Opinia przelotów dzikich ptaków..... prof. dr hab. Maciej Gromadzki.pdf

(652 KB) Pobierz
Opinia
dotycząca przelotów w Polsce dzikich ptaków pochodzących z
Zachodniej Syberii, Uralu oraz europejskiej środkowej części
Federacji Rosyjskiej
prof. dr hab. Maciej Gromadzki
Zakład Ornitologii PAN
Status wędrówkowy ptaków występujących w Polsce
W Polsce gniazduje około 240 gatunków ptaków, z których prawie wszystkie (wyjątkiem
są tu oba gatunki wróbli – wróbel domowy i mazurek, niektóre krukowate – np. sroka i
kruk, niektóre gatunki sikor i innych drobnych ptaków, większość gatunków sów, kuraki
leśne – cietrzew, głuszec i jarząbek, dzięcioły) przemieszczają się na zimę na bliższe lub
dalsze odległości, w kierunku zachodnim, południowo-zachodnim, południowym lub
południowo-wschodnim, zależnie od gatunku lub populacji. U szeregu gatunków
występuje zjawisko zamiany populacji, które polega na tym, że polskie populacje lęgowe
określonych gatunków odlatują na zimę do innych krajów (choć odlot nie zawsze
obejmuje 100% populacji krajowej), a na ich miejsce przylatują do nas populacje z
północy, północnego-wschodu lub wschodu, które u nas zimują (np. kawka, gawron,
wrona siwa, różne gatunki ptaków drapieżnych, różne gatunki sikor).
Poza lęgowymi gatunkami ptaków w Polsce regularnie pojawia się na wędrówce, tutaj
zimuje lub zalatuje dalszych około 160 gatunków. Ptaki te pochodzą z obszarów
położonych na wschód, północny-wschód lub na północ od Polski.
Trasy przelotu ptaków, prowadzące jesienią przez Polskę.
Według generalnej klasyfikacji systemu wędrówek ptaków wodno-błotnych w Eurazji,
Polska znajduje się w obrębie dwóch wielkich szlaków przelotu – wschodnioatlantyckiego
(ang. East Atlantic Flyway) i śródziemnomorsko-czarnomorskiego (ang. Mediterranean-
Black Sea Flyway, ryc.1), które zasięgiem swym obejmują całą Europę, znaczną część
Afryki, łącznie z całym zachodnim wybrzeżem tego kontynentu oraz znaczną część
Arktyki północno-amerykańskiej. Na znacznych obszarach Europy, Afryki i syberyjskiej
Arktyki szlaki te kontaktują się z zachodnioazjatycko-afrykańskim szlakiem przelotu
(ang. West Asia-Africa Flyway ), zaś za pośrednictwem tego szlaku oraz daleko na północ
wysuniętych lęgowisk kontaktują się ze szlakami centralnoazjatycko-indyjskim (ang.
Central Asia-India Flyway) i wschodnioazjatycko-australoazjatyckim (ang. East Asia-
Australasia Flyway). Szlaki te schematycznie zaznaczone są na ryc. 1. Powiązania
pomiędzy szlakami określają możliwości wymiany i kontaktów między osobnikami
tworzącymi poszczególne populacje, które jednak z reguły poruszają się w obrębie
odrębnych szlaków.
Odnosząc się do problemu rozmieszczenia szlaków przelotu ptaków na obszarze naszego
kraju należy powiedzieć, że w zasadzie pokrywają one cały jego obszar i nie sposób jest
wskazać tereny, nad którymi przelotne ptaki nie pojawiają się. Wyraźniejsze koncentracje
przelotu obserwuje się wzdłuż wybrzeża Bałtyku oraz wzdłuż wielkich rzek, a zwłaszcza
Wisły, która stanowi wyraźny szlak przelotu niektórych gatunków ptaków wodno-
błotnych. Nie oznacza to, że wędrujące ptaki z tej grupy siadają wszędzie. Ich znaczące
koncentracje stwierdzono przede wszystkim na obszarach morskich, na Wiśle i Odrze
oraz na różnych zbiornikach wodnych, przede wszystkim w zachodniej części kraju. Na
załączonej mapie (ryc. 2) przedstawione są główne miejsca koncentracji ptaków wodno-
błotnych podczas wędrówki jesiennej, gdzie jednorazowo gromadzą się ptaki w ilości
powyżej 20 000 osobników.
Koncentracje innych gatunków ptaków, poza ptakami wodno-błotnymi, nie są tak
wyraźnie zaznaczone i nie są tak dobrze rozpoznane, ale z pewnością można stwierdzić, iż
praktycznie występują na obszarze całego kraju.
Regiony Polski, w których zimują ptaki
Ptaki osiadłe zimują na terenie całego kraju. To samo można powiedzieć o ptakach
wędrownych, z tym że odmiennie zachowują się ptaki wodne i ptaki lądowe.
Ptaki lądowe zimują na obszarze całego kraju, ich występowanie nie jest w zasadzie
uzależnione od warunków atmosferycznych lecz przede wszystkim od warunków
pokarmowych (np. dostępność nasion i owoców). Występują w lasach (np. sikory), na
terenach rolniczych, w osiedlach i miastach (mewy, gawron, kawka, jemiołuszka, sikory,
2
wiele innych gatunków drobnych ptaków), na polach uprawnych (różne gatunki drobnych
ptaków).
Ptaki wodne zimują przede wszystkim na północy (Zalew Wiślany, Zatoka Gdańska,
Zatoka Pucka, przybrzeżne wody Bałtyku, Zatoka Pomorska) oraz na zachodzie kraju
(Zalew Szczeciński, Dolna Odra, Park Narodowy Ujścia Noteci, zbiorniki retencyjne –
przede wszystkim w dorzeczu Odry). Ważnym obszarem zimowania jest także Wisła i jej
dorzecze, liczne jeziora i kompleksy stawowe, a szczególnie zbiorniki odbierające zrzuty
podgrzanych wód przemysłowych. Zimowanie ptaków wodnych (z wyjątkiem ptaków
zimujących na Bałtyku) uzależnione jest od zlodzenia zbiorników – w miarę
postępującego zlodzenia przenoszą się one na zachód, choć istnieją wyjątki od tej reguły
(np. bernikla kanadyjska zimująca na Zalewie Wiślanym) w przypadku gatunków, które
żerując na lądzie, noce mogą spędzać na tafli lodowej zbiorników wodnych. Od zlodzenia
zbiorników w szczególny sposób uzależnione są ptaki, które cały cykl dobowy (łącznie z
żerowaniem) spędzają na wodzie. Te ptaki na zbiornikach zamarzniętych nie występują
(np. łabędź niemy). Ptaki, które żerują na lądzie, a na zbiorniku tylko nocują (np. gęsi
zbożowe, gęsi białoczelne, łabędzie krzykliwe) są mniej wrażliwe na zlodzenie
zbiorników, reagując silniej na grubość pokrywy śniegowej, pokrywającej żerowiska.
Znajomość występowania zimujących ptaków wodnych ograniczona jest w zasadzie do
znajomości zbiorników wodnych, na których one nocują. Zasięg rozlotów ptaków ze
zbiorników noclegowych na żerowiska nie jest poznany, wiadomo tylko, że może on
sięgać promienia kilkudziesięciu kilometrów od zbiornika wodnego. Na ryc. 3.
przedstawiono rozmieszczenie w kraju miejsc koncentracji zimujących stad ptaków
wodno-błotnych w ilości powyżej 20 000 osobników.
Docelowy zasięg wędrówek polskich ptaków lęgowych lub ptaków
wędrujących jesienią przez Polskę
Wymienione w tytule grupy gatunków ptaków docierają do: wszystkich krajów Europy
Centralnej, Europy Zachodniej i Europy Południowej (ptaki wodno-błotne, ptaki
drapieżne, ptaki wróblowe), Afryki Północnej (żurawie, gęgawy, ptaki siewkowe, ptyaki
drapieżne, ptaki wróblowe), całego pasa Afryki Zachodniej, aż do Przylądka Dobrej
Nadziei (przede wszystkim wybrzeże Atlantyku – ptaki siewkowe, rybitwy), Afryki
Równikowej (kaczki, mewy żółtonogie, ptaki siewkowe, ptaki drapieżne, ptaki
wróblowe), Afryki Wschodniej – aż do Republiki Południowej Afryki (bociany białe,
3
bociany czarne, ptaki drapieżne, ptaki siewkowe, ptaki wróblowe), Półwyspu Arabskiego
(ptaki wodno-błotne) oraz Azji Centralnej (ptaki wróblowe).
Dodatkową ilustracją omawianego zagadnienia są mapy rozmieszczenia wiadomości o
obrączkowanych ptakach przedstawione na rycinach 4 i 5.
Okres jesiennych wędrówek ptaków w Polsce
Tzw. jesienne wędrówki ptaków, czyli przeloty od lęgowisk ku zimowiskom,
rozpoczynają się w Polsce już w końcu maja przelotami czajek, szpaków (Polska
północna) oraz kaczek (samce i samice, które utraciły lęgi) na pierzowiska (miejsca, gdzie
co roku stare upierzenie zmieniane jest na nowe, a ptaki na pewien okres tracą zdolność
lotu) . Wędrówki te trwają przez czerwiec, kiedy to podejmują wędrówkę gęgawy lecące
na pierzowiska (najbardziej znane pierzowisko gęgaw i kaczek w Polsce mieści się w
Parku Narodowym Ujście Warty). W drugiej połowie czerwca rozpoczyna się wędrówka
niektórych ptaków siewkowych (przede wszystkim lęgowych z Polski oraz samców
wracających z północnych lęgowisk, na których przebywają przez okres toków i
zapładniania samic) oraz śmieszek. Lipiec to okres wędrówki ptaków siewkowych, mew i
rybitw. Sierpień to początek wędrówki reszty gatunków ptaków w tej części Europy, która
trwa przez wrzesień, październik i kończy się w pierwszej połowie listopada przelotem
ostatnich gatunków, rekrutujących się przede wszystkim z Arktyki. W tym czasie
przybywają do Polski ptaki u nas zimujące, tzw. goście zimowi.
Gatunki ptaków wędrownych, zimujących w Polsce (wymienione zostały
jedynie gatunki zimujące regularnie w większych ilościach)
Ptaki wodno-błotne
nur czarnoszyi Gavia arctica (Bałtyk)
nur rdzawoszyi Gavia stellata (Bałtyk)
perkoz dwuczuby Podiceps cristatus (przede wszystkim wybrzeże)
perkoz rdzawoszyi Podiceps grisegena (przede wszystkim wybrzeże)
perkoz rogaty Podiceps auritus (przede wszystkim wybrzeże)
zausznik Podiceps nigricollis (cały kraj, szczególnie Śląsk)
4
perkozek Tachybabtus ruficollis (głównie zachodnia cześć kraju)
kormoran, Phalacrocorax carbo (cały kraj)
czapla siwa Ardea cinerea (głównie zachodnia cześć kraju)
łabędź niemy, Cygnus olor (cały kraj)
łabędź krzykliwy, Cygnus cygnus (północna część kraju)
gęś zbożowa, Anser fabalis (zachodnia część kraju)
gęś białoczelna, Anser albifrons (zachodnia część kraju)
gęgawa, Anser anser (zachodnia część kraju)
bernikla kanadyjska, Branta canadensis (Zalew Wiślany)
krzyżówka, Anas platyrhynchos (cały kraj)
świstun Anas penelope (cały kraj)
czernica, Aythya fuligula (przede wszystkim wybrzeże Bałtyku i Zalewy – Wiślany i
Szczeciński, a także ujściowe odcinki wielkich rzek)
głowienka Aythya ferina (głównie rejon ujścia Odry i wody śródlądowe)
ogorzałka, Aythya marila (przede wszystkim wybrzeże Bałtyku i Zalewy – Wiślany i
Szczeciński)
gągoł, Bucephala clangula (przede wszystkim wybrzeże Bałtyku i Zalewy – Wiślany i
Szczeciński, a także ujściowe odcinki dużych rzek)
lodówka, Clangula hyemalis (przede wszystkim Bałtyk)
uhla, Melanitta fusca (Bałtyk)
markaczka, Melanitta nigra (Bałtyk)
bielaczek, Mergus albellus (przede wszystkim Zalewy – Wiślany i Szczeciński)
szlachar, Mergus serrator (przede wszystkim Zatoka Pomorska i Zatoka Gdańska)
nurogęś, Mergus merganser (przede wszystkim wybrzeże Bałtyku i Zalewy – Wiślany i
Szczeciński, a także dolne odcinki wielkich rzek)
śmieszka, Larus ridibundus (cały kraj)
mewa pospolita, Larus canus (przede wszystkim wybrzeże Bałtyku, wielkie rzeki)
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin