Śpiewnik 32.pdf

Wolniej, wolniej, wstrzymaj konia

DokĢd pħdzisz w stal odziany?

Pewnie tam, gdzie bþyszczĢ w dali

Pewnie myĻlisz, Ňe w ĻwiĢtyni

Zniewolony Pan twj czeka,

AbyĻ przybyþ doı z daleka

Na na naj

Wolniej, wolniej, wstrzymaj konia.

Byþem dzisiaj w Jeruzalem,

Przemierzaþem puste sale,

Pana twego nie widziaþem.

Przed minutĢ, przed godzinĢ.

W chþodnym gaju na pustyni

Z Mahometem pije wino.

Wolniej, wolniej, wstrzymaj konia.

Chcesz oblegaę Jeruzalem.

StrzegĢ go wysokie wieŇe,

BroniĢ go mahometanie.

Na nic poĻwiħcenie twoje.

Po cŇ niszczyę biaþe Ļciany,

Po cŇ ludzi niepokoię ?

Wolniej, wolniej, wstrzymaj konia.

Porzuę walkħ niepotrzebnĢ,

Porzuę miecz i wþczniħ swojĢ

I jedŅ ze mnĢ i jedŅ ze mnĢ.

Bo gdy szlakiem ku pþnocy

PodĢŇajĢ hufce ludne,

Ja podnoszħ dumnie gþowħ

I wyruszam na poþudnie.

muz. Krzysztof Myszkowski, sþ. Jzef Baran

Tu krluje zeszþoroczny czas

Na posþaniu z liĻci buczynowych

StĢd do ziemi dalej niŇ do gwiazd

RosnĢ skrzydþa u ramion,

czas siħ w wiecznoĻę przemienia

Jeruzalem biaþe Ļciany.

AbyĻ przybyþ Go ocalię,

Pan opuĻciþ Ļwiħte miasto

Pan opuĻciþ Ļwiħte miasto,

Zachwytu swego nie wysþowisz

ObþoczniejĢ wszystkie ziemskie sprawy

gdy zbliŇamy siħ do szczytu po kamieniach

RosnĢ skrzydþa u ramion

Czas siħ w wiecznoĻę przemienia

Gry i wolnoĻę dokoþa

Chyba dostĢpimy tu wniebowstĢpienia

A w schronisku Ļwiħty Piotr z herbatĢ

I widoki nieziemskie na Ļwiat

Przy ognisku rozþoŇymy siħ z gitarĢ

Posþuchamy, co nam w duszy gra

Z plecw gry zrzucimy do stp

i zmħczenie rozzujemy z ng

To schronisko to prawdziwy raj

Niechaj wiecznie odpoczynek trwa

RosnĢ skrzydþa u ramion

RosnĢ przepastne bþħkity

ņycie peþne olĻnieı i zachwytw

TyĻ wħdrwkĢ najwytrwalszĢ ku szczytom

Gry - tu wszystko jest Ļwiħte

I wspinaczki nasze wniebowziħte

W grach los ma ĺwiatowida twarz

Od ogniska bije jeszcze baĻni blask

Wolna Grupa Bukowina

ChodzĢ ulicami ludzie

Maj przechodzĢ, lipiec, grudzieı

Zagubieni wĻrd ulic bram

Przemarzniħte grzejĢ dþonie

DokĢdĻ pħdzĢ, za czymĻ goniĢ

I budujĢ wciĢŇ domki z kart

A tam w mech odziany kamieı

Tam zaduma w wiatru graniu

Tam powietrze ma inny smak

Porzuę krokw rytm na bruku

Sprbuj - znajdziesz, jeĻli szukaę

ChodzĢ ludzie miastem szarzy

Pozbawieni zþudzeı, marzeı

OmijajĢc wciĢŇ gþwny nurt

KryjĢ siħ w swych norach krecich

i Ļnię nawet o karecie

Co lĻni zþotem nie potrafiĢ juŇ

ChodzĢ ludzie, asfalt depczĢ

Nikt nie krzyczy, kaŇdy szepcze

Zechcesz nowy Ļwiat, wþasny Ļwiat

Drzwi zamkniħte, zaklepany krĢg

Tylko czasem kropla z oczu

Po policzku w dþ siħ stoczy

I to dziwne drŇenie rĢk...

sþowa: Adam Ziemianin muzyka: Krzysztof Myszkowski

Anioþy sĢ takie ciche

zwþaszcza te w Bieszczadach

gdy spotkasz takiego w grach

wiele z nim nie pogadasz

NajwyŇej na ucho ci powie

gdy bħdzie w dobrym humorze

Ňe skrzydþa nosi w plecaku

nawet przy dobrej pogodzie

Anioþy sĢ caþe zielone zwþaszcza te w Bieszczadach

þatwo w trawie siħ kryjĢ i w opuszczonych sadach

W zielone grajĢ ukradkiem nawet karty majĢ zielone

zielone majĢ pojħcie a nawet zielony kielonek

Anioþy bieszczadzkie

bieszczadzkie anioþy

duŇo w was radoĻci

i dobrej pogody

Bieszczadzkie anioþy

anioþy bieszczadzkie

gdy skrzydþem ciħ dotknĢ

juŇ jesteĻ ich bratem

Anioþy sĢ caþkiem samotne zwþaszcza te w Bieszczadach

w kapliczkach zimĢ drzemiĢ choę moŇe im nie wypada

Czasem taki anioþ samotny zapomni dokĢd ma lecieę

i wtedy caþe Bieszczady majĢ szalonĢ uciechħ

Anioþy bieszczadzkie bieszczadzkie anioþy

duŇo w was radoĻci i dobrej pogody

Bieszczadzkie anioþy anioþy bieszczadzkie

gdy skrzydþem ciħ trĢcĢ juŇ jesteĻ ich bratem

Anioþy sĢ wiecznie ulotne zwþaszcza te w Bieszczadach

nas teŇ czasami nosi po ich anielskich Ļladach

One nam przyzwalajĢ i skrzydþem wskazujĢ drogħ

i wtedy w nas siħ zapala wieczny bieszczadzki ogieı

Anioþy bieszczadzkie bieszczadzkie anioþy

duŇo w was radoĻci i dobrej pogody

Bieszczadzkie anioþy anioþy bieszczadzkie

gdy skrzydþem ciħ musnĢ juŇ jesteĻ ich bratem

sþ. i muz. Andrzej Starzec

Tu w dolinach wstaje mgþĢ wilgotny dzieı

Szczyty ogniem pþonĢ, stoki kryje cieı.

Mokre rosĢ trawy wypatrujĢ dnia,

Ciepþa, ktre pierwszy sþoıca promieı da.

Cicho potok gada, gwarzy poĻrd skaþ,

O tym deszczu, co z chmury trochħ wody daþ

ĺwierki zapatrzone w horyzontu kres

Gþowy pragnĢ wysoko, jak najwyŇej wznieĻę.

TħczĢ kwiatw barwny poþoniny þan

Sþoıcem wypeþniony jagodowy dzban.

Pachnie swieŇym sianem pokos pysznych traw,

Owiec dzwoneczkami cisza niebu gra.

SerenadĢ Ļwierszczy, kaskadami gwiazd

Noc w zadumie kroczy mroku ĻcielĢc pþaszcz.

Wielkim Wozem ksiħŇyc rusza na swj szlak,

Pozþocistym sierpem gasi lampy dnia.

Kiedy nadejdzie czas zwabi nas ognia blask

Na polanħ, gdzie krluje zþy.

Gwiezdny pyþ w ogniu tym þzy wyciĻnie nam dym

ĺpiewajmy wszyscy w ten radosny czas

ĺpiewajmy razem ilu jest tu nas

ChodŅ lata mþode szybko pþynĢ, wiemy, Ňe

W lesie gdzie licho Ļpi, ma przygoda swe drzwi

ChodŅmy tam, gdzie na Ļcianach lasw lĻniĢ

Oczy sw, wilcze kþy, rykiem powietrze drŇy

Tylko gwiazdy przyjazne dziĻ sĢ.

Dorzuę do ognia drew, w grħ niech pþynie Ļpiew

Wiatr poniesie go w wilgotny Ļwiat

KaŇdy z nas o tym wie - znowu spotkamy siħ

A poþĢczy nas bieszczadzki trakt.

Leszek Kopeę

TaıczĢ iskry z gwiazdami, a my:

Nie starzejemy siħ

Chcħ biec do ludzi,

Ktrzy wiedzĢ jak dziĻ jeszcze moŇna trwaę.

W to, Ňe jeszcze z gþħbi siebie mogħ coĻ daę.

DziĻ tak nam trudno wzbię siħ ponad szary dzieı,

Spojrzeę z obþokw na ten Ļwiat.

oczu znika blask, marzenia tracĢ ksztaþt.

Trochħ nam smutniej, zima zawrciþa znw.

Zamiast pierwiosnkw pada Ļnieg.

Czekamy na wiosnħ, moŇe coĻ nam speþni siħ.

PoĻrd Ňycia trosk znajdziemy wþasny los.

Trzeba zatrzymaę siħ na chwilħ w morzy spraw,

Popatrzeę z bliska w czyjĢĻ twarz.

OdnaleŅę ludzi, ktrzy myĻlĢ tak jak ja,

Przeczekaę poĻrd nich, aŇ nadejdzie lepszy czas.

sþ. Adam Ziemianin, muz. Krzysztof Myszkowski

Czwarta nad ranem - moŇe sen przyjdzie,

MoŇe mnie odwiedzisz.

Czwarta nad ranem - moŇe sen przyjdzie,

MoŇe mnie odwiedzisz.

Czemu ciħ nie ma na odlegþoĻę rħki,

Czemu mwimy do siebie listami?

Gdy ci to Ļpiewam u mnie peþnia lata,

Gdy to usþyszysz bħdzie Ļrodek zimy.

Czemu siħ budzħ o czwartej nad ranem

I wþosy twoje prbujħ ugþaskaę,

Lecz nigdzie nie ma twoich wþosw,

Jest tylko blada nocna lampka

ĺpiewamy bluesa bo czwarta nad ranem.

Tak cicho, Ňeby nie zbudzię sĢsiadw.

Czajnik z gwizdkiem Ļwiruje na gazie,

Czwarta nad ranem...

Herbata czarna myĻli rozjaĻnia,

ņe moŇna go Ļpiewaę - za oknem mruczĢ bluesa

Topole z Krupniczej.

I jeszcze straŇak wszedþ na solo

Chcħ mocno wierzyę

RŇowe okulary zagubiþy siħ,

- ýysa Ļpiewaczka.

MyĻlaþby kto, Ňe rodem z Manhattanu

A list twj sam siħ czyta,

Ten, z Mariackiej WieŇy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: