WSPÓŁCZESNA WIEDZA(1).pdf

WSPÓŁCZESNA WIEDZA

W ŚWIĘTYCH KSIĘGACH

DŻINIZMU

Dżinizm to prastara religia Indii. Choć co jakiś czas popadała w zapomnienie, uważana jest

do dziś za wieczną i nieprzemijającą.

Ilustracja przedstawiająca narodziny proroka Mahawiry z dziewicy.

Księgi religijne dżinizmu opowiadają o pradawnych bogach-nauczycielach ludzi i są w

pewnym sensie podręcznikami nauk ścisłych. Purwagata uczy chemii, opisuje substancje

chemiczne, ich powstawanie i rozkład. Pranawada-Purwa to zbiór porad medycznych, a

Lokabindusara Purwa to wykłady z matematyki. Upangi opisują nasz Układ Słoneczny ze

szczegółami na temat Ziemi, Księżyca oraz innych ciał niebieskich, a także... zamieszkujących

je istot. Z dzieła Aupatika możemy się dowiedzieć, jak przenieść się do świata bogów. To dzieło

prawie z pogranicza fizyki kwantowej.

Wiele prastarych ksiąg dżinizmu zaginęło. Z tego, co po nich pozostało, udało się odczytać

rzeczy zdumiewające, na przykład: jak dokonywać cudów, jak przemieniać rośliny i metale,

przemieszczać się w przestworzach, przenosić się do innych krajów za pomocą magii. Po

zaginięciu większości ksiąg, wiedza w nich zawarta była przekazywana ustnie przez kapłanów.

Jaki jest świat i historia według dżinizmu?

Szokujące datyPierwszym patriarchą dżinizmu był Riszabha, który przybył na Ziemię osiem

milionów czterysta tysięcy lat temu i był długowiecznym gigantem. Dwudziesty pierwszy

patriarcha po nim nazywał się Arisztanemi, żył tysiąc lat, a jego wzrost wynosił dziesięć

długości łuku. Kolejni patriarchowie żyli już o wiele krócej, a wzrostem przypominali

współczesnych ludzi. Dwaj ostatni prorocy umarli ponoć w roku 500 i 750 przed Chr.

Co ciekawe, owa tendencja do skracania się życia naszych boskich (kosmicznych) przodków

jest wyraźna i w innych religiach. Sumeryjscy boscy królowie żyli na początku tysiące lat, a

ich następcy, mieszający się ze zwykłymi ludźmi, coraz krócej. Biblijny Matuzalem żył ponad

1000 lat, jego następcy 800, 600... i coraz krócej. Trudno teraz powiedzieć, czy owa tendencja

to wynik tego, że istnieje jedno źródło podań mitycznych (będące wyrazem pragnień ludzi o

nieśmiertelności), które rozprzestrzeniło się wraz z wędrówkami ludów na różne kontynenty,

czy też rzeczywiście w zamierzchłych czasach na naszą planetę przybyły długowieczne istoty, a

mity są zapisem ich działalności.

Szokujące liczby

Najmniejsza jednostka czasu to według dżinistów samaya. Wiele samaya składa się na jedno

awalika. 1 677 216 awalik tworzy jedno muhurta, które odpowiada naszym 48 minutom. 30

muhurt jedno ahoratra, co odpowiada jednej dobie. Pomnóżmy 48 minut (1 muhurta) przez

30, a otrzymamy 1440 naszych minut. To tak, jakby pomnożyć 24 godziny przez 60 minut, co

daje również 1440. Dalsze obliczenia dotyczą miesięcy, lat, a także, co zadziwiające, wartości

czasowych porównywalnych do naszego roku świetlnego wynoszącego 9 461 000 000 000 000

km. Dżiniści mają także rozwiniętą wiedzę astrofizyczną. Uważają, że rozmiary Wszechświata

są mierzalne, a Ziemię pokrywają trzy warstwy o różnej gęstości. Pierwsza ma gęstość wody,

druga wiatru, a trzecia rzadkiego wiatru. Powyżej jest pustka. Współczesna nauka twierdzi

podobnie: Ziemię otacza atmosfera, troposfera z tlenem i azotem oraz stratosfera z ozonem.

Wyżej znajduje się przestrzeń międzyplanetarna - pustka.

Ewa Jarmicka

Gdzie są źródła mitów?

Mahawira, Mitra, Krishna i wielu innych proroków czy bogów - oni wszyscy narodzili się z

dziewic zapłodnionych przez istoty niebiańskie w cudownych okolicznościach. A historia

każdego z nich opisana była na wiele lat przed narodzinami naszego Chrystusa, który dołącza

do długiego szeregu boskich synów.

Chyba rację mają ci, którzy twierdzą, że mit o Chrystusie był pieczołowicie konstruowany, by

stał się atrakcyjny dla potencjalnych wiernych. Jezus nie mógł zostać przedstawiony jako syn

zwykłego cieśli i zwykłej kobiety (nawet jeśli on sam był niezwykły) - czymże mógłby

zaimponować ludom przyzwyczajonym do bajkowych okoliczności przyjścia na świat ich

proroków.

Po raz kolejny nasuwa się pytanie - gdzie tkwi początek tego mitu? Kto był pierwszy? Jakie

wydarzenie - o ile było takie - stało się źródłem opowieści?

Już wiemy na przykład, że biblijna opowieść o potopie i arce Noego ma swój literacki

pierwowzór w sumeryjskim eposie o Gilgameszu. Sumeryjski Noe nazywa się Utnapisztim. A

na 100% jesteśmy pewni, że kiedyś Ziemię nawiedziła ogromna powódź, prawdziwy potop,

który zniszczył ludzką cywilizację. Opowieść o nim, okraszona wymyśloną (lub prawdziwą,

kto wie) historyjką o człowieku, który na łodzi przetrwał kataklizm, powstała zapewne w

jednej grupie ocalałych. Potem rozpowszechniła się i, ciągle zmieniana, zadomowiła się w

różnych kulturach, w różnych częściach świata.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: