Pierwszy Nóż.pdf

Pierwszy NóŜ

Napisaþ Jumbo

2004-08-19

Po jakimś czasie oglądania, kupowania i wzdychania do pięknych noŜy, nagle stwierdzamy,

iŜ moŜnaby tak pokusić się o jego własnoręczne wykonanie. Hmm, trochę przeraŜa bak maszyn,

warsztatu, materiałów, narzędzie, ale czy na pewno potrzebujemy wielkiego zaplecza by

wykonać nóŜ?

Postarajmy się spojrzeć na temat od strony osoby, która nie posiada dosłownie niczego. Ma

jedynie chęci, trochę czasu i wytrwałości. ZałóŜmy takŜe, iŜ nie mamy zamiaru wydać majątku na

narzędzia, a nasz pierwszy nóŜ ma być wykonany przy pomocy prostych i skutecznych metod.

Zawsze przecieŜ moŜemy przejść etap wyŜej i jeŜeli dłubanie w stali nam się spodoba

dokupywać sukcesywnie potrzebne narzędzia.

Najpierw miejsce. Oczywiście warsztacik to marzenie, ale równie dobrze moŜemy na miejsce

pracy przeznaczyć praktycznie kaŜde pomieszczenie, byleby tylko było łatwe do posprzątania i

aby inni domownicy nie Ŝywili do nas urazy za stwarzany kłopot. Kuchnia czy korytarz to

doskonałe miejsca, bo najczęściej nie mamy tam dywanu, więc łatwiej o sprzątanie. Nasz

warsztacik ograniczymy do kawałka stołu, powiedzmy 50x50cm. Na takiej powierzchni ze

spokojem zrobimy wszystko, co potrzebujemy. Kiedy mamy miejsce, przyda się teŜ coś, na

czymś moŜna usiąść oraz robocze ubranie, gdyŜ zniszczenie odzienia przy tej pracy jest wysoce

prawdopodobne.

Teraz skompletujmy narzędzia. Trzeba przejść się do najbliŜszego sklepu i kupić szlifierką

taśmową za około 7500 zł. Bez takiej szlifierki... Nie, nie. To Ŝart oczywiście. Owszem, jeŜeli w

domu nie mamy nic, udajemy się do sklepu z narzędziami (najlepiej do wielkiego marketu a'la

Praktiker, bo tam dostaniemy wszystko od razu) i robimy małe zakupy.

Przede wszystkim imadło. Wystarczy najprostsze, byleby było wytrzymałe i z porządnymi

szczękami, wszak materiał, który będziemy obrabiać, nie moŜe się przecieŜ ślizgać. Do wyboru

mamy imadło klasyczne, a takŜe maszynowe. Klasyczne mocujemy na krawędzi stołu, a

maszynowe pozwala nam na ułoŜenie w kaŜdym miejscu.

Kolejnym niezbędnym narzędziem jest dobra piłka do metalu. Najlepiej zakupić brzeszczot z

drutu stalowego, obsypany fragmentami wolframu spokojnie wytniemy nim to, co chcemy, a

jednocześnie nie jest on drogi. Oczywiście potrzebujemy teŜ uchwyt do tego brzeszczotu

przecieŜ nie utrzymamy go w gołych rękach.

Kolejna niezbędna rzecz to pilnik. Dobry, ostry i co najwaŜniejsze firmowy pozwoli nam na

długą i owocną pracę. Cena dobrej jakości pilnika zaczyna się od granicy 20 zł. Najczęściej

starcza pilnik płaski o szerokości 20 mm. Przyda się równieŜ okrągły o średnicy 10 mm i jeŜeli

chcemy zadbać o dokładność, komplet tzw. iglaków to stali.

Papier ścierny takŜe obowiązkowo nam się przyda. Gradacja od 40 w górę (120 pozwoli na

ładne wykończenie). Na razie starczy po jednym arkuszu z kaŜdego.

Teraz idziemy do działu z parkietami i tam za grosze wybieramy jedną klepkę drewna, z

którego zrobimy okładziny. Wyboru oczywiście dokonujemy na podstawie własnego gustu.

Pozostaje jeszcze zakup kleju, który połączy nam drewno z metalem. Jest tego na rynku sporo,

więc bez problemu wybierzemy coś dobrego. Kupmy jeszcze butelkę terpentyny balsamicznej i

białą świeczkę, gdy te rzeczy przydadzą się nam do... ale o tym później.

No i tym sposobem mamy właściwie wszystko, co potrzebujemy!! Prawda, Ŝe nie jest tego

wiele?

Teraz materiał na ostrze. Dla wielu osób tutaj zaczną się schody, jeŜeli będą szukać czegoś z

wysokiej półki. Ale zaraz, przecieŜ my robimy pierwszy w Ŝyciu nóŜ. Wystarczy nam kupiony na

giełdzie staroci stary tasak. WaŜne, Ŝeby miał chociaŜ 2 4 mm grubości. Zatem zaczynamy

pracę!

Najpierw projekt. Najlepiej na komputerze, bo łatwo wprowadzać modyfikacje. W programie

Corel Draw lub Photoshop rysujemy kształt naszego noŜa. JeŜeli sami nie umiemy, poprośmy

kogoś kto nam pomoŜe jest to praca dosłownie na kilka minut. Mamy juŜ kształt, który na

ekranie wygląda tak:

Długość całego noŜa wynosi 100 mm, taki obrys drukujemy na drukarce w skali 1:1 i

wycinamy noŜyczkami. Przykładamy na stal i cienkopisem rysowujemy kształt. Teraz najbardziej

trudna, Ŝmudna i bolesna praca. Musimy ten kształt wyciąć z naszej stali. Najlepiej dorysować

sobie linie pomocnicze, które ułatwią pracę. Nie wycinamy oczywiście idealnie po obwodzie, gdyŜ

nie uda nam się zachować wymiaru. Im bliŜej będziemy ciąć przy obrysie, tym mniej będziemy

mieli do zeszlifowania pilnikami.

Jest to naprawdę trudne zadanie i nie raz będziemy przeklinać pomysł ręcznego robienia

noŜa. Oczywiście moŜna cięcia wykonać narzędziami elektrycznymi, choć nie zawsze takimi

dysponujemy... Po długim, długim czasie, otrzymamy przed sobą zgrubnie obciętą blachę.

Stanowisko posprzątane ze stalowych wiórów, odciski zalepione plastrami. Teraz musimy

przy pomocy pilników doprowadzić powyŜszy kształt do konkretnego, wyrysowanego przedtem.

JeŜeli przez przypadek zatarł nam się rysunek, musimy go nanieść jeszcze raz. Piłowanie

pilnikami jest pracą Ŝmudną, ale jeŜeli kupiliśmy dobre pilniki, to szybko zobaczymy efekty. Na

rysunku poniŜej widać, jaki pilnik uŜyjemy do zeszlifowania konkretnego miejsca.

Powoli, bez zbytecznego pośpiechu szlifujemy metal tak, by szlif doszedł do wyrysowanej

linii. JeŜeli robiliśmy wszystko dokładnie, powinniśmy otrzymać zamierzony kształt, czyli:

Teraz przy pomocy pilników iglakowych (właściwie tylko okrągłego) wypiłowujemy wcięcie,

określające długość naszego ostrza. Robimy to dość głęboko (około 1,5 2 mm).

Trzeba przyznać, Ŝe juŜ zaczyna to przypominać ładny nóŜ, prawda? Teraz czeka nas dość

kłopotliwe zadanie, o ile nie najtrudniejsze dla początkującego "kreatora" noŜy. Mianowicie

musimy nadać szlif ostrza. Jako, iŜ robimy nóŜ mały i prosty, zrobimy ostrze ze szlifem

jednostronnym, które ja swojsko nazywam "na gładko". Najpierw zaznaczamy pisakiem linię,

która ograniczy nam zakres szlifowania. Za wyrysowaną linią warto nakleić kawałek plastra, by

przez przypadek nie wyjechać za nią pilnikiem.

Mocujemy ostrze na płasko w imadle i zaczynamy szlifować. Dobrze jest iglakiem najpierw

zaznaczyć linię przy plastrze, by łatwiej było prowadzić płaski pilnik.

Ruch pilnikiem staramy się ograniczyć do ruchu prostopadłego do ostrza. Co kilka ruchów

przesuwamy pilnik tak, aby równo zbierać nadmiar metalu. Ruch pilnika powinien być lekko

półokrągły względem ostrza, tak, by po szlifowaniu, patrząc z przodu na nasz nóŜ, widzieć kształt

zbliŜony do poniŜszego.

Szlifujemy tak długo, aŜ linia ostrza będzie stanowiła elegancką krawędź juŜ w tej chwili dość

ostrą.

No proszę, po trudach piłowania, trzymamy w ręku coś, co z kawałka surowej stali, zamieniło

się w nóŜ! Jeszcze roboczo wyglądający, ale mający juŜ nadane ostrze, co więcej, nawet dość

ostre. MoŜna śmiało powiedzieć, Ŝe najtrudniejsza praca juŜ za nami. Teraz wygładzanie i

polerowanie. Oczywiście nie będziemy dąŜyć do lustrzanej powierzchni, bo potrzeba do tego

odpowiednich narzędzi i materiałów. Nam w zupełności wystarczy wypolerowanie do takiego

stanu, Ŝe nie będą widoczne ślady pilnika i imadła. Warto pamiętać, aby na tym etapie

zamocować nóŜ przez drewniane listewki, które zabezpieczą stal przed ostrym działaniem szczęk

imadła.

Do ręki bierzemy drewniany klocek, nakładamy na niego papier ścierny i do pracy!

Zaczynamy od gradacji 40, by wstępnie wyrównać powierzchnię, a następnie zwiększamy

gradację aŜ do najdrobniejszej, jaką posiadamy. Tutaj przyda się opanowanie i wytrwałość. Im

dłuŜej będziemy wygładzać nasze ostrze, tym piękniejszy efekt uzyskamy. JeŜeli naprawdę się

do tego przyłoŜymy, pozbędziemy się najdrobniejszych śladów wcześniejszej obróbki.

Oczywiście szlifujemy równieŜ krawędzie... W tym momencie trzymamy w dłoni pięknie

zmatowione ostrze, które ma juŜ prawdziwy kształt noŜa! Ale zaraz, a okładziny?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: