Savoir vivre dzieci.docx

Savoir vivre dzieci

Jak powinno przebiegać wychowanie dzieci. Porady savoir vivre dla dzieci.

Prawdą jest, że dziecko posiada wrodzone cechy, lecz od najmłodszych lat oczy się i naśladuje najbliższe mu otoczenie. Dziecko jako doskonały obserwator bardzo szybko zorientuje się zarówno w tych dobrych jak i złych stronach dorosłych. Maluchowi bardzo ciężko jest zrozumieć, gdy ktoś postępuje niekonsekwentnie. Dlaczego coś wolno robić dorosłym a jemu nie i dlaczego jest za to karany?

Jeśli narzucimy dziecku nasze małe kłamstwa, niesolidność, podwójną moralność, nie dziwmy się, gdy bardzo szybko przyswoi sobie te wady. Wybranie zła jest łatwiejsze i przyjemniejsze, naśladowanie dobrych cech rodziców natomiast wymaga znacznego wysiłku.
Wychowując dziecko najważniejsze u rodziców są trzy cechy: dyscyplina wewnętrzna, miłość, konsekwencja. Dzięki tym cechom nasze dziecko nie będzie hałaśliwe, przykre dla otoczenia, kapryśne czy nieopanowane.
Oprócz wpajania form zewnętrznych (przywitanie, ukłon) uczmy dzieci wypełniania pewnych obowiązków. Po pierwsze dzieci czują się wtedy przydatne i ważne, a po drugie kształtuje się w nich dyscyplina. Dziecku można na przykład zlecić, by gasiło światło, gdzie niepotrzebnie jest ono włączone.

Wpajajmy dzieciom zasady względów wobec innych. Niech nie hałasuje, bo nikt tego nie lubi, niech szanuje roślinność i dbają o zieleń, niech nie brudzą ani nie niszczą wspólnej czy jakiejkolwiek własności.
Rozmawiając przy dzieciach, nauczymy je, aby nie przerywało starszym i nie wtrącało się niepytane. Uważajmy, co przy dziecku mówimy, jeśli będziemy się na nie skarżyć, że jest nieznośne, leniwe czy uparte, sugerujemy i utwierdzamy je, że właśnie takie jest. Gdy dziecko słyszy zbyt dużo pochwał od dorosłych, łatwo staje się zmanierowane i aroganckie. Najrozsądniej jest pochwalić lub zganić dziecko w cztery oczy.

Niektórzy wygodniccy rodzice, pozbawieni poczucia odpowiedzialności, chcą wszystkie te sprawy przerzucić na szkołę i pedagogów. Nigdy jednak szkoła czy zespołowe wychowanie nie oddziaływa w tym stopniu, co środowisko, które nas kształtuje od urodzenia. Jeśli się dziecko wydało na świat, trzeba za nie odpowiadać, przekazać mu swoje doświadczenia, dać mu możliwie najlepszą naukę. Dobre wychowanie i dobre maniery wyniesione z domu stanowią cenny posąg, którym rodzice obdarzają swoje dzieci.