Higiena w kosmetyce.docx

(117 KB) Pobierz

HIGIENA

1.       Higiena – z greckiego higienos – niosąc zdrowie. Jest to nauka o zdrowiu.

2.       Gronkowiec skóry – bakteria, która żyje na naszej skórze.

3.       III poziomy profilaktyki:

I.        Zapobieganie powstawaniu chorób poprzez stosowanie szeroko rozumianych metod profilaktycznie swoistych i nieswoistych.

II.     Zapobieganie powstawaniu chorób przez możliwie jak najwcześniejsze wykrywanie i leczenie.

III.  Zapobieganie utrwalaniu się niekorzystnych skutków choroby poprzez rehabilitację
i resocjalizację (przystosowanie do nowych warunków życia).

4.       SWOISTY – charakterystycznie dopasowany; NIESWOISTY – skuteczne zapobieganie różnym chorobom.

5.       Podział higieny:

I.        Higiena komunalna (wody, gleby, powietrza, mieszkań),

II.     Higiena pracy,

III.  Higiena żywności,

IV.  Higiena szkolna,

V.     Higiena człowieka:

Ø      higiena poszczególnych okresów rozwoju,

Ø      higiena osobnicza (wzroku, słuchu, węchu, skóry),

Ø      higiena intymna,

Ø      higiena ciąży i porodu,

Ø      higiena seksualna,

VI.  Higiena społeczna (wyjaśnianie wpływu niekorzystnych czynników natury społeczno-ekonomicznej),

VII. Higiena środowiska.

6.       Czynniki determinujące zdrowie:

Ø      czynniki uwarunkowane genetycznie,

Ø      czynniki środowiskowe (natury fizycznej, chemicznej, biologicznej, 5-10%),

Ø      środowisko społeczne 20-25%,

Ø      styl życia 50%,

Ø      medycyna naprawcza 10-15%.

7.       Choroby cywilizacyjne – choroby wiążące się z rozwojem cywilizacji.

Zmiany chorobowe powstają w wyniku:

Ø      małej aktywności ruchowej (hipokinezja),

Ø      nieprawidłowego odżywiania,

Ø      rozpowszechnionego obyczaju palenia tytoniu i picia alkoholu,

Ø      nadmiernego przyjmowania leków i używek,

Ø      obciążenia szybkim tempem życia,

Ø      nadciśnienia,

Ø      nieurazowych chorób narządów ruchu,

Ø      choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy,

Ø      nerwic i psychoz,

Ø      cukrzycy,

Ø      wypadków samochodowych,

Ø      alkoholizmu, lekomanii, narkomanii.

8.       Choroby środowiskowe – choroby, które powstają na tle długotrwałego oddziaływania czynników szkodliwych występujących w środowisku natury chemicznej, fizycznej, biologicznej
i psychofizycznych. Np. zespół przewlekłego przemęczenia, wieloczynnikowa nadwrażliwość chemiczna, zespół złego budownictwa.

BIOLOGICZNE CZYNNIKI ZARAŻENIA ZAWODOWEGO

1.       Rodzaje czynników:

a)      czynnik niebezpieczny dla zdrowia – powoduje nagłe, natychmiastowe pogorszenie zdrowia lub uraz, a nawet śmierć;

b)      czynniki szkodliwe dla zdrowia – czynniki, które powodują stopniowe pogarszanie stanu zdrowia (np. praca w hałasie);

c)      czynnik uciążliwy dla zdrowia – nie powoduje pogorszenia stanu zdrowia, ale może być uciążliwy podczas wykonywania pracy.

2.       Rodzaje czynników oddziaływujących negatywnie na stan zdrowia:

a)      toksyczne substancje chemiczne:

Ø      rozpuszczalne organiczne (alkohole),

Ø      gazy duszące, drażniące;

b)      metale ciężkie;

c)      substancje alergizujące (chemiczne, roślinne, zwierzęce);

d)      substancje o działaniu rakotwórczym, mutagennym, teratogennym, embriotoksycznym;

e)      pyły:

Ø      pył przemysłowy,

Ø      pyły mineralne,

Ø      pyły organiczne,

Ø      pyły z tworzyw sztucznych;

f)       czynniki fizyczne:

Ø      hałas,

Ø      wibracje,

Ø      pole elektromagnetyczne,

Ø      promieniowanie jonizujące,

Ø      promieniowanie podczerwone,

Ø      promieniowanie laserowe,

Ø      ultra- i infradźwięki,

Ø      podwyższone i obniżone ciśnienie;

g)      czynniki biologiczne:

Ø      bakterie,

Ø      wirusy,

Ø      grzyby,

Ø      pierwotniaki,

Ø      drożdżaki,

Ø      pasożyty;
 

h)      niekorzystne warunki klimatyczne:

Ø      wysoka lub niska temperatura,

Ø      ruch powietrza,

Ø      wilgotność powietrza;

i)        czynniki związane ze sposobem wykonywania pracy:

Ø      ruchy monotypowe,

Ø      wymuszona pozycja ciała,

Ø      nadmierny wysiłek głosowy,

Ø      nadmierne przeciążenia mięśni i układu kostno-stawowego.

3.       Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dn. 22.04.2005r.

Dziennik Ustaw nr 81

Biologiczny czynnik narażenia zawodowego (szkodliwości zawodowe) to mikro- i makroorganizmy oraz wytwarzane przez nie struktury i substancje, które oddziałują negatywnie na organizm człowieka w procesie pracy i mogą być przyczyną powstawania chorób zawodowych lub parazawodowych. Można wśród nich wyróżnić:

a) czynniki wywołujące choroby zakaźne i inwazyjne (priony, wirusy, bakterie, grzyby,

pierwotniaki, robaki);

b) alergeny biologiczne (bakterie, grzyby, cząstki roślinne i zwierzęce);

c) toksyny biologiczne, w tym czynniki immunotoksyczne (endotoksyna bakteryjna, mikotoksyny, glukany grzybicze, lotne związki organiczne toksyny roślinne, jady zwierzęce);

d) czynniki rakotwórcze (aflatoksyny, pył drzewny).

MIEJSCE PRACY, HIGIENA I DEZYNFEKCJA RĄK, UBIÓR

I.        OCHRONA RĄK:

1.       brak biżuterii;

2.       opatrzone mikrourazy (zadrapania itd.);

3.       krótkie, zaokrąglone paznokcie, pomalowane ewentualnie jasnym lakierem;

4.       niewycięte skórki;

5.       jednorazowe rękawice ochronne, których NIE NALEŻY myć, ani dezynfekować i powtórnie używać.

II.     TECHNIKI MYCIA RĄK:

1.       socjalne mycie rąk;

2.       higieniczne mycie rąk;

3.       chirurgiczne mycie rąk.

III.  HIGIENICZNE MYCIE RĄK:

1.       Jest ono konieczne:

a)      w przypadku masywnego zanieczyszczenia drobnoustrojami chorobotwórczymi lub tylko podejrzenia o zanieczyszczenia;

b)      po kontakcie z materiałem zakaźnym;

c)      po kontakcie z klientem skolonizowanym przez szczególnie niebezpieczne drobnoustroje.

2.       Do higienicznego mycia rąk używać należy specjalnych preparatów o działaniu antyseptycznym, zarejestrowanych w Polsce i będących w wykazie PZH (Państwowego Zakładu Higieny)
z przeznaczeniem do użytku, zawierających substancje bakteriobójcze.                                                       

3.       Higieniczne mycie rąk odbywa się w 6 etapach, polegających na pocieraniu kolejnych partii dłoni
i palców.

INSTRUKCJA HIGIENICZNEGO MYCIA I DEZYNFEKCJI RĄK

KAŻDĄ CZYNNOŚĆ PRZY MYCIU RĄK POWTARZAMY MINIMUM 5 RAZY!

NIE DOTYKAMY KRANU I DOZOWNIKÓW DŁOŃMI, TYLKO ŁOKCIEM!

 

1.              ROZPROWADZENIE MYDŁA W PŁYNIE NA CAŁYCH DŁONIACH.

2.              MYCIE LEWĄ DŁONIĄ LEWEJ STRONY PALCÓW PRAWEJ DŁONI.

3.              MYCIE PRAWĄ DŁONIĄ PRAWEJ STRONY PALCÓW LEWEJ DŁONI.

4.              ZŁĄCZENIE ZE SOBĄ DŁONI I POCIERANIE NIMI.

5.              POCIERANIE CZUBKÓW PALCÓW O WEWNĘTRZNĄ CZĘŚĆ DRUGIEJ DŁONI.

6.              MYCIE KCIUKA JEDNEJ I DRUGIEJ DŁONI.

7.              POCIERANIE OPUSZKÓW PALCÓW O WEWNĘTRZNĄ CZĘŚĆ DRUGIEJ DŁONI.

8.              SPŁUKANIE MYDŁA Z DŁONI POD CIEPŁĄ, BIEŻĄCĄ WODĄ.

9.              OSUSZENIE DŁONI RĘCZNIKIEM JEDNORAZOWYM.

10.              SPRYSKANIE DŁONI ŚRODKIEM DO DEZYNFEKCJI RĄK.

11.              POZOSTAWIENIE DŁONI AŻ DO ODPAROWANIA ŚRODKA DEZYNFEKCYJNEGO.

IV.  URZĄDZENIA DO MYCIA I DEZYNFEKCJI RĄK:

Ø      Podstawowymi urządzeniami do utrzymania właściwej higieny rąk w miejscu pracy są umywalki, dozowniki na płyny, ręczniki jednorazowe. Muszą one być łatwo dostępne i łatwe
do uruchomienia (najlepiej bez użycia rąk – łokciem).

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin