Zbuntowana księżniczka.pdf

Prolog

Derbyshire, rok 1820

Niepokój dręczył go straszliwy. Dlaczego wciąż ich tu nie ma? W liście, który

dostarczono wczoraj, była tylko sucha informacja, że pojawią się następnego dnia.

Na Carlise St Cullen przemierzał rozległy hol chylącej się ku upadkowi rezydencji.

Adamaszek na kanapie wyblakł i straszył przetarciami, stolik na kozłach domagał się

nowej politury, brokatowe obicia krzeseł, pierwotnie w kolorze kości słoniowej,

przybrały

okropny żółtawy odcień. Kiedyś Cullenland był zasobną, liczącą ponad dziesięć

tysięcy

akrów posiadłością, przodkowie Carlisa z dumą nosili tytuł wicehrabiego, stać

ich było na utrzymywanie wystawnego domu w Londynie. Dziś pozostało jedynie

tysiąc

akrów, połowa dzierżawców przeniosła się gdzie indziej, a po londyńskiej rezydencji

pozostały jedynie wspomnienia. W stajniach stały cztery konie do powozu i dwa pod

wierzch. Gospodarstwem zajmowały się tylko trzy osoby, dwóch służących i

pokojówka.

Żona Carlisa zmarła pięć lat temu przy porodzie, a zimą straszna grypa odebrała mu

jedyne dziecko. Zostały tylko zubożały majątek, pusty dom i tytuł, który okazał się

zagrożony.

Młodszy brat Carlisa, jak zwykle nadzwyczaj pewny siebie, patrzył na niego z

przeciwległego końca holu. Aro był przekonany, że tytuł już wkrótce przypadnie jemu,

jednak Carlise nie chciał do tego dopuścić. Było przecież jeszcze jedno dziecko,

bękart,

którego Smith na pewno odnalazł.

Carlise odwrócił się, spojrzał na brata. Rywalizowali z sobą już w dzieciństwie,

gdy dorośli, nic się nie zmieniło. Przeklęty Aro dorobił się na handlu, kupił dużą

posiadłość w Kent, nosił się pańsko, sięgał wyżej i wyżej. Regularnie przy tym

odwiedzał

Cullenland w towarzystwie obwieszonej klejnotami małżonki.

- Jesteś pewien, że ten cały Smith znalazł chłopaka? - spytał protekcjonalnie. -

Trudno uwierzyć, by zwykły detektyw z Bow Street wytropił cygański klan, a co

dopiero

konkretną kobietę.

Aro zawsze traktował pogardliwie romans Carlisa z Romką, uważał ponadto,

że

chłopiec z całą pewnością jest dzikusem.

- Od lat zimują przy dokach w Glasgow - powiedział Carlise. - Wiosną ruszają na

wschód szukać pracy w gospodarstwach rolnych. Znalezienie tego wozu to pewnie

łatwe zadanie.

Aro podszedł do żony, która szyła coś przy kominku, i położył dłoń na jej

ramieniu,

jakby chciał powiedzieć: „To temat nie dla twoich uszu, kochanie. Jesteś damą, nie

powinnaś wiedzieć, że mój brat miał cygańską kochankę".

Przed dziesięciu laty Esme pojawiła się w Cullenlandzie z synem. Carlise przeżył

szok, gdy rozpoznał w śniadej twarzy dziecka swoje zielone oczy. A właśnie

wicehrabina

Catherine St Cullen oczekiwała porodu... Spanikowany Carlise wyparł się syna, za co

do dziś się nienawidził. Czy jednak mógł zachować się inaczej? Znajomość z Eseme

trwała krótko, a żonę kochał z całego serca i za nic nie chciał, by poznała prawdę.

Zaproponował więc Esme pieniądze, ona zaś odmówiła ze wzgardą, rzuciła na niego

klątwę i odeszła.

- Zresztą skąd pewność, że chłopak jest twój? - spytał Aro.

Milczał, wspominając dawne czasy. Pojechał do przyjaciół na polowanie,

nieopodal

rozłożył się tabor. Carlise natknął się na Esme w miasteczku. Kiedy spojrzała mu w

oczy, podążył za nią jak zaczarowany... i tak zaczął się ich romans. Przez dwa

tygodnie

niemal nie opuszczał jej łóżka. To było prawdziwe opętanie.

Wreszcie z żalem uznał, że musi zająć się podupadłym majątkiem. Nie spodziewał

się, że kiedykolwiek jeszcze ujrzy Esme.

Na pooranym koleinami podjeździe rozległ się stukot kopyt. Carlise

gwałtownie

ruszył do drzwi, wiedząc, że Aro podąża za nim. Z powozu wysiadł detektyw.

- Znalazł pan mojego syna? - spytał niecierpliwie Carlise.

Smith był potężnym mężczyzną, po trosze abnegatem, o czym świadczyła

niechęć

do codziennego golenia. Splunął tytoniem, wyszczerzając zęby w uśmiechu.

- Tak, milordzie, choć nie wiem, czy mi pan za to podziękuje.

- Nie ufam tej cygańskiej suce - mruknął Aro.

-Nie obchodzi mnie, co myślisz - odparował ze złością Carlise, wpatrując się w

przesłonięte okna powozu.

Smith otworzył drzwi i wyciągnął szczupłego chłopca ubranego w połatane,

brązowe

spodnie i brudną, luźną koszulę, pchnął go brutalnie na ziemię, instruując przy tym:

- Przywitaj się z ojcem.

- Co to ma zna... - Carlise zauważył z przerażeniem, że ręce chłopaka były związane

liną, a stopy skute łańcuchem.

- Potrzeba mu trochę batów - oznajmił Smith. - W końcu to Cygan, nie?

- Dlaczego jest skuty jak przestępca?! - krzyknął oburzony Carlise.

- Bo jest niebezpieczny. Próbował uciec z dziesięć razy, no i nie chciałem, by mnie

zadźgał którejś nocy. - Detektyw chwycił chłopca za ramię i mocno potrząsnął. - To

twój ojciec. - Gdy jedyną odpowiedzią było wściekłe spojrzenie, Smith dodał: - Ten

cygański pomiot mówi po angielsku tak dobrze jak my. - Splunął z obrzydzeniem.

- Rozwiąż go, na miłość boską! - Carlise pragnął przytulić syna, widział jednak w

jego oczach nienawiść. - Witaj w Cullenlandzie. -Zielone oczy patrzyły na niego

dumnie.

Miał wrażenie, że należą do dorosłego, światowego mężczyzny, a nie do wyrostka. -

-Jestem twoim ojcem - zakończył bezradnie.

- Oddała go bez sprzeciwu - relacjonował Smith, zdejmując kajdany z nóg chłopca.

- No, płakała, jakby jej odbierali życie, ale chciała, żebym zabrał chłopaka. Nie

rozumiem ich cygańskiej mowy, ale łatwo było wyczuć, w czym rzecz. Ona chciała,

żeby jechał, a on nie. - Machnął ręką. - I tak ucieknie, milordzie. - Chwycił mocno

chłopca za ramię. - Okaż ojcu szacunek. Odpowiadaj, jak do ciebie mówi.

- Daj spokój, on jest w szoku. - Carlise próbował się uśmiechnąć. - Edwardie,

przed wielu laty twoja matka przyprowadziła cię tutaj. Jestem Carlise St Cullen.

Twarz Edwarda nie zmieniła się. Mały Cygan przypominał groźnego tygrysa

przyczajonego do śmiercionośnego skoku.Carlise sięgnął do więzów na rękach.

- Proszę o nóż - powiedział do Smitha.

- Jeszcze pan pożałuje. - Jednak detektyw wykonał polecenie.

- To dzikus, tak jak myślałem - odezwał się Aro.

Ignorując ich, Carlise przeciął linę, która zostawiła na przegubach krwawiące rany.

Edward musiał czuć ból, jednak nie dał po sobie tego poznać, tylko rzucał wrogie

spojrzenia.

- Teraz tu będzie twój dom - ciepło powiedział Carlise. - Przed laty okazałem się

głupcem. Bałem się reakcji żony, dlatego ciebie odtrąciłem. Żałuję... zawsze tego

żałowałem. Lecz Catherine już nie ma. Bóg wezwał ją do siebie. Odszedł też Carlise,

mój syn, a twój brat. Edward, chcę zapewnić ci życie, na jakie zasługujesz, a

pewnego dnia Cullenland przejdzie w twoje ręce.

Chłopiec popatrzył na Carlisa z pogardą i potrząsnął głową.

- Ja nie mam ojca - po raz pierwszy odezwał się Edward.

Mówił z obcym akcentem, ale nie kaleczył języka.

- Wiem, że potrzebujesz czasu - odparł głęboko poruszony Carlise. - Jestem

twoim ojcem. Kochałem kiedyś twoją matkę... Wiem, jakie to trudne dla ciebie, ale

zobaczysz, wszystko dobrze się ułoży. Jesteś z mojej krwi, jesteś Anglikiem jak ja.

- Nie! - Edward dumnie uniósł głowę. - Jestem Romem.

Rozdział pierwszy

Derbyshire, wiosna 1838 r.

Była tak pogrążona w lekturze, że nie usłyszała energicznego pukania, dopóki nie

zamieniło się w walenie.

- Isabello de Swan!

Z westchnieniem zamknęła książkę o Czyngis-chanie, wciąż przebywając w małym

miasteczku zdobywanym przez mongolskich wojowników. Otrząsnęła się, wróciła do

dziewiętnastego wieku, znów była w Meyers Hill, wiejskim domu rodziców.

- Wejdź, Angelo - zawołała.

- Jeszcze się nie przebrałaś? - Młodsza o osiem lat przyrodnia siostra wpadła do

środka jak bomba.

- Nie mogę iść w tej sukni na kolację? - spytała z głupia frant.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: