Najwięcej złotych żniwiarzy było wśród Żydów.pdf

Najwięcej złotych żniwiarzy było wśród Żydów

Aktualizacja: 2011-03-14 9:25 pm

Jan Tomasz Gross wykazał się “niebywałą odwagą” polegającą na kolejnej konfabulacji o zbrodniach

Polaków na Żydach i ich mieniu w czasie niemieckiej okupacji i tuz po niej, za okupacji sowieckiej.

Konfabulacji bez źródeł, z przekłamanym anonimowym zdjęciem, ale głośnej bo atrakcyjnej dla

wszystkich innych narodów niż Polacy. W oczywisty sposób atrakcyjnej dla Niemców, którzy marzą o

odwróceniu narracji i wartości dotyczących II Wojny Światowej. Atrakcyjnej dla Rosjan, którzy znów

podają sobie nad Polską rękę z Berlinem i woleliby, żeby się nie mówiło o Polakach jako skrzywdzonych

ofiarach poprzedniego paktu Rosyjsko-Niemieckiego, ale jako szkodnikach, warchołach i kanaliach, z

którymi można się nie liczyć. Narracja Grossa oczywiście atrakcyjna jest dla wszystkich narodów które

kolaborowały z Hitlerem (Łotwa, Słowacja, Francja) lub które same skalały się zdradą

(Anglia). Kalumnia ta wygodna jest dla Amerykanów, którzy partycypują na biznesie prawniczym na

roszczeniach majątkowych w stosunku do Polski, i w końcu atrakcyjna dla samych Żydów, którzy

stworzyli przedsiebiorstwo holokaust i co najważniejsze, chcą przykryć swoją najbardziej nikczemną i

ponurą historię zdrad, szalbierstw i podłości w stosunku do członków własnego narodu.

Najsłynniejsza żydowska myślicielka XX wieku Hannah Arendt w książce “Eichmann w Jerozolimie”

(Kraków 1987). Napisała tam m.in. (s. 151): “Dla Żydów rola, jaką przywódcy żydowscy odegrali w

unicestwieniu własnego narodu, stanowi niewątpliwie najczarniejszy rozdział całej historii”.

Uległość Judenratów wobec nazistów oznaczała skrajną kompromitację żydowskich elit w państwach

okupowanych przez III Rzeszę. Arend stwierdziła wprost: “O ile jednak członkowie rządów typu

quislingowskiego pochodzili zazwyczaj z partii opozycyjnych, członkami rad żydowskich byli z reguły

cieszący się uznaniem miejscowi przywódcy żydowscy, którym naziści nadawali ogromną władzę do

chwili, gdy ich także deportowano” (tamże, s. 151).

Arendt pisała, że bez pomocy Judenratów w zarejestrowaniu Żydów, zebraniu ich w gettach, a potem

pomocy w skierowaniu do obozów zagłady zginęłoby dużo mniej Żydów. Niemcy mieliby bowiem dużo

więcej kłopotów ze spisaniem i wyszukaniem Żydów. W różnych krajach okupowanej Europy powtarzał

się ten sam perfidny schemat: funkcjonariusze żydowscy sporządzali wykazy imienne wraz z

informacjami o majątku Żydów, zapewniali Niemcom pomoc w chwytaniu Żydów i ładowaniu ich do

pociągów, które wiozły ich do obozów zagłady. Także w Polsce doszło do potwornego

skompromitowania dużej części żydowskich elit poprzez ich uczestnictwo w Judenratach i posłuszne

wykonywanie niemieckich rozkazów godzących w ich współrodaków.

Przy tym, skuteczność Policji Żydowskiej w wykonywaniu rozkazów okupacyjnych, wyłapywaniu

niepokornych Żydów, udaremnianiu im ucieczek z getta, ograbianiu z kosztowności i żywności,

ujawnianiu skrytek oraz “załatwianiu” braciom szybszej ekspedycji do obozów zagłady, przekraczała

wielokrotnie szkodliwość wszystkich szmalcowników i kolaborantów narodowości polskiej na terenach

okupowanych przez Niemców.

Jeżeli tacy jak Jan Tomasz Gross lub (na mniejszą skalę) bloger Eli Barbur są tak skrupulatni w liczeniu

żydowskich krzywd, to zanim ostatecznie obarczą Polaków odpowiedzialnością za holokaust, niech

najpierw zobaczą belkę (jak legar) we własnym oku.

Różański/Goldberg

Humer

Co dziwne, sami Żydzi, tak chętnie plujący na Polaków za ich bohaterską postawę w czasie terroru

niemieckiego jakoś dziwnie milczą na temat skali pomocy, jaką udzielali Żydzi Polakom w czasie

ciężkich lat Stalinizmu – a więc raptem kilka lat później. Chętnie poznałbym jednego sprawiedliwego

Żyda wśród narodów świata, który ratował polskich oficerów, AKowców i siedemnastoletnie łączniczki z

łap enkawudowskich oprawców Rakowieckiej, Jaworzna lub Zamku Lubeskiego. Kołaczą mi sie z tego

okresu takie nazwiska żydowskie jak Humer, Goldberg, Michnik, Morel i Stolzman… Ci wprawdzie

Polaków nie ratowali lecz katowali, ale przynajmniej dwóch z nich przyjaźniło się z rodziną Jana

Tomasza Grossa. I tu jest ten pies pogrzebany.

Łażący Łazarz

Za: Nowy Ekran

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: