Sutherland Peg - Dwa oblicza Jillian Joyner.pdf - Harlequin Temptation - gosiadabrowska

P EG S UTHERLAND

DWA OBLICZA

JILLIAN JOYNER

Tytuł oryginału Tallahassee Lassie

ROZDZIAŁ 1

- Wstawać, śpiochy. Słońce już wyszło zza widnokręgu -

szepnęła ciepło Jillian Tate Joyner. - Czas wysunąć głowę

spod kołdry i prze - eee - ciągnąć ramiona. O, właśnie. Lepiej?

Mmmm. Co tak pachnie? Świeżo parzona kawa?

Wydała głęboki pomruk.

- Widzicie? Życie zaczyna się przed szóstą rano,

zwłaszcza jeśli słuchacie Zadziwiającej J.T. z WFLA, stacji

nadającej klasycznego rocka. Mówi Tallahassee!

Podniosła głos.

- Wstawać, śpiochy! Pobudka! Sięgnęła po kasetę.

- A teraz porcja muzyki. Mam nadzieję, że Bobby Darin

pomoże wam wyskoczyć z łóżek.

Dźwięki rockowego standardu „Splish Splash" wypełniły

niewielką przestrzeń studia. Jillian zaczęła przerzucać

pozostałe kasety, przygotowując zestaw melodii i reklam na

kolejne kilka godzin audycji.

Przytupywała do taktu. Obawy, jakie miała przed

pierwszym występem w porannym programie WFLA, gdzieś

zniknęły, choć reakcja mieszkańców Tallahassee na dźwięk

nowego, kobiecego głosu w eterze, nadal pozostawała

niewiadomą. Nawet w latach dziewięćdziesiątych niewiele

pań decydowało się na karierę disc jockeya, jednak pięć lat

przy mikrofonie porannej listy przebojów w Atlancie dało jej

sporo doświadczenia.

- W Tallahassee nie może być gorzej - mruknęła do siebie

i odrzuciła z czoła zmierzwioną grzywę złocistorudych

włosów. - Poza tym, któż oparłby się Zadziwiającej J.T.?

Muzyka dobiegła końca. Jillian włączyła mikrofon.

- Pomogło? - rzuciła rześkim tonem. - Znakomite

uzupełnienie gorącej kąpieli. Ciało wibruje, strząsa resztki

snu... Tallahassee! Jest szósta siedemnaście, dziś mamy...

Zniżyła głos do szeptu.

- Ciii... nie mówmy tego zbyt głośno. Dziś mamy

poniedziałek. Niektórzy twierdzą, że nie jest to najlepszy

dzień tygodnia. Ale ponieważ jest dopiero szósta

siedemnaście, pozostało wam jeszcze dość czasu, aby wypić

kubek kawy i rzucić okiem na poranną gazetę. A potem... na

parking.

Przeciągnęła się i skrzywiła usta w uśmiechu. Nieźle. Jak

dotąd szło całkiem nieźle.

- Ze stacji WFLA mówi do was Zadziwiająca J. T., wasza

Tallahassee Lassie! Kobieta w eterze! Aż trudno sobie to

wyobrazić. Ale kto wie, może to nie jest taki zły pomysł?

Roześmiała się.

- Za chwilę następny przebój. Minęła szósta dwadzieścia

jeden, jest poniedziałek rano. Krótka prognoza pogody. Dzień

będzie słoneczny, temperatura może sięgnąć nawet trzydziestu

stopni! To chyba dobry sposób na poprawienie humoru...

Wcisnęła klawisz magnetofonu. Gdy uniosła wzrok,

napotkała uważne spojrzenie właściciela stacji. Jim Towers

dbał o swych pracowników, ale Jillian była przekonana, że

nieczęsto zaglądał do studia o szóstej rano. Wysunęła kciuk w

geście podziękowania za jego obecność. Zastanowiła się, co

pomyślał na widok ubranej w skórzaną mini - spódniczkę

Zadziwiającej J.T., której długie paznokcie pokrywała

warstwa perłowej emalii, a rude włosy miały zupełnie inny

odcień niż podczas niedawnej rozmowy w gabinecie. Na

pewno spodoba mu się kolor, który zobaczy jutro. Mrugnęła

do szefa i powróciła do audycji.

- To znów ja, Tallahasee! Dobiega szósta dwadzieścia

cztery lub za trzydzieści sześć siódma, jak wolą pesymiści.

Tym ostatnim radzę zwiększyć tempo przygotowań do

wyjścia. Gościmy dziś w studio Jolene Dellinger, która

wygłosi kilka słów komentarza na temat ostatnich posunięć

politycznych naszej administracji. Jolene jest właścicielką

salonu fryzjerskiego w pobliżu Kapitolu, a większość jej

klientów to ludzie pełniący służbę państwową. Cześć, Jolene.

Poczuła przyśpieszone bicie serca. Zawsze bawiły ją

rozmowy z wyimaginowanymi osobami, które zapamiętała z

dzieciństwa, a potem wykorzystywała podczas pracy.

Jillian niemal bezwiednie przeistoczyła się w osobę swej

„rozmówczyni". Zmrużyła zielone oczy i zacisnęła wargi w

wąską linię. Nosowym tonem, który w niczym nie

przypominał jej własnego głosu, powiedziała:

- Cześć. Cześć wam wszystkim. Masz rację mówiąc, że

pełnią służbę. Przynajmniej powinni to czynić. Nieważne.

Pozwól, że opowiem ci, kto przyszedł do mnie wczoraj z

prośbą, aby tak postawić mu rzadką czuprynę, żeby szanowne

gremium zwróciło wreszcie na niego uwagę, gdy znów będzie

mówił o podatkach...

Jillian zmieniła brzmienie głosu. Zrobiła to tak naturalnie,

że słuchaczom mogło wydawać się, że w studiu naprawdę

przebywają dwie osoby.

- Chwileczkę, Jolene. Słyszałam, że biedniejsi

kongresmani z Florydy zachowują się całkiem poprawnie.

Znalazł się nawet jeden, który nie zamówił mahoniowego

biurka do swego gabinetu, choć z tego powodu z rzadka

wpuszcza tam gości i dziennikarzy. Może więc z tymi

podatkami to nie jest zły pomysł...

- Niezły pomysł?! - zapiszczała Jolene. Jillian była

zadowolona z efektu.

- Niezły pomysł? Kochanie, na jakim świecie żyjesz?

Musisz chyba pochodzić z zaczarowanej krainy, gdzie

pieniądze podatników idą na naprawę dróg i rozwój

szkolnictwa. Na co ja płacę, nie wiem. Autostrada do

Gainesville wymaga natychmiastowej renowacji, gdyż inaczej

nie będzie można zorganizować w tym sezonie rozgrywek

futbolowych. Nikt do nas nie przyjedzie! A satysfakcji z

obejrzenia dobrego meczu nie da się porównać z żadnym

innym doznaniem. Mam rację?

Niespodziewanie do rozmowy włączył się ktoś trzeci. Już

nieraz zdarzało się, że Jillian dawała upust fantazji i

improwizacja zmieniała się w prawdziwy występ. Przejęła to

po matce, która przez ponad dwadzieścia lat kariery obcowała

z wymyślanymi przez siebie postaciami - nawet przy

kuchennym stole. Nowy głos brzmiał jedwabiście i kusząco.

Jillian ściągnęła usta w prowokacyjną podkówkę.

- Ooooch - futbol. Zawsze marzyłam, aby mieć własną

drużynę...

Potrząsnęła głową. Poczuła, że musi zareagować, nim

sytuacja wymknie się spod kontroli.

- Hej, Jolene - wtrąciła normalnym tonem - myślałam, że

choć dziś pojawisz się bez nieodłącznej Dixie Rose.

Zachichotała.

- A skoro wspomniałyśmy o futbolu, pozwólcie, że

oddam głos do studia informacyjnego, skąd oprócz porannych

wiadomości usłyszycie krótką relację z meczy rozegranych

podczas minionego weekendu. Wasza kolej, chłopcy.

Odwróciła się od konsolety i potrząsnęła głową. Zaczęła

się wachlować. Rozmowy z nie istniejącymi postaciami

bywały męczące - szczególnie, jeśli niektóre z nich pojawiały

się zupełnie przypadkowo.

Uniosła głowę. Zauważyła, że po drugiej stronie szyby

oddzielającej studio od pomieszczenia technicznego pojawiła

się nieznajoma osoba. Kobieta. Ubrana w elegancki ciemny

kostium, krótko ostrzyżona, z twarzą ozdobioną dość

mocnym, lecz gustownym makijażem. Jillian zmierzyła ją

wzrokiem. Kobieta z pewnością traktowała swą pracę zbyt

poważnie. Całe życie traktowała zbyt poważnie. Jillian

przesłała jej uprzejmy uśmiech, na co nieznajoma

odpowiedziała dumnym uniesieniem głowy.

Sutherland Peg - Dwa oblicza Jillian Joyner.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: