Znaki Czasu 2007.02.pdf

SPIS TREŚCI

Nie z tej ziemi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Ludzie listy piszą... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Masońskie korzenie

Świątyni Opatrzności Bożej . . . . . . . . . . . . . 4

Stało się. Państwo ma dać 40 mln zł na budowę Świątyni Opatrzności

Bożej. Decyzja parlamentu nie tylko narusza polskie prawo wyznanio-

we, ale też nie odpowiada intencjom pomysłodawców budowy świątyni.

Kościół zawłaszczył bowiem ideę polskiej masonerii XVIII wieku.

Na skrzyżowaniu serca i rozumu . . . . . . . . 6

Intelektualna religia często funkcjonuje jak peleryna, która przykrywa

brak prawdziwego, motywowanego miłością zobowiązania wobec

osobistego Boga. Wiara musi trafić nie tylko do intelektu. Musi dotrzeć

do duszy, jeśli ma nas zmienić na lepsze.

Czy można kochać tak bardzo? . . . . . . . . . . 7

Nieprawdopodobna historia miłości i zdrady, o której pisała nawet

amerykańska prasa.

Między miłością a iluzją . . . . . . . . . . . . . . . . 8

Nastolatki spotykają się, zakochują, wskakują do łóżka i wyskakują

z niego, a potem żyją dalej, jak gdyby nigdy nic. Żadnej lojalności,

żadnych konsekwencji, a już na pewno żadnego oddania czy małżeń-

stwa. Nazywają to miłością. Ale czy to rzeczywiście jest miłość?

Sekret szczęścia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

Szczęście nie pochodzi z zewnątrz, lecz z wnętrza człowieka. Wielu

sądzi błędnie, że zależy od otoczenia i okoliczności. Owszem, otoczenie

i okoliczności barwią nasze życie, ale szczęście wypływa z wewnętrz-

nych przekonań, misji, celów i charakteru.

Kuszenie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Pokusy to najtrudniejsza część walki z sobą. Ale to właśnie ich

pokonanie najlepiej nas kształtuje. Przyjrzyjmy się Jezusowi, którego

kusiciel zaatakował w trzech najczulszych sferach życia.

Biblia o pozaziemskich cywilizacjach . . . . 15

Czy jesteśmy we wszechświecie jedynymi inteligentnymi istotami?

W poszukiwaniu życia kierujemy sondy na Marsa, prowadzimy

nasłuch kosmosu, wysyłamy sygnały w przestrzeń. Tymczasem

odpowiedź możemy znaleźć w Piśmie Świętym, a biblijna perspektywa

dziwnie pokrywa się z teoriami współczesnych fizyków.

Tajemnica latających spodków . . . . . . . . . . 18

Od Roswell, przez ksiązki Dänikena, po relacje rzekomo porwanych

przez UFO ludzi — czy kosmici naprawdę odwiedzają Ziemię? Czym

w kontekście biblijnym są latające spodki?

Pomosty lądowe i wielkie powodzie . . . . 20

Kontynenty stanowiły kiedyś jedną całość. W czasie potopu skorupa

ziemska spękała, a płyty kontynentalne oddaliły się od siebie. Jak

zatem zwierzęta z arki Noego przedostały się po potopie na wyspy

oddzielone od siebie oceanem? Jak kangury i misie koala znalazły się

w Australii?

Serwis AAI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Bóg pamięta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Historia młodej dziewczyny, która przekonała się, że w walce

o człowieka Bóg nigdy się nie poddaje.

Znaki i fakty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Jaka mąka — takie życie. . . . . . . . . . . . . . 26

Już Egipcjanie opanowali technikę oczyszczania mąki, ale że była

droga, na rarytas w postaci białego chleba mogła pozwolić sobie

tylko elita. Autopsje mumii potwierdziły, że właśnie bogacze cierpieli

na to, co dziś nazywamy chorobami cywilizacyjnymi: miażdżycę,

otyłość, raka, choroby jelit.

Wyborna owsianka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

Zauważyłem, że od jakie-

goś czasu bardzo modne

jest słowo kultowy. I bynaj-

mniej nie w związku z kul-

tem religijnym, ale raczej

w znaczeniu bycia czymś

ważnym, wzorcowym

dla pewnego pokolenia.

łowo to obecne jest zwłaszcza

w różnych recenzjach i opi-

niach dotyczących zagadnień

kulturalnych. Kultowe są szczególnie nie-

które filmy, książki, piosenki, ale także

zespoły muzyczne. Zauważyłem też, że

dawniej, aby coś stało się kultowym, po-

trzeba było czasu. Z polskich filmów kul-

towy był np. „Rejs” z roku 1970, a potem

długo, długo nic. Teraz „kultowe” dzieła

ścigają się jak bolidy Formuły 1. Wystar-

czy, że z jakiegoś filmu czy książki wej-

dzie do powszechnego użytku kilka po-

wiedzeń czy zwrotów, a już słychać o nich,

że są kultowe. Niektóre produkcje, zwłasz-

cza amerykańskie seriale, zyskują to mia-

no, jeszcze zanim dotrą do polskiej pu-

bliczności. Ostatnio w TVP tak właśnie

mówiono o nowym serialu pt. „4400”, któ-

rego fabuła dotyczy ingerencji istot poza-

ziemskich w życie naszej planety. Kulto-

wy w tym przypadku nie wydaje się jed-

Jestem już u kresu sił!

Przez przypadek do-

tarło do mnie Wasze pi-

smo. Roznosił je pan, któ-

rego nie znam. Zapukał

do drzwi i zapytał, czy

chcę poczytać. Powiedzia-

łam, że tak. Jest to chyba

stary numer, bo z lutego

2005 roku. Ale to nic —

artykuły w nim zawarte są bardzo ciekawe.

Po prostu jesteście blisko spraw i proble-

mów ludzkich.

Żeby dowiedzieć się więcej o Was, we-

szłam na Waszą stronę internetową i znala-

złam tam informację, że (...) wspieracie ludzi,

jak możecie. Ja postanowiłam zwrócić się

do Was o pomoc. Nie wiem, może zignoru-

jecie to? (...)

Muszę przyznać, że wysłałam już kilka

listów, w których napisałam o swojej sytu-

acji, między innymi do dwóch znanych poli-

tyków, którzy odpisali, że współczują, ale nic

nie mogą pomóc. Pisałam też do Caritasu

w Warszawie. Odesłali mój list do Diecezji

Pelplińskiej, a ta z kolei do księdza para-

2 • ZNAKI czasu • LUTY 2007

ziemi

Nie

z tej

nak film jako taki, co raczej poruszana

tematyka: obce cywilizacje, kontakt z przy-

byszami z kosmosu, latające spodki.

Od końca II wojny światowej zagadnie-

nia te rozpalają umysły wielu ludzi. Akcja

„4400” rozpoczyna się od wylądowania

w pobliżu góry Rainier w stanie Wa-

szyngton statku kosmicznego, z którego

wychodzi 4400 osób wcześniej porwanych

z Ziemi przez Obcych. W którymś mo-

mencie pojawia element zagrożenia życia

na Ziemi, a ingerencja kosmitów ma

temu zapobiec. No i jeszcze nadnatural-

ne zdolności porwanych: a to ktoś prze-

widuje przyszłość, ktoś inny uzdrawia przez

dotyk czy okazuje niezwykłą siłę. Tyle wy-

starczy, aby miliony z wypiekami na twa-

rzach śledziły przygody bohaterów kulto-

wego serialu.

„Tajemnica latających spodków” Ro-

berta Wernera też zaczyna się od wyda-

rzenia z okolic góry Rainier. To tam

po raz pierwszy zaobserwowano zjawi-

sko, które z czasem zyskało miano UFO.

Jednak wnioski, do jakich autor docho-

dzi, nie będą się podobały wyznawcom

UFO. Świadomie piszę wyznawcom, gdyż

pomimo wielu tysięcy relacji o rzekomych

kontaktach z Obcymi żadna z nich nie

zyskała naukowego potwierdzenia i fak-

tycznie wszystkie są kwestią wiary. Autor

powołuje się nie tylko na wyniki nauko-

wych raportów dotyczących tego zjawiska,

ale również na stanowisko Pisma Święte-

go, które — jak się okazuje — też ma wiele

na ten temat do powiedzenia.

Do stanowiska nauki i Pisma Świę-

tego odwołuje się również autor okładko-

wego artykułu pt. „Biblia o pozaziem-

skich cywilizacjach”. Współczesne teorie

astrofizyków o istnieniu świata równole-

głego do naszego okazują się nadzwy-

czaj zbieżne z ukazanymi w Biblii kon-

cepcjami nieba. Powiem krótko: czyta się

to jednym tchem.

A wracając do słowa kultowy: skoro

dla zyskania tego miana wystarczy prze-

niknięcie do języka potocznego pewnych

zwrotów czy poruszanie np. problematyki

pozaziemskiej, to najbardziej kultowa jest

sama Biblia. Trudno byłoby zliczyć, ile

na co dzień używamy pochodzących

z niej powiedzeń (i pochodzących

od nich): nic nowego pod słońcem; ko-

los na glinianych

nogach; co do joty;

kamień węgielny;

niech nie wiele lewi-

ca, co czyni prawica;

pierwsi będą ostatnimi, a ostatni pierw-

szymi; oddać ducha; przenieść się na łono

Abrahama itp. No i oczywiście pełno

w niej informacji o niebie, jego miesz-

kańcach i ich kontaktach z nami, o za-

grożeniu życia na Ziemi, a nawet o przy-

szłym „porwaniu” ludzi do nieba. Nato-

miast z kultowych postaci bezapelacyjnie

pierwsze miejsce powinien zająć Jezus:

przepowiadał przyszłość, leczył dotykiem,

czynił cuda, mówił rzeczy, które do dziś

powtarzają i próbują zrozumieć miliony.

W ogóle był nie z tej ziemi. W Ewange-

lii Jana 3, 15 czytamy o Nim: „A nikt nie

wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił

z nieba, Syn Człowieczy”.

Jezus i Biblia są dla nas ważniejsi,

niż myślimy, i bardziej kultowi niż kto-

kolwiek i cokolwiek innego. Boje się tyl-

ko, że w zalewie „kultowej” szmiry więk-

szość tego nie zauważy.

Redaktor naczelny

Ludzie listy piszą...

Nie wiem, co będzie dalej. Szkoda mi tylko dzieci. Kocham je. Nie chcę, żeby

trafiły gdzieś do domu dziecka, ale nie mam już siły, gdyż brakuje mi na wszystko.

Może za Waszym pośrednictwem otrzymam jakąś pomoc? Tylko proszę nie ujawniać

moich danych. Nie chcę stać się osobą publiczną. To tylko część moich problemów.

(...) Łączę pozdrowienia.

Może jest wśród Was osoba, która mogłaby mi pomóc — przede wszystkim

znaleźć pracę. Z góry dziękuję.

fialnego i tak to się zakończyło (...) bez (...) żadnej

pomocy.

Jestem wyznania rzymskokatolickiego i może

będzie dla Was dziwne, że nie zwracam się do swoich,

ale muszę przyznać, że zawiedli. Pisałam też do Radia

Maryja, osobiście do ojca Rydzyka. (...) odpisał, iż

sam potrzebuje pomocy dla swojego radia i telewizji.

4 sierpnia 2006 roku był też zamieszczony artykuł pt.

„Dramat po stracie pracy” w „Dzienniku Bałtyckim”

(oczywiście anonimowo, gdyż mieszkam na wsi i nie

chcę, żeby ktoś dowiadywał się o moich problemach).

(...) odpowiedziała jedna osoba — staruszka, która chcia-

ła ze swojej skromnej renty ofiarować 100 zł. Powiedzia-

łam: „Nie, dziękuję. Proszę się za mnie pomodlić”.

Mimo że pracę straciłam pod koniec sierpnia,

dalej jej nie mam. Jestem już u kresu sił. Moje długi

sięgnęły zenitu. Sama nigdy z nich nie wyjdę. Coraz

bardziej się pogrążam. Dostałam z Gminnego Ośrod-

ka Pomocy Społecznej pomoc w wysokości 100 zł

na październik, 100 zł w listopadzie i 100 zł w grud-

niu oraz paczkę na święta dla dzieci.

Pomorzanka samotnie wychowująca trzy córki

Artykuły w „Znakach Czasu”

umacniają moją wiarę w Boga

Droga Redakcjo! Czytam „Znaki Czasu” od kilku lat dzięki uprzejmości pewnej

sympatycznej Pani, której nie znam nawet z imienia ani z nazwiska. Jednak każde

pojawienie się jej z kolejnym egzemplarzem powoduje wielką radość w moim sercu.

Wiem, że dostarcza ona dla mnie pośrednio poprzez tę lekturę wiele dobrego.

Artykuły zamieszczone w „Znakach Czasu” umacniają moją wiarę w Boga,

którego w moim życiu nieraz doświadczyłam. Mimo ludzkiej słabości staram się

usilnie iść Chrystusową drogą. Artykuły zamieszczone w Waszym czasopiśmie doty-

kają różnorodnych obszarów życia, zarówno duszy, jak i ciała, które stanowią

nierozerwalną całość. Choroba lub niedomaganie jednego z nich powoduje, że chory

jest cały organizm. W laickim spojrzeniu leczy się przeważnie objawy widoczne

dla oka lub dające się zdiagnozować za pomocą medycznych urządzeń. Jednak

ważne, a może ważniejsze jest to, co ujrzymy, patrząc sercem.

Na kartach Waszego miesięcznika odnajduję Jezusowe przykazanie dotyczące

miłości Boga i bliźniego. Dzięki Wam za to!

J. Roszkowiak

ZNAKI czasu • LUTY 2007 • 3

ziemi

Punkt widzenia

Masońskie

åwiπtyni

Opatrznoúci

korzenie

Opatrznoúci

Boøej

Sta≥o siÍ. Ostateczne uchwalenie

Ustawy budøetowej na rok 2007

przewiduje przeznaczenie 40 mln z≥

na dofinansowanie budowy åwiπtyni

Opatrznoúci Boøej. Decyzja

parlamentu narusza polskie prawo

wyznaniowe, nie odpowiada

historycznym intencjom twÛrcÛw

Konstytucji 3 maja i pomys≥odawcÛw

budowy úwiπtyni, koliduje takøe

z aspiracjami znaczπcej czÍúci

spo≥eczeÒstwa polskiego.

1989, 200-lecie powstania diecezji warszawskiej, 700-lecie

uzyskania przez Warszawę praw miejskich oraz wejście

świata w drugie tysiąclecie chrześcijaństwa, nie wspomi-

nając już nawet Bitwy Warszawskiej z roku 1920. Ko-

ściół, który jest wznoszony w Wilanowie, poza nazwą

niewiele mieć będzie wspólnego ze świątynią, którą za-

mierzali zbudować twórcy Konstytucji 3 maja — świątynią

ponadwyznaniową, łączącą wszystkich uczciwych ludzi.

Masońskie korzenie

W Deklaracji z 1791 roku wszystkie ówczesne stany

zobowiązały się do budowy — z pomocą Najwyższego

Rządcy — kościoła poświęconego Najwyższej Opatrzno-

ści. To nie przypadek, że zamiast Boga mówi się w tej

części Deklaracji o Najwyższym Rządcy, a miejsce

Opatrzności Bożej zajmuje Najwyższa Opatrzność. Okre-

ślenia te wskazują bowiem na masoński rodowód twór-

ców idei budowy tej świątyni, a zarazem autorów Dekla-

racji i samej Konstytucji 3 maja. Do wolnomularzy nale-

żeli: król Stanisław August Poniatowski, marszałek wielki

litewski Ignacy Potocki, marszałek Sejmu Czteroletniego

Stanisław Małachowski, marszałek Konfederacji Litew-

skiej Kazimierz Nestor Sapieha, a nawet sam prymas

Michał Poniatowski. Ówcześni wolnomularze głosili, że

każdy ma prawo do własnych poglądów i że najważniej-

sze to być — niezależnie od wyznania — dobrym, szcze-

rym, skromnym, honorowym człowiekiem. Żeby nie ura-

istoria idei budowy Świątyni Najwyższej Opatrz-

ności, bo tak ją pierwotnie nazywano, to zara-

zem historia zawłaszczenia tej idei przez Ko-

ściół rzymskokatolicki. Początkowo budowa miała być

realizacją niewykonanej nigdy z przyczyn historycznych

Deklaracji Stanów Zgromadzonych, uchwalonej jedno-

myślnie przez Sejm Czteroletni 5 maja 1791 roku. W okre-

sie międzywojennym zaczęto jednak nadawać projekto-

wanej budowli nowe symboliczne znaczenia. W miarę

upływu czasu intencji przybywało. Obecnie jej wzniesie-

nie ma uczcić nie tylko Ustawę Majową, ale także odzy-

skanie przez Polskę niepodległości w roku 1918 i w roku

4 • ZNAKI czasu • LUTY 2007

åwiπtyni

4 • ZNAKI czasu

O tym się mówi

zić niczyich uczuć i przekonań religijnych, w swoich do-

kumentach słowo Bóg zastępowali pojęciem Wielkiego

lub Najwyższego Budowniczego, a także Najwyższej

Opatrzności. Jej wolnomularskim symbolem jest Świetli-

sta Delta — równoramienny trójkąt z okiem w środku.

Świątynia Najwyższej Opatrzności miała zostać zbu-

dowana według projektu Jakuba Kubickiego, także wol-

nomularza. Projekt przewidywał postawienie monumen-

talnej rotundy zwieńczonej kopułą, nawiązującej archi-

tektoniczną formą bardziej do budowli publicznych sta-

rożytnego Rzymu niż do jakichkolwiek budowli sakral-

nych. Wyraźnie starano się nadać przyszłej świątyni cha-

rakter ponadwyznaniowy. Nawet nie miało być na niej

krzyża, a jedynie znak Świetlistej Delty.

Elementy wolnomularskiego rytuału widoczne były

również podczas dokonanej przez króla Stanisława Augu-

sta ceremonii wmurowania kamienia węgielnego pod bu-

dowę świątyni w maju 1792 roku. Akt ten poprzedziła

uroczysta procesja, w trakcie której wyraźnie odwoływa-

no się do biblijnej analogii dotyczącej sprowadzenia przez

króla Dawida Arki Przymierza do Jerozolimy. Kolejnym

krokiem miało być zbudowanie dla Arki przybytku. Do-

konał tego syn Dawida, król Salomon. Uroczystość wmu-

rowania kamienia węgielnego wyrażała nadzieję, że Sta-

nisław August, na podobieństwo Salomona, dokończy

nie codziennej mszy świętej w intencji pomyślności pań-

stwa oraz za dusze Polaków, którzy zginęli za wolność

ojczyzny. Przy kościele przewidziano grobowce dla zasłu-

żonych zmarłych katolików. Całość budowy miała zostać

sfinansowana głównie z budżetu państwa, a jedynie do-

datkowo ze składek publicznych. Ustawa w sposób ewi-

dentny odzwierciedlała koncepcję Polski jako państwa

wyznaniowego — katolickiego państwa Narodu Polskiego.

Pierwotne projekty czegoś takiego w ogóle nie prze-

widywały. W szczególności nie przewidywały finansowa-

nia budowy z budżetu. Świątynia Najwyższej Opatrzno-

ści miała być sfinansowana ze środków społecznych, jako

votum (dar wdzięczności) wszystkich stanów, a nie pań-

stwa, króla czy sejmu. Odwoływano się wtedy do dobro-

wolnej hojności obywateli, wykorzystując entuzjazm spo-

łeczny związany z uchwaleniem Konstytucji 3 maja.

Katolizację idei budowy Świątyni Najwyższej Opatrz-

ności oparto na błędnym utożsamianiu polskości jedynie

z katolicyzmem. Polska nie była jedynie katolicka ani

w przeszłości, ani nie jest taka obecnie. Preambuła Kon-

stytucji z 1997 roku ukazuje nasze społeczeństwo jako

pluralistyczną wspólnotę równoprawnych obywateli, wy-

znających różne systemy światopoglądowe, zarówno wie-

rzących w Boga, jak i niepodzielających tej wiary. We-

dług danych GUS, u progu nowego stulecia do Kościoła

„Żaden człowiek nie powinien być zmuszany do (...) łożenia na jakiekolwiek

praktyki religijne, miejsca kultu lub duchowieństwo (...). Zmuszanie

człowieka do składania opłat na rzecz rozpowszechniania przekonań

religijnych, których on nie podziela, to rzecz grzeszna i godna tyrana”

(Thomas Jefferson — Ustawa o ustanowieniu wolności religijnej z roku 1786).

swego dzieła i wybuduje oczekiwaną świątynię. Co cieka-

we, wolnomularze wywodzą swoje początki właśnie od bu-

downiczych świątyni Salomona, z jej głównym architek-

tem Hiramem na czele. Nawet narzędzia, którymi król

dokonał aktu wmurowania kamienia węgielnego — mi-

niaturowa złota kielnia i złoty młotek — były niezwykle

podobne do sprzętów używanych podczas wolnomular-

skich rytuałów.

rzymskokatolickiego należało 89,94% populacji kraju,

natomiast poza związkami wyznaniowymi znajdowało się

7,8% ludności, czyli ponad 3 mln obywateli. Już ta znaczą-

ca liczba Polaków niekatolików powinna powstrzymywać

zwolenników wskrzeszania XVIII-wiecznego projektu

od powoływania się na wolę całego Narodu Polskiego.

Wydaje się, że z ideą budowy Świątyni Opatrzności Bożej

nie utożsamiają się nawet wierni Kościoła rzymskokatolic-

kiego. Badania opinii publicznej przeprowadzone przez

największe polskie portale internetowe przy okazji ze-

szłorocznej decyzji parlamentu o przyznaniu na rzecz

budowy świątyni dotacji w wysokości 20 mln zł wykaza-

ły, że co najmniej 80% respondentów było przeciwnych

finansowaniu tej budowy z budżetu państwa.

Katolizacja projektu

Ustawa z 17 marca 1921 roku o wykonaniu uczynio-

nego przez Sejm Czteroletni ślubu wzniesienia w Warsza-

wie świątyni nadała projektowi charakter ewidentnie kato-

licki. Zmieniono nazwę budowli na Świątynię Opatrzno-

ści Bożej. Nadzór nad budową miała sprawować komisja

z udziałem najwyższych dostojników rzymskokatolickich.

Świątynia zewnątrz i wewnątrz miała być wyraźnie katolic-

ka, co miało odzwierciedlać potrzeby kultu katolickiego,

katolicką myśl i ducha. Rząd miał sfinansować odprawia-

Z obrazą prawa

Finansowanie z budżetu państwa budowy obiektów

sakralnych to zjawisko charakterystyczne dla państw

wyznaniowych, takich jak np. Arabia Saudyjska.

ZNAKI czasu • LUTY 2007 • 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: