Dutka_Wojciech_-_Krew_faraonów.pdf

Wojciech Dutka

KREW FARAONÓW

Prolog

W szóstym roku panowania faraona Mencheperre Totmesa

III nad granicą syryjską zaszły niespodziewane wypadki, które

zmąciły spokój Egipcjan, wysłanych przez niego do podbitych

królestw północnej Syrii. Na rozkaz faraona i ja musiałem

opuścić garnizon stacjonujący w forcie nad środkowym Eufra-

tem i ruszyć na spotkanie tego, co zgotowali mi bogowie.

Miałem w sercu gorycz i strach, chociaż wiedziałem, że

krzyk sokoła w przestworzach, który zawsze słyszałem, i tym

razem będzie mi towarzyszył. Nareszcie poczułem się wolny.

Moje przeznaczenie nie przyniosło mi śmierci, której pragnąłem.

Dało mi życie, o jakim nigdy nie marzyłem. Życie wybrańca

bogów. Teraz już wiem, dlaczego budziłem się przez tysiące

poranków, słysząc krzyk sokoła, świętego ptaka Horusa — przy-

zywał mnie. Zostałem przez niego naznaczony.

Od lat przebywam na wygnaniu. Teraz, zatajając moje imię,

będące w ziemi Kem imieniem zdrajcy, rozpocznę opowieść

o mrocznych i strasznych wydarzeniach, których byłem świad-

kiem. Te wspomnienia są wszystkim, co mi zostało. Nie czuję

już do nikogo nienawiści. I zanim umrę, chcę zapisać te papiru-

sy, ponieważ pamięć jest darem i nawet bogowie nie mogą mi

jej odebrać.

Część pierwsza

ROZDZIAŁ 1

Znak ibisa

W kraju Kem panowała królowa Maatkare Hatszepsut. Na

jej dworze roiło się od wszelkiej maści dworaków, intenden-

tów, urzędników, cuchnących etiopskimi pachnidłami jak

kotki ze świątyni bogini Bastet, i ministrów, załatwiających

sprawy urzędowe w przerwach między zapasami w łożach

nierządnic.

Jednym z chłopców przygotowujących się do pierwszego

stopnia wtajemniczenia w rytuał znaków i tańców ku czci boga

Sobka w Fajum był Anchnum. Pod względem fizycznym nie

różnił się od innych egipskich dzieci. Miał ciemną, spaloną

słońcem skórę, delikatną twarz, ciemne kręcone włosy i oczy

czarne jak węgle.

Pewnego dnia Minhotep, kapłan wychowawca, powiedział

mu, że zostanie wysłany z najbliższą karawaną pocztową na

dalszą naukę do samej stolicy. Kapłani Sobka utrzymywali

kontakty z wieloma kupcami i życzliwymi urzędnikami w du-

żych miastach, którzy co rok przyjeżdżali do świątyni lub

wysyłali podarki dla świętych zwierząt boga — krokodyli.

Właśnie do jednego z takich urzędników, wyznawców Pana

Wody, trafić miał Anchnum. Przed chłopcem z prowincji ot-

wierała się możliwość zobaczenia wielkiej stolicy wielkiego

świata.

Urzędnik, który zaprosił chłopca, sprawował urząd intendenta

na dworze królowej. Nazywał się Minmose. Jego żona była

Nubijką. Nie mieli dzieci, jednak damy tebańskie wiedziały,

jak bardzo Satre pragnie je mieć. Co miesiąc składała w ofierze

jagnię antylopy i miód dla bogini Hathor, Pani Domowego

Ogniska. Minmose brak dzieci rekompensował sobie karierą na

dworze i dobrymi kontaktami z wyżej postawionymi sekreta-

rzami w poszczególnych domenach faraona, którzy regularnie

zamawiali u niego rylce, woskowe tabliczki, papirusy i wino.

Pewnego upalnego dnia, kiedy Nil znajdował się jeszcze

w najbardziej spokojnym okresie swego bytowania w korycie,

Anchnum, po długiej i męczącej podróży, dotarł na miejsce.

Teby były wówczas miastem światowym w pełnym znaczeniu

tego słowa i wywarły na chłopcu ogromne wrażenie. Karawana

minęła dzielnicę biedoty i wjechała na ulicę wiodącą do dziel-

nicy urzędników, przedzierając się przez tłumy zaaferowanych

przechodniów, gapiów i zawsze wietrzących sensację sprzedaw-

ców daktyli i mulego sera.

Dom, w którym Anchnum miał zamieszkać, wyglądał wspa-

niale. Przylegały do niego mniejsze budynki będące pomiesz-

czeniami gospodarskimi, tam mieszkała też służba złożona

z niewolników. Po chwili podbiegło kilku z nich, a jeden

szybkim ruchem zdjął niewysokiego chłopca z grzbietu osła

i postawił na ziemi.

— Ruszać się, bydlaki! — wrzeszczał dozorca. — Bo do-

staniecie takie baty, że przez miesiąc nie usiądziecie na tyłkach!

Służba rozpakowywała skórzane sakwy i lniane worki wypeł-

nione świeżymi daktylami i figami. Z początku nikt nie inte-

resował się chłopcem. Dopiero po dłuższej chwili, która prze-

straszonemu młokosowi wydawała się wiecznością, zjawił się

młody niewolnik o skórze nieco jaśniejszej od skóry innych

niewolników, choć także spalonej słońcem, i płowych włosach.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: