły do

grobu i mówiły do siebie: Któż nam odwali

kamień od drzwi grobu? (Mk 16, 2-3).

Świt dnia zmartwychwstania Chry-

stusabyłpełenniespodzianek.GdyMaria

Magdalena i inne niewiasty szły rankiem

do grobu, by namaścić ciało Chrystusa,

nie myślały, że kamień będzie odwalony

i grób pusty. Ich pierwszą na pusty grób

reakcją było rozczarowanie. Ktoś zainge-

rował! Wzięto ciało ich Pana!

Maria Magdalena zawiadomiła

Piotra. Wtedy Piotr i „ów drugi uczeń”

pobiegli do grobu. Ten drugi uczeń przy-

szedł pierwszy do grobu, a nachyliwszy

się, ujrzał leżące prześcieradła: jednak

nie wszedł. Przyszedł także i Szymon

Piotr, który szedł za nim i wszedł do grobu

i ujrzał leżące prześcieradła oraz chu-

stę, która była na głowie Jego, nie leżącą

z prześcieradłami, ale zwiniętą osobno

na jednym miejscu. A wtedy wszedł i ów

drugi uczeń, który pierwszy przybiegł do

grobowca, i ujrzał, i uwierzył (J 20, 5-8).

Corzeczywiściezaszłoodpopołudnia

owego piątku do świtu dnia zmartwych-

wstania? – Ktoś zaingerował. Trzeba

zauważyć wzmiankę o prześcieradłach,

w które owinięto ciało Jezusa i w których

został pochowany. Nie było wątpliwo-

ści, że Jezus umarł. Istnieją wprawdzie

teorie, że Jezus nie umarł, tylko zemdlał

i potem w chłodnym grobowcu oprzy-

tomniał, wyszedł z grobu i udawał, że

zmartwychwstał. Ale teoria ta jest jak

najbardziej nieprawdopodobna. Mamy

uwierzyć, że izycznie zmaltretowany

człowiek, z rozdartymi od biczowania

plecami, z conajmniej pięcioma poważ-

nymi ranami, skrępowany śmiertelnym

całunem, zdołał, odwalić kamień, do

którego, by ruszyć go z miejsca, potrzeba

było kilku silnych mężczyzn? Że ponad-

to Jezus zdołał wymknąć się rzymskiej

straży, zdobyć z jakiegoś nieznanego

źródła ubranie i uciec nie słaniając się

na nogach? Nie! Ktoś zaingerował! Jezus

umarł, lecz zmartwychwstał. Zwyciężył

śmierć!

Chrześcijaństwo nie zostało zapo-

czątkowane wiarą w jakiegoś zamę-

czonego przywódcę, ale jest owocem

miłości i żywej obecności żywego Pana!

Pusty grób świadczy o zwycięstwie nad

śmiercią i absolutnej supremacji Bożego

Ducha. Ktoś zaingerował!

Co właściwie się stało? – Mówiono, że

ciało zostało zabrane przez Józefa, może

przez Rzymian albo żydowskie władze.

Sugerowano nawet, że wczesnym ran-

kiem niewiasty pomyliły groby. Gdyby

któreś ze wskazanych przypuszczeń

było prawdziwe, wrogowie Jezusa mogli

udowodnić je światu pokazując zwłoki

Jezusa? Przecież ciało nie mogło zginąć

albo zniknąć! Czy można podejrzewać,

że jedenastu mężczyzn głoszących

zmartwychwstanie ukrywało prawdę

i za kłamstwo gotowych było umierać? Ci,

którzy napisali Ewangelię, nie usiłowali

czegoś udowodnić. Oni po prostu świad-

czyli o fakcie! Gdyby próbowali stworzyć

ten fakt, ich. świadectwa nie byłyby takie

różnorodne. Przez zgodność relacji stara-

liby się uczynić je wiarogodnymi. Gdyby

ich relacje były całkowicie zgodne, co do

słowa, mielibyśmy powód podejrzewania

ich o zmowę. Zdrowy rozsądek mówi

nam, że żaden rząd, szczególnie rzymski,

nie wszcząłby oicjalnego dochodzenia

Droga Prawda Życie

o jakiegoś trupa, który zniknął z grobu.

Prawdopodobnie ograniczono by się do

wzmianki w gazecie, że „martwi cieśle

nie zmartwychwstają” albo, „jakim bez-

myślnym historiom wierzą ignoranci”.

Jezus umarł, ciało zostało obłożone 100

funtami wonnych maści. Grób został

opieczętowany, a Żydzi prosili Piłata

o zabezpieczenie grobu, na co on odpo-

wiedział: Macie straż, idźcie, zabezpiecz-

cie, jak umiecie (Mt. 27, 65). Jego słowa, jak

umiecie” wskazują na to, że Piłat podejrze-

wał, że „ktoś zaingeruje”. W przeciwnym

wypadku by nie powątpiewał, że zdołają

zabezpieczyć grób?

Kobiety, idąc do grobu, martwiły

się: Któż nam odwali kamień od drzwi

grobu? Ktoś zaingerował – I oto powstało

wielkie trzęsienie ziemi, albowiem anioł

Pański zstąpił z nieba i przystąpiwszy od-

walił kamień i usiadł na nim (Mt 28, 2).

Kobiety były przerażone tym widokiem

i głosem anioła. Pobiegły do apostołów

z tą nieprawdopodobną wieścią. Piotr

i Jan ruszyli natychmiast do grobu

i zdumieli się widząc leżące prześcieradła

i zwiniętą chustę, i ani śladu wonności na

podłodze. I uwierzyli...

Pusty grób jest konieczny, by wierzyć

w zmartwychwstanie. Nasz zmartwych-

wstały Pan nie był duchem. Jego ciało

Jerozolima Ogród Józefa z Arymateii

było dostrzegalne zmysłami, ale duchowe

w swej istocie. Zmartwychwstanie jest

nie tylko dowodem nieśmiertelności,

ale przede wszystkim zapewnieniem, że

ponieważ On żyje, my również żyć będzie-

my. Ważne jest nie to, że On żył, ale że

żyje!

Kto ludziom odwali kamień od drzwi

grobowca, w którym jak się wydaje,

że nasz Pan jest zamknięty? – Tylko ludzie

wierzący, którzy objawią światu żywego

Pana. Wierzący, którzy doświadczyli

mocy zmartwychwstania Chrystusa

i którzy teraz żyją tą mocą i razem z Nim

pracują dla Królestwa, które nie będzie

mieć końca!

tł. A. B.

Krzyż

Zmartwychwstanie

w. B ryćko

Krzyż w głębokim znaczeniu tego słowa nie jest punktem odpra-

wy chrześcijanina w poszukiwaniu ważniejszych spraw. Jest to miejsce

stałego stacjonowania chrześcijanina. Krzyż to nie pierwszy stopień

duchowego wzrostu odrodzonego człowieka – to szczyt kulminacyj-

ny. Chrześcijaństwo zaczyna się pod krzyżem, ale od krzyża nigdy

nie odstępuje, bo tylko pod krzyżem może „rosnąć do pełni wzrostu

Chrystusowego”.

Krzyż to codzienna realność w życiu duchowego chrześcijanina.

Z Chrystusem jestem ukrzyżowany i żyję już nie ja, ale żyje we mnie

Chrystus (Gal 2, 20).

Dla Jezusa krzyż oznaczał

kapitulację wobec woli swego

niebieskiego Ojca („Nie jak ja

chcę, ale jak Ty”). Krzyż ozna-

cza oiarowanie siebie innym.

Krzyż – skrzyżowanie

własnej woli z wolą Bożą. To

tu chrześcijanin powinien de-

cydować, komu ma dogadzać.

Bogu? Ludziom? Samemu so-

bie? Krzyż to ten wierny znak,

na podstawie którego określa

się prawdziwe chrześcijaństwo

i odróżnia się prawdziwego

chrześcijanina od fałszywego.

Zmartwychwstanie to dowód Bożej wszechmocy,

Zwycięstwo nad śmiercią – to cud!

Piekło nie ma już mocy,

Chrystus żyje! On zbawił swój lud.

Zmartwychwstanie to dokument zbawienia.

Który daje zmartwychwstały nasz Pan.

To jest pieczęć od Ojca na niebie.

Tak świadczy apostoł Jan.

Zmartwychwstanie to wiosna i życie.

Co zrywa okowy śmierci i zła.

Triumfuje radość! Raniutko o świcie

Otarta smutku i rozpaczy łza.

Kto ma Jezusa, ma żywot wieczny,

W Nim może nad grzechem zwycięstwo mieć,

Lecz bez Jezusa podlega złej mocy.

Która wiedzie na niechybną śmierć.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: