Webber Meredith - Gwiazdki, dzwoneczki, niespodzianki.pdf - Webber Meredith - glinka7-1987

MEREDITH WEBBER

Gwiazdki,

dzwoneczki,

niespodzianki

Tytuł oryginału: Baublas, Bells and Booties

PROLOG

- Wstań, Fran, chcę coś sprawdzić! - Do gabinetu wpadł

Griff, jej szef i właściciel poradni Summerfield. Jak zwykle

rozsadzała go energia, ciemne włosy opadły mu na czoło,

a niebieskie oczy lśniły.

Fran z doświadczenia wiedziała, że lepiej się podporząd-

kować Griffowi, niż go indagować. Podniosła się więc zza

biurka i oniemiała z wrażenia, gdy położył dłonie na jej ra-

mionach i pocałował w usta. Ogarnęło ją dziwne uczucie,

którego nie zdążyła przeanalizować, ponieważ Griff posłał

jej karcące spojrzenie.

- No, Fran, pocałuj mnie. Włóż w to trochę serca!

Powinna była odmówić albo przynajmniej spytać Griffa,

o co chodzi. Ale pracowała z nim od pół roku i już zdążyła

się zorientować, że on nie rozumie słowa „nie". Zawsze

potrafił postawić na swoim i skłonić ją do zrobienia najdziw-

niejszych rzeczy. Zanim zdążyła zaprotestować, Griff znów

ją całował. Tym razem lekko zadrżała z rozkoszy i bezwied-

nie rozchyliła wargi, gdy Griff uwodzicielsko wsunął między

nie czubek języka.

- Właśnie! To było dużo lepsze! - oświadczył trium-

falnie.

- Lepsze niż co? Cieniujący wlew z barytu? - Fran nadal

kręciło się w głowie od natłoku oszałamiających doznań.

- Niż ten pierwszy buziaczek. Przyznaj, że tak.

- Niby dlaczego? Jakie to ma znaczenie? I czemu w ogó-

le mnie całowałeś? - Gapiła się zdumiona na uśmiechniętego

radośnie kolegę i dobrego przyjaciela w jednej osobie. Nagle

coś ją tknęło, więc uważniej przyjrzała się jego wargom. - To

żart, co? Posmarowałeś się jakimś ohydztwem i zaraz mi

powiesz, że moje usta staną się niebieskie albo spuchną, albo

Bóg wie co jeszcze! Zlituj się, Griff... - Urwała, bo w jego

oczach dostrzegła błysk czegoś trudnego do zdefiniowania.

-Griff?

- Ja miałbym zrobić ci psikusa? -jęknął żałośnie z miną

niewiniątka. - Jak możesz mnie podejrzewać o coś takiego?

- Bo wciąż płatasz mi głupie figle - przypomniała, siląc

się na surowy ton.

- Teraz nie - zapewnił z powagą. - Chciałem tylko prze-

prowadzić test.

- Test?

- No wiesz, jak próbny bieg,

- Próbny bieg? - Skarciła się w myśli za to, że powtarza

wszystko jak gapa. - Przed maratonem?

- Przed małżeństwem! - oznajmił tak radośnie, jakby

chodziło o najwspanialszy pomysł pod słońcem.

- Jakim małżeństwem? I co ma do tego całowanie? Chy-

ba wiesz, że umiesz to robić. Jeśli wierzyć Kelly Ryan, już

w przedszkolu dobierałeś się do niej za krzakiem azalii! Nie

mówiąc o tym, co pamiętam z naszych studenckich czasów.

Stada dziewczyn zaświadczą, że znasz się na rzeczy.

- To były azalie? Zawsze byłem ciekaw, jak wyglądają.

- Nieważne, Griff. - Zmierzyła go marsowym spojrze-

niem. - Co z tym małżeństwem? - spytała groźnie, by swo-

im zwyczajem znów nie zmienił tematu. I ze zdumieniem

skonstatowała, że nie jest zachwycona myślą o ewentualnym

ożenku Griff a ...

On zaś przysiadł na brzegu jej biurka i znów obdarzył ją

oszałamiającym uśmiechem.

- Od dawna zachodzę w głowę, co dać na gwiazdkę mojej

matce - oznajmił, a Fran w myślach poprosiła opatrzność, by

Griff wkrótce ujawnił sedno sprawy. - Przy jej zdrowiu po-

dróż za granicę nie wchodzi w grę, Barney zajmuje się ogro-

dem, więc wręczenie doniczkowego kwiatu byłoby idiotycz-

ne. Chyba się ze mną zgadzasz?

Fran skinęła głową. Uwielbiała Eloise Griffiths - starsza

pani była nie tylko jej pacjentką, lecz także przyjaciółką

i mentorem. Niestety, stawała się coraz bardziej niedołężna.

- Mama ostatnio mniej czyta, więc książki też odpadają.

- Griff, nie wymieniaj wszystkiego, czego jej nie dasz.

Dorzeczy.

- No właśnie, Franny! - zawołał, a jej z powodu tego

zdrobnienia zrobiło się ciepło na sercu. - Bałem się, że nic

nie wymyślę, i nagle doznałem olśnienia. Moja matka za-

wsze marzyła tylko o jednym! O wnukach!

Fran kompletnie zbaraniała, co niewątpliwie dało się za-

uważyć, toteż Griff czule poklepał ją po ramieniu.

- Oczywiście, nie dostanie ich natychmiast - dodał uspo-

kajającym tonem. - Najpierw będzie ślub i tak dalej. Matka

rozumie, że wnuki to nie paczki spod choinki, więc poczeka.

Wiem jednak, że najbardziej pragnie, abym się związał z ja-

kąś miłą kobietą, która zechce wydać na świat jednego lub

dwóch małych Griffithsów. Genialne, prawda?

Fran usiłowała sformułować rozsądną odpowiedź.

Owszem, idea małżeństwa miała sens. A Elóise rzeczywiście

chciała dożyć dnia, gdy jej syn zostanie szczęśliwym mężem,

ale...

- Już kogoś wybrałeś? Tę miłą kobietę? Od mojego przy-

jazdu bez przerwy mnie niańczysz, pokazujesz okolicę; po-

magasz mi zapomnieć o wrednym Richardzie. Starcza ci cza-

su na życie towarzyskie?

- Jak możesz, kobieto! Ten pocałunek nic ci nie ujawnił?

Chodź tu, trzeba go powtórzyć.

Zanim Fran zdążyła jakoś zareagować, Griff porwał ją

w ramiona i znów przycisnął usta do jej warg. Ale tym razem

jego język poczynał sobie śmielej - zmysłowo kusił, wywo-

ływał słodkie doznania, a Fran nagle stwierdziła, że oddaje

mu pocałunek. Minęła chyba cała wieczność, zanim uwolniła

się z objęć Griffa i bezsilnie opadła na krzesło.

- Co chciałeś tym udowodnić? - jęknęła.

- Że pasujemy do siebie! Że seks sprawiłby nam frajdę.

Co ty na to, Fran? Wiem, że pragniesz mieć dzieci, widzia-

łem, jak na nie patrzysz podczas dyżuru dla maluchów.

Na końcu ciemnego tunelu wreszcie dojrzała migoczące

światełko, chociaż w tej sytuacji mógł to być również refle-

ktor pędzącej lokomotywy!

- Ty i ja? Seks? - mruknęła. - Chcesz, żebym ci urodziła

dzieci?

- Jeśli pomysł z seksem ci się nie podoba, to oczywiście

możemy zdecydować się na sztuczne zapłodnienie, ale klasycz-

na metoda chyba jest przyjemniejsza. Przecież się lubimy, a sko-

ro po tym próbnym pocałunku nie puściłaś pawia, to...

Umilkł na moment, a ona nie zdążyła w tym czasie nawet

wymyślić słowa protestu.

- Spójrz na to w ten sposób, Fran. Pracujesz dla mnie od

pół roku i jeszcze nie dziabnęłaś mnie skalpelem. Widujemy

się tutaj częściej niż normalne małżeństwo w domu, więc

pewnie stworzylibyśmy zgodne stadło. Pod względem gene-

tycznym też byłoby super: ja mam stosowny wzrost, ty do-

rzucisz tę brzoskwiniową cerę oraz rzadką kombinację jas-

nych włosów z piwnymi oczami.

Webber Meredith - Gwiazdki, dzwoneczki, niespodzianki.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: