Kushner Cheryl - Ślub marzeń.pdf - 950 ebooków- głównie romanse ale nie tylko(5) - igogo

Cheryl Kushner

Ślub marzeń

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zoe Russell wielokrotnie wyobrażała sobie spotkanie z

Ryanem O'Connorem, ale żaden z wymyślonych przez nią

scenariuszy nie dorównywał rzeczywistości. Spojrzała na

skute metalowymi kajdankami nadgarstki, starając się nie

myśleć o manikiurze za dwadzieścia pięć dolarów, który

właśnie przestał istnieć.

Nie miała pojęcia, co Ryan robi w Riverbend, ale w tej

chwili najwyraźniej tylko on dzielił ją od wolności.

Postanowiła nie okazywać wobec niego słabości.

Wyprostowała ramiona, zrobiła głęboki wdech i przeszła

przez celę, patrząc mu prosto w oczy.

- To wszystko jest jednym wielkim nieporozumieniem.

Protestuję...

Ryan uniósł brew i z uśmiechem zakołysał się na

obcasach.

- Wszyscy aresztowani tak mówią.

Nawet teraz, po tylu latach, patrząc na jego uśmiech,

odczuła mrowienie wzdłuż kręgosłupa. Ryan to chodzący

seks... Uspokój się, zganiła się w duchu. Bądź silna, zwłaszcza

w obecności tego mężczyzny, którego uważałaś niegdyś za

najlepszego przyjaciela. Mężczyzny, który złamał ci serce,

nawet o tym nie wiedząc. Obiecała sobie, że już nigdy, ale to

nigdy nie ulegnie jego czarowi.

Była spocona, zmęczona i głodna. A najgorsze, że spóźni

się na przymiarkę sukni ślubnej swojej siostry Kate.

Sądząc po nieprzejednanym wyrazie twarzy Ryana, nie

będzie łatwo przekonać go, że jest niewinna. Nadal nie mogła

pojąć, dlaczego jako jedyna została aresztowana podczas

zamieszek, do których doszło w trakcie demonstracji starszych

mieszkańców Riverbend. Ona jedynie wykonywała swoją

pracę, przeprowadzając wywiady z protestującymi, ciesząc

się, że będzie miała dobry materiał dla „Obudź się, Ameryko".

- Czy nie powinieneś łapać teraz kryminalistów w

Filadelfii?

- Uznałem, że przestępcy w południowym Ohio są

znacznie bardziej interesujący.

- Nie jestem...

- Czytałem raport. Opór stawiany funkcjonariuszowi,

napaść na oficera na służbie...

- Sam poślizgnął się i upadł.

- Wepchnęłaś go w błoto.

- Bo mnie szarpał.

- Będziecie mieli śliczne zdjęcie w „Riverbend Tribune".

Policjant i dziennikarka w kałuży błota.

Zoe starała się teraz nie myśleć o tym, jak taka fotografia

może wpłynąć na jej karierę w telewizji.

- Jak zwykle twoje dane są niezgodne z prawdą.

- W takim razie proszę mnie oświecić, pani Gwiazdo

Telewizji z Nowego Jorku.

- Nie mam najmniejszego zamiaru.

- W mieście jest nową francuska restauracja. Chcesz,

żebym zamówił ci coś na wynos?

Zoe poczuła, jak żołądek kurczy jej się z głodu. Ryan

dobrze wiedział, że od rana nic nie jadła.

- Nie - powiedziała słabo, ale potem wzięła się w garść. -

Ale dziękuję. Jeśli nie masz zamiaru mi pomóc, idź sobie stąd.

W odpowiedzi Ryan roześmiał się donośnym głosem i

ruszył w stronę wyjścia.

- Znam swoje prawa - krzyknęła za nim. - Żądam dostępu

do telefonu, prawnika i chcę rozmawiać z kimś, kto tu rządzi!

- To znaczy ze mną. - Ryan odwrócił się i spojrzał jej w

oczy.

Popatrzyła na niego, starając się nie pokazać po sobie

zdziwienia. Całkiem zbił ją z tropu. Ryan O'Connor był

szefem posterunku w Riverbend? Nie śledziła z nadmierną

uwagą jego losów, ale ostatnio, kiedy o nim słyszała, dostał

jakieś odznaczenie za odwagę i awans w Filadelfii.

Co więc robił w ich rodzinnym mieście? Nie, żeby ją to

jakoś specjalnie interesowało, ale...

- Nie masz podstaw do tego, by mnie aresztować.

Natychmiast mi to zdejmij! - wskazała głową kajdanki.

- Ależ mam podstawy. Zakłóciłaś spokój publiczny, w

czym zresztą jesteś całkiem niezła. Klucz leży na dnie

sadzawki i moi ludzie go szukają - powiedział z przesadną

cierpliwością, czym tylko rozwścieczył Zoe. Doskonale

wiedziała, że świetnie się bawi.

- Nie masz klucza zapasowego?

- Powiedzieli mi, że zginął podczas uroczystego otwarcia

posterunku, czyli jakieś dwadzieścia pięć lat temu.

- To może poprosimy o pomoc jakiegoś ślusarza?

Wzruszył ramionami.

- Jest piątek po południu. Riverbend to nie Nowy Jork. -

Uśmiechnął się uroczo i zniknął za drzwiami.

- Poczekaj! Dokąd idziesz? - Uderzyła kajdankami w

kraty. - Nie możesz tak po prostu sobie pójść. Wracaj tu,

Ryan!

Była pewna, że słyszy jego śmiech. Nie zadał sobie trudu,

żeby jej odpowiedzieć. Zresztą nie spodziewała się tego.

Pięknie. Siedzi w areszcie i nie ma nawet kogo poprosić o

pomoc. Jedyny człowiek, który może ją stąd wypuścić,

właśnie odwrócił się i wyszedł.

Nie widziała Ryana od lat, ale tak naprawdę nigdy nie

przestała o nim myśleć. Teraz w głowie odżyły wspomnienia,

które do tej pory skutecznie spychała na dno świadomości.

Odczuła nagłą ochotę, aby zadać mu pytanie, które od lat

pozostawało bez odpowiedzi.

Całe szczęście, że nie posłuchał, kiedy zażądała, aby

wrócił. Bóg jeden wie, co mogłaby mu wtedy powiedzieć, i co

usłyszałaby w odpowiedzi.

Zoe rozejrzała się po niewielkiej celi. Było w niej niewiele

mniej miejsca niż w jej mieszkaniu na West Side. I tak samo

zimno. Przykryta starym kocem prycza nie wyglądała

zachęcająco. Przez niewielkie okno wpadała odrobina światła,

ale o świeżym powietrzu nie było mowy.

- I nie zapominajmy o stylowych żelaznych kratach w

oknie i drzwiach - mruknęła do siebie, chodząc w tę i z

powrotem po celi. W końcu zdesperowana usiadła na łóżku.

Starała się nie myśleć o tym, że w swoim nowojorskim

mieszkaniu wcale nie czuła się bardziej wolna niż w tym

areszcie. Nie będzie teraz myśleć o Nowym Jorku ani o pracy.

Choć kochała to, co robiła, dziennikarstwo zaczynało powoli

wypełniać całe jej życie, nie zostawiając czasu na nic więcej.

Nie chciała tego przyznać nawet przed samą sobą, nie

wspominając już o przyjaciołach czy rodzinie.

Wszyscy, którzy ją znali, uważali, że ma wspaniałe życie.

Nie dalej jak miesiąc temu świętowała ze znajomymi w

znanym nowojorskim klubie swój sukces. Została stałym

etatowym współpracownikiem „Obudź się, Ameryko".

Prowadziła poranny program i już nie musiała martwić się o

pracę. Ludzie, z którymi od lat nie utrzymywała kontaktów,

przysyłali jej e - maile z gratulacjami, kiedy dowiedzieli się o

jej sukcesie z niedzielnego wydania „New York Timesa".

Nawet matka przesłała jej tytułową stronę „Riverbend

Tribune", na której widniał niezbyt oryginalny nagłówek:

„Tutejsza dziewczyna osiąga sukces".

Rzeczywiście osiągnęła cel, jaki sobie postawiła, kiedy

przed sześcioma laty skończyła studia. Pracowała i mieszkała

na Manhattanie, miała mnóstwo znajomych i kilku przyjaciół,

Kushner Cheryl - Ślub marzeń.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: