King Stephen - Czwarta po północy.pdf - E-booki - HolyJane

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software

http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

King Stephen - Czwarta po połnocy

KING , Stephen

CZWARTA PO PÓŁNOCY

---- TOM II

AMBER-KING 1990-1993

w Wydawnictwach Amber - Mizar

Christine Miasteczko Salem

Misery

Mroczna połowi¹ To I

w przygotowaniu

Talizman

Tytuł oryginału FOUR PAST MIDNIGHT

Autor ilustracji STEYE CRISP

Opracowanie graficzne Studio Graficzne „Fototype"

Redaktor MARIA WIECZOREK

For the Polish edition

Published in cooperation with

Wydawnictwo Amber Sp. z o.o.

ISBN 83-85309-49-7

Wydawnictwo Mizar Sp. z o.o.

Warszawa 1993. Wydanie l

Skład: „Kolonel" w Łomiankach

Druk: Zakłady Graficzne w Gdañsku

POLICJANT BIBLIOTECZNY

Opowieœæ

dla pracowników i mecenasów Biblioteki Publicznej . w Pasadenie

Trzecia po północy

Wprowadzenie do „Policjanta Bibliotecznego"

Rankiem tego dnia, który wyznacza datê narodzin poni¿szej

opowieœci, siedziałem przy kuchennym stole z moim synem, Owenem.

¯ona udała siê ju¿ na górê wskoczyæ pod prysznic i wrzuciæ na

siebie szmaty. Zaliczyliœmy dwa główne etapy œniadaniowej trasy:

gazetê i jajka sadzone. Willard Scott, który goœci w naszym domu

piêæ razy w tygodniu, opowiadał o pewnej damie z Nebraski,

koñcz¹cej właœnie sto czwarty rok ¿ycia, i chyba obaj, Owen i ja,

spaliœmy jeszcze na jedno oko. Innymi słowy, typowy ranek w

roboczy dzieñ tygodnia, chez King.

Owen oderwał siê od dziani sportowego, by zapytaæ, czy tego

dnia nie zahaczê o pasa¿ handlowy - chodziło mu o ksi¹¿kê,

potrzebn¹ do napisania pracy domowej. Nie pamiêtam, co to było -

Johnny Termain czy Kwietniowy poranek, powieœæ Howarda Fasta o

amerykañskiej rewolucji - ale na pewno jedno z tych tomiszczy,

których nigdy nie udaje siê dopaœæ w ksiêgarni. A to nakład siê

wyczerpał, a to jeszcze nie dowieŸli dodruku czy wyskoczyło inne

cholerstwo.

Zasugerowałem Owenowi, by skorzystał z miejskiej biblioteki,

która jest znakomicie zaopatrzona. Z pewnoœci¹ maj¹ i ten tytuł.

Coœ wymruczał. Wyłapałem tylko dwa słowa, ale bior¹c pod uwagê

moje zainteresowania, nie trzeba było wiêcej, ¿ebym zastrzygł

uszami. Brzmiały: „policja biblioteczna".

Odło¿yłem na bok swoj¹ połówkê gazety, za pomoc¹ pilota

przydusiłem Willarda w œrodku ekstatycznego sprawozdania z Georgia

Peach Festival i poprosiłem Owena, aby zechciał łaskawie

Strona 1

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software

http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

King Stephen - Czwarta po połnocy

powtórzyæ.

Stawiał pewien opór, ale przycisn¹łem go. W koñcu wyznał, ¿e

nie lubi korzystaæ z biblioteki, gdy¿ boi siê Policji

Bibliotecznej. Pospiesznie dodał, i¿ wie, ¿e historyjka o Policji

Bibliotecznej jest czczym wymysłem, ale to jedna z tych opowieœci,

które potrafi¹ wryæ siê w podœwiadomoœæ i jakoœ nie daj¹ spokoju.

Usłyszał j¹ od cioci Stephanie, kiedy miał siedem albo osiem lat,

był bardzo łatwowierny i właœnie od tej pory nie daje mu ona

spokoju.

Ja oczywiœcie byłem zachwycony, poniewa¿ sam jako dzieciak

trz¹słem siê ze strachu przed Policj¹ Biblioteczn¹ bezosobowymi

stró¿ami prawa, którzy potrafi¹ nawet przyjœæ do domu, jeœli na

czas nie odniesiesz ksi¹¿ek. Ju¿ to było okropne... a co dopiero

mo¿e nast¹piæ, gdy ci niesamowici funkcjonariusze siê zjawi¹, a ty

nie znajdziesz owych zaległych ksi¹¿ek? Co wtedy? Co ci zrobi¹? Co

zabior¹, ¿eby wyrównaæ stratê? Lata minêły od chwili, kiedy

rozwa¿ałem sprawê Policji Bibliotecznej (choæ nie było to w

dzieciñstwie; wyraŸnie pamiêtam, jak dyskutowałem na ten temat z

Peterem Straubem i jego synem Benem, szeœæ, siedem lat temu), a

teraz wszystkie tamte stare pytania, w jakiœ sposób równoczeœnie

przera¿aj¹ce i podniecaj¹ce, wróciły.

Dumałem o Policji Bibliotecznej przez nastêpne kilka dni i

wtedy zaczêły wyłaniaæ siê zarysy poni¿szej opowieœci. Na ogół w

ten właœnie ' sposób przychodz¹ na œwiat moje historyjki, ale

zwykle okres dumania trwa du¿o dłu¿ej. Kiedy zaczynałem, opowieœæ

nosiła tytuł Policja Biblioteczna i nie wiedziałem, jak siê

potoczy. Myœlałem, ¿e bêdzie to coœ zabawnego, jak te niesamowite

opowieœci z eleganckich przedmieœæ opowieœci, które majstrował œp.

Max Shulman. Przecie¿ sam pomysł był zabawny, no nie? Policja

Biblioteczna?! Co za absurd!!!

Ale uœwiadomiłem sobie coœ, o czym zreszt¹ wiedziałem od dawna:

strachy z dzieciñstwa s¹ ohydnie uparte. Pisanie to akt

autohipnozy. Przeszłoœæ lubi powróciæ tu w kształcie tak wiernym,

¿e potwory, które dawno powinny zgniæ w grobie, o¿ywaj¹ i wstêpuj¹

miêdzy ¿ywych.

Gdy pracowałem nad t¹ opowieœci¹, spotkało mnie coœ podobnego.

Z dzieciñstwa wyniosłem uwielbienie dla biblioteki i z tym

uczuciem zacz¹łem pisaæ. Jak¿eby inaczej? Było to jedyne miejsce,

w którym taki ubogi smark jak ja mógł dostaæ ka¿d¹ ksi¹¿kê, o

jakiej zamarzył. Ale kiedy zanurzałem siê w akcjê, doszedłem

ukrytej prawdy: to miejsce budziło we mnie strach. Bałem siê, ¿e

siê zgubiê w mroku miêdzy regałami, bałem siê, ¿e zapomn¹ o mnie,

siedz¹cym w ciemnym k¹cie czytelni, i zamkn¹ na noc, bałem siê

starej bibliotekarki z farbowanymi na niebiesko włosami, w

okularkach „kocie oko" i cienkimi jak kreska

wargami, która szczypała ciê po rêkach długimi, bezkrwistymi

palcami i szeptała „szszsz!", kiedy siê zapomniałeœ i zacz¹łeœ

zbyt głoœno rozmawiaæ. I bałem siê Policji Bibliotecznej. O, tak.

To co siê stało ze znacznie dłu¿szym dziełem, powieœci¹

zatytułowan¹ Christine, powtórzyło siê tu. Po jakichœ trzydziestu

stronach sytuacja przestała byæ zabawna. A po piêædziesiêciu cała

opowieœæ skrêciła po wariacku, z dzikim piskiem opon, w mroczne

strony, które odwiedzałem tak czêsto, a o których nadal wiem tak

mało. Wreszcie znalazłem faceta, którego szukałem, i zebrałem siê

Strona 2

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software

http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

King Stephen - Czwarta po połnocy

na odwagê, ¿eby spojrzeæ w jego srebrne bezlitosne oczy.

Usiłowałem opisaæ go dla ciebie, Wierny Czytelniku, ale nie jestem

pewien, czy mi siê to udało.

Rêce trzêsły mi siê okropnie podczas tej roboty. Kapujesz.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zastêpstwo

Sam Peebles doszedł póŸniej do wniosku, ¿e wszystkiemu był

winien cholerny akrobata. Gdyby akrobata nie zalał pały akurat w

najmniej stosownym momencie, Sam nigdy nie wyl¹dowałby w takim

miejscu.

Nie doœæ, ¿e ¿ycie jest w¹sk¹ kładk¹ nad bezdenn¹ przepaœci¹,

myœlał z pewn¹ byæ mo¿e usprawiedliwion¹ gorycz¹, kładk¹, któr¹

musimy przejœæ z zawi¹zanymi oczyma. Nie. Nie doœæ tego. Czasem

jeszcze dostajemy szturchañca.

Tak dumał sobie potem. Najpierw, jeszcze przed zjawieniem

Policjanta Bibliotecznego wybuchła afera z pijanym akrobat¹.

W Junction City w ka¿dy ostatni pi¹tek miesi¹ca w lokalnym

Rotarian Hali, klubie dla biznesmenów, urz¹dzano Wieczór Mówcy.

Ostatniego pi¹tku marca 1990 rotarianie mieli w planie wysłuchaæ -

obejrzeæ - Zadziwiaj¹cego Joe, akrobatê z Trembo's All-Star Circus

ind Travelling Carnival.

Telefon na biurku Sama Peeblesa - „Poœrednictwo Handlowe

Ubezpieczenia, Junction City" - zadzwonił o czwartej piêæ, w

czwartek po południu. Odebrał Sam. Sam zawsze odbierał telefony -

albo n persona, albo za poœrednictwem automatycznej sekretarki -

poniewa¿ był wył¹cznym właœcicielem i jedynym pracownikiem

„Po-œrednictwa Handlowego i Ubezpieczeñ, Junction City". Nie był

człowiekiem zamo¿nym, ale radził sobie nie najgorzej. Lubił

powtarzaæ,

¿e choæ nieprêdko wsi¹dzie do swojego pierwszego merca, to ma

prawie nowego forda i dom na Kelton Avenue. „A poza tym w moim

biznesie pieczone goł¹bki same lec¹ do g¹bki", dodawał... choæ

prawdê mówi¹c nie wiedział dokładnie, co to s¹ pieczone goł¹bki.

Podejrzewał, ¿e gatunek pizzy.

Poœrednictwo Handlowe i Ubezpie...

Sam, tu Craig. Akrobata złamał kark.

- Co?!

- To, co słyszałeœ! - wykrzykn¹ł Craig Jones pełnym boleœci

głosem. - Akrobata złamał pieprzony kark!

- Och. Rany, rany. - Sam zastanowił siê przez chwilê i spytał

z ciekawoœci¹: - Czy on nie ¿yje, Craig?

- Nie, ¿yje, ale jeœli o nas chodzi, to wychodzi na jedno. Le¿y

w szpitalu w Cedar Rapids, z dwudziestoma funtami gipsu na szyi.

Billy Bright właœnie do mnie dzwonił. Mówił, ¿e facet zjawił siê

pijany jak bela na popołudniówce, spróbował salta w tył i dał

karkiem poza arenê. Billy mówi, ¿e trzask słychaæ było z miejsca,

gdzie siedział. Billy wykupił jaskółkê. Chrupnêło, jakby ktoœ

wszedł w œwie¿o zamarzniêt¹ kału¿ê.

- Uooo! - wykrzykn¹ł, krzywi¹c siê Sam.

- Wcale mnie to nie zaskoczyło. Tylko pomyœl - „Zadziwiaj¹cy

Joe..." Co to za pseudo dla cyrkowca? „Zadziwiaj¹cy Randix" - to

rozumiem. „Zadziwiaj¹cy Tortellini" - da siê znieœæ. Ale „Za

dziwiaj¹cy Joe"? Trzeba mieæ dobrze nasrane w głowie. .

- Jezu. No to szkoda. Szkoda.

Strona 3

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software

http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

King Stephen - Czwarta po połnocy

- Pieprzone gówno na grzance, ot co. Dziêki temu wieczór

zostajemy bez mówcy, stary.

Sam gor¹co po¿ałował, ¿e nie opuœcił biura dokładnie o

czwartej. Craig musiałby siê zadowoliæ automatyczn¹ sekretark¹

Sama, a wtedy Sam in persona miałby doœæ czasu na przemyœlenie

sprawy. Poczuł, ¿e lada moment bêdzie bardzo potrzebował czasu na

przemyœlenie sprawy. Czuł równie¿, ¿e Craig Jones na to nie

pozwoli.

- Tak. Zdaje mi siê, ¿e musimy spojrzeæ prawdzie w twarz.

--Chciał, ¿eby zabrzmiało to filozoficznie i równoczeœnie

uœwiadomiło Craigowi, ¿e czuje siê bezradny. - Co za szkoda.

- Pewnie, ¿e szkoda - powiedział Craig. I wyszło szydło z

worka! - Ale wiem, ¿e z radoœci¹ wskoczysz na wolne miejsce.

- Ja?! Craig, chyba ¿artujesz! Ja nie potrafiê zrobiæ koziołka

w tył, co dopiero salta...

- Pomyœlałem, ¿e mógłbyœ paln¹æ mówkê o tym, jak to wiele

w ¿yciu małych miasteczek znacz¹ niezale¿ne firmy - Craig Jones

naciskał bezwzglêdnie. - Jak ci to nie le¿y, jest^baseball. Jak to

nie, zawsze mo¿esz spuœciæ gacie i pomachaæ publice swoim pytonem.

Sam, ja nie tylko jestem Przewodnicz¹cym Komitetu Mówców - choæ

ju¿ samo to daje mi wystarczaj¹ce prerogatywy. Odk¹d Kenny siê

wyprowadził, a Carl przestał wpadaæ, ja jestem całym Komitetem

Mówców! Wiêc musisz mi pomóc. Muszê mieæ mówcê na jutro wieczór. W

tym całym cholernym klubie jest z piêciu goœci, którym w razie

potrzeby mogê zaufaæ, a ty jesteœ jednym z nich.

- Ale...

- Jesteœ poza tym jedyny, który nie wykazał siê w takiej

sytuacji, wiêc czuj siê wybrany, chłoptasiu kochasiu.

- Frank Stephens...

-* ...wskoczył w nagłe zastêpstwo za goœcia ze zwi¹zku

zawodowego transportowców, zeszłego roku, kiedy wielka ława

przysiêgłych postawiła goœcia przed s¹dem za malwersacje, i nie

mógł przyjœæ. Sam - na ciebie padło. Człowieku, nie mo¿esz mnie

zawieœæ. Jesteœ mi to dłu¿ny.

-*- Robiê w ubezpieczeniach! - krzykn¹ł Sam. - Kiedy nie

wypisujê polis, sprzedajê farmy! Przewa¿nie bankom! Dla wiêkszoœci

ludzi to nudne! Dla tych, co nie nudne, obrzydliwe!

- To nie ma ¿adnego znaczenia - Craig szedł teraz na całoœæ,

rozgniataj¹c bezlitoœnie niemrawe zastrze¿enia Sama ciê¿kimi

buciorami wa¿kich argumentów. - Pod koniec wieczoru wiêkszoœæ z

nich bêdzie uwalona. Wiesz dobrze. W sobotni ranek nie bêd¹ z tego

pamiêtaæ jednego cholernego słówka, ale w pi¹tek potrzebujê kogoœ

na zastêpstwo, na pół godziny trzaskania dziobem, i czuj siê

wybrany!

Sam opierał siê jeszcze trochê, ale Craig nadal u¿ywał trybu

rozkazuj¹cego, nadu¿ywaj¹c bezlitoœnie wielkich liter. Potrzebujê.

Musisz. Dłu¿ny.

- W porz¹dku - powiedział wreszcie Sam. - W -porz¹dku, w

porz¹dku! Starczy!

- Kocham ciê! - W głosie Craiga nagle zaœwieciła têcza i

za-œwiergoliły skowronki. - Pamiêtaj, mówka nie musi trwaæ dłu¿ej

ni¿ trzydzieœci minut plus jakieœ dziesiêæ na pytania. Jeœli bêd¹

jakieœ pytania. I naprawdê mo¿esz pomachaæ im swoim pytonkiem, jak

ci przyjdzie ochota. W¹tpiê, ¿eby komuœ udało siê go zobaczyæ,

ale...

Strona 4

http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

King Stephen - Czwarta po połnocy

- Craig, co za du¿o, to niezdrowo.

- Och! Przepraszam! Przymykam jadaczkê! - rechotał Craig.

Niewykluczone, ¿e z ulgi zaszumiało mu trochê w głowie.

- 13

- Słuchaj, mo¿e zakoñczmy tê dyskusjê? - Sam siêgn¹ł po

pastylki na zgagê, spoczywaj¹ce w szufladzie biurka. Poczuł nagle,

¿e przez nastêpne dwadzieœcia osiem godzin bêdzie potrzebował

sporo pastylek na zgodê. - Wygl¹da na to, ¿e mam do napisania

przemówienie.

- Siê zmywam. Tylko pamiêtaj - kolacja o szóstej, przemówionko o

wpół do ósmej. Jak to mówi¹ w Havaii Five-O, b¹dŸ-na-l¹dŸ! Aloha!

- Aloha, Craig. - Sam odło¿ył słuchawkê. Gapił siê na. aparat.

Kula gor¹cego gazu uniosła siê w przełyku. Dotarła do gardła.

Otworzył usta i czkn¹ł kwasem - ¿oł¹dek dał znaæ o sobie, choæ

jeszcze przed piêcioma minutami był cichy i uœpiony.

Sam zjadł pierwsz¹ pastylkê. A miał ich zjeœæ jeszcze bardzo du¿o.

Zamiast iœæ tego wieczoru na krêgle, jak miał to w planie, Sam'1

Peebles zamkn¹ł siê u siebie w gabinecie z liniowanym ¿ółtym

notatnikiem, trzema zaostrzonymi ołówkami, paczk¹ kentów i

szeœcioma puszkami lemoniady Jolt. Wył¹czył telefon, zapalił

papierosa ', i wbił wzrok w papier. Po piêciu minutach wbijania

wzroku w papier napisał u góry pierwszej strony:

MAŁOMIASTECZKOWE FIRMY. KRWIOBIEG AMERYKI

Przeczytał to na głos i spodobało mu siê. No... mo¿e

niezupełnie spodobało, ale nie dra¿niło. Powtórzył głoœniej i

spodobało mu siê bardziej. Ciut bardziej. Nie było wspaniałe,

fakt. Prawdê mówi¹c było ¿adne w porównaniu z tytułem byle

dreszczowca, ale mogło dokopaæ • czemuœ w stylu: „Komunizm. GroŸba

daleka czy bliska". A Craig miał racjê - prawie wszyscy oni bêd¹

na takim kacu w sobotê rano, ¿e zapomn¹, co słyszeli w pi¹tek

wieczór.

Z odrobin¹,nadziei w sercu, Sam zacz¹ł pisaæ.

„Gdy przeniosłem siê do Junction City z mniej wiêcej kwitn¹cej

metropolii, jak¹ Ames było w roku 1984..

- „... i dlatego nadal, jak i tamtego jasnego paŸdziernikowego

przedpołudnia w 1984 roku, s¹dzê, ¿e małe firmy decyduj¹ nie tylko

o krwiobiegu Ameryki, ale i o ¿ywotnoœci i rozmachu całego

zachodniego œwiata". - ..

Sam zamilkł, zgniótł papierosa w popielniczce na biurku i

spojrzał z nadziej¹ na Naomi Higgins.

- No i? Co ty na to?

Naomi była przystojn¹ młod¹ kobiet¹ z Proverbii, mieœciny

le¿¹cej cztery mile na zachód od Junction City. Mieszkała przy

Proverbia River w rozsypuj¹cym siê domu ze swoj¹ rozsypuj¹c¹ siê

matk¹. Wiêkszoœæ rotarian znała Naomi i od czasu do czasu

proponowano zakłady, co rozsypie siê prêdzej: dom czy mama? Nie

wiadomo, czy zakłady przyjmowano, ale jeœli tak, ich wynik nadal

pozostawał nie rozstrzygniêty.

Naomi skoñczyła Iowa City Business College i naprawdê umiała

odczytaæ swe stenograficzne notatki. Jako jedyna kobieta w okolicy

obdarzona t¹ umiejêtnoœci¹, była rozrywana przez ograniczon¹

popula

cjê biznesmenów Junction City. A to, ¿e miała równie¿ wyj¹tkowo

ładne nogi, nic nie szkodziło. Przez piêæ dni w tygodniu pracowała

przedpołudniami dla czterech mê¿czyzn i jednej kobiety - dwóch

Strona 5

King Stephen - Czwarta po północy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: