mickiewicz_switezianka.pdf

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Partnerem projektu

jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza

pochodzącego ze zbiorów BN. Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie

publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.

Źródło: http://wiki.wolnepodreczniki.pl/Lektury:Mickiewicz/Ballady/%C5%9Awitezianka

Adam Mickiewicz

Świtezianka

BALLADA

Jakiż to chłopiec piękny i młody?

Jaka to obok dziewica?

Brzegami sinej Świtezi wody

Idą przy świetle księżyca.

Ona mu z kosza daje maliny,

A on jej kwiatki do wianka;

Pewnie kochankiem jest tej dziewczyny,

Pewnie to jego kochanka.

Każdą noc prawie, o jednej porze,

Pod tym się widzą modrzewiem.

Młody jest strzelcem w tutejszym borze;

Kto jest dziewczyna? ja nie wiem.

Skąd przyszła? darmo śledzić kto pragnie,

Gdzie uszła? nikt jej nie zbada.

Jak mokry jaskier wschodzi na bagnie,

Jak ognik nocny przepada.

— „Powiedz mi piękna, luba dziewczyno,

Na co nam te tajemnice —

Jaką przybiegłaś do mnie drożyną?

Gdzie dom twój, gdzie są rodzice?

Minęło lato, zżółkniały liścia

I dżdżysta nadchodzi pora:

Zawsze mam czekać twojego przyścia

Na dzikich brzegach jeziora?

Zawszeż po kniejach jak sarna płocha,

Jak upiór błądzisz w noc ciemną?

Zostań się lepiej z tym, kto cię kocha,

Zostań się, o luba, ze mną!

Chateczka moja stąd niedaleka

Pośrodku gęstej leszczyny;

Jest tam dostatkiem owoców, mleka,

Jest tam dostatkiem zwierzyny”.

— „Stój, stój, odpowie, hardy młokosie,

Pomnę, co ojciec rzekł stary;

Słowicze wdzięki w mężczyzny głosie,

A w sercu lisie zamiary.

Więcej się waszej obłudy boję,

Niż w zmienne ufam zapały;

Możebym prośby przyjęła twoje:

Ale czy będziesz mnie stały?” —

Chłopiec przyklęknął, chwycił w dłoń piasku,

Piekielne wzywał potęgi,

Klął się przy świętym księżyca blasku…

Lecz czy dochowa przysięgi?

„Dochowaj, strzelcze, to moja rada:

Bo kto przysięgę naruszy,

Ach, biada jemu, za życia biada!

I biada jego złej duszy!”

To mówiąc, dziewka więcej nie czeka,

Wieniec włożyła na skronie,

I pożegnawszy strzelca z daleka,

Na zwykłe uchodzi błonie.

Próżno się za nią strzelec pomyka,

Rączym wybiegom nie sprostał;

Znikła jak lekki powiew wietrzyka,

A on sam jeden pozostał.

Sam został, dziką powraca droga,

Ziemia uchyla się grząska.

Cisza wokoło, tylko pod nogą

Zwiędła szeleszcze gałązka.

Idzie nad wodą, błędny krok niesie,

Błędnymi strzela oczyma:

Wtem wiatr zaszumiałpo gęstym lesie,

Woda się burzy i wzdyma.

Burzy się, wzdyma, pękają tonie,

O niesłychane zjawiska!

Ponad srebrzyste Świtezi błonie

Dziewicza piękność wytryska.

Jej twarz, jak róży bladej zawoje,

Skropione jutrzenki łezką:

Jako mgła lekka, tak lekkie stroje

Obwiały postać niebieską.

— „Chłopcze mój piękny, chłopcze mój młody,

Zanuci czule dziewica —

Po co wokoło Świteziu wody

Błądzisz przy świetle księżyca?

Po co żałujesz dzikiej wietrznicy,

Która cię zwabia w te knieje,

Zawraca głowę, rzuca w tęsknicy,

I może jeszcze się śmieje?

Daj się namówić czułym wyrazem:

Porzuć wzdychania i żale,

Do mnie tu, do mnie, tu będziem razem

Po wodnym pląsać krysztale.

Czy zechcesz, niby jaskółka chybka,

Oblicze tylko wód muskać,

Czy zdrów jak rybka, wesół jak rybka,

Cały dzień ze mną się pluskać,

„A na noc w łożu srebrnej topieli,

Pod namiotami zwierciadeł,

Na miękkiej wodnych lilijek bieli,

Śród boskich usnąć widziadeł”. —

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: