literatura dla dzieci i młodzieży
1. „O książkach przyjętych na własność przez dzieci wszystkich ras”
- ważne wydarzenia:
· 1697 – początek literatury dziecięcej – Perrault, Baśnie
· 1762 – Rousseau – Emil – manifestacja potrzeb zmian sytuacji dziecka
· 1900 – E. Key – Stulecie dziecka
· 1919-20 – Korczak – Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku
- rys historyczny:
· pocz. XIX w.:
- Niemcewicz
· romantyzm:
- K. z Tańskich-Hoffmanowa
- Jachowicz
- Mickiewicz (bajki), Słowacki, Fredro
- Cooper (Ostatni Mohikanin), Scott (Rob Roy)
- Hugo (Nędznicy), Dumas
- rozwój prasy dziecięcej w Polsce (Dziennik dla dzieci)
· pozytywizm (dziecko jako temat)
- Dickens
- Orzeszkowa, Prus, Sienkiewicz, Konopnicka
- Kraszewski (powieści historyczne)
- Verne, Twain
- Kingsley (Wodne dzieci)
· modernizm
- Leśmian (Przygody Sindbada Żeglarza)
- Baum (Czarnoksiężnik z krainy Oz)
- Barry (Piotruś Pan)
- Caroll (Alicja w krainie czarów)
· XX-lecie międzywojenne
- nurt powieści pensjonarskich (Makuszyński. Montgomery)
- nurt przekładania baśni innych narodów
- nurt psychologiczny
- Korczak – satyra na rzeczywistość
- May
- rozwój prasy
· wojna
- prasa podziemna
· lata powojenne
- Tolkien – fantasy
- Lindgren
- Brzechwa (Akademia Pana Kleksa)
- tłumaczenie literatury radzieckiej
· lata 70-te
- Jurgielewiczowa (Ten Obcy)
- sielicka, Terakowska – trudne dzieciństwo
- Lem
- Szklarski
- Centkiewiczowie
- Nienacki
- Niziurski
- Cieślikowski – strefy literatury:
I. strefa – teksty gdzie dzieciństwo pojawia się jako temat (nowele pozytywistyczne)
II. strefa – teksty pisane jako „sposób na dziecko” (Treny, kołysanki)
III. strefa – teksty pisane jak dla dzieci (Białoszewski, Przyboś)
IV. strefa – właściwa literatura dla dzieci i młodzieży
2. Literatura dla dzieci i młodzieży jako literatura „osobna”, „czwarta”
- Kategorie literatury:
· dydaktyzm
· fantastyka
· przygoda
· bohater rówieśniczy – uruchamia mechanizm identyfikacji i projekcji, kształtuje kompensacyjną funkcję literatury;
· humor – wyzwala śmiech, buduje funkcje ludyczną
- Funkcje literatury:
· estetyczno-ekspresywna
· poznawcza
· ludyczna (między dydaktyzmem a estetyzmem)
· dydaktyczno-wychowawcza
3. Czasopiśmiennictwo dla dzieci i młodzieży. Czasopiśmiennictwo poświęcone problemom dziecka i książce dla dziecka. Prasa międzywojenna
- Guliwer:
· skierowane do: nauczycieli, bibliotekarzy, wydawców, księgarzy, twórców, badaczy literatury dla dzieci i młodzieży, rodziców
· tematyka: literatura dla dzieci i młodzieży
- Życie szkoły
· skierowane do: nauczycieli, pedagogów
· tematyka: organizacja nauczania i wychowania
- Wychowanie w przedszkolu
· skierowane do: nauczycieli
· tematyka: różnorodna
- Przedszkole
· skierowane do: nauczycieli przedszkolnych
· tematyka: reforma, teoria, praktyka
- Poezja i dziecko
· skierowane do: pedagogów, studentów
· tematyka: poezja
- Płomyczek
· skierowane do: dzieci ze starszych klas szkoły podstawowej i gimnazjum
· tematyka: edukacja, kultura
- Świerszczyk
- Miś
4-5. Baśń jako „dar miłości” – o znaczeniach i wartościach ukrytych w baśni. Psychoanalityczny model baśni
- psychoanaliza – podejście koncentrujące się na sferze nieświadomości
- funkcje baśni:
· uwrażliwianie na wszystkie wyższe sprawy życia;
· pomoc w odkrywaniu własnej tożsamości i własnego powołania – funkcja poznawcza;
· ukazanie pełnego satysfakcji życia jako dostępnego każdemu mimo przeciwności bez uciekania od pełnych niebezpieczeństwa zmagań
· ukazanie procesów wewnętrznych jako zewnętrznych, wyrażenie ich za pomocą zdarzeń i postaci dzięki czemu łatwiej je zrozumieć
· dodawanie otuchy, budzenie nadziei na przyszłość, niwelowanie lęków – funkcja terapeutyczna;
· przekazywanie kultury
- rola baśni:
· pomoc w zrozumieniu świata i siebie
· wprowadzenie ładu
· pokazanie reguł
· budowanie poczucia bezpieczeństwa
· pozwolenie na interpretowanie i ocenianie
· rozwijanie refleksyjności i wrażliwości
· rozwijanie zasobów języka
· uczenie wyrażania i nazywania uczuć
· socjalizacja
· zabawa
mit
baśń
wzbudza uczucie wyjątkowości tego co opowiadane
przedstawia wydarzenia jako zwykłe zdarzenia życia codziennego, (uniwersalność, ponadczasowość)
Zakończenie tragiczne
Zakończenie szczęśliwe, całkowite zniszczenie zła
Charakter pesymistyczny
Charakter optymistyczny
Bohater zyskuje nieśmiertelność
Bohater żyje szczęśliwie na ziemi a potem umiera
Opowiada o konkretnym bohaterze
Opowiada o każdym (brak imienia w tytule, główny bohater – „pewna dziewczynka” lub powszechne imię, pozostałe postaci bez imienia)
Osobowość idealna, działająca zgodnie z wymogami superego
Integrowanie się ego
Konflikt między superego, id i ego; niemożność życia zgodnie z superego
Konkretne określenie bohatera złego i dobrego
Stawianie wymogów, gróźb – charakter moralizatorski
Stosowanie symboli
6-7. Baśń ludowa a literacka
Baśń ludowa
Baśń literacka
teleologiczność fabuły – zmierzanie do pozytywnego zakończenia
Zakończenie niekoniecznie pozytywne
lapidarność, jednowątkowość, brak rozwlekłych opisów
uzupełnienia, inkrustacje rozbudowujące fabułę utworu, opisy, rozbudowane opowiadania informacyjne, wstawki wierszowane
jednoznaczna ocena bohaterów
Niejednoznaczne postaci, zmniejszenie kontrastów między bohaterami pozytywnymi a negatywnymi
antypsychologizm – postaci pozbawione wnętrza
Psychologia postaci
Uniwersalność, niedookreślenie w czasie
...
sylwiadz12