Agencje pracy tymczasowej.pdf

I. WSTĘP

Od 1 stycznia 2004 r. obowiązuje ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o

zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. nr 166, poz. 1608), która

wyodrębnia grupę pracowników tymczasowych i w sposób całościowy określa

zasady ich zatrudniania. Ustawa ta jest wyrazem regulacji występującego w

praktyce już wcześniej tzw. leasingu pracowniczego, pozostającego

dotychczas w zasadzie poza obszarem regulacji przepisów prawa pracy.

Pierwszą regulacją dotyczącą pracy tymczasowej w polskim prawie

pracy był art. 298 3 Kodeksu pracy , który obowiązywał od 1 stycznia 2002 r.

Przepis ten regulował tylko dwie kwestie. Mianowicie zobowiązywał podmiot,

który zamierzał korzystać z pracownika tymczasowego do przekazania agencji

pracy tymczasowej informacji dotyczących rodzaju pracy, którą ma

wykonywać pracownik tymczasowy, wymagań kwalifikacyjnych

oczekiwanych od takiego pracownika oraz warunków wykonywania tej pracy.

Pracodawca taki zobowiązany był ponadto zapewnić pracownikowi

tymczasowemu bezpieczne i higieniczne warunki pracy.

Zakres regulacji wynikającej z art. 298 3 Kodeksu pracy był jednak

bardzo wąski, a rozwój tej formy zatrudnienia wymógł konieczność szerszego

określenia praw i obowiązków związanych z zatrudnianiem pracowników

tymczasowych.

Podstawowe rozwiązania przyjęte w ustawie o zatrudnianiu

pracowników tymczasowych mają podstawę w prawie międzynarodowym, w

szczególności w konwencji nr 181 oraz zaleceniu nr 188 Międzynarodowej

Organizacji Pracy z dnia 19 czerwca 1997 r. dotyczących prywatnych

biur pośrednictwa (konwencja ta nie jest przez Polskę ratyfikowana).

W ustawie o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, praca

tymczasowa została zdefiniowana jako „wykonywanie na rzecz danego

pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie,

zadań :

a) o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub

b) których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez

pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub

c) których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika

zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika (art. 2 pkt 3 ustawy)”.

Zatem charakterystyczną cechą pracy tymczasowej jest jej z góry

ograniczony czas realizacji , dlatego też pracownicy tymczasowi mogą być

zatrudniani tylko na podstawie umów o pracę na czas określony oraz umowy o

pracę na czas wykonania określonej pracy (art. 7 ustawy).

W pracy tymczasowej występują trzy powiązane ze sobą podmioty:

agencja pracy tymczasowej, pracodawca użytkownik oraz pracownik

tymczasowy.

Usługi w zakresie zatrudnienia pracowników tymczasowych mogą

wykonywać wyłącznie te agencje pracy tymczasowej, które prowadzą

działalność gospodarczą po przejściu odpowiedniej procedury rejestracyjnej.

Podmioty, które chcą prowadzić taką działalność muszą uzyskać wpis do

rejestru agencji zatrudnienia prowadzonego przez ministra właściwego

do spraw pracy oraz uzyskać odpowiedni certyfikat. Agencje pracy

tymczasowej rekrutują i zatrudniają pracowników tymczasowych, których

następnie kierują do pracy do podmiotu trzeciego, który określany jest

mianem pracodawcy użytkownika.

Pracodawcą użytkownikiem może być podmiot, który jest

pracodawcą w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji

zatrudnienia oraz instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99, poz. 1001 ze

zm.), a więc może to być jednostka organizacyjna (także bez osobowości

prawnej) oraz osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która

zatrudnia lub ma zamiar zatrudnić co najmniej jednego pracownika. (art. 2 ust.

1 pkt 25 ustawy o promocji zatrudnienia oraz instytucjach rynku pracy).

Pracownikiem tymczasowym jest pracownik zatrudniony przez agencję

pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na

rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika (art. 2 pkt 2 ustawy o

zatrudnianiu pracowników tymczasowych).

Pracodawcą w stosunku do pracownika tymczasowego jest więc

agencja pracy tymczasowej. To z nią pracownik tymczasowy zawiera umowę

o pracę, ona wypłaca mu wynagrodzenie, odprowadza składki na

ubezpieczenia społeczne oraz podatki. Pracownik tymczasowy jednak nie

świadczy pracy na rzecz agencji, tylko na rzecz pracodawcy użytkownika,

który wyznacza pracownikowi agencji pracy tymczasowej zadania i kontroluje

ich wykonywanie.

Przed zawarciem umowy o pracę z pracownikiem tymczasowym

agencja pracy tymczasowej oraz pracodawca użytkownik zobowiązani są do

zawarcia pisemnego porozumienia , z którego będą wynikały podstawowe

warunki wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego (art. 9 ustawy o

zatrudnianiu pracowników tymczasowych). Uzgodnieniu podlegają przede

wszystkim: rodzaj pracy, która ma być powierzona pracownikowi

tymczasowemu, wymagania kwalifikacyjne, które pracownik musi spełniać,

przewidywany okres wykonywania pracy tymczasowej, miejsce pracy oraz

wymiar czasu pracy pracownika tymczasowego. Ponadto ustalenia powinny

obejmować także zakres obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny

pracy spoczywających na agencji i pracodawcy użytkowniku. Agencja pracy

tymczasowej powinna także zostać poinformowana przez pracodawcę

użytkownika o wynagrodzeniu za pracę, która ma być powierzona

pracownikowi tymczasowemu. Wynagrodzenie to powinno wynikać z

przepisów o wynagrodzeniu obowiązujących u pracodawcy użytkownika.

O dokonanych uzgodnieniach agencja pracy tymczasowej zawiadamia

osobę, której ma zostać powierzone wykonywanie pracy tymczasowej i

następnie zawiera z nią odpowiednią umowę o pracę.

Pracownik tymczasowy świadczy pracę u pracodawcy

użytkownika, który w zakresie organizacji pracy wykonuje obowiązki i

korzysta z praw przysługujących pracodawcy (art. 14 ustawy o

zatrudnianiu pracowników tymczasowych). Na pracodawcy użytkowniku

ciąży przede wszystkim obowiązek zapewnienia pracownikom tymczasowym

bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w miejscu wyznaczonym do

jej wykonywania. Pracodawca użytkownik prowadzi także ewidencję czasu

pracy pracownika tymczasowego w zakresie i na zasadach obowiązujących w

stosunku do pracowników.

Pracownikowi tymczasowemu nie może zostać powierzone

wykonywanie pracy :

1) szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na

podstawie Kodeksu pracy;

2) na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniony pracownik pracodawcy

użytkownika, w okresie uczestniczenia tego pracownika w strajku;

3) na stanowisku pracy, na którym, w okresie ostatnich 3 miesięcy

poprzedzających przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy

tymczasowej przez pracownika tymczasowego, był zatrudniony pracownik

pracodawcy użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z

przyczyn niedotyczących pracowników.

Zauważyć należy, że pracownik tymczasowy w okresie wykonywania

pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej

korzystnie w zakresie warunków pracy oraz innych warunków zatrudnienia

niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takich

samych lub podobnych stanowiskach pracy (art. 15 ustawy o zatrudnianiu

pracowników tymczasowych). Ponadto pracownik tymczasowy w okresie

wykonywania pracy tymczasowej ma prawo do korzystania z urządzeń

socjalnych pracodawcy użytkownika na zasadach przewidzianych dla

pracowników zatrudnionych przez tego pracodawcę użytkownika (art. 22

ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych).

Z ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych wynikają także

pewne zakazy dotyczące zatrudniania pracowników tymczasowych . Po

pierwsze – jeden podmiot nie może być jednocześnie pracodawcą oraz

pracodawcą użytkownikiem w stosunku do tego samego pracownika (art. 4

ustawy). Po drugie – agencja pracy tymczasowej nie może ustalić z

pracodawcą użytkownikiem, że ten nie ma prawa zatrudnić pracownika

tymczasowego po zakończeniu wykonywania pracy tymczasowej (art. 12

ustawy). Wreszcie po trzecie – ograniczony jest także czas, przez który

pracodawca użytkownik może korzystać z pracy pracownika tymczasowego

(art. 20 ustawy). W okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy łączny okres

wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego na rzecz

jednego pracodawcy użytkownika nie może bowiem przekroczyć 12 miesięcy.

Jeśli jednak pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły pracę

obejmująca zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego

pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika, to okres

wykonywania pracy tymczasowej może wynosić do 36 miesięcy. W takiej

sytuacji jednak pracownik tymczasowy może być ponownie skierowany do

tego samego pracodawcy użytkownika nie wcześniej niż po upływie kolejnych

36 miesięcy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: